Author name: theSocialist.LK

කම්කරුවනි, මාධ්‍යවේදීන්ට හා උද්ඝෝෂකයන්ට එරෙහි පොලිස් ප්‍රහාර හෙලා දකිමු! රාජ්‍ය මර්දනය පරාජය කරමු!

කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව

Image

පසුගිය වසරේ අද වැනි දිනක හිටපු ජනාධිපති ගේඨාභය රාජපක්ෂගේ මිරිහාන නිවස ඉදිරිපිටින් පැන නැගුනු මහජන අරගල මාලාව සිහිපත් කිරීම සඳහා අද සවස එම ස්ථානයේම රැස්වුනු උද්ඝෝෂකයන්ට එල්ල කල ආන්ඩුවේ පොලිස් ප්‍රහාරය කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව හෙලා දකී.

ජුබිලි කනුව ආසන්නයට රැස්වූ උද්ඝෝෂකයන්ගේ සටන් පුවරු ඉරා දැමූ පොලීසිය ඔවුන් නුගේගොඩ දෙසට එලවා  දැමීය. පසුගිය වසරේ ගාලුමුවදොර “ගොඨාගෝහෝම්” අරගවල පෙරමුනේ සිටි තරුන කන්ඩායම් වල සාමාජිකයන් කිහිප දෙනෙකු අද පොලීසිය විසින් අත්අඩංගුවට ගනු ලැබනි. ඒ අතර “තාරුන්‍යායට හෙටක්” සංවිධානයේ ලහිරු වීරසේකර, අනුරුද්ධ බන්ඩාර හා ධානිෂ් අලි යන අය ද විය. අත්අඩංගුවට ගැනිමට පෙර උද්ඝෝෂකයන්ට පොලීසිය අතින් පයින් පහර දුන්හ. 

උද්ඝෝෂනය ආවරනය කරමින් සිටි කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ ලේකම් හා lankaskynews.com වෙබ් අඩවියේ ප්‍රධාන කර්තෘ වන ශාන්ත විජේසූරිය සහෝදරයා එවන් පහරදීමක් ජායාරූපගත කරමින් සිටියදී පොලිස් නිලධාරීන් කිහිපදෙනෙක් ඔහුව වටකර, අල්ලා බිම ඔබා පහරදුන් අතර ඔහුගේ කමිසය ඉරා දැමූහ.  උසස් පොලිස් නිලධාරියෙක් සුපුරුදු පරිදි චෝදනා කලේ ඔහු පොලිසියේ රාජකාරියට බාධාකල බවයි.

පොලීසිය සිරස මාධ්‍යවේදී වින්ධන ප්‍රසාද් කරුනාරත්නට ද බැන තර්ජනය කලහ.

අත්අඩංගවට ගනු ලැබූ සියලු උද්ඝෝෂකයන් පසුව පොලිස් ඇප මත නිදහස් කර තිබේ.

ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ කප්පාදු නිර්දේශ අකුරටම ක්‍රියාත්මක කරමින් ජාත්‍යන්තර ප්‍රාග්ධනයට ලංකා ආර්ථිකය විවෘත කිරීමට සපථ කර සිටින ජනාධපති රනිල් වික්‍රමසිංහ නැවත නැවතත් අවධාරනය කර ඇති පරිදි එම වැඩපිලිවෙලට හරහට හිටින කිසිදු විරෝධතාවයකට අවසර නැත. නියමිතව තිබූ මැතිවරන කල් දමා ඇති ආන්ඩුව පාර්ලිමේක්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය අහවර බව නිවේදනය කර ඇත. වික්‍රමසිංහ තනමින් සිටින්නේ මිලිටරිය, පොලීසිය හා සිරකඳවුරු මගින් තහවරු කරගැනුනු ජනාධිපති ආඥාදායකත්වයකි. 

කැකෑරෙන මහජන විරෝධය මතුපිටට මතුවන කුඩා හෝ විරෝධතාවයක් මහා ගින්නක් බවට පෙරලීම වැඩි ඈතක නොවන බව දන්නා ආන්ඩුව සෑම ගිනි පුලිඟුවක්ම නිවා දැමිමට කැප වී ඇත.

ආන්ඩුවේ මර්දනය වෘත්තීය සමිති හා කම්කරු නායකයන් වෙත දැනටමත් එලල කර ඇත. පුද්ගලීකරනය වෙනුවෙන් මධ්‍යම පන්තියේ කොටස් එම ප්‍රතිගාමී ප්‍රහාරයට රැලිකර ගැනීම සඳාහා ආන්ඩුව ධනපති විද්‍යුත් මාධ්‍ය, චින්තන පර්ෂධ හා පුවත්පත් ගනනාවක්ම සේවයේ යොදවා තිබේ. 

වික්‍රමසිංහ  ආන්ඩුවේ මෙම මර්දනය හා සමාජ ප්‍රති විප්ලවය පරාජය කල හැක්කේ රාජ්‍ය හා පෞද්ගලික අංශයේ සෑම කර්මාන්තශාලාවකම, සේවා ස්ථානයකම කම්කරුවන් වන අප, රට පුරා කම්කරුවන්,ගොවීන් හා දුප්පතුන් සංවිධානය කරමින් මහා වැඩවර්ජනයක් හා දේශපාලන බලය අප අතට ගැනීම සඳහා කරනු ලබන මහජන අරගලයක් මගින් පමනි. 

ඒ සඳහා පලමු හා අත්‍යවශ්‍ය පියවර ලෙස අපගේ ඉල්ලීම් ජයග්‍රහනය තෙක් සටන් කිරීම සඳහා සෑම වැඩපොලකම, ප්‍රදේශයකම කම්කරු ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩනැගීම සඳහා දැන්ම වැඩ අරඹමු යැයි කොක්‍රික සහෝදර කම්කරු මහජනතාවට යෝජනා කර සිටි. 

31 මාර්තු 2023

#CACPS #theSocialistLK 

කම්කරුවනි, මාධ්‍යවේදීන්ට හා උද්ඝෝෂකයන්ට එරෙහි පොලිස් ප්‍රහාර හෙලා දකිමු! රාජ්‍ය මර්දනය පරාජය කරමු! Read More »

රාජ්‍ය අංශයේ සමස්ත වැඩ වර්ජනයක් සඳහා සහ ඉන් ඔබ්බට! ස්වාධීන කුියාකාරී කමිටු ගොඩනගනු!

මෙහි පලවන්නේ ජර්මනියේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය For an all-out strike in the public sector and beyond! Build independent rank-and-file committees යන සිරසින් යුතුව ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 මාර්තු 30 දින පල කල ප්‍රකාශය යි. පරිවර්ථනය සංජය ජයසේකර විසිනි.

Image

දුම්රිය කම්කරුවන්ගේ සහ රාජ්‍ය අංශයේ සඳුදා පැවති ඒකාබද්ධ වැඩ වර්ජනය කම්කරු පන්තියේ අධිෂ්ඨානය සහ දැවැන්ත සටන් බලය පෙන්නුම් කර ඇත.  පොදු ප්‍රවාහන සේවයේ, කසළ එකතු කිරීමේ, දිවා සුරැකුම් මධ්‍යස්ථානවල සහ රෝහල්වල සේවකයන් නොමැතිව රට අකර්මන්‍යව පවතී.  එහෙත් ඔවුන්ගේ සටන් බලය වර්ධනය කර ගැනීම සඳහා කම්කරුවන් ගැටුමේ මූලික ස්වභාවය තේරුම් ගත යුතුය.

රාජ්‍ය අංශයේ සහ විශාල අර්ධ රාජ්‍ය සංගත වන ඩොයිෂ් පෝස්ට් සහ ඩොයිෂ් බාන් හි වසර ගනනාවක කප්පාදු හා ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීම් වලින් පසු සේවා කොන්දේසි දරාගත නොහැකි වී ඇත.  ඒ සමගම මූර්ත වැටුප් පහත වැටී ඇත.  තැපැල් සේවකයින් අවම වැටුපට වඩා ටිකක් වැඩියෙන් උපයා ගැනීම සඳහා දුෂ්කර මාර්ගවල ඔවුන්ගේ සෞඛ්‍යය විනාශ කර ගනිති.  දුම්රිය සේවකයන් අමානුෂික සේවා මුර ක‍්‍රමයකින් බරට පත්වෙමින් තව තවත් වැඩ භාර ගනිමින් සිටිති.

බිඳවැටුණු රෝහල්වල පසුගිය වසර තුන තුළ වසංගතයේ සහ “ජීවිතයට පෙර ලාභ” ප්‍රතිපත්තියේ සම්පූර්ණ බර උර දීමට රෝහල්වල හෙදියන්ට සිදු විය.  ඒ සඳහා බොහෝ දෙනෙක් තම ජීවිතයෙන් වන්දි ගෙවා ඇත.  පෞද්ගලික අංශය විසින් රෝහල් පවත්වාගෙන යාම සහ සේවකයන් අධි සූරාකෑම හේතුවෙන් දැනටමත් හෙද හෙදියන් ලක්ෂ දෙකක හිඟයක් ඇති වී තිබේ.  මෙම හිඟය ඉතිරිව සිටින කම්කරුවන් විසින් පියවිය යුතුය.

දැන් ෆෙඩරල් සහ නාගරික ආන්ඩු, සහ සංගත කළමනාකාරීත්වයට තවදුරටත් දැඩි වැටුප් කප්පාදු පැනවීමට අවශ්‍ය වී තිබේ.  කම්කරුවන් සඳහා සැබෑ උද්ධමනය නිල සියයට 10 ට වඩා බෙහෙවින් ඉහල මට්ටමක පවතින අතර, ඔවුන්ට අවශ්‍ය වන්නේ මේ වසරේ කම්කරුවන් මත වැටුප් කැටිකිරීම් බලාත්මක කිරීමට සහ ලබන වසරේ වැටුප් අවම වශයෙන් ඉහල නැංවීමට ය.  රෝහල් සම්බන්ධයෙන් ගත් කල, සේවා යෝජකයන් නාමික වැටුප් අඩු කිරීම් පවා ඉල්ලා සිටියි.  උද්ධමනය දිගටම පැවතුනහොත්, මෙය වැටුප් අඩකින් අඩු කරනු ඇත.

මෙම කප්පාදු සමග, හිට්ලර්ගෙන් පසු විශාලතම නැවත සන්නද්ධ කිරීමේ (rearmament) වැඩසටහනට සහ න්‍යෂ්ටික සන්නද්ධ බලවතෙක් වන රුසියාවට එරෙහිව යුක්‍රේනය බලල් අතක් කරගත් (proxy) යුද්ධයට ආන්ඩුව සෘජුවම මූල්‍යාධාර සපයයි.  යුද්ධය යනු මාධ්‍ය සහ දේශපාලඥයින් නිරන්තරයෙන් ප්‍රකාශ කරන පරිදි සාමය සහ නිදහස පිලිබඳ යමක් නොව, වසර 80කට පෙර මෙන්, ජර්මානු ප්‍රාග්ධනයේ භූ මූලෝපායික හා ආර්ථික අවශ්‍යතා පිලිබඳ වන්නකි.  සමාජ ජීවිතයේ සෑම අංශයක්ම මෙම අරමුණු වලට යටත් වේ.

පාර්ලිමේන්තු අයවැය කාරක සභාවට රජයෙන් යැවුනු රහසිගත ලිපියක් පසුගියදා මහජනතාවට කාන්දු විය.  මහජනතාවට සඟවමින්, පස් ගුණයකින් වැඩි කල, එනම් යුරෝ බිලියන 15 ක ආයුධ යුක්රේනයට නැව්ගත කිරීම ලිපිය නිවේදනය කර ඇත.  සැසඳීමේදී, නිල “වර්ඩි” වෘත්තීය සමිතියේ වැටුප් ඉල්ලීම සම්පූර්ණයෙන්ම ක්‍රියාත්මක කළත්, ඒ සඳහා ෆෙඩරල් ආන්ඩුවට යුරෝ බිලියන භාගයක්වත් වැය නොවනු ඇත.  එහෙත් රුසියාවට එරෙහි යුද්ධයට සෘජුවම යන යුරෝ බිලියන 15 දැවැන්ත මිලිටරි වියදම්වලින් කුඩා කොටසක් පමනි.

බැංකු හා සංගතවල ලාභ ඉතුරු කර ගැනීම සඳහා තවත් මුදල් යොදවමින් පවතී.  පාසල්වලට තවමත් සරල වායු පෙරහන් ලබාදී නැති වූවත්, වසංගතය අතරතුර බැංකු සහ සංස්ථා වෙත බිලියන දුසිම් ගනන් කිසිදු බැඳීමකින් තොරව ලබා දෙන ලදී.  බදු ගෙවන්නන්ගේ මුදලින් යුරෝ බිලියන 100කට වඩා වැඩි මුදලක් සමඟ ස්විට්සර්ලන්තයේ UBS විසින් Credit Suisse අත්පත් කර ගැනීමේ පිටුබලය, ජර්මානු ආන්ඩුව ද එලඹෙන බැංකු අර්බුදයට ප්‍රතිචාර ලෙස ක්‍රියාත්මක කරනු ලැබෙනු ඇති බහු-බිලියන මුදල් යෙදවීම පිලිබඳ පුරෝකථනයක් ලබා දෙයි.  මේ සඳහා රාජ්‍ය සේවකයන් සහ ඔවුන් සමඟ සියලු මහජන සේවාවන් කොල්ලකෑමට නියමිතය.

1930 ගනන්වල දී මෙන්, ධනේශ්වර අර්බුදය යලිත් වරක් ආන්තික සමාජ අසමානතාවය, නිරුවත් සූරාකෑම සහ යුද්ධය නිෂ්පාදනය කරයි.  රාජ්‍ය සේවාවන්ට එල්ල කරන ප්‍රහාරවලට අමතරව පෞද්ගලික අංශයේ වැටුප් ද විනාශ වෙමින් පවතී.  ගණන් කළ නොහැකි තරම් සමාගම් ගනනක විශාල දොට්ට දැමීම් සිදුවෙමින් පවතී.  ධනවාදය යනු ලාභයට සියල්ල යටකර කම්කරුවන්ගේ ජීවිත වලට වටිනාකමක් නැති මුලුමනින්ම අක්‍රිය සමාජ ක්‍රමයකි.  මෙය බැංකු අර්බුදය මෙන්ම වසංගතයේ සහ උමතු යුද ප්‍රතිපත්තිය තුල ද පැහැදිලි වේ.

යුරෝපය පුරා සහ ජාත්‍යන්තරව චණඩ පන්ති අරගල වර්ධනය වෙමිනන් පවතින්නේ එබැවිනි.  විවිධ රටවල කම්කරුවන් හුදෙක් සමාන ගැටළු වලට මුහුණ දෙමින් සිටිනවා පමනක් නොව, ඔවුන් සටන් කරන්නේ එකම සටනකි.  ප්‍රන්සයේ, මැක්‍රොන්ගේ විශ්‍රාම වැටුප් කප්පාදුවලට එරෙහිව මිලියන ගනනක් කම්කරුවන් වැඩ වර්ජනයක යෙදී සිටිති;  බි‍්‍රතාන්‍යයේ සිය දහස් ගණනක් වැඩවර්ජනය කිරීමේ අයිතිය ඇහිරීමට හා වැටුප් කප්පාදු කිරීමට එරෙහිව විරෝධතා දක්වති.  පෘතුගාලය, ස්පාඤ්ඤය, බෙල්ජියම සහ තවත් බොහෝ රටවල ද ප්‍රචණ්ඩ පන්ති සටන් ඇවිලෙමින් පවතී.

රුසියානු විප්ලවය සම්බන්ධයෙන් රෝසා ලක්සම්බර්ග් 1905 දී ප්‍රකාශ කළ දෙය අද ප්‍රංශයට ද අදාළ වේ: ජර්මනියේ කම්කරුවන් එහි සිදුවීම් “තමන්ගේම කටයුත්තක්” සහ “තමන්ගේම සමාජ හා දේශපාලන ඉතිහාසයේ පරිච්ඡේදයක්” ලෙස වටහා ගත යුතුය.

ප්‍රංශ රාජ්‍යය එහි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී මුහුණුවර අතහැර දමා ප්‍රාග්ධනයේ නිරුවත් ආඥාදායකත්වයක් ලෙස පෙනී සිටියි.  මැක්‍රොන් පාර්ලිමේන්තුව නොසලකා හැර ඇති අතර අතිමහත් බහුතරයකින් ප්‍රතික්ෂේප කරන ලද විශ්‍රාම වැටුප් කප්පාදු බලාත්මක කිරීමට පොලිසිය යොදා ගනී.  ඊට එරෙහිව විරෝධතා දක්වන ඕනෑම අයෙකු සමග පොලු මුගුරුවලින් සහ කඳුළු ගෑස් වලින් ගනුදෙනු කිරීමට නියමිතය.  අගමැති බෙන්ජමින් නෙතන්යාහු සහ ඔහුගේ අන්ත දක්ෂිනාංශික ආන්ඩුව දැවැන්ත මහජන විරෝධයට එරෙහිව ආඥාදායකත්වයක් ස්ථාපිත කරමින් සිටින ඊශ්‍රායලයේ ද එයම සිදුවෙමින් පවතී.

ජර්මනියේ, කොන්දේසි වෙනස් නොවේ, සමාන පුපුරන සුලු පන්ති ප්‍රතිවිරෝධතා වර්ධනය වෙමින් පවතී.  ‘මාර්ග සංඥා එලි සභාගය’ (the traffic light coalition – සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්ෂය -SPD, නිදහස් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී  පක්ෂය – FDP හා හරිත පක්ෂය සන්ධානය)  ද වෛරයට ලක් වූ මිලිටරිවාදය සහ වැටුප් හා සමාජ ප්‍රතිලාභ අඩු කිරීම බලාත්මක කිරීමට අධිෂ්ඨාන කරගෙන ඇත.

මෙයට Bundestag (ජරමානු පාර්ලිමේන්තුව) සහ මාධ්‍ය නියෝජනය කරන සියලුම පක්ෂවල සහාය ලැබේ.  වාම පක්ෂය ද ආන්ඩුවට සම්බන්ධ සෑම තැනකදීම වැටුප්, රාජ්‍ය සේවා සහ සමාජ සේවා සඳහා අයවැය ආක‍්‍රමනකාරී ලෙස කපා දමයි.  කම්කරුවන් සංගත, පක්ෂ සහ වෘත්තීය සමිතිවල පෙරමුණකට මුහුන දී සිටින අතර ඔවුන්ගේ ප්‍රහාරයන්ට එරෙහිව තමන්ව ආරක්ෂා කර ගත හැක්කේ ඔවුන් ස්වාධීනව සංවිධානය වී ආන්ඩුවට එරෙහිව සටනක් දියත් කරන්නේ නම් පමණි.

වෘත්තීය සමිති උත්සාහ කරන්නේ මෙය සෑම ආකාරයකින්ම වැළැක්වීමටයි.  ඒවා තවදුරටත් කම්කරු සංවිධාන නොවේ.  ඔවුන් රජය සහ සමාගම් සමඟ සමීපව සම්බන්ධ වන අතර සමාගම්වල පොලිස් බලකායන් ලෙස සේවය කරයි.  ඩොයිෂ් පෝස්ට් හි, වර්ඩි සිය සාමාජිකයින්ගෙන් සියයට 86 ක වැඩ වර්ජන තීරණය වහාම අවලංගු කළ අතර සැබෑ වැටුප් අඩු කිරීමට ඉහල කළමනාකාරීත්වය සමග එකඟ විය.  රාජ්‍ය අංශය තුළ ද සමිතිය ක්‍රියා කරන්නේ ඒ හා සමාන මගක් ඔස්සේ ය.  වෘත්තීය සමිති වර්ජනයක් කැඳවන්නේ නම්, ඔවුන් එසේ කරන්නේ පීඩනය සමනය කිරීමට පමණි.  ඔවුන් ධනවාදයට සහ යුද්ධයට කොන්දේසි විරහිතව සහයෝගය දක්වන නිසා, කර්මාන්ත, රටවල් සහ කලාප ආකාරයට අරගලයන් බෙදීමට ඔවුන් සෑම උත්සාහයක්ම දරයි.

එබැවින් වර්ජනය තමන්ගේ අතට ගැනීමටත් යුරෝපය පුරා හා ජාත්‍යන්තරව අනෙකුත් සමාගම්වල කම්කරුවන් සමඟ ජාලගතව බද්ද වීමටත්, වෘත්තීය සමිතිවලින් ස්වාධීනව ක්‍රියාකාරී කමිටු සාදන ලෙස Sozialistische Gleichheitspartei (SGP, ජර්මානු සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය) සිවිල් සේවකයන්ගෙන් ඉල්ලා සිටී.  එවැනි ක්‍රියාකාරී කමිටු සැබෑ අරගලයක් සංවිධානය කළ යුතු අතර ධනේශ්වර රාජ්‍යයේ ආයතනවලට ප්‍රතිරෝධය දැක්වීම සඳහා ගොඩනැගිය යුතුය.

SPG සහ හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ එහි සහෝදර සංවිධාන කම්කරුවන් පොදු, ගෝලීය අරගලයක එක්සත් කිරීමට සහ වෘත්තීය සමිති සහ ධනපති ආන්ඩු කරන පරිදි ඔවුන් ජාතික වශයෙන් බෙදා එකිනෙකාට එරෙහිව පිහිටුවීම වැලැක්වීමට කම්කරුවන්ගේ ක්‍රියාකාරී කමිටුවල ජාත්‍යන්තර සන්ධානය (IWA-RFC) දියත් කර ඇත.  

රාජ්‍ය සේවා සේවකයන් ආන්ඩුව සමග ගැටුම එහි ස්වභාවයෙන්ම එය කුමක්දැයි වටහා ගත යුතුය: එය ධනවාදයට හා යුද්ධයට එරෙහිව කම්කරු පන්තියේ යුරෝපීය හා ජාත්‍යන්තර ව්‍යාපාරයක කොටසකි.  මක්නිසාද යත්, බැංකු හා සංගතවල බලය බිඳ දමා ඒවා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පාලනය යටතට පත් නොකර කිසිදු සමාජ ප්‍රශ්නයක් විසඳිය නොහැකි අතර වැටුප් ආරක්ෂා කළ නොහැකි බැවිනි.  වැටුප් කප්පාදුවලට එරෙහි සටන යුද්ධයට එරෙහි සටනට සෘජුවම සම්බන්ධ විය යුතුය.

SGP සහ ලොව පුරා හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ එහි සහෝදර පක්ෂ එවැනි සමාජවාදී ඉදිරිදර්ශනයක් සඳහා සටන් වදියි.  

සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය – ජර්මනිය

#theSocialistLK #CACPS #WSWS

රාජ්‍ය අංශයේ සමස්ත වැඩ වර්ජනයක් සඳහා සහ ඉන් ඔබ්බට! ස්වාධීන කුියාකාරී කමිටු ගොඩනගනු! Read More »

ආන්ඩුව පෙට්‍රෝලියම් කම්කරුවන් දඩයම අරඹයි

පෙට්‍රෝලියම් කම්කරුවන් දඩයම් කිරීමට ආන්ඩුව පියවර ගනිමින් සිටී. ඛනිජ තෙල් නීතිගත සංස්ථායේ සභාපති විසින් නිකුත් කර ඇති ලිපියකින් ඊයේ උද්ඝෝෂනවලට සහභාගී වූ කම්කරුවන් හා වෘත්තීය සමිති නායකයන් අනිවාර්ය නිවාඩු යවා ඇත. මෙය සිදු වන්නේ ඊයේ (28) කම්කරුවන්ට විරුද්ධව ඇමති කන්චන විජේසේකර කරන ලද විවෘත තර්ජනය කිරීම් වලින් පසුව ය.

Image

පෙට්‍රෝලියම් කම්කරුවන්ගේ උද්ඝෝෂන මර්දනය කිරීම සඳහා වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව අත්‍යවශ්‍ය සේවා නියෝග ක්‍රියාත්මක කිරීමටත්, විනය ක්‍රියාමාර්ග ගැනීමටත්, මිලිටරිය යොදාගැනීමටත් කර ඇති තර්ජනය කිරීම් සම්ස්ථ කම්කරු මහජනතාව ගත යුත්තේ තම පන්තියට එරෙහිව ආන්ඩුව නිශ්චිතව යුද ප්‍රකාශ කර ඇති ලෙසට ය. වෘත්තීය සමිති මෙම යුද්ධයේදී කම්කරුවන්ගේ පෙරමුන ගන්නේනම් ඒ එය පාවාදී මර්දනය කැඳවාලීමට පමනි. කම්කරුවන්ගේ ආන්ඩුවක් පිහිටුවීමේ දේශපාලන අරගලයක කොටසක් ලෙස තම ප්‍රශ්න තමන් විසින්ම විසඳාගැනීම සඳහා කම්කරුවන්  තම ආයතන තම අත⁣ට ගත යුතුය. තෙල් කම්කරුවන්ගේ අරගලය රටපුරා මහා වැඩවර්ජනයක් දක්වා වර්ධනය කිරීම සඳහා වෘත්තීය සමිතිවල සෙවල නායකත්වයන්ගෙන් මිදී තමන්ගේම ස්වාධීන ක්‍රියාකාරී කමිටු පිහිටුවා ගත යුතු යැයි අපි ඔබව කැඳවා සිටිමු. එම අරගලයේදී රට පුරාත් ලොව සෙසු තැන්වලත් කප්පාදුවට මුහුන දී ඇති කම්කරුන් එක්ව අපි ඔබ සමග ගමන් කිරීමට සූදානම් ය. 

අපගේ ඉල්ලීම් අවසාන ජයග්‍රනය තෙක් ගෙනයාම මෙම කමිටුවල එල්ලය විය යුතුය. පෙට්‍රොලියම් කම්කරුවන් වාඩිලාගැනීම්‍ ක්‍රියාවන්ට යොමු විය යුතුය. සෙසු කම්කරුවන් මහජනතාව අතර උද්ඝෝෂනය කරමින් පුලුල් සංවිධානාත්මක අරගලයක් ලෙස එය වර්ධනය කිරීමට සෑම වැඩපොලකම, කර්මාන්ත ශානාලවක, ෆැක්ටරියකම, සේවා සථානයකම, ප්‍රදේශයකම ක්‍රියාකාරි කමිටු පිහිටුවා ගැනීම කල යුතුය.  ආන්ඩුවේ අදිටන බිද පූර්න ජහග්‍රහනයක් ලැබීමට අන් මගක් නැත.

කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව

29 මාර්තු 2023

#CACPS

ආන්ඩුව පෙට්‍රෝලියම් කම්කරුවන් දඩයම අරඹයි Read More »

⁣ලෝකය පිල් බෙදෙයි, අධිරාජ්‍යවාදී ලෝක යුද අන්තරාය උත්සන්න වේ

Weekly Political Report | සතියේ දේශපාලන වාර්තාව |வாராந்திர அரசியல் அறிக்கை

සංජය ජයසේකර විසින් සම්පාදනය කෙරුනි.

Image
සෙලෙන්ස්කි සහ බයිඩන් ඔහුගේ හදිසි කියෙව් සම්ප්‍රාප්තියකදී

න්‍යශ්ඨික තුන්වන ලෝක යුද්ධයක් දෙසට ලෝකය රූටා යමින් පවතින්නේ ලෝක අධිරාජ්‍යවාදී පද්ධතියේ දැවැන්ත දුර්වලතාවය හා අර්බුදය විසින් ජනනයකර ඇති ජාත්‍යන්තර මහා ප්‍රතිඝතිතතාවයන් මධ්‍යයේය. පසුගිය ශතවර්ෂයේ නිර්මානය කර, නව ශත වර්ශයේ දශක දෙකකට පසු උත්සන්න කෙරුනු මූලික ප්‍රතිඝතිතතාවයක් වන  ජාතික රාජ්‍ය පද්ධතිය නිෂ්පාදන බලවේගයන්ගේ අති මහත් වර්ධනයට දැවැන්ත බාධාවක් ලෙස පැවතීම, එය එම සීමාවෙන් ඔබ්බට ඒකාග්‍රකරනු ලැබූ ලෝක පර්යායක් ද සමාජ නිෂ්පාදනයක් හා සමාජ සමානතාවයේ ක්‍රමයක් ද ඉල්ලා සිටී.


එහෙත් අධිරාජ්‍යවාදී පද්ධතිය තවතවත් තම පන්ති අවශ්‍යතා ජාතික රාජ්‍යය තුල ශක්තිමත් කිරීමට උත්සාහ ගනිමින් ප්‍රතිවාදී හා තරඟකාරී ආරථිකයන් විනාශ කිරීමත් ඒවා තම ජාතික ධනපති පන්තියේ සූරාකෑමට නතු කිරීමත් කරා ධාවනය කෙරේ. කප්පාදුවට එරෙහිව රටක් රටක් පාසා පන්ති අරගලයට මුහුන දී සිටින පාලක පන්තීන් යුද්ධය පන්ති බලයේ උපකරනයක් ලෙස රට තුලත්, ඉන් පිටතත් යොදා ගනී. යුද්ධය කරා වන වෛෂයික ධාවනයේ පදනම එයයි. 

මෙම වර්ධනයන් යටතේ, දෙවන ලෝක  යුද්ධයේ ම්ලේච්ඡත්වයෙන් පසු නැවත වරක් ලෝකය භයානක ලෙස අක්ෂවලට බෙදෙමින් පවතී. ලෝක යුද තත්වයන්ගේ මෙම වර්ධනය පිලබඳ නිරන්තර අධ්‍යයනය, එය වැලැක්විය හැකි එකම පන්තිය වන ලෝක කම්කරු පන්තියට අත්‍යවශ්‍ය ඉදිරි දර්ශනය සම්පාදනය කිරීම සඳහා තීරනාත්මක ය. මෙම දේශපාලන වාර්ථාව  මූලිකව වර්ධනය වන ලෝක යුද්ධ අන්තරාය පිලිබඳව අවධානය යොමු කරන අතර, වාර්තාව සැකසීමේ දී පසුගිය සතිය දක්වා ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ පලවූ ලිපි ප්‍රධාන වශයෙන් පාදක කර ගන්නා ලදී.

ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදය හා නේටෝ බලවතුන් විසින් යුක්‍රේනය තුල රුසියාවට විරුද්ධව ගෙන යන යුද්ධය තෙවන ලෝක යුද්ධයක අන්තරාය තීව්‍ර කරමින් පවතී. ඒ අතරම ඇමරිකාව චීනයට එරෙහි යුද ධාවනය උත්සන්න කර යි. මීට සමගාමීව චීනය හා රුසියාව, වෙලඳපොල ආධිපත්‍යය සම්බන්ධයෙන් වන තම විරසකයන් තිබියදී ම, පොදු සතුරාට එරෙහිව කඳවුරු බඳිමින් සිටී. යුද්ධයේ ඇවිලෙන ගිනි දැල් අතරේ ජර්මනිය හා ජපානය අවසන් මහා යුද්ධයේදී බිම හෙලූ තම අවි මුවහත් කරමින් සිටී. 

යුක්‍රේන යුද්ධය:

යුක්රේනය තුල රුසියානු ආක්‍රමණයේ කිසිදු ප්‍රගතිශීලී අන්තර්ගතයක් නැත.  එහෙත්, විනාශකාරී යුද්ධයේ ප්‍රධාන වගකීම පැවරෙන්නේ නේටෝව රුසියාවේ දේශසීමා දෙසට තල්ලු කළ සහ, රුසියාව අස්ථාවර කිරීමට හා අවසානයේ යටත් කිරීමට යුක්‍රේන හමුදාවට බිලියන ගනන් වත් කල වොෂින්ටනයට ය.  එක්සත් ජනපදය සහ එහි සහචරයින් මොස්කව් වෙත ආර්ථිකය දුර්වල කරන සම්බාධක පනවා ඇත. එමගින් මොස්කව් ගෝලීය මූල්‍ය පද්ධතියෙන්  ක්‍රියාකාරීව ඉවත් කොට තබා තිබේ.

යුක්‍රේන ආන්ඩුව හා බටහිර බලවතුන් රුසියාවට එරෙහි යුද වියදම් තියුනු ලෙස ඉහල නංවද්දීම, යුක්රේනය සහ ජාත්‍යන්තර මුල්‍ය අරමුදල (IMF)  යුක්‍රේනය සඳහා ඩොලර් බිලියන 15.6 ක නය පැකේජයකට එකඟ වී තිබේ. යුක්‍රේන ආර්ථිකය 2022 දී සියයට 30 කින් හැකිලෙන බව දැකිය හැකිවිය. යුක්‍රේනයේ 2023 වන විට $38 පමන වන අය වැය පරතරය පියවීමට හා $17 පමන වන යුද්ධයෙන් විනාශ වූ යටිතල පහසුකම් සංවර්ධනයට මුදල් අවශ්‍යව තිබේ.  ඒ අනුව පැහැදිලිවම මෙම IMF නය ලබා දීම  මූල්‍යමය වශයෙන් කරන යුද ආධාරයකට වඩා දෙයක් නෙවේ. යුද වැදීසිටින රටකට IMF විසින් නය ආධාර ලබාදෙන පලමු අවස්ථාව ලෙසත් මෙය ඉතිහාසගත වනු ඇත. 

Image


මීට අමතරව, 2022 දී එක්සත් ජනපද කොන්ග්‍රසය යුක්රේනය සඳහා ඩොලර් බිලියන 122 කට වඩා වැඩි මුදලක් වෙන් කළේය.  යුක්රේනය සඳහා එක්සත් ජනපද වියදම්වලින් අඩකට වඩා මිලිටරි ආධාර විය.

මෙම නය ආධාර මගින් සනිටුහන් කෙරුනේ IMF හි විශාලතම කොටස් හිමියා ලෙස එක්සත් ජනපදය ප්‍රධානව  බටහිර අධිරාජ්‍යවාදයේ සමස්තයම රුසියාවට එරෙහිව බලල් අත් සේ යොදා ගෙන යන ව්‍යසනකාරී යුද්ධය පවතින තාක් කල්, ඉදිරි වසර ගනන සඳහා ඔවුන් යුක්‍රේන ආන්ඩුවට පිටුබලය දීමට සූදානම් බවයි. 

මෙම නය ආධාර පැහැදිලි කරන්නේ යුක්‍රේනයේ  සමස්ත දේශපාලන ව්‍යුහය දැන් රුසියාව සමග අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධයේ බලල් අතක් ලෙස එහි භූමිකාව දිගටම කරගෙන යාමට සූදානම් බවයි.  මෙයට ත්‍යාග ලෙස ලැබෙනු ඇත්තේ, යුක්රේන කතිපයාධිකාරයට තවත් අරමුදල්, ආයුධ සහ අවසාන වශයෙන් යුරෝපා සංගමයේසහ නේටෝවේ සාමාජිකත්වය යි.

⁣ලෝකය පිල් බෙදෙයි, අධිරාජ්‍යවාදී ලෝක යුද අන්තරාය උත්සන්න වේ Read More »

ICC පුටින්ට එරෙහිව අත්අඩංගුවට ගැනීමේ වරෙන්තුවක්, පාලන තන්ත්‍රය වෙනස් කිරීම සඳහා වන එක්සත් ජනපද-නේටෝ ප්‍රචාරක ව්‍යාපාරයේ කොටසක් ලෙස, නිකුත් කරයි

ජෝසප් කිෂෝර් විසිනි.

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 මාර්තු 17 දින ඉංග්‍රීසියෙන් ප්‍රකාශයට පත් කෙරුනු එක්සත් ජනපදයේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ ⁣උප ලේකම් ජෝසප් කිෂෝර් විසින් ලියන ලද  ICC issues arrest warrant against Putin as part of US-NATO propaganda campaign for regime change යන ලිපියේ සිංහල පරිවර්ථනය යි. පරිවර්ථනය SF විසිනි.

Image

ජාත්‍යන්තර අපරාධ අධිකරණය 2023 මාර්තු 17 සිකුරාදා ප්‍රකාශ කළේ යුක්‍රේනයෙන් ළමුන් පැහැරගැනීම්වලට සම්බන්ධ යැයි කියනු ලබන රුසියානු ජනාධිපති ව්ලැඩිමීර් පුටින් යුද අපරාධ සම්බන්ධයෙන් අත්අඩංගුවට ගැනීමේ වරෙන්තුවක් නිකුත් කර ඇති බවයි.

~ජාත්‍යන්තර අපරාධ අධිකරණයේ පැහැදිලි දේශපාලන ක්‍රියාමාර්ගය සිදු වන්නේ, යුද්ධයේ අරමුන මොස්කව්හි පාලන තන්ත්‍රය වෙනස් කිරීම බවට එක්සත් ජනපද හා නේටෝ නිලධාරීන්ගේ විවෘත ප්‍රකාශයන් මධ්‍යයේ ය~

සිකුරාදා, හේග් හි ජාත්‍යන්තර අපරාධ අධිකරණය (ICC) රුසියානු ජනාධිපති ව්ලැඩිමීර් පුටින්ට සහ ළමා අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ
රුසියාවේ කොමසාරිස් මාරියා එල්වෝවා-බෙලෝවාට යුද අපරාධ චෝදනා සම්බන්ධයෙන්අත්අඩංගුවට ගැනීමේ වරෙන්තු නිකුත් කළේය.

මෙම පියවර විනිවිද පෙනෙන ලෙසම දේශපාලනිකයි. එය සිදු වන්නේ එක්සත් ජනපදය හා නේටෝ බලවතුන් යුක්‍රේනය සම්බන්ධයෙන් රුසියාවට එරෙහි යුද්ධය දැවැන්ත ලෙස තීව්‍ර කිරීමට සැලසුම් කරමින් සිටින අතර, සහ  යුද්ධයේ අරමුන මොස්කව්හි පාලන තන්ත්‍රය වෙනස් කිරීම බවට ආන්ඩුවේ නිලධාරීන්ගේ වඩ වඩාත් විවෘත ප්‍රකාශ මධ්‍යයේ ය.

පුටින්ට සහ එල්වෝවා-බෙලෝවාට එරෙහිව ගොනු කර ඇති නිශ්චිත චෝදනා 1998 දී සම්මත කරන ලද රෝම ප්‍රඥප්තියේ 8 වැනි වගන්තිය යටතේ ලැයිස්තුගත කර ඇති අතර, එයට “ජිනීවා සම්මුතිවල බරපතල කඩකිරීම්” සහ ජාත්‍යන්තර නීතියේ “වෙනත් බරපතල උල්ලංඝනයන්” ඇතුළත් වේ. අත්අඩංගුවට ගැනීමේ වරෙන්තු සුවිශේෂයෙන් චෝදනා කරන්නේ, “ජනගහනය (ළමයින්) නීති විරෝධී ලෙස පිටුවහල් කිරීමේ යුද අපරාධය සහ යුක්රේනයේ වාඩිලාගෙන සිටින ප්‍රදේශවලින් රුසියානු සමූහාණ්ඩුව වෙත ජනගහනය (ළමයින්) නීති විරෝධී ලෙස මාරු කිරීම” ය.

වරෙන්තු නිල වශයෙන් ගොනු කිරීම ICC හි විනිසුරුවරුන් විසින් අනුමත කරන ලද අතර, බ්‍රිතාන්‍ය නීතීඥයෙකු සහ ICC හි ප්‍රධාන අභිචෝදක කරීම් ඒ. ඒ. ඛාන් විසින් නිවේදනය කරන ලදී. මෙය සිදුවන්නේ රුසියානු ආන්ඩුව විසින් “මනුෂ්‍යත්වයට එරෙහි අපරාධ” සහ”ජන සංහාර”  සිදු කලේ යැයි චෝදනා කරමින් බයිඩන් පරිපාලනය විසින් මාස ගනනාවක් තිස්සේ මෙහෙයවූ ප්‍රචාරණයෙන් පසුව ය.

වරෙන්තු වල පැවැත්ම ප්‍රසිද්ධ කරනු ලැබුවද, ඒවාට යටින් තිබේ යැයි කියනු ලබන සාක්ෂි ඉදිරිපත් නො කළේය. බයිඩන් පරිපාලනයේ සහ යුක්රේන ආන්ඩුවේ සනාථ නොකළ චෝදනා මත පදනම්ව, නිව් යෝර්ක් ටයිම්ස් ඇතුළු එක්සත්
ජනපද මාධ්‍ය තුල ළමුන් “නීති විරෝධී ලෙස පිටුවහල් කිරීම” පිලිබඳ නිශ්චිත ප්‍රකාශයන් ප්‍රවර්ධනය කර ඇත.

යේල් විශ්ව විද්‍යාලය විසින් පෙබරවාරි මාසයේදී ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද බොහෝ විට උපුටා දක්වන අධ්‍යයනයක් කියා සිටින්නේ ළමුන් 6,000 ක් රුසියාවට ප්‍රවාහනය කර ඇති බවයි. යුද ප්‍රචාරනය නිර්මානය කිරීම උදෙසා පිහිටුවන ලද, අධ්‍යයනය සිදු කළ ආයතනය, එක්සත් ජනපද ආන්ඩුවේ පිටුබලය ලබන “ගැටුම් නිරීක්ෂණාගාරයේ” කොටසකි. “නිරීක්‍ෂණාගාරය” සඳහා ආරම්භක ඩොලර් මිලියන 6 අරමුදල් සපයන ලද්දේ රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුවට අයත්, එක්සත් ජනපද ජාතික අවශ්‍යතාවලට වලකපන ගැටුම්  කල් ඇතිව දැක ගැනීම,ඒවා වැළැක්වීම සහ ඒවාට ප්‍රතිචාර දැක්වීම” සිය කරතව්‍යය බව පවසන “ගැටුම් හා ස්ථායීකරණ මෙහෙයුම් කාර්යාංශය” විසිනි.

රුසියාව ඔවුන්ගේ පැත්තෙන්,  මූලික වශයෙන් අනාථ නිවාසවල ළමුන් ඇතුළු යුක්රේනයේ යුද්ධයෙන් විනාශ වූ නැගෙනහිර ප්‍රදේශවල සිට රුසියාවට ජනගහනය සංචලනය වීම පිලිගෙන ඇත. අන්ත දක්ෂිණාංශික යුක්රේන හමුදා විසින්, රුසියානු පාලනය යටතේ පවතින ප්‍රදේශවල දිගටම වැඩ කරන ගුරුවරුන් සහ ළමාරක්ෂක සේවකයින් ඇතුළු ඕනෑම අයෙකු, සහායකයන් ලෙස නම් කර මරා දමනු ලැබීමේ අනතුරට ලක්ව ඇති බව එය සටහන් කර ඇත.

යුද අපරාධ පිලිබඳ පෙර චෝදනා මෙන්ම, එක්සත් ජනපදයේ නායකත්වයෙන් යුත් මේ උද්ඝෝෂනය  විස්මිත මට්ටමේ කුහකත්වයකින් සංලක්ෂිත වේ. ඕනෑම වෛෂයික ප්‍රමිතියකට අනුව, මෑත මතකයේ ඇති සෑම එක්සත් ජනපද
පරිපාලනයක්ම පුටින්ට එරෙහිව චෝදනා කර ඇති ඕනෑම අපරාධයකට වඩා දරුණු අපරාධවලට වැරදිකරුවන් වේ: මේවා, දෙවන ලෝක යුද්ධය අවසානයේ ජපාන නගර දෙකක න්‍යෂ්ටික විනාශයේ සිට; 1950-1953 අතර එක ගොඩනැගිල්ලක්වත් නොනැසී නොපවතින තත්ත්වයට උතුරු කොරියාව සමතලා කිරීම දක්වාද, එක්සත් ජනපදය ප්‍රමුඛත්වයෙන්  වියට්නාම් යුද්ධය නම් වූ මහා සමූහ ඝාතනයට සහ තාප-රසායනික (pyrochemical) පුළුස්සා දැමීමද ; ඉනික්බිති සෝවියට් සංගමය විසුරුවා හැරීමෙන් පසු තිස් වසරක් පුරා සිදු කරන නොනවතින හා පුළුල් වන යුද්ධය හරහාද විහිදී යයි.

පුටින්ට එරෙහි යුද අපරාධ චෝදනා සඳහා වන ව්‍යාපාරයේ නායකත්වය දරන රාජ්‍යය, ඉරාකයේ අබු ග්‍රයිබ් හි වධහිංසා පැමිණවීම, ඇෆ්ගනිස්ථානයේ මංගල සාදවලට සහ අනෙකුත් සිවිල් රැස්වීම්වලට බෝම්බ හෙලීම, ගුවන්තනාමෝ බොක්ක බන්ධනාගාරය සහ ඩ්‍රෝන් ඝාතනය ආදිය සම්බන්ධයෙන් වගකිව යුතුය.

අත්අඩංගුවට ගැනීමේ වරෙන්තු තුළ ළමයින්ට අයුතු ලෙස සැලකීමේ ප්‍රශ්නය මතු වන බැවින්, 1996 දී එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ එවකට එක්සත් ජනපද තානාපතිනි මැඩලීන් ඔල්බ්‍රයිට් විසින් එක්සත් ජනපදයේ පිටුබලය ලැබූ  ඉරාකයට එරෙහිව සම්බාධක මගින් මරනයට පත් දරුවන් මිලියන භාගය සම්බන්දයෙන් කළ කුප්‍රකට ප්‍රකාශය අපි සිහිපත් කළ යුතුය, “අපි හිතන්නේ එය, ඒ සදහා  (ගෙවූ) මිලට වටිනවා කියායි.”

යම් අවස්ථාවක දී ඇමරිකානු රජයේ නිලධාරීන්ට අධිචෝදනා කිරීමට සහ නඩු පැවරීමට යොදා ගත හැකිය යන උත්සුකය නිසා, එක්සත් ජනපදය අයිසීසී (ICC) හි අධිකරණ බලය පවා පිලි නොගනී. පුටින්ට එරෙහිව වරෙන්තුව නිකුත් කර ඇති රෝම ප්‍රඥප්තිය බිල් ක්ලින්ටන් විසින් අත්සන් කරනු ලැබ ඇති නමුදු, ඔහු කිසි විටෙකත් එය අනුමත කිරීම සඳහා සෙනෙට් සභාවට යවා නැත. 2002 දී, ඔහුගේ නීතීඥයින් “පූර්ව-භංග යුද්ධය” (preemptive war) සහ වධහිංසා යුක්ති සහගත කිරීම සදහා ලිය කියවිලි සකස් කරමින් සිටියදී, ජනාධිපති ජෝර්ජ් ඩබ්ලිව්. බුෂ් එක්සත් ජාතීන් වෙත දන්වා සිටියේ එක්සත් ජනපදය තවදුරටත් ප්‍රඥප්තිය අනුමත කිරීමට අදහස් නොකරන බවයි.

එක්සත් ජනපද හමුදාව, ඇෆ්ගනිස්ථානයේ සහ නැගෙනහිර යුරෝපයේ සීඅයිඒ වධක මධ්‍යස්ථානවල වධහිංසා පැමිණවීම, ලිංගික දූෂණය සහ ලිංගික ප්‍රචණ්ඩත්වය ඇතුළු යුද අපරාධ පිළිබඳ චෝදනා සෙවීමට පටන් ගැනීමෙන් පසුව, ICC විමර්ශකයින්ට ආර්ථික සම්බාධක සහ සංචාරක සීමා පනවන බව . යුරෝපය. අයි2020 දී, ට්‍රම්ප් පරිපාලනය නිවේදනය කළේය. අයිසීසී ICC හි නව අභිචෝදක ඛාන් ඔහු පත් කිරීමෙන් ටික කලකට පසු 2021 දී, එක්සත් ජනපදයේ වධහිංසා පිළිබඳ
විමර්ශනය නතර කරන ලදී.

වරෙන්තුවල කේන්ද්‍රීය අරමුන වන්නේ රුසියාවට එරෙහි එජ-නේටෝ යුද්ධය දැවැන්ත ලෙස තීව්‍ර කිරීම සඳහා වන ප්‍රචාරක ප්‍රහාරයට ඉන්ධන සැපයීමයි. ඒවා පැහැදිලිවම, වහාම සටන් විරාමයක් ද ඇතුළුව යුද්ධයට සාකච්ඡාමය විසඳුමක් සඳහා වූ
යෝජනාවක් සාකච්ඡා කිරීමේ ප්‍රකාශිත අරමුන ඇතිව, චීන ජනාධිපති ෂී ජින්පිං ගේ සඳුදා ඇරඹෙන මොස්කව් සංචාරය සමග සමපාත වීම පැහැදිලිවම අරමුනු කොට ඇත.

කෙසේ වෙතත්, එක්සත් ජනපදය හා නේටෝ බලවතුන්ට අවශ්‍ය වන්නේ යුද්ධයේ අවසානයක් නොව එහි ව්‍යාප්තියයි. සිකුරාදා එක්සත් ජනපද ජාතික ආරක්ෂක කවුන්සිලයේ ප්‍රකාශක ජෝන් කර්බි වාර්තාකරුවන්ට පැවසුවේ “අපි නිසැකවම සටන් විරාමයක් සඳහා වන ඉල්ලීම්වලට සහාය නොදක්වන” බවයි. යුක‍්රේන හමුදාවන්ගේ ව්‍යසනකාරී ජීවිත විනාශය මධ්‍යයේ, එජ සහ එහි යුරෝපීය සහචරයෝ ඉදිරි මාස දෙක තුල දැවැන්ත ප‍්‍රහාරයක් දියත් කිරීමට සූදානම් වීම සදහා දියුණු ආයුධවලින් රට පුරවමින් සිටිති.

යුද අපරාධ චෝදනා, රුසියාව විසුරුවා හැරීම අරමුන කර ගත් පාලන තන්ත්‍ර වෙනසක් සඳහා වන යුද්ධයක් යුක්ති සහගත කරමින්, පුටින් ආන්ඩුව නීති විරෝධී පාලනයක් ලෙස හංවඩු ගැසීමේ ප්‍රයත්නයේ කොටසකි.

එක්සත් ජනපද බුද්ධි ඒජන්සි සඳහා නාලිකාවක් ලෙස ක්‍රියා කරන නිව් යෝර්ක් ටයිම්ස්, වරෙන්තු පිළිබඳ සිය ලිපියේ (“අපරාධ අධිකරණයෙන් අත් අඩංගුවට ගැනීමේ වරෙන්තුව,  පුටින්ගේ දණ්ඩ මුක්ති රැස් මඩල සිදුරු කරයි”) ලියා ඇත්තේ, ඒවා, “, ඩාර්ෆූර් හි සාහසික ක්‍රියා සම්බන්ධයෙන් චෝදනා ලැබූ සුඩානයේ බලයෙන් පහ කරන ලද ජනාධිපති ඕමාර් හසන් අල්-බෂීර්ට; ස්ලොබඩාන් මිලොසොවිච්, බෝල්කන් යුද්ධයේදී අපයෝජනයන් සඳහා සිරගත කරන ලද සර්බියානු නායකයාට ; සහ දෙවන ලෝක යුද්ධයෙන් පසු නියුරම්බර්ග්හිදී චෝදනා ලත් නාසීන්ට හා  සමාන මට්ටමක පුටින් මහතාව තබනු ඇති බවයි.

මෙහි අර්ථය නම්, චෝදනාවල ක්ෂණික බලපෑම කුමක් වුවත්, ඒවා පුටින්ට පමණක් නොව ෂීට ද සංඥාවක් දිමට අපේක්ෂා කරන්නේ, පුටින්ටද මිලොසෙවික්ට සමාන ඉරණමක් අත්වන තුරු යුද්ධය උත්සන්න කරනු ඇති බවයි.

එක්සත් ජනපදය හා නේටෝ බලවතුන් මේ වන විට ගැටුමට නේටෝ හමුදා හඳුන්වා දීමේ සැලසුම්, තිරය පිටුපස සාකච්ඡා කරමින් සිටී. යුධ අපරාධ සහ “ජන සංහාර” පිලිබඳ ප්‍රචාරණය, ඒ සදහා, යුක්තිසහගත කිරීමක් ලෙස භාවිතා කරන ඕනෑම ප්‍රකෝපකරනයකට හෝ නිර්මානය කරන සිද්ධියක් සදහා, රුසියාවට දොස් පැවරීමට යොදා ගත හැකිය.

මේ කිසිවක් රුසියානු යුක්රේන ආක්‍රමණයට හෝ රුසියානු කතිපයාධිකාරයේ කන්ඩායමක් නියෝජනය කරන පුටින් ආන්ඩුවේ ක්‍රියාවන්ට සහාය දැක්වීමක් අදහස් නොකරයි. යුක්රේනය ආක්‍රමණය කිරීම, එක්සත් ජනපදය හා නේටෝව විසින් රුසියාව වැටලීමට මෙම කතිපයාධිකාරයේ ප්‍රතිගාමී හා බංකොලොත් ප්‍රතිචාරයකි. නමුත් එක්සත් ජනපදය, ක්‍රමානුකූලව යුද්ධය
අවුලුවා ලූ අතර, එය ආරම්භ වී වසරකට වැඩි කාලයක් ගතවීමෙන් පසු දැන්, එය දැවැන්ත හා ව්‍යසනකාරී ලෙස උත්සන්න කිරීමක් සූදානම් කරමින්
සිටිති.

 #theSocilistLk #wsws

ICC පුටින්ට එරෙහිව අත්අඩංගුවට ගැනීමේ වරෙන්තුවක්, පාලන තන්ත්‍රය වෙනස් කිරීම සඳහා වන එක්සත් ජනපද-නේටෝ ප්‍රචාරක ව්‍යාපාරයේ කොටසක් ලෙස, නිකුත් කරයි Read More »

IMF approves Sri Lanka bailout package

Colombo Action Committee.

By Sanjaya Jayasekera.

The Executive Board of the International Monetary Fund (IMF) approved on Monday (20) the 48‑month extended arrangement under the Extended Fund Facility (EFF) with an amount of SDR 2.286 billion [395 percent of quota or about US$3 billion. The Special Drawing Rights (SDR) is an international reserve asset, created by the IMF in 1969 to supplement its member countries’ official reserves] to ‘support Sri Lanka’s economic policies and reforms’, in a bid to bail out the ailing Sri Lankan capitalist economy.

As in the previous 16 occasions of such arrangements made with the international financier, the disbursement of the fund will be made in tranches within a period of four years, during which the Sri Lankan Government will be overseen as to its progress in implementing IMF austerity and its pro-market dictates. 

In the IMF statement issued on Monday, it  states, “[t]he objectives of the EFF-supported program are to restore macroeconomic stability and debt sustainability, safeguarding financial stability, and stepping up structural reforms to unlock Sri Lanka’s growth potential.”

In more clearer terms , the IMF head, Kristalina Georgieva stated what these in fact means:  “Ambitious revenue-based fiscal consolidation is necessary for restoring fiscal and debt sustainability“, and that “[i]n this regard, the momentum of ongoing progressive tax reforms should be maintained”. She said, “[f]or the fiscal adjustments to be successful, sustained fiscal institutional reforms on tax administration, public financial and expenditure management, and energy pricing are critical.”

Image

In concrete terms these reforms refer to extensive economic restructuring that opens domestic production and service markets to international investors, unhindered labour exploitation, painful austerity, privatization, more tax and price hikes.

Waiting for this approval, since his appointment as the President of the country, Ranil Wickremasinghe has been preparing the grounds at home, implementing harsh austerity measures dictated by the IMF on the one hand and, unleashing anti-democratic witch-hunt and military-police repression against protesting workers and youth on the other hand. 

These attacks started with brutal dispersal of the ‘Aragalaya’ protesters last year from the protest site at Galle Face Greens, and continued with arrests and prosecution in courts.  Several times, Wickremasinghe declared no protests that will hamper his economic restructuring programme including subsidy and welfare cuts, privatization and commercialization of state owned enterprises, tax hikes and increasing the prices of  fuel and services such as electricity, water and telecommunication, will be tolerated.

Wickremasinghe, refused by his electorate and having no popular mandate, was appointed first as prime minister by former president Gotabaya Rajapaksa weeks before he was ousted by popular protests, and then, in last July, was ascended to the executive presidency in an in-house operation of the type of a constitutional coup against the people, chosen by members of parliament who were highly deplored and refused by the masses. 

Wickremasinghe declared recently in parliament that his government has put in place all the fifteen recommendations of the IMF to get the approval for the fund facility.

By April last year, the economy was hard hit by a depleted foreign reserve crisis that prevented import of essential consumer items including fuel, and by a balance of payment crisis which had forced exorbitant excessive money printing to compensate for the loss of government tax revenue, which caused high inflation and a severe recession. The crisis was aggravated by loss of foreign remittances and tourism earnings and export drops due to COVID-19 and, then by the US-NATO war against Russia in Ukraine from February 2022. The country declared historic bankruptcy in mid April, in respect of its bilateral sovereign loans. 

Established in 1947 by the Bretton Woods Agreement, as part of the post-war financial order dominated by US imperialism, restoring the economis devastated by the war, the IMF is now the global agent of the international capital, overseeing the operations of the open market economies particularly of the so-called developing and emerging countries, guiding, dictating the respective governments and ensuring that the rich resources and the cheap labour platforms in these countries are placed open for free and unrestrained exploitation by the International capital.  

With the debt sustainability certificate issued by the IMF with this approval,  the government expects more loans from other financial institutions including the Asian Development Bank. These will add up to the debt burden of the island. 

The government is hell bent on implementing IMF dictated austerity measures continuously against the working people, the lower middle class, the peasants and the urban and rural poor. Last year, during this time, the government was liable to pay a sum of US$ 52 billion as foreign loans, $ 6 billion of debt servicing by the end of the year and $ 25 billion till 2026. 

Now, the government will commence debt servicing, as Wickremasinghe stated that the country would no longer be regarded as ‘bankrupt’ and would  resume normal transactions.

The IMF and the ruling class, including the Governor of the Central Bank who once openly stated it, are well aware that its measures are harsh enough to prompt intense agitation by the working class, and, therefore recommends that “social safety nets should be strengthened and better targeted to the poor” and “protect the most vulnerable“,  referring to shoddy welfare concessions, in a bid to preempt  class struggles. Its concern about the poor or  “the most vulnerable” is a sham. 

Soon after the IMF approval was declared,  Wickremesinghe confirmed his commitment to abide by IMF dictates: “we look to get the economy back on track for the long term through prudent fiscal management and our ambitious reform agenda“. 

Just the previous day, his cabinet approved divestment of the two state owned enterprises, Sri Lanka Telecom and Lanka Hospitals Corporation. 

All the trade unions in Sri Lanka supported the IMF programme and some were vociferous, particularly those controlled by the Janatha Vimukthi Peramuna (JVP). These official labour organizations that once pretended to safeguard the interests of the working class have shown their utter bankruptcy and organic inability even to pressure governments and gain the petty concessions, and have openly become the mediators between the state, the companies and the workers, betraying one struggle after the other. 

Various middle-class, privileges-oriented, fake left organizations such as FrontLine Socialist Party and Inter University Student Federation, which are hostile to any independant working class mobilization against the capitalist state and for political power, have been fixing political traps of class collaboration and clean parliamentarianism as the way to democracy and economic recovery. 

All these parties have above all taken the working class as their hostages, preventing them from taking matters into their own hands and waging a revolutionary fight against international finance capital and their agents in the capitalist state, in order to reorganize society on socialist lines.

Image

The working class cannot prevent the Wickremasinghe government or any of his successors continuing with these class war measures and social counter revolution without arming themselves independently of these traditional organizations and joining their hands with international class brothers and sisters who face similar cuts and living conditions throughout the planet. 

Workers of all tiers and industries, urban and rural,  rallying peasants and youth, need to build their own action committees to unite these struggles ahead, cutting across petty ethnic divisions. 

Leading the masses under that perspective, the Colombo Action Committee has called upon workers and the oppressed to join this fight, organize themselves and decide to determine their destinies themselves. 

#CACPS #theSocialistLK

Image of IMF courtesy of Reuters

IMF approves Sri Lanka bailout package Read More »

සිලිකන් වැලි බැංකුව ගලවා ගැනීම සහ ධනවාදයේ ඓතිහාසික අර්බුදය

නික් බීම්ස් විසිනි

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 මාර්තු 14 දින ඉංග්‍රීසියෙන් ප්‍රකාශයට පත් කෙරුනු ප්‍රවීන මාක්ස්වාදී දේශපාලන අර්ථශාත්‍රඥ නික් බීම්ස් විසින් ලියන ලද  The bailout of Silicon Valley Bank and the historic crisis of capitalism යන ලිපියේ සිංහල පරිවර්ථනය යි. පරිවර්ථනය සංජය ජයසේකර විසිනි.

Image

එක්සත් ජනපද ඉතිහාසයේ නාමික වශයෙන් දෙවන විශාලතම බැංකු අසමත් වීම වන සිලිකන් වැලි බැංකුවේ (SVB) බිඳවැටීම සහ බැංකු පද්ධතියේ පවතින කැලඹීම, තව තවත් අසාර්ථක වීම් සිදුවීමෙි අවධානම් මතු කරමන් පවතින අතර,  එක්සත් ජනපදයේ හා ගෝලීය ධනවාදයේ ඓතිහාසික අර්බුදයේ තවත් ප්‍රකාශනයක් වේ.

මෙම ගැඹුරු වන කුණුවීම හා දිරාපත්වීම එක්සත් ජනපදයේ හා ලෝක දේශපාලනයේ අන්තර් සම්බන්ධිත වර්ධනයන් දෙකක – එනම්  තුන්වන ලෝක යුද්ධයක් දෙසට වේගවත් උත්සන්න වීම සහ, පාලක පන්තීන් උත්සාහ කරන පරිදි  ඔවුන්ගේ යල් පැන ගිය සහ ප්‍රතිගාමී පුද්ගලික ලාභ පද්ධතියේ පැවැත්මේ අර්බුදයට මිලගෙවීම කම්කරු පන්තිය මත හෙලීම සඳාහා එක්සත් ජනපදයේ හා ජාත්‍යන්තරව කම්කරු පන්තියට එල්ල වෙමින් පවතින සහ තීව්‍ර වන ප්‍රහාරය යන වර්ධනයන් දෙක – යටින් පවතින ගාමක බලවේගය වේ.

මූල්‍ය ආයෝජකයින්ගේ, සමපේක්‍ෂකයන්ගේ සහ ධනවතුන්ගේ මුදල් හා ධනය ආරක්ෂා කිරීම සඳහා “අවශ්‍ය ඕනෑම දෙයක්” කිරීමට බයිඩෙන් පරිපාලනයේ කැපවීම, පාලක මූල්‍ය කතිපයාධිකාරයේ කටයුතු කළමනාකරණය කිරීමේ විධායක කමිටුව ලෙස ධනේශ්වර ආන්ඩුවල සැබෑ ස්වභාවය යලිත් හෙළිදරව් කර ඇත. 

දශක හතරකට වැඩි කාලයක් තුල නරකම උද්ධමනය මගින් බැටකමින් සිටින කම්කරු පන්තියේ අත්‍යවශ්‍ය සෞඛ්‍ය, අධ්‍යාපනය සහ අනෙකුත් සමාජ අවශ්‍යතා සඳහා මුදල් නැත, නමුත් මූල්‍ය කතිපයාධිකාරයේ ධනය ආරක්ෂා කිරීම සඳහා බිලියන, ට්‍රිලියන ගණන් එක රැයකින් සොයා ගත හැකිය.

ඒ අතරම, එක්සත් ජනපදය සිය ප්‍රධාන ගෝලීය ප්‍රතිවාදියා ලෙස සලකන චීනයට එරෙහි යුද ධාවනය සහ රුසියාව කැඩී බිඳ විසුරුවීම අරමුණු කරගත්  යුක්‍රේනය තුල එක්සත් ජනපද-නේටෝ යුද්ධයට අවශ්‍ය මාධ්‍යයන් වර්ධනය කිරීමට අඩු නැතිව වියදමක් කරනු ලැබේ.

SVB බිඳවැටීම හා මූල්‍ය පද්ධතිය පුපුරා යාමේ හැකියාව සහ යුද ධාවනය අතර ගැඹුරු සහ ඓන්ද්‍රීය සම්බන්ධයක් පවතී.

පාඩම් උගෙන ඇති බවට සහ ආරක්ෂක විධිවිධාන ක්‍රියාත්මක කර ඇති බවට නියාමකයින් සහ මූල්‍ය අධිකාරීන්ගේ සියලු ප්‍රකාශ නොතකා, මූල්‍ය අර්බුද අඛණ්ඩව පුපුරා යාම, මිලිටරි ක්‍රියාමාර්ග හරහා එය විසඳීමට උත්සාහ කරන එක්සත් ජනපද අධිරාජ්‍යවාදයේ ආර්ථික බලයේ ඓතිහාසික පරිහානියේ ප්‍රකාශනයකි. 

1928 දී ලියොන් ට්‍රොට්ස්කිගේ පෙරදක්නා විශ්ලේෂනය සිහියට නැඟේ.  එක්සත් ජනපද අධිරාජ්‍යවාදයේ ආක්‍රමණශීලී ස්වභාවය, එහි නැගීමේ කොන්දේසි යටතේ පැවති ලේ වැකි සහ ප්‍රචණ්ඩත්වයට වඩා, එහි ඓතිහාසික පරිහානියේ කොන්දේසි යටතේ වඩාත් විවෘතව, වඩාත් නිරුවතින් සහ වඩාත් දරුණු ලෙස මතුවනු ඇතැයි ඔහු සඳහන් කළේය.

SVB හි අභාවය සහ එය මූල්‍ය පද්ධතිය හරහා යවන කම්පන තරංග, එහි පූර්ණ ප්‍රතිවිපාක තවමත් දැක ගත නොහැකි නමුත්, දැන් ක්‍රියාත්මක වන එක්සත් ජනපද ධනවාදයේ චලන නීතිය යැයි කෙනෙකුට කිව හැකි අත්‍යවශ්‍ය ගතිකයේ තවත් ප්‍රකාශනයකි.

පසුගිය වසර 50ක වර්ධනයන් සොයා බැලීමේදී, මෙම ගතිකත්වය පැහැදිලිව පෙනේ: පාලක පන්තිය සහ එහි රාජ්‍යය විසින් එක් අවස්ථාවක අර්බුදයක් මැඩපැවැත්වීමට හෝ සමනය කිරීමට ගන්නා පියවර, වෙනත් අවස්ථාවකදී, එය වඩාත් ප්‍රචණ්ඩ ලෙස පුපුරා යාම සඳහා කොන්දේසි නිර්මානය කර යි.  

1971 අගෝස්තු මාසයේදී, එහි ප්‍රතිවාදීන්ට එරෙහිව ඇමරිකානු ධනවාදයේ තත්ත්වය පහත වැටීමට ප්‍රතිචාර වශයෙන්, එක්සත් ජනපද ජනාධිපති නික්සන් පශ්චාත් යුධකාලීන මුදල් පද්ධතිය අවසන් කරමින් එක්සත් ජනපද ඩොලරය රත්‍රන් මගින් හිලව් කිරීම අවසන් කරනු ලැබීය.

එක්සත් ජනපදයේ ස්ථාවරත්වය ඉහල නැංවීම සඳහා ගනු ලැබූ මෙම තීරණයේ එක් ප්‍රතිවිපාකයක් වූයේ, පශ්චාත් යුධ උත්පාතයේ අත්තිවාරම ගොඩනඟා තිබූ සමස්ථ කර්මාන්තයන්ම නාස්තියට ඇද දමන ලදින්, 1980 ගනන් පුරාවට එක්සත් ජනපද ධනවාදයේ ක්‍රියාන්විතය වඩ වඩාත් සංලක්ෂිත කරන ලද මූල්‍ය සමපේක්ෂනයේ වර්ධනයට ඉන්ධන සැපයීමයි.  

1987 ඔක්තෝම්බර් මාසයේදී, මෙම පියවරයන් විසින් නිර්මානය කර වර්ධනය වෙමින් පැවති අර්බුදය, වෝල් වීදියේ කඩා වැටීමක ස්වරූපයෙන් පුපුරා ගියේය, එය තවමත් ඉතිහාසයේ විශාලතම එක් දින වැටීම වන අතර එය සියයට 22 කට වඩා වැඩි විය.

මෙම අර්බුදයට ප්‍රතිචාර වශයෙන් එක්සත් ජනපද ෆෙඩරල් සංචිතයේ සභාපති ඇලන් ග්‍රීන්ස්පෑන් විසින් ලබා දුන් සහතිකය – එය ‘Greenspan Put’  ලෙස හඳුන්වනු ලැබුනි – එනම් ෆෙඩරල් මහ බැංකුව මූල්‍ය වෙලඳපොලවල්වලට මුක්කු ගසන බවට වූ සහතිකය, ඊලඟ දශක දෙක තුළ සමපේක්ෂනයේ කෑදර ප්‍රසාරණයට තුඩු දුන් අතර එය 2008 එක්සත් ජනපදය හා ගෝලීය මූල්‍ය අර්බුදය පුපුරා යාමට තුඩු දුන්නේය.  

විරැකියා අනුපාතිකය ඉලක්කම් දෙකකින් ඉහල යාමත්, කම්කරු පන්තියේ පවුල්වලට ඔවුන්ගේ නිවාස අහිමි වීමත්, විශේෂයෙන්, වෘත්තීය සමිතිවල සහයෝගීතාවයෙන් ඔබාමා පරිපාලනය විසින් සංවිධානය කරන ද්වි-ස්ථර වැටුප් පද්ධති හරහා සේවා ස්ථාන තත්ත්වයන් නරක අතට හැරීමත් වන තත්වයක, ෆෙඩරල් මහ බැංකුව සහ එක්සත් ජනපද ආන්ඩුව ඩොලර් බිලියන සිය ගනනක් දක්වා දිවෙන බැංකු ඇපදීමක් සංවිධානය කලේය.  

අර්බුදයෙන් ඉක්බිතිව, ෆෙඩරල් බැංකුව, භාණ්ඩාගාර බැඳුම්කර සහ උකස් පිටුබලය සහිත සුරැකුම්පත් මිලදී ගැනීම හරහා මූල්‍ය පද්ධතියට ඩොලර් ට්‍රිලියන ගනනක් පොම්ප කිරීම, එනම් ප්‍රමාණාත්මක ලිහිල් කිරීමේ සිය වැඩසටහන ආරම්භ කළේය.  2008 කඩාවැටීම අවුලුවාලූ ආන්තික සමපේක්ෂනය අවසන් කරනවා වෙනුවට, ධනේශ්වර රාජ්‍යයේ ප‍්‍රධාන මූල්‍ය හස්තය වන මහ බැංකුව එය තව දුරටත් පෝෂණය කලේය.

මෙහි අර්ථය වූයේ, 2020 මුල් භාගයේදී COVID-19 වසංගතය කඩාවැදීමත් සමග, ඩිමොක්‍රටිකයින්ගේ සහාය ඇතිව ට්‍රම්ප් පරිපාලනය, සමපේක්ෂන බුබුල බිඳ වැටේ යැයි බියෙන් අවශ්‍ය මහජන සෞඛ්‍ය පියවරයන් ආරම්භ කිරීම ප්‍රතික්ෂේප කිරීමයි.

ඒ වෙනුවට, 2020 මාර්තු මූල්‍ය කැටිකිරීමෙන් පසුව, ෆෙඩරල් මහ බැංකුව තව තවත් මුදල් පොම්ප කළේ, දින ගණනාවක් තිස්සේ, ලෝකයේ ආරක්ෂිතම මූල්‍ය වත්කම යැයි කියනු ලබන එක්සත් ජනපද රජයේ නය සඳහා වෙළඳපොලක් නොතිබූ තත්වයක් තුල, එමඟින් ඊටත් වඩා සමපේක්ෂන සහ මූල්‍යමය  පරපෝෂිතභාවයට ඉන්දන සපයිමිනි.

නමුත් මෙම මෙහෙයුම සැබෑ ආර්ථිකය තුළ ප්‍රතිවිපාක ඇති කලේය.  COVID තුරන් කිරීම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම, මූල්‍ය පද්ධතියට ඩොලර් ට්‍රිලියන 4ක් එන්නත් කිරීම, ප්‍රධාන වෙළඳ භාණ්ඩ වෙළෙන්දන් සහ යෝධ ආහාර සංගත විසින් අධික ලෙස සමපේක්ෂනය කිරීම සහ ලාභ ඉපැයීම, යුක්රේනය තුල රුසියාවට එරෙහි මිලිටරි ප්‍රහාරය යන කරනු ඒකාබද්ධව, දශක හතරක කාලයකින් පසු උද්ධමනයේ ඉහළම අනුපාතයක් ඇති කෙරුනි.

දැන් මෙම පියවරයන් නව මූල්‍ය අර්බුදයක් සඳහා කොන්දේසි නිර්මානය කර ඇති අතර, SVB හි බිඳවැටීම තුල එය දැකිය හැකිය.  අනෙකුත් බොහෝ බැංකු සහ මූල්‍ය සංස්ථා මෙන්ම, කැලිෆෝනියාවේ අධි තාක්‍ෂණික අංශය සමඟ සමීපව සම්බන්ධ වී ඇති SVB, 2020 සහ 2021 දී ෆෙඩරල් මහ බැංකුව විසින් සපයන ලද ලාභ මුදල් මතින් තර වීය.

එය අතේ කොතරම් මුදල් තිබුනේද යත්, එම මුදලින් විශාල කොටස් අති-ආරක්ෂිත වත්කම් යැයි කියනු ලබන භාණ්ඩාගාර බැඳුම්කර සහ උකස් පිටුබලය සහිත සුරැකුම්පත්වල තැන්පත් කිරීමට එයට සිදු විය.

උද්ධමනයට එරෙහිව සටන් කිරීමට යැයි කියනු ලබන නමුත් යථාර්ථයේ දී, අවශ්‍ය නම් අවපාතයක් හරහා පවා, කම්කරු පන්තිය මර්දනය කිරීම අරමුණු කරගත් ඉහල පොලී අනුපාත තන්ත්‍රයක් වෙත ෆෙඩරල් බැංකුව හැරීමත් සමග, තත්වය තියුනු ලෙස පැති මාරු කලේ ය.

පොලී අනුපාත ඉහළ යාමත් සමඟ SVB සතුව තිබූ බැඳුම්කරවල වෙළඳපල වටිනාකම පහත වැටුණි. ඒ කොපමනද යත්, ෆෙඩරල් අරමුදල් අනුපාතිකයේ සෑම පදනම් ලක්ෂ්‍ය [basis point -සියයට 0.01 කින් සීයෙන් පංගුවක්] 25 ක (ප්‍රතිශත ලක්ෂ්‍ය 0.25ක් – 0.25 percentage points) ඉහළ යාමක් සඳහා එහි බැඳුම්කර ඩොලර් බිලියන 1ක් අහිමි කරගෙන ඇති බව ඇස්තමේන්තු කර ඇත.  ෆෙඩරල් අරමුදල් අනුපාතිකය අද වන විට පදනම් ලකෂ්‍ය 450 කින් පමන ඉහල දමා ඇත.

එහි වත්කම් පදනමේ මෙම කඩාවැටීම බැංකුවේ ඩොලර් බිලියන 42 ක් ධාවනය කිරීමකට [bank run – බැංකු ධාවනයක් යනු බැංකුවක හෝ වෙනත් මුල්‍ය ආයතනයක ගණුදෙණුකරුවන් විශාල සංඛ්‍යාවක් එම  බැංකුවේ මුදල් ගෙවීමේ හැකියාව පිලිබඳ බියෙන්, තම තැන්පතු මුදල් එකවර ආපසු ගැනීම ] හේතු වූ අතර එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස එය බිඳ වැටුණි.

SVB හි තත්වයන් සෑම තැනකම අනුකරණය නොවේ.  එහෙත් ධනේශ්වර ආර්ථිකයේ ප්‍රභලම බලවේගය වන මූල්‍ය පද්ධතියේ සියලුම ක්ෂේත්‍ර, ලාභ මුදල් ගලා ඒම මත කොතරම් රඳා පවතිනවාද යත්, පොලී අනුපාත ඉහල දැමීම් නිසා ඒවාට දැඩි ලෙස බලපෑම් එල්ල වී ඇති අතර, එහි ප්‍රතිවිපාක ඒවාට තවම දැනෙන්නට පටන් ගත්තා පමණි.

එහි විපාක මොනවාද?  ඒවා ගලා එන්නේ මුල්‍ය ප්‍රාග්ධනයේ ස්වභාවයෙන්ම ය.

මුලින්ම බැලූ බැල්මට පෙනෙන්නේ මුදලින් ම වඩා විශාල මුදල් ප්‍රමාණයක් උපයා ගත හැකි බවයි.

නමුත් මෙම මතුපිටින් පෙනෙන ආකෘතිය ගැඹුරු යථාර්ථයක් වසං කරයි.  මූල්‍ය ප්‍රාග්ධනය අමතර හෝ නව වටිනාකමක් නිර්මාණය නොකරයි.  අවසාන විග‍්‍රහයේ දී, එය ධනේශ්වර නිෂ්පාදන කි‍්‍රයාවලිය තුළ කම්කරු පන්තියෙන් උකහා ගන්නා ලද අතිරික්ත වටිනාකමට හිමිකම් පෑමකි.

මේ අනුව, මුදල් විසින් තවත් මුදල් මවන ක්ෂේත්‍රයකට එය නොකඩවා පැන යාමට උත්සාහ කරන අතරම, 2008 අත්දැකීම වඩාත් පැහැදිලිව පෙන්නුම් කල පරිදි, සියල්ලටත් වඩා අර්බුදකාරී කාලවලදී කම්කරු පන්තිය සූරාකෑම තීව්‍ර කිරීමට මූල්‍ය ප්‍රාග්ධනය සැමවිටම උත්සාහ කරයි.

ඒ අතරම, දේශීයව ගැඹුරු වන ආර්ථික හා සමාජ අර්බුදය විසින් මෙහෙයවනු ලබන ආන්ඩුව සහ ධනේශ්වර රාජ්‍යය, සමාජ වියදම් දැවැන්ත ලෙස කප්පාදු කිරීම මගින් කම්කරු පන්තිය විසින් යුද්ධයට වන්දි ගෙවීමට බල කරනු ලැබ ඇත.

සෑම අර්බුදයකදීම, සමාජයේ ප්‍රධාන පන්ති දෙක තම මූලික ද්‍රව්‍යමය අවශ්‍යතා මත වඩ වඩාත් ඍජුව  පන්තිමය වශයෙන් පෙලගැසෙති.  පාලක පන්තියේ වැඩපිලිවෙල ඒ අනුව වර්ධනය වනු ඇත: එනම් යුද්ධය හා සමාජ ප්‍රතිවිප්ලවය සමග ඒකාබද්ධව මූල්‍ය කතිපයාධිකාරය ගලවා ගැනීමේ මෙහෙයුම්වල වැඩපිලිවෙල යි.

කම්කරු පන්තිය ද ධනේශ්වර ක‍්‍රමයේ සමස්ත යාන්ත්‍රනය සමග ගැටීමේ මාවතකට තල්ලු කරනු ලැබේ.  කෙසේ වෙතත්, එම අරගලය සාර්ථක වීමට නම්, පාලක පන්තියේ සහ එහි පද්ධතියේ අර්බුදය කෙතරම් ගැඹුරු වුවත්, කම්කරු පන්තිය දේශපාලනික වශයෙන් පැහැදිලි වැඩපිළිවෙලකින් සහ ඉදිරිදර්ශනයකින් – එනම් දේශපාලන බලය අත්පත් කර ගැනීම සහ සමාජවාදී ආර්ථිකයක් ගොඩනැගීම පිලිබඳ වැඩපිලිවෙලකින් –  සන්නද්ධ විය යුතුය.

සියල්ලටත් වඩා, එහි හිස ලෙස විප්ලවවාදී පක්ෂයක් තිබිය යුතුය.  SVB හි බිඳවැටීම සහ එය ප්‍රකාශ කරන ධනවාදයේ ගැඹුරු වන අර්බුදය එක්සත් ජනපදයේ සහ ජාත්‍යන්තරව ජාත්‍යන්තර කමිටුව සහ එහි ශාකා ගොඩනැගීම සඳහා වූ පැහැදිලි කැඳවීමකි.

#theSocialistLK #WSWS 

සිලිකන් වැලි බැංකුව ගලවා ගැනීම සහ ධනවාදයේ ඓතිහාසික අර්බුදය Read More »

මහා වැඩ වර්ජන ව්‍යාපාරය, යුද්ධය සහ යුරෝපයේ විප්ලවවාදී අර්බුදය

සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය

(එක්සත් රාජධානිය), Parti de l’égalité socialiste (ප්‍රංශය), Sozialistische Gleichheitspartei (ජර්මනිය), Sosyalist Eşitlik Grubu (තුර්කිය)

Image
පැරිසියේ දී, ප්‍රංශ මැක්‍රොන් ආන්ඩුව විශ්‍රාම ගැන්වීමේ වයස වැඩි කිරීමේ සැලසුම්වලට එරෙහිව උද්ඝෝෂණයක්, 2023.01.31

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 පෙබරවාරි 10 දින ඉංග්‍රීසියෙන් ප්‍රකාශයට පත් කෙරුනු The mass strike movement, war and the revolutionary crisis in Europe යන ලිපියේ සිංහල පරිවර්ථනය යි. පරිවර්ථනය SF විසිනි.

මහාද්වීපයේ සෑම කොනකින්ම මිලියන ගනනින් කම්කරුවන් කැදවා ගනිමින් මහා වැඩ වර්ජන ව්‍යාපාරයක් යුරෝපය තුල පිපිරී ඇත. දිග හැරෙමින් පවතින්නේ එක් හෝ වෙනත් ධනේශ්වර ආන්ඩුවක් සමග හුදකලා සාකච්ඡා මගින් විසඳා ගත හැකි ජාතික වෘත්තීය සමිති අරගල මාලාවක් නොවේ. ඒ වෙනුවට, කම්කරුවන් සෑම රටකම සමාන ඉල්ලීම් මතු කරමින්, අපකීර්තියට හා පුලුල් ලෙස පිලිකුලට පාත්‍ර වී ඇති ආන්ඩුවල පොලිස් මර්දනයන් හා නීතිමය තර්ජනවලට මුහුණ දෙන බැවින්, එය ජාත්‍යන්තර දේශපාලන අරගලයකි.

මහජනතාවගේ වැඩෙන ඉල්ලීම්වලට කිසිදු සහනයක් ලබා දිය නොහැකි බව ඔවුන් ප්‍රකාශ කරන අතරම, කොන්සර්වැටිව්, සමාජ-ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හෝ හරිත ආදී සියලු වර්ණයන්ගෙන් යුත් යුරෝපා ආන්ඩු, යුක්‍රේනයේ රුසියාව සමග නැටෝව ගෙන යන යුද්ධය අවදානම් ලෙස තීව්‍ර කරති. ඔවුන් යුරෝ සහ පවුම් බිලියන සිය ගනනක් සිය හමුදා සඳහා වියදම් කරමින් යුක්රේන තන්ත‍්‍රය යුද ටැංකි, ජෙට් ප‍්‍රහාරක යානා, මිසයිල සහ වෙනත් ආයුධවලින් හිස සිට දෙපතුල දක්වා සන්නද්ධ කරති. සෑම රටකම කම්කරු පන්තියට එහි පිරිවැය දැරිමට සිදුවන තුන්වන ලෝක යුද්ධයක පිපිරීම ඔවුන් විසින් ක්‍රියාවට නැංවෙමින් පවතී.

තුර්කි-සිරියානු දේශසීමාවේ භූමිකම්පා ව්‍යසනයට ඔවුන් දක්වන ප්‍රතිචාරයෙන් ඔවුන්ගේ සාපරාධී ස්වභාවය තියුනු ලෙස හෙලිදරව් වේ. මිලියන ගනනක් නිවාස අහිමි කර දස දහස් ගනනක් මිය ගිය මෙම සමාජ ව්‍යසනය මධ්‍යයේ, යුරෝපීය බලයන්, වොෂින්ටනය සමග එක්ව, පාලන තන්ත්‍රය වෙනස් කිරීම සඳහා නේටෝවේ 12 වසරක යුද්ධයෙන් දැනටමත් විනාශ වී ඇති රටක් වන සිරියාවේ කොඳු නාරටිය බිඳ දැමෙන ආකාරයේ සම්බාධක දිගටම පවත්වා ගෙන ගොස් ඇත.

යුරෝපය පුරා මතුවෙමින් පවතින්නේ වෛෂයිකව විප්ලවවාදී වූ තත්වයකි. තෝරා ගැනීම් ශතවර්ෂයකට පෙර පළමු ලෝක සංග්‍රාමය පුපුරා යාමේදී ඒවා ඉදිරිපත් වූ එකී කර්කශ ආකාරයෙන් ම ඉදිරිපත්ව ඇත. එක්කෝ ධනේශ්වර පන්තිය යුරෝපය හා ලෝකය න්‍යෂ්ටිකව සන්නද්ධ රාජ්‍යයන් අතර ගෝලීය යුද්ධයකට ඇද දමනු ඇත, නැතහොත් කම්කරු පන්තිය යුධකාමී පාලක ප්‍රභූව අතින් බලය උදුරා ගනු ඇත.

පලමු ලෝක සංග්‍රාමයේදී කම්කරු පන්තිය යුද්ධයට එරෙහිව සිය පළමු මහා දේශපාලන ප්‍රතිප්‍රහාරය එල්ල කරන තුරු වසර තුනකට ආසන්න කාලයක් ගත විය: 1917 රුසියාවේ පෙබරවාරි විප්ලවය සාර්ව පෙරලා දමා‍, 1917 ඔක්තෝබර් විප්ලවයේදී ව්ලැඩිමීර් ලෙනින් සහ ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි යටතේ  බොල්ෂෙවික් පක්ෂය නායකත්වය දුන් කම්කරු පන්තිය බලයට පැමිණීමට මාවත පාදා දුන්නේය. එසේ වෙතත්, අද, ධනේශ්වරය මානව වර්ගයා තුන්වන ලෝක යුද්ධයට ඇද දැමීමට තවමත් උත්සාහ දරමින් හිඳිද්දී ම, කම්කරු පන්තිය බලවත් අරගල රැල්ලක් දියත් කරයි.

මිලියන ගනනක් අරගලයට කැඳවා ගැනෙන මනෝභාවයන් ආරම්භක අවස්ථාවේ දී ම ධනේශ්වර විරෝධී, මිලිටරි විරෝධී සහ සමාජවාදී ස්වභාවයක් ගනී. යුරෝ සහ පවුම් ට්‍රිලියන ගනනක් සුපිරි ධනවතුන්ට ලබා දුන් දශක ගනනාවක රාජ්‍ය ඇප සම්පාදනයන්ගෙන් පසු, විශ‍්‍රාම වැටුප් සහ ප‍්‍රධාන සමාජ සේවා ඇට මිදුළු දක්වා සූරා ඉවත් කරන කප්පාදු පිලිවෙත් හෝ, ගෝලීය උද්ධමනයේ ඉහල යාමක් මධ්‍යයේ මූර්ත වැටුප් සිඳ ලන කොන්ත්‍රාත් ගිවිසුම්  කම්කරුවෝ කෝපයෙන් ප්‍රතික්ෂේප කරති. රුසියාව සමග පූර්න යුද්ධයක් සදහා දැවැන්ත සමාජ ධන සම්පත් හරවා යැවීම සඳහා තමන් දරිද්‍රතාවය වැලැඳ ගත යුතුයැයි ඔවුන් පිළිගන්නේ නැත.

විශ්‍රාම යන වයස ඉහල දැමීම මගින් විශ්‍රාම වැටුප් වලින් යුරෝ බිලියන දස ගනනක් කපා හැරීමේ මැක්‍රොන්ගේ සැලැස්මට එරෙහිව ප්‍රන්සයේ කම්කරුවන් මිලියන තුනක් වැඩවර්ජනයක් ආරම්භ කර ඇත. මැක්‍රොන් මිලිටරි වියදම් සියයට 40කින් වැඩි කිරීමෙන් ද, රුසියාව සමග යුද්ධය සඳහා යුක්‍රේනයට යුද ටැංකි යැවීම ප්‍රකාශ කිරීමෙන් ද පසුව සහ වර්ජකයන්ට පහර දීම සඳහා කැරලි මර්දන පොලිසිය දස දහස් ගනනක් මුදා හැරීමෙන් පසුව මෙම විරුද්ධත්වය වර්ධනය විය. මත විමසුම්වලින් පෙන්නුම් කරන්නේ මැක්‍රොන්ගේ විශ්‍රාම වැටුප් කප්පාදුවලට සියයට 70ක විරෝධයක් සහ ආර්ථිකය වසා දැමීමේ සහ කප්පාදුව නැවැත්වීමේ සමාජ පිපිරීමකට – එනම්, හරියටම කිවහොත් මැක්‍රොන්ට එරෙහි මහා වැඩ වර්ජනයකට –  සියයට 60ක සහයෝගයකි.

බ්‍රිතාන්‍යයේ දුම්රිය, තැපැල්, ටෙලිකොම් කම්කරුවන්, හෙදියන්, පරිපූරක වෛද්‍ය සේවා ශිල්පීන්, පාසල් ගුරුවරුන්, කථිකාචාර්යවරුන් සහ සිවිල් සේවකයන් දැන් මාස හතක් පවතින සහ මිලියන ගනනක් ආවරණය වන වැඩ වර්ජන රැල්ලකට සම්බන්ධ වී සිටිති. වෘත්තීය සමිති නිලධරය විසින් වැඩ වර්ජන නතර කිරීමට දැරෙන නිරන්තර උත්සාහයන් සහ ප්‍රධාන කර්මාන්ත හා සේවාවල වැඩ වර්ජන සාපරාධී කිරීමේ ආන්ඩුවේ සැලසුම් නොතකා වැඩ වර්ජන දිගටම පවතී.

පසුගිය වසර තුල ඉහල යන ජීවන වියදමට එරෙහිව හදිසි වර්ජන 100 කට අධික සංඛ්‍යාවක් සහ සෞඛ්‍ය සේවා සේවකයින්ගේ මහා වැඩ වර්ජන ඇති වූ තුර්කියේ, වැඩකරන ජනතාව අතර සමාජ කෝපය විප්ලවවාදී පිපිරීමක් කරා ගමන් කරමින් පවතී. මිලියන 13 ක ජනතාවක් වෙසෙන නගර 10 ක දැනටමත් 20,000 කට අධික මරණ සංඛ්‍යාවක් සිදුකර ඇති භූමිකම්පාව, දිගු කලක් තිස්සේ පුරෝකථනය කර තිබූ නමුත් කිසිදු පියවරක් නොගැනීමත්, විපතට පත් වූවන් බොහෝ දුරට ඔවුන්ගේ ඉරණමට අතහැර දමා තිබීමත් රට පුරා පවතින මහජන කෝපයට වැඩි දුරටත් ඉන්ධන සපයයි.

ජර්මනියේ, යුරෝපයට රුසියානු බලශක්ති අපනයන කප්පාදුව මගින් උග්‍ර වී ඇති, මූර්ත (සැබෑ) වැටුප් මත උද්ධමනයේ විනාශකාරී බලපෑමට එරෙහිව වැඩ වර්ජන වැඩෙමින් තිබේ. මිලියන දෙකහමාරක් ගුරුවරුන්, තැපැල් සේවකයින්, රෝහල් සහ සනීපාරක්ෂක කම්කරුවන්, ප්‍රවාහන කම්කරුවන් සහ අනෙකුත් රාජ්‍ය සේවකයන් ප්‍රධාන වැටුප් කප්පාදු හා සම්බන්ධ කොන්ත්‍රාත්තු සාකච්ඡා මධ්‍යයේ “අනතුරු ඇඟවීමේ වැඩ වර්ජන” වල යෙදී සිටිති. රුසියාව සමග යුද්ධය සඳහා ජර්මනිය මුලුමනින්ම යලි මිලිටරිකරණය කිරීමේ දේශපාලන සංස්ථාපිතයේ සැලැස්මට අතිමහත් මහජන විරෝධයක් පවතී.

“කාර්මික ක්‍රියාමාර්ගයන් යුරෝපයේ ආර්ථිකයන් ග්‍රහණය කරමින් සිටින” නිසා “වියවුල් සහගත තත්වයට” එරෙහිව එක්සත් රාජධානියේ දක්ෂිණාංශික ඩේලි මේල් පුවත්පතේ ගර්හාන්විත කෑ මොර ගෑම අතරතුර මෙම රටාව යුරෝපය පුරා පුනරාවර්තනය වේ. ඉතාලියේ, ගුවන් සේවා සහ ගුවන් තොටුපල සේවකයින්, දුම්රිය සේවකයින්, අධ්‍යාපනඥයින් සහ ප්‍රාදේශීය ප්‍රවාහන සේවකයින් මේ මාසයේ කාර්මික ක්‍රියාමාර්ග ගනිමින් සිටිති. ස්පාඤ්ඤයේ ගුවන් ගමනාගමන පාලකයින්, ගුවන් සේවා සේවකයින්, සෞඛ්‍ය සේවකයින්, ඇමේසන් කාර්ය මණ්ඩලය සහ ගුරුවරු වැඩවර්ජනයේ යෙදී සිටිති. පෘතුගාලයේ, දුම්රිය සේවකයන්, වෛද්‍යවරුන් සහ අධ්‍යාපනඥයන්ගේ වෘත්තීය ක්‍රියාමාර්ග ඇතුළුව, වැඩ වර්ජන දස වසරක පැවැති ඉහලම මට්ටමට සේන්දු වී පවතී.

කොවිඩ්-19 ව්‍යාප්තිය මැඩලීමේ කිසිදු විද්‍යාත්මක ප්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කිරීම යුරෝපීය රජයන් විසින් ප්‍රතික්ෂේප කරනු ලැබීම නිසා ඇති වූ රෝගාබාධ හා මරණවලට ප්‍රමුඛවම ගොදුරු වූ රටක් රටක් පාසා සෞඛ්‍ය, අධ්‍යාපන සහ ප්‍රවාහන සේවකයින් විසින් ගනු ලැබ ඇති වෘත්තීය ක්‍රියාමාර්ග විශේෂයෙන් වැදගත් වේ.

මහජනතාවගේ නැගී එන ඉල්ලීම් හේතුවෙන් පාලක පන්තිය තුල මතු වී ඇති සංත්‍රාසය සහ භීතිය, රුසියාව සමග යුද්ධය උත්සන්න කිරීම පිටුපස ඇති ප්‍රධාන ගාමක බලවේගයකි. මුලුමනින්ම හිස අවුල් කර ගෙන ඇති එය, යුද්ධය උත්සන්න කිරීම පන්ති අරගලයේ වර්ධනය තාවකාලිකව හෝ යටපත් කිරීමට ඉඩ සලසනු ඇතැයි යන මංමුලා සහගත සහ අවධානම් සහිත සූදුවේ යෙදී සිටී.

ඒ වෙනුවට, යුද්ධයට එරෙහි විරෝධය, සමාජ හා දේශපාලන විරෝධතාවල සහ ධනපතියන් හා කම්කරුවන් අතර විවෘත දේශපාලන ගැටුමක තීරනාත්මක සාධකයක් බවට පත්වෙමින් තිබේ. මිලිටරි වියදම් වැඩි කිරීම සඳහා අරමුදල් සැපයීම වෙනුවෙන් රජයේ නිවාඩු දිනයක් අහෝසි කිරීමේ සැලසුම් වලට එරෙහිව ඩෙන්මාර්කයේ අගනුවර වන කෝපන්හේගන්හි ඇස්තමේන්තුගත 50,000 ක ජනතාවක් මෙම මාසයේ පෙළපාලි ගියහ. යලි යලිත්, යුරෝපය පුරා වර්ජකයින් මැසිවිලි නගන්නේ, වැටුප් සඳහා ද, මහජන සෞඛ්‍ය හා විශ්‍රාම වැටුප් වැනි සමාජ සේවා සඳහා ද මුදල් නොමැති නමුත් යුද අයවැයේ වැඩිකිරීම් වල අවසානයක් නොමැති බවයි.

පළමුවන ලෝක යුද්ධයේ පළමු වසරේ දී, එවකට ස්විට්සර්ලන්තයේ හුදකලා දේශපාලන පිටුවහලෙක් වූ බොල්ෂෙවික් නායක ව්ලැඩිමීර් ලෙනින් අවධාරනය කලේ, ලෝක යුද්ධය පුපුරා යාම ලෝක සමාජවාදී විප්ලවය සඳහා වෛෂයික කොන්දේසි ද නිර්මානය කල බවයි. ඔහු, ලෝක යුද්ධයට සහාය දුන්නා වූ ද, විප්ලවය කළ නොහැකි බවට ප්‍රතික්ෂේප කළා වූ ද යුරෝපීය සමාජ-ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීන්ට අශමනීය ලෙස විරුද්ධ විය. ලෙනින් පෙන්වා දුන්නේ විප්ලවවාදී තත්වයක් පහත දැක්වෙන ප්‍රධාන ලක්ෂණ තුන මගින් සංලක්ෂිත ටන බවයි: (1) පාලක පන්තීන්ට කිසිදු වෙනසක් නොකොට තම පාලනය පවත්වාගෙන යාමට නොහැකි වීම …; (2) පීඩිත පංතිවල දුක් වේදනා සහ අවශ්‍යතා වෙනදාට වඩා උග්‍ර වී පැවතීම; (3) ඉහත හේතූන්ගේ ප්‍රතිවිපාකයක් ලෙස මහජනයාගේ ක්‍රියාකාරිත්වයේ සැලකිය යුතු වැඩි වීමක්…. ස්වාධීන ඓතිහාසික ක්‍රියාමාර්ග කරා පිවිසීමක් ඇති වීම.

ශතවර්ෂයකට පසුව, ලෙනින්ගේ විශ්ලේෂනය යුරෝපයේ සිදුවෙමින් පවතින අර්බුදයේ වෛෂයික විප්ලවවාදී ස්වභාවය කෙරේ ආලෝකය විහිදුවයි. ස්ටැලින්වාදී නිලධරයන් විසින් නැගෙනහිර යුරෝපයේ ධනවාදය පුනස්ථාපනය කිරීමෙන් සහ 1991 දී සෝවියට් සංගමය විසුරුවා හැරීමෙන් පසු කාලපරිච්ඡේදයේ දී සිදු කල පරිද්දෙන්, යුරෝපීය ධනේශ්වරයට තවදුරටත් පැරණි ආකාරයෙන් පාලනය කළ නොහැක.

1991 සිට, එය – ඉරාකය, යුගෝස්ලාවියාව, ඇෆ්ගනිස්ථානය, ලිබියාව, සිරියාව, මාලි සහ ඉන් ඔබ්බෙහි වූ – විදේශයන්හි නේටෝ යුද්ධ දියත් කර ඇති අතර ස්වදේශය තුළ නිර්දය ලෙස කප්පාදු ක්‍රියාවට නංවා ඇත. දෙවන ලෝක සංග්‍රාමයේදී නාසි ජර්මනිය සෝවියට් දේශය අතින් පරාජය වීමෙන් පසු කාලපරිච්ඡේදය තුළ එය අනුගමනය කළ ප්‍රතිසංස්කරණවාදී වේශය මුලුමනින්ම ප්‍රතික්ෂේප කර ඇති එය, අද විවෘතව ෆැසිස්ට් පක්ෂ සහ පොලිස්-රාජ්‍ය ආකාරයේ පාලන ආකෘති ප්‍රවර්ධනය කරයි. එය වූ කලී, විකෘතරූපී පරපෝෂී  මූල්‍ය රදල පැලැන්තියකි. ඔවුන්ගේ ධනය රඳා පවතින්නේ විදේශයන්හි නිර්දය මිලිටරි ක්‍රියා තීව්‍ර කිරීම සහ රට තුළ, සමාජ කප්පාදුව හා  බැංකු ඇපදීම් සඳහා මහජන මුදල් ලබා දීම මගින් මෙහෙයවනු ලබන සමපේක්ෂන කොටස් වෙලඳපොලේ වියරුව මත ය.

කොවිඩ්-19 වසංගතය ලෝක ඉතිහාසයේ ප්‍රේරක සිදුවීමක් වූ අතර, දශක ගණනාවක් තිස්සේ වර්ධනය වෙමින් තිබූ පන්ති ගැටුම් එමඟින් ගුණාත්මකව නව තීව්‍රතා මස්තකයකට ගෙන එන ලදී. බැංකු ඇපදීමේ නව වටයකින් පාලක ප්‍රභූවේ කඩදාසි ධනය විශාල ලෙස පුම්බනු ලැබූ නමුත්, එය මහා පරිමාන මරණ හා දුක් වේදනා විඳීම් කෙරෙහි තම නිර්දය නොසැලකිල්ල හේතුවෙන් අපකීර්තියට පත් විය. රුසියාව සමග මරාගෙන මැරෙන යුද්ධයක් අවුලුවාලමින් සහ ස්වදේශීය විරෝධතා මැඩීමේ මිලිටරි-පොලිස් මර්දනය වේගවත් කරමින් දකුනට ගත් තියුනු හැරීමකින් එය ප්‍රතිචාර දක්වා ඇත.

වසංගතය, කම්කරු පන්තිය සඳහා දුක් විඳීමේ සහ අගහිගකමේ දැඩි තීව්‍රවීමක් ඇඟවුම් කළේය. දැවැන්ත නව බැංකු ඇපදීම් සදහා  හදිසි මුදල් එන්නත් කිරීම උද්ධමනකාරී සර්පිලයකට ක්‍රියාරම්භය සැපයූ අතරතුර, යුරෝපයේ මිලියන දෙකක ජනතාවක් කෝවිඩ්-19 නිසා මිය ගියෝය.  ජාතික වෘත්තීය සමිති නිලධරයන් සහ පාලක පන්තීන් අතර අනුග්‍රහය, සේවා කොන්ත්‍රාත් සහ “සමාජ සංවාදය”ට  එරෙහිව, කම්කරු පන්තිය යුරෝපය පුරා දියත් කර ඇති ජාත්‍යන්තර අරගල රැල්ල, ස්වාධීන ඓතිහාසික ක්‍රියාමාර්ගයක් කරා එහි ප්‍රවිෂ්ඨයෙන් සමන්විත වෙයි.

පුපුරන සුලු සමාජ කෝපය, පන්ති අරගලයේ මතු වෙමින් පවතින ගෝලීය පිපිරීමක වැඩි දියුනු ප්‍රකාශනයක් වන, මහාද්වීපය අලලා ගත් කම්කරු පන්තියේ වැඩ වර්ජන ව්‍යාපාරයට ඉන්ධන සපයයි. තීරනාත්මක ප්‍රශ්නය වන්නේ, හාම්පුතුන්ට හෝ ජාතික ආන්ඩුවලට එරෙහි තම අරගල, ධනවාදයට එරෙහි කම්කරු පන්තියේ වෛෂයිකව එක්සත්, ජාත්‍යන්තර ප්‍රහාරයක කොටසක් බවට වන විඥානය කම්කරු පන්තිය තුල වර්ධනය කිරීමයි.

අද දින, ගෝලීය වශයෙන් ඒකාබද්ධ වූ මහා ජන සමාජයේ ධනය නිර්මානය කරන වැඩකරන ජනතාවට, මෙම ධනය භාවිතා කරන්නේ කෙසේද යන්න තීරණය කිරීමට අයිතියක් ඇති අතර, අත්‍යවශ්‍ය සමාජ අවශ්‍යතා සපුරාලීම සඳහා ද, නිරන්තරව වර්ධනය කෙරෙන යූද්ධය නතර කිරීම සඳහා ද ආර්ථිකය මත මූල්‍ය ප්‍රභූ පැලැන්තියේ ආඥාව කඩා බිඳ දැමිය යුතුය. කම්කරු පන්තියේ දියුනු ස්ථරයන් අතර එවන් අවබෝධයක් වර්ධනය වීම, අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධයට එරෙහිව සහ සමාජවාදය සඳහා අරගලය තුල මෙම අරගල ඒකාබද්ධ කිරීමේ පදනම සකසනු ඇත.

යුද්ධය නැවැත්වීම සහ කප්පාදුව අවසන් කිරීම සඳහා කම්කරුවන් වෘත්තීය සමිති නිලධරයෙන් ස්වාධීනව, රැකියා ස්ථානවල සහ පාසල්වල බලගතු, ජාත්‍යන්තර අරගලයේ සංවිධාන ගොඩනැගීම අවශ්‍ය වේ. පැන නගින සෑම වැඩවර්ජනයක්ම තහවුරු කරන්නේ වෘත්තීය සමිති නිලධරය කම්කරුවන්, හාම්පුතුන් හා ධනේශ්වර රාජ්‍යය සමග ඔවුන් කරන ගනුදෙනුවලට යටත් කිරීමටත්, ඒ ඒ රටවල ධනේශ්වර පන්තියේ යුද පිලිවෙත ආරක්ෂා කිරීමටත් වැඩ කරන බව ය. බැංකුවල කප්පාදු ඉල්ලීම් වලට එරෙහිව සහ රුසියාවට එරෙහි නැටෝ යුද්ධයට එරෙහිව කම්කරු පන්තියට ජාත්‍යන්තරව එක්සත් විය හැක්කේ අරගලයේ  නව සංවිධාන මගින් පමනි.

ලෝක ට්‍රොට්ස්කිවාදී ව්‍යාපාරය වන හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව (හජාජාක) කප්පාදුවට හා යුද්ධයට එරෙහි අරගලයේ අත්‍යවශ්‍ය සංරචකයක් ලෙස කම්කරු ක්‍රියාකාරී කමිටු වල  ජාත්‍යන්තර කම්කරු සන්ධානය (IWA-RFC) ගොඩනැගීමට ඉල්ලා සිටිමින් ඒ සදහා අතර සටන් කරයි. පන්ති අරගලය යුරෝපය පුරා මහා වැඩවර්ජන පුපුරා යාම දෙසට විකාශනය වන විට මෙම මුලපිරීමේ කාලෝචිත බව වෙන කවරදාටත් වඩා පැහැදිලි වේ.

කම්කරු පන්තියේ ව්‍යාපාරය මුහුන දෙන දැවැන්ත දේශපාලන කර්තව්‍යයන් ජාත්‍යන්තර කමිටුව එහි ජාත්‍යන්තර දේශපාලන නායකත්වය ලෙස ගොඩ නැගීම දවසේ න්‍යාය පත්‍රයට ඇතුලත් කර ඇත.

විශාලතම මහා වැඩවර්ජනය පවා ධනවාදය තුන්වන ලෝක යුද්ධයකට ඇද වැටීම හා එහි නිර්දය සමාජ ප්‍රහාර හා කම්කරු පන්තිය මර්දනය කිරීම නවත්වන්නේ නැත. දේශපාලන සංස්ථාපිතයේ සියලු බලවේග අධිෂ්ඨානශීලී සතුරන් ලෙස තමන්ට මුහුන දෙන බවට පැහැදිලි අවබෝධයකින් කම්කරු පන්තිය සන්නද්ධ විය යුතුය. තව තවත් වාමාංශික ධනේශ්වර ආන්ඩු තෝරා පත් කර ගැනීමට උත්සාහ කිරීමෙන් අර්බුදය විසඳිය නොහැකි අතර, එසේ කල හැක්කේ යුරෝපය පුරා හා ජාත්‍යන්තරව කම්කරුවන්ගේ බලය සහ සමාජවාදය ස්ථාපිත කිරීම සඳහා කම්කරු පන්තිය විසින් සිය අරගලය තුල ගොඩනගාගත් සංවිධාන වෙත බලය පැවරීම සඳහා අරගලයෙන් පමනි.

ඔවුන් සිටින්නේ ආණ්ඩුව තුල හෝ විපක්ෂයේ හෝ වේවා, ජර්මනියේ සමාජ  ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීන් සහ බ්‍රිතාන්‍යයේ කම්කරු පක්ෂය වැනි ඉහත ප්‍රතිසංස්කරනවාදී පක්ෂ ලෙස පැවැති ඒවා කප්පාදුවල හා යුද්ධයේ රුදුරු පක්ෂවාදීහු වෙති. ස්ටැලින්ගේ “තනි රටේ සමාජවාදය” පිලිබඳ ව්‍යාජ න්‍යායයේ ආධාරකරුවන්ගෙන් පැවත එන ව්‍යාජ-වාම දේශපාලන සංවිධානයෝ හෝ ට්‍රොට්ස්කිවාදයෙන් පලා ගිය ද්‍රෝහීහු ද විකල්පයක් නියෝජනය නොකරති.   

ජර්මනියේ ඩි ලින්ක, ප්‍රංශයේ නව ධනේශ්වර විරෝධී පක්ෂය (එන්පීඒ) සහ ජාන්-ලුක් මෙලන්ෂොන්, ස්පාඤ්ඤයේ පොඩෙමොස්, සහ සිරිසා (“රැඩිකල් වාම සභාගය”) වැනි බලවේගවල මධ්‍යම පාන්තික සමාජ වටපිටාව ඔවුන් ගේ ක්‍රියා කලාපයේ වාර්තාව මගින් හෙලිදරව් වේ. ග්‍රීසියේ බලය ලබා ගත් සිරිසා, කප්පාදුව අවසන් කිරීමට දුන් පොරොන්දු ප්‍රතික්ෂේප කර, ඒ වෙනුවට විශ්‍රාම වැටුප් හා සමාජ වියදම් කපා හැර සරණාගතයින් සඳහා ගාල් කඳවුරු ගොඩ නැගුවේය. අද බලයේ සිටින, පොඩෙමොස් යුක්රේන නව-නාසි අසොව් (Azov) බලඇණිය සන්නද්ධ කරමින්, බැංකුවලට ඇප ලබා දෙමින්, වැඩ වර්ජන කරන ට්‍රක් රථකරුවන්ට සහ ලෝහ කම්කරුවන්ට පහර දීම සඳහා කැරලි මර්දන පොලිසිය මෙහෙයවයි. 

බ්‍රිතාන්‍යයේ කම්කරු පක්ෂයේ නායකත්වය කරා ශීඝ්‍රයෙන් නැඟුනු ජෙරමි කෝබින් සහ ඔහුගේ ව්‍යාජ වාම ආධාරකරුවන් පක්ෂයේ දක්ෂිනාංශයට එරෙහිව කිසිදු අරගලයක් කිරීම ප‍්‍රතික්ෂේප කොට, වැඩ වර්ජනවල ප‍්‍රකාශිත විරුද්ධවාදියා වන යුධකාමී උන්මත්තක කිය(ර්) ස්ටා(ර්)ම(ර්) වෙත නායකත්වය පවරා දුන්නේය. මෙලන්ෂොන් සහ ඩි ලින්ක වැනි බලවේග මැතිවරනයේදී මිලියන ගනනක් ඡන්ද දිනා ගෙන ඇති නමුත්, යුද්ධයට එරෙහිව මහජන මනෝගතිය බලමුලු ගැන්වීමේ කිසිදු ආයාචනයක් කිරීම ඒවා විසින් තරයේ මග හරිනු ලැබ ඇත.

මෙම දක්ෂිනාංශික, යුද ගැති සමාජ වටපිටාවට විකල්පය වන්නේ, ඔක්තෝබර් විප්ලවයට පාදක වූ මාක්ස්වාදය සහ නොනවතින විප්ලවයේ ඉදිරිදර්ශනය ජාත්‍යන්තර කමිටුව විසින් ආරක්ෂා කරනු ලැබීමයි. එය මූල්‍ය වංශාධිපතිත්වයේ දේපල අත්පත් කර ගැනීමට, ධනවාදය පෙරලා දමා යුරෝපයේ එක්සත් සමාජවාදී සමූහාණ්ඩුව ගොඩනැගීමට, කම්කරු පන්තියේ අරගලයක් සඳහා දේශපාලන හා ඓතිහාසික පදනම සපයයි.

ජාත්‍යන්තර කමිටුව, යුරෝපයේ හා ජාත්‍යන්තරව, කම්කරු පන්තිය තුල මාක්ස්වාදී විප්ලවවාදී විඥානය සඳහා අරගලය තීව්‍ර කිරීම මගින් තීව්‍රවන යුද්ධයට හා විප්ලවවාදී අර්බුදයට ප්‍රතිචාර දක්වනු ඇත. ව්‍යාපාරයේ පරිමාණය සහ එහි වෛෂයික විප්ලවවාදී විභවය ද, සතුරු පන්ති බලවේගවල අවශිෂ්ට බලපෑම ද අතර අගාධයක් පවතී; එය අධිෂ්ඨානශීලී අරගලයක් තුලින් ජයගත යුතුය. කම්කරු පන්තියේ වැඩෙන විප්ලවවාදී ව්‍යාපාරය සමාජවාදය සඳහා වූ සවිඥානක ව්‍යාපාරයක් බවට පරිවර්තනය කිරීමට අපි සටන් කරන්නෙමු. මෙහි අර්ථය වන්නේ සමාජවාදී විප්ලවයේ නව මහජන පක්ෂ ලෙස හජාජාක සහ එහි ශාඛා ගොඩනැගීමයි.

#WSWS #theSocialistLK 

Image Courtesy of The Guardian 

මහා වැඩ වර්ජන ව්‍යාපාරය, යුද්ධය සහ යුරෝපයේ විප්ලවවාදී අර්බුදය Read More »

75 ‍‍වන නිදහස් සැමරුම – ජාතික නිදහසේ මායාව හා සැබෑ නිදහස – 2

කොලඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුව

නන්දන නන්නෙත්ති සහ සංජය ජයසේකර විසිනි

මෙහි පලවන්නේ “75 ‍‍වන නිදහස් සැමරුම – ජාතික නිදහසේ මායාව හා සැබෑ නිදහස” යන සිරසින් යුතුව 2023 මාර්තු 11 දින පලකල ලිපියේ දෙවන හා සමාප්ති කොටස යි. 

සැබෑ නිදහසේ උරුමය

Image
යුද්ධයට, අධිරාජ්‍යවාදයට එරෙහිව එල්එස්එස්පී උද්ඝෝෂනයක් -1942

1948 දී, පශ්චාත් යුධකාලීන සමතය යටතේ ලෝකය නැවත බෙදාගැනීමේදී, ඉන්දු උප මහාද්වීපයේ සිදුකෙරුනු දේශපාලන විපර්යාසයන්හි කොටසක් ලෙස ලංකාව තුල එහි දේශීය ධනපති පාලක පන්තිය අතට පාලන බලය හුවමාරු කිරීම වේගවත් කරනු ලැබූවේ, අවම වශයෙන් ඊට පෙර අර්ධ ශතවර්ෂයක කාලයක් තුල රට තුල වර්ධනය වී, ආසන්නම දශකයකට වැඩි කාල පරිච්ජේදය තුල සමාජවාදී ඉදිරිදර්ශනයක් මත විප්ලවකාරී වෙමින් පැවති කම්කරු පන්තික අරගලයට එදිරිව යි. 

19 වන ශත වර්ශයේ මැදභාගය වන විට යටත්විජිත ලංකාව තුල ප්‍රධාන වශයෙන් වතු, පතල් හා නගර ආශ්‍රිත ධනේශ්නවර නිශ්පාදන ක්‍රමය ස්ථාපිත වීමත් සමග රටේ පන්ති සම්බන්ධතාවල දැවැන්ත පරිමාන පරිවර්ථනයන්ට දුඩු දුනි.  පැරනි  ගොවි නැගිටීම්, කැරලි හා හුදෙකලා විරෝධතා ආකාරයන්ට සම්පූර්නයෙන් වෙනස් වූ කම්කරු ව්‍යාපාරයක් වර්ධනය වන්නට විය. කෝපි වගාව හරහා වතු කර්මාන්තය ආරම්භ කල 1830 දශකයේ සිට  1890 වන විට තේ, රබර් හා පොල් දක්වා ව්‍යාප්ත වුනු කර්මාන්ත තුල ලංකාවේ නැගී එන ධනපති පංතියකට සාපේක්ෂව පැටුප් ශ්‍රමික සම්බන්ධතා වර්ධනය වන්නට විය. වැඩෙමින් පැවති සුදු කරපටි කම්කරු පන්තියක්,  පහල මධ්‍යම පන්තියක් හා දුම්රිය ඇතුලු ප්‍රවාහන කම්කරු පන්තියක් තවත් ආකාරයකින් එකිනෙකාට බද්ධ කෙරිනි. එකල ලංකා ආර්ථිකයේ සීඝ්‍ර වර්ධනය කොතෙක් ද යත්,  සමස්ථ අපනයන ආදායම 1885 දී රුපියල් මිලියන 35 සිට 1915 දී රුපියල් මිලයන 266 දකිවා වර්ධනය වී තිබිනි.

Image
Image
දේශීය ධනපති පන්තිය වැඩෙයි  – දොන් හේවා විතාරන හා ඔහුගේ  සටීම් ෆර්නිචර් වර්ක්ස් – 1907

පන්ති ප්‍රතිඝතිතතා උත්සන්න වීම නව ආර්ථික-සමාජ සම්බන්ධතාවල අත්‍යවශ්‍ය නිර්මිතය යි.  

1893  කොලඹ මුද්‍රන සේවා කම්කරු වර්ජනය කම්කරු සටන් වල වර්ධනයේ පෙරටුගාමී අවස්ථාවකි. එයින් දශක තුනක් ඇවෑමෙන්, ඒ.ඊ. ගුනසිංහ 1922 දී ලංකා කම්කරු සමිතිය (LLU) පිහිටුවීමේන් පසුව 1923 එය යටතේ කොලඹ 20,000ක් කම්කරුවන් සහභාගීත්වයෙන් මහා වැඩවර්ජනයක් පැවැත්විනි. 1927 වරාය කම්කරුවන්ගේ වැඩවර්ජනයක් ද, 1928 කුලී රථ රියදුරන්ගේ හා කාර්මික කම්කරුවන්ගේ වැඩවර්ජනයක් ද, 1929 ට්‍රෑම් රථ කම්කරුවන්ගේ වර්ජනයක්ද ඔහු යටතේ සංවිධානය කෙරුනි. ස්වරාජ්‍යයක්, ව්‍යවස්ථා සංශෝධන, සර්වජන ජන්ද බලය හා කම්කරු අයිතීන් දිනා ගැනීම 1928 දී ඔහු පිහිටුවාලූ ලංකා කම්කරු පක්ෂයේ අරමුනු වූ බව සඳහන් ය. 

Image
මැයි දින පෙලපාලියක් – ’30 දශකයේ මුල

මේ දැවැන්ත චලනයන් පසුබිමෙහි, ජාතික සංගමේ නිවට ධනපතියන්ට හා 1931 ඩොනමෝර් ප්‍රතිසංස්කරනවලටත් විරුද්ධව බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍යවාදීන් පලවා හැර සැබෑ නිදහස වෙනුවෙන් සටන් කිරීමට 20 ශතවර්ශයේ එලිපත්තේ  සිට තරුන කන්ඩායම් ලෙස සංවිධානය වී කරන ලද අරගලයේ මස්තකප්‍රාප්තියක් ලෙස 1935 දෙසැම්බරයේ  ලංකා සමසමාජ පක්ෂය (LSSP) ගොඩනගනු ලැබිනි. අද ධනපති පක්ෂ පතුරක් බවට පත්ව සිටින එම පක්ෂයට  එකී ඉතිහාසය සැමරිය නොහැක.

ලංකා සමසමාජ පක්ෂයේ ආරම්භය පිලිබඳ ලියමින් පක්ෂයේ විසිපස් වන සංවත්සරයට ලෙස්ලි ගුනවර්ධන සම්පාදනය කල ලියවිල්ලේ මෙම කාරනා නිශ්චිතව පැහැදිලි කරයි:

“ඒ අදහස [නිදහස හා සමාජවාදය සාක්ෂාත් කිරීමේ පලල් එල්ලයන් සහිතව එල්එස්එස්පී ය පිහිටුවීම පිලිබඳ] අහසින් වැටුනු එකක් නොවීය.  එය කාලයක් මෝරමින් පැවතින.  එකල පැවතියේ යැයි කිව හැකි අනෙක් පක්ෂ වූයේ ලංකා ජාතික කොංග්‍රසය සහ ලංකා කම්කරු පක්ෂය පමණි.  ලංකා ධනපතියන්ගේ අවශ්‍යතා නියෝජනය කල ලංකා ජාතික කොංග්‍රසය ද ඉන්දියාවේ ලිබරල්වාදීන් මෙන් ඩොමීනියන් තත්ත්වය අරමුනු කරගනිමින් ව්‍යවස්ථාමය ප්‍රතිසංස්කරන සඳහා හිඟමන් යදින ප්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කරමින් සිටියේය.  එක් දහස් නවසිය විසි ගණන්වල ලංකාවේ කම්කරු පන්තියේ පළමු වැදගත් පිබිදීමේ  දී ලංකා කම්කරු සංගමය සමඟ ප්‍රගතිශීලී කාර්යභාරයක් ඉටු කල [ඒ. ඊ. ගුනසිංහගේ] ලේබර් පක්ෂය, ඒක පුද්ගල සංදර්ශනයක් බවට පරිහානියට පත් වූ අතර, කෙසේ නමුත් එය  සමාජවාදයත් සමග මොනම සම්බන්ධයක්වත් තිබුනේ නැත. [මේ තත්ත්වය තුල] පිරවීම සඳහා රික්තකයක් සැකසී පැවතින.

“අලුත් පක්‍ෂය පිළිබඳ අදහස අහසින් නොවැටුනා සේම එය ගොඩනැගූ පිරිසද කොහෙන් හෝ හිටි හැටියේ එකතු වූයේ නැත.  එය වසර කිහිපයක ඉවසිලිවන්ත වැඩවල ප්‍රතිඵලයක් ලෙස එකතු වූ සමූහයකි.  ලංකා සමසමාජ පක්‍ෂයේ පූර්වගාමියා වූ කන්ඩායම මුලින්ම ගොඩනැගුනේ 1933 වසරේ අග භාගයේදීය. නමුත් යමෙකුට 1932 වැල්ලවත්ත රෙදි මෝලේ [කම්කරු] වර්ජනය දක්වාම ආපසු හැරී බැලිය හැකිය.  මෙම වර්ජනයට නායකත්වය දුන්නේ ඉහත කී කන්ඩායමේ සාමාජිකයන් විසිනි” (ලංකා සමසමාජ පක්ෂයේ කෙටි ඉතිහාසයක්, ලෙස්ලි ගුණවර්ධන, 1960).

Image
වැල්ලවත්ත රෙදි මෝල්  කම්කරුවන් -1907

1936 පෙබරවාරියේ දී ලසසපයේ පිලිප් ගුනවර්ධන හා එන්.එම් පෙරෙරා රාජ්‍ය මන්ත්‍රන සභාවට තේරී පත් වූහ. ලදරු අවධියේ පසු වූ එමෙන් ම තවමත් ජාත්‍යන්තර විප්ලවවාදී ව්‍යාපාරයක් නො වූ සහ ටී කන්ඩායම නම් ට්‍රොට්ස්කිවාදයට ආකර්ශනය වූ කන්ඩායමක් ද ඇතුලත් සමසමජ පක්ෂය සමාජවාදය වෙනුවෙන් පෙනී සිටිමින්, කම්කරු පන්තියේ ආකර්ශනය දිනාගෙන වැඩෙමින්, මුල් කාලයේ ම ජයග්‍රනය කල ප්‍රතිසංස්කරන අතර ගම්මුලාදෑනි ක්‍රමය වෙනස් කිරීම, උසාවිවල දේශීය භාෂා භාවිතය, විරැකියා සහන ලබා ගැනීම වැනි ප්‍රතිසංස්කරන විය. 

1936 ජුලි 26 දින රාජය මන්ත්‍රන සභා විවාදයේ දී පිලිප් ගුනවර්ධන මෙසේ ප්‍රකාශ කලේ ය:

 “…මිලිටරිවාදයෙන්, අඥානයෙන්, මිථ්‍යා බන්ධනවලින් හා දුගී දුප්පත්කමෙන් මිනිස් වර්ගයා මුදා ගැනීම සදහා ඕනෑම පරිත්‍යාගයක් කිරීම සදහා සූදානම් පිරිසක් සිටී නම්, ඒ පිරිස, අවශ්‍යයෙන් ම සමාජවාදීන් කන්ඩායමක් විය යුතුය යි මම විශ්වාස කරමි. සමාජවාදය සදහා එනම්, අවශ්‍යතාවය නමැති ක්ෂේත්‍රයේ සිට නිදහස නමැති රජදහන කරා, මිනිස් වර්ගයාගේ ආරෝහනය සදහා, තුවක්කු අතැතිව, අවශ්‍ය තැන්හි දී සටන් කරීමට, ලංකා සමසමාජ පක්ෂයේ සාමාජිකයෝ සූදානම් වී සිටිති.

“එහෙත්,අධිරාජ්‍යවාදීන් වෙනුවෙන් සටන් කරන්ට, අප සූදානම් නැත. වස්තුව බෙදා ගැනීමට පොර කන එංගලන්තයේ සිටින දඩයක්කාරයන් වෙනුවෙන් සල්ලි ගරා දීමේ වැඩපිලිවෙලක මූනිස්සම් බවට පත් වීම, අපි ප්‍රතික්ෂේප කරමු. ලසසප සාමාජිකයන්, නියම ජාතික විප්ලවවාදී හමුදාවකට බැදෙන්ට සූදානම් ය. එහෙත්, ලාංකික ආරක්ෂක බලඇනියට බැදීම, අපි ප්‍රතික්ෂේප කරමු. මෙම බල ඇනිය පාවිච්චි කෙරෙන්නේ එංගලන්තය වෙනුවෙන් සටන් කිරීම සදහා මිස මේ රටේ මිනිසුන්ගේ සටන් සදහා නො වේ ය යි අපි විශ්වාස කරමු.”   ( කීර්ති බාලසූරිය, සමසමාජ ඉතිහාසයෙන්, 6-7 පිටු )  

අව්‍යාජ නිදහස් සටන යනු  බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍යවාදය හා දේශීය කොම්ප්‍රදෝරුවන් විසින් මෙසේ කම්කරු පීඩිත ජනයාගේ ලේ දහඩිය උරා බී රැක ගැනීමට තතනන පන්ති පාලනයට එරෙහිව පන්ති සටන බවට පත්ව තිබිනි. ය. ‌එය දේශීය ධනපතීන් හා බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍යවාදීන් එක් වර පරාජය කිරීමේ කම්කරු පන්තියේ ‌ඓතිහාසික අවශ්‍යතාව සමග බැදී පැවතිනි. 

1939 සැප්තැම්බරයේ දී දෙවන ලෝක යුද්ධය පුපුරා යාමත් සමග ම, ලංකා ජාතික කොංග්‍රසයේ (සීඑන්සී) නායක ඩි.එස් සේනානායක බ්‍රිතන්‍ය ආන්ඩුවට “මුලු හදින් ම සහාය” පලකරන යොජනාවක් ඉදිරිපත් කරන තතු තුල, ලසසප මන්ත්‍රී පිලිප් ගුනවර්ධන මෙම අභියෝගය යලි මතුකරමින් මෙසේ කී ය: “රටක් යුද්ධයට එලබීම නිසා පන්ති අරගලය නැවතී නැත” (ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයෙහි ඓතිහාසික හා ජාත්‍යන්තර පදනම්).

රනිල් වික්‍රමසිංහ වැඩකරන ජනයාට විරුද්ධව අද මුදා හැර ඇති මෘග මර්දනය බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍යවාදී පාලන සමය සමග සැසඳූ කල මැනවින් තහවුරු වන්නේ, පාලක පන්තියේ නිදහස සුන් කර දමා ස්වකීය නිදහස පිනිස වැඩ කරන ජනයාගේ ප්‍රහාරාත්මක ආරමිභකත්වයන් පාවා දීමේ හා පරාජයට ගොදුරු කිරීමේ ප්‍රතිවිපාක ලෙස මේ තත්වයට මහජනයා ගොදුරු කර ඇති බව ය. 

එදා සමසමාජ පක්ෂය යුද්ධය පිලිබද සිය කම්කරු පන්ති ආස්ථානය, රාජ්‍ය මන්ත්‍රන සභාවේ දී අභියෝගාත්මකව ඉදිරිපත් කරමින් සහ මහජනතාව අතර උද්ඝෝෂනය වර්ධනය කරමින් බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍ය පාලන දෙදරුම් කවන පන්ති ගැටුම් වර්ධනය කලේ ය. 

“ඉන්දියාව හා ලංකාව වැනි විජිත සූරා කෑමේ අයිතිය සදහා අද දින බ්‍රිතාන්‍යයෝ ජර්මානුන්ට එරෙහිව සටන් වැද සිටිති. මේ කරුන සගවාගෙන සිටින බ්‍රිතාන්‍යයෝ, උන්ගේ යුද්ධය, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හා නිදහස වෙනුවෙන් කෙරෙන්නක් සේ මවා පාති….බ්‍රිතාන්‍යයන්ට උන්ගේ යුද්ධය තව දුරටත් ගෙන යා හැක්කේ ඒ සදහා වියදම් සොයා ගනු වස්, විජිත සූරා කෑම උත්සන්න කිරීමෙන් පමනකි. විජිතයන්හි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය රකිනු වෙනුවට, බ්‍රිතාන්‍යයෝ ලංකාවේ ජනතාවගේ සිවිල් හා දේශපාලන නිදහස වනසති. වතුකරයේ කම්කරුවන්ගේ නිත්‍යානුකූල සංවිධාන පොඩිපට්ටම් කර දැමීමට ඔවුහු වලි කති. අපගේ නායකයන් සිරගත කරන ලද්දේ, අධිරාජ්‍යවාදී පීඩකයන්ගෙන් ද ධනපති සූරා කන්නන්ගෙන් ද, කම්කරු අයිතීන් ආරක්ෂා කිරීමට ඔවුන් සටන් කල බැවිනි.” (Larski, 240 පිට, සමසමාජ ඉතිහාසයෙන්, ibid, පිටුව 21හි උපුටනය) 

සමසමාජ නායකයෝ අත් අඩංගුවට ගන්නා ලදහ. 1941 අප්‍රේල් 27 ඉරිදා “සමසමාජය” පත්‍රය, පලකරන මේ වාර්තාව ඒ සම්බන්ධයෙනි. 

“සමසමාජ නායකයන් සිර කිරීමට විරුද්ධව පැවැත් වූ ප්‍රයිස්පාක් රැස්වීම පිලිබද නඩුවේ අවසාන ජවනිකාව, එම නඩුවේ ප්‍රධාන විත්තිකාරිය වූ සෙලිනා පෙරෙරා සහෝදරිය සහ ටෙරන්ස් ද සිල්වා, ධර්මවර්ධන යන සහෝදරයන් ද බන්ධනාගාරගත වීමෙන් අවසන් වී තිබේ.

“මේ නඩුවේ ඉතිහාසය අමුතුවෙන් මතක් කලයුතු නො වේ. පොලිස්කාරයන්ගේ මැරවරකම් ද, පොලිස් ලොක්කන්ගේ තක්කඩිකම් ද, පොලිස් නිලධාරීන්ගේ බොරු සාක්කි කීම් ද, නඩුකාරයන්ගේ ධනපති පන්ති පක්ෂපාත අධිරාජ්‍ය ඇට්ටඹි නඩු තීන්දු ද, මේ ආදී සියල්ලක ම මේ නඩුවේ දී ප්‍රදර්ශනය විය….” (සමසමාජ ඉතිහාසයෙන්, ibid 22 පිට) 

එහෙත් වර්තමාන අරලගලයේ වීරයන් ලෙස පුම්බනු ලැබෙන ව්‍යාජ වාම රැඩිකලුන් මෙන් නො ව, ලසසප සටන්කරුවෝ ධනපති උසාවි හා නීති වැනි පන්ති පාලනයේ මර්ධන යන්ත්‍රයේ උපාංග ගැලවුම්කාර, නිදහස ආරක්ෂා කරන මන්ඩල ලෙස කිසි දිනෙක ඉස්මතු නො කලහ. 

“එහිදී, සෙලිනා සහෝදරිය විසින් කම්කරු ගොවිකරු ජනයාගේ සිත්සතන් පුබුදු කරවමින් ද, උසාවිය භ්‍රාන්ත කරමින් ද, අධිරාජ්‍යවාදීන් හා පොලිසිය වෙව්ලවමින් ද, මෙසේ ක්‍රියා කල නො හැකි ධනපති දේශපාලක දීනයන් ලජ්ජාවට පත් කරමින් ද ස්ටැලින්වාදී අමනයන්ගේ ඊර්ෂ්‍යාවට හා ක්‍රෝධයට ඉලක්ක වෙමින් ද, මීට පෙර ලක්දිව උසාවි ඉතිහාසයේ කිසි කලෙක සිදු නො වූ අන්දමේ සිද්ධියක මූලස්ථානය ගනිමින්, කල මා හැගි ප්‍රකාශය අද සියලු දෙනා ම දනිති.   

“… අවසාන නඩු විභාග දිනයේ දී ද, තමා මෙම උසාවියේ දී නිදහසට කිසිවක් නො කියන බවත් ඒ වෙනුවට, උසාවියෙන් පිට දී  තමා අධිරාජ්‍ය ක්‍රමයට හා ඔවුන්ගේ පොලිසියට විරුද්දව සටන් කරන්නට බලාපොරොත්තු වන බවත්, ඈ කීවා ය.” ( ibid 23-24 පිටු)  

1939 දී ට්‍රොට්ස්කිවාදී ජාත්‍යන්තරවාදී කම්කරු පන්තික පක්ෂයක් ලෙස වර්ධනය කර පැවති එම පක්ෂයේ මූලිකත්වයෙන් 1942 ඉන්දියා, ශ්‍රී ලංකා හා බුරුම (මියන්මාර්) ට්‍රොට්ස්කිවාදීන් ඒ්කාබද්ධ කර 4වන ජාත්‍යන්තරයේ ශාකාවක් ලෙස  ගොඩ නැගූ ඉන්දියාවේ බොල්ශෙවික් ලෙනිනිස්ස්ට් පක්ෂය (BLPI) ලංකාව මතු නො ව ඉන්දු උප මහද්වීපයේ ම නිදහස වෙනුවෙන් කම්කරු පන්තිය වටා ගොවි ජනයා හා සෙසු පීඩිතයින් බලමුලු ගැන්වීමේ සටන දියත් කලේ ය.

Image
ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි

පක්ෂය බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාඅධිරාජ්‍යවාදීන්ට එරෙහි මහා දේශපාලන වැඩ වර්ජනයක් සහ බදු කුලී නො ගෙවීමේ ගම්බද ව්‍යාපරයක් ඒකාබද්ධ කොට, ගොවි ජන කමිටු ගොඩ නගා, ඉඩම් අල්ලා ගැනීම කරා ඉදිරියට යන මෙන් ජනතාවගෙන් ඉල්ලා සිටියේ ය. අද ද වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුවේ ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී ගමන අවසන් කිරීම බැදී ඇත්තේ මෙබදු මහජන ක්‍රියා සමග ය.

BLPI ප්‍රමුඛ නායකයෙකු වූ කොල්වින්. ආර්. ද සිල්වා 1948 මර්තු 5 දා බෙංගාලයේ උලුබේරියාවේ පැවැත් වුන සමස්ථ බෙංගාලි ශිෂ්‍ය සංමේලනයේ වාර්ෂික සමුලුවේ ආරම්භක දේශනය,“ඉන්දියාවේ වර්තමාන දේශපාලන  තත්වය” යන ප්‍රස්තුතය යටතේ, පවත්වමින් කල ප්‍රකාශය තව දුරටත් වලංගු ය:

“නිදහස කුමක් ද යනු ආන්ඩු කරන්නේ කව්ද යන්න නො වේ. ප්‍රශ්නය වන්නේ පාලනය සිදු වන්නේ කාගේ, එනම් කොයි පන්තියේ අවශ්‍යතාවන් සදහා ද යන්න යි. එසේ නො වුවහොත් දුඹුරුපාට නිලධාරි පැලැන්තියක් [විසින්] සුදු පාට නිලධාරි පැලැන්තියක් විස්ථාපනය කර නිදහස පිලිබඳ මායාවක් ඇති කිරීමට පමනක් නො ව සැබැවින් නිදහස තිබේ යන මායාව ද මවන්නට පුලුවන.” 

“…ඉන්දියාව තුල සිදුව ඇත්තේ… අධිරාජ්‍යවාදී සෘජු පාලන රූපය වක්‍ර පාලන රූපයක් වබට පත් කිරීම පමනකි…

“…මහජන ආරක්ෂක පනත වැනි නීතිත්, වර්ජන මර්දනයත්, කම්කරු පන්ති සටන්කාමීන් ගොදුරට ගැනීමත්, බදු ප්‍රතිපත්ති හා එවැනි දේවලුත් මේ අතින් දැවැන්ත ලෙස අධ්‍යාපනය දෙයි. …අධිරාජ්‍යවාදයෙන් ඒකාධිකාරී නියෝජිතකම උරුම කරගත් ධනපති පන්තියට විශේෂයෙන් රාජ්‍ය පාලනයේ දී දැන් අවශ්‍ය වන්නේ මහජන ව්‍යාපාරය බලමුලුගැන්වීමට වඩා මර්දනය කිරීමට අවශ්‍ය වන බලතල ය. (1948, කොල්වින් ආර්. ද. සිල්වා,7, 8, 9, පිටු, කම්කරු මාවත ප්‍රකාශනයකි) 

සිල්වා ඉතා නිවැරදිව පෙන්වා දී ඇති පරිදි, ලංකාවට “නිදහස” යෝජනා කරමින්, සෝලබරි යෝජනා සමග ගෙන ආ 1948 “බ්‍රිතාන්‍ය ආන්ඩුවේ නිදහස් පනත් කෙටුම්පත සහ එයට අනුයුක්ත කර ඇති ගිවිසුම් සේනානායක බලමන්ඩලය සමග අධිරාජ්‍යවාදී හාම්පුතුන් ගෙන ගිය දිගු කුමන්ත්‍රනයක අවසාන අධියර ය. 

“වහල් ධනේශ්වරය තම අධිරාජ්‍යවාදී ලොක්කන්ගෙන් ඉල්ලා සිටින එකම නිදහස මෙම පනතින් ඔවුන්ට ලැබිනි. ඔවුන්ට අවශ්‍ය නිදහස මහජනතාවගේ නිදහස නොව තමන්ගේ නිදහස ය.” (Colvin. R. De. Silva, How England ‘frees’ a Colony, 16 February 1948)

මේ “නිදහස” උදෙසා කම්කරු පන්තියේ හා ගොවි ජනයාගේ ආර්ථික දේශපාලන නිදහස හැකි හැම අයුරින් ම පාගා දැමිය යුතු ව පැවතුනි. සෝලබරි නිදහස් කෙටුම්පත් සැකසෙන්නේ කම්කරු පන්තියේ රැකියා, වැටුප් හා ජීවන තත්වයන් ආරක්ෂා කරන, මර්දනීය තන්ත්‍රයට එරෙහිව ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය දිනා ගැනීම සදහා පාලක කල්ලි දෙකටම විරුද්ධව කම්කරු පන්තිය ගෙන ගිය අරගලයක තියුනුතම අවධියක දී ය. 

1947 මහා වර්ජනය එතෙක් සිදු වූ දැවැන්ත ම කම්කරු පන්ති සටනයි. රජයේ ලිපිකරු සේවා සංගමය (GCSU) වෘත්තීය සමිති අයිතිය පිලි ගන්නා ලෙස රජයට බල කලේ ය. 

ලන්ඩනයේ විජිත කාර්යාලය වෙනුවෙන් පත් කර සිටි  ලේකම් මන්ඩලයේ ප්‍රධානියාගේ (chief secretary) මෙසේ නිවේදනය කලේය:  

“එබදු සංකීර්න හා දැවැන්ත කාරනයක් සම්න්ධයෙන් ප්‍රශ්නය සලකා බැලිය යුතු වන්නේ නව ආන්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව ගොඩනගන ආන්ඩුව විසිනි.”

ඒ අනුව යමින්, එවක රාජ්‍ය මන්ත්‍රන සභාවේ ප්‍රධානියා වූ ඩී.එස්.සේනනානයක තම කම්කරු වරෝධී ආස්ථානය ප්‍රකාශ කලේ මෙසේය:

Image
1947 මහා වැඩවර්ජනයේ දසුනක්

 “රාජ්‍ය සේවකයන්ට කුමන තත්වයක් යටතේවත් දේශපාලන අයිතිය හිමි නො විය යුතු අතර රජය කිසි විටෙකත් නිල වසයෙන් වෘත්තීය සමිති පිලි නොගනු ඇත” (General Strike 70 years ago – 2017.11.29, Daily News – උපුටා ගැනීම D.S. Senanayake,  leader of the house, Times of Ceylon- Jan 26, 1947) 

සේනානායක කම්කරු උද්ඝෝෂන මැඩීම සඳහා තම පන්තිය අතටම බලය අවශ්‍ය බව නොවලහා පැවසුවේ මේසේය: “‘නිදහස’ පිලිබඳ පොරොන්දුව ලැබෙන තෙක්, වැඩවර්ජනය සම්බන්ධයෙන් ඇඟිල්ලක්වත් නොසොල්වමි”. (ibid)

1947 මැයි-ජුනි මහා වර්ජනය මේ සියලු ප්‍රහාර ඉදිරියේ කම්කරු පන්තියේ ‌ඓතිහාසික විප්ලවවාදී ශක්‍යතාව පිලිබිඹු කලේ ය. එවක 21 වියැති විඝනන ලිපිකරුවෙකුව සිටි හා පසු කලෙක (1958) ජීසීඑස්යූ සභාපති තනතුර ට පත් ටී.බී. දිසානායකගේ වාර්තාවක් මෙසේ දක්වයි:

“වැඩ වර්ජනයට එහි උච්ඡතම අවස්ථාවේ දී රාජ්‍ය හා පෞද්ගලික අංශයේ සේවකයෝ 50,000ක් සහභාගී වූහ. වර්ජනයට නායකත්වය දුන්නේ, පොදු සේවා සංගමය (PCL), ලංකා කම්කරු සංගමය (CFL) හා ලංකා වෘත්තීය සමිති සම්මේලනය (CTUF) යි.

“වර්ජන රැල්ල ඇති කලේ ගාලු මුවදොර පිටියේ පැවති ජන රැලිය යි. රැස්වීම ඇමතූ පීසීඑල් ප්‍රමුඛ සාමජිකයන්ට යටත් විජිත රජය විසින් තහනම් පනවන ලදී. දහස් ගනනින් සංවිධානාත්මක කම්කරුවෝ එලියට ආහ. ජීසීඑස්යූ නායකත්වය යටතේ රජයේ ලිපිකරුවෝ වර්ජනයට පැමිනියහ. මධ්‍යම පන්තියේ සේවකයන් එක් වූ ප්‍රථම අවස්තාව මෙයයි.”

මෘග මහජන ආරක්ෂක පනත වර්ජනයට එරෙහිව ගෙන එන ලදී. ජුනි 5දා කම්කරුවන්ගේ පෙලපාලියට දෙමටගොඩ දී විශාල පොලිස් බල ඇනියක් කඩා පැන බැටන් පහර දී, 25 වතාවක් වෙඩි තබා 18 දෙනෙකු තුවාල කර එක් සටන් සගයෙකු වන වේලුපිල්ලේ කන්දසාමී මරා දැමීම ගැන දිසානායක ආවර්ජනය කරයි. වැඩ වර්ජිත කම්කරුවෝ, මිය ගිය සගයාගේ දේහය දැවැන්ත පෙලපාලියකින් බොරැල්ල මහ රොහලේ සිට කොටුව දුම්රිය ස්ථානය දක්වා ඔසවාගෙන ආ හැටි ඔහු විස්තර කරන්නේ ය:

“මැකලම් පාර [දැන් විජයවර්ධන මාවත] ජනයාගෙන් පිරී ඉතිරී තිබිනි. අගනුවර හා තදාසන්න රත්මලාන කොලොන්නාව ප්‍රදේශවල කාර්යාල, කර්මාන්ත ශාලා, වැඩපොලවලින් අති විශාල ජනකායක්, යාපනයේ සිට පැමින දිවිදුන් ආන්ඩුවේ ලිපිකරුවාට උපහාර දැක්වීමට පැමින සිටියහ. වර්ජකයෝ කන්ඩායම් වශයෙන් සංවිධානය වී වාරය ලබාගෙන  දෙනට කර ගැසූහ…”(1947 General strike – Colombo, Sri Lanka, T.B.Dissanayake) 

ලංකාවේ ආන්ඩුකාර සර් හෙන්රි මේසන් මූවර් ලියූ 1944-1948 සිය ධුර කාලය පිලිබද ලිපියක එදා පන්ති අරගල කුඩුපට්ටම් කිරීම සඳහා මර්දක නීති සකස් කරමින් යටත්විජිත පාලකයන් සමග  ලාංකික ධනපති පන්තිය කුමන්ත්‍රය කල ආකාරය පිලබඳව දක්වන ඇඟ හිරිවටවන සටහන මෙසේ ය: 

“මම ඒ වන විට මහනුවර සිටි අතර වහාම පියවර ගන්නා ලෙස ජෝර්ජ් ඊ. ද සිල්වා මහතා මගෙන් ඉල්ලා සිටියේය [ජෝර්ජ් සිල්වා 1929 ලංකා ජාතික කොංග්‍රසයේ සභාපති වූ අතර නුවර ප්‍රදේශ⁣යෙන් පත්ව 1942 සිට ’47 දක්වා ලංකා රාජ්‍ය මන්ත්‍රන සභාවේ සෞඛ්‍ය ඇමති විය]. මම කොළඹට ගොස් ඇමැතිවරුන් හමුවුනා. හදිසි නීතිය ප්‍රකාශ කර ඒකාධිපති බලතල ක්‍රියාත්මක කරන ලෙස ඔවුහු සියලු දෙනා මගෙන් ඉල්ලා සිටියෝය.  එවැනි [මර්දන] උපකරනයක් ඉතා රහසිගතව පැවතියද ඔවුන් එය කෙසේ හෝ දැනගෙන තිබුනි.

රාජ්‍ය මන්ත්‍රන සභාව තුළ එවැනිම නීතියක් සම්මත කිරීමට ඔවුන්ට පූර්න බලතල ඇති බවත්, එවැනි ක්‍රියාමාර්ග ගැනීමට කාලය පැමින ඇති බව සලකන්නේ නම්, අවශ්‍ය ක්‍රියාමාර්ගය තමන් විසින්ම ගැනීම ඔවුන්ගේ සරල කාර්යභාරය සහ වගකීම බවත් මම එවිට ඔවුන්ට පෙන්වා දුන්නා.  ඔවුන් එසේ කලේ නම්, මම ඔවුන්ට හැකි සෑම ආකාරයකින්ම සහයෝගය දැක්වීමට සූදානම් බව ද, මා සන්තකයේ ඇති කෙටුම්පත මත ඔවුන්ගේ නීති සම්පාදනය කිරීමට ඔවුන්ට හැකි බවද දැන්වීමි. අවසානයේ ඔවුන් එසේ කල අතර, ඇත්තෙන්ම මා සන්තකයේ තිබූ මුල් කෙටුම්පතේ තිබූ දඬුවම් වලට වඩා වැඩි දැඩි දඬුවම් අන්තර්ගත කලෝය.  එවැනි ප්‍රබල ක්‍රියාවක් විවේචනයට ලක් වුවහොත්, පැහැදිලිවම එහි වගකීම මා පිට පැවරීම  ඔවුන්ගේ උත්සාහය විය.” ( British Governors of Ceylon by H. A. J. Hulugalle, ANCL, Lake House, Colombo, 1983, පිට 232– උපුටා ගැනීම, An Account of 1947 General Strike of Ceylon by T. B. Dissanayake යන libcom.org හි පල වූ ලිපියෙන්)  

’47 මහා වැඩවර්ජනයට එරෙහිව භාවිතා කිරීමෙන් පසුව එතුවක් පටන් අද දක්වා ලංකාවේ පාලක පන්තිය කම්කරුවන්ට, රටේ උතුරේත්, දකුනේත් තරුන තරුනියන්ට,  මාධ්‍යවේදීන්ට හා ශිෂ්‍යයන්ට එරෙහිව නිරන්තරයෙන් යොදාගැනුනු හා ගැනෙන 1947අංක 25 දරන මහජන ආරක්ෂක ආඥා පනත සම්මත කරගැනුනේ ඒ ආකාරයෙනි.

වර්ජනයට සහභාගී වූ දහස් ගනනක් පෞද්ගලික හා රාජ්‍ය අංශයේ සේවකයන්ගේ රැකියා අහිමි කරන ලදී. ඇතැම් වාර්තා පෙන්වා දෙන්නේ සටන කුඩු කල බව වුව ද වෘත්තීය සමිති ලෙස සෑම තැනකම කම්කරුවන්ගේ සංවිධාන ගොඩ නැගීම එතැනින් ඉදිරියට ගැනුනි.  

අධ්රාජ්‍යවාදී ඒජන්තයෙන් ලෙස මෙසේ සුදුසුකම් සපුරා සිටි දේශීය කොම්ප්‍රදෝරු ධනපති පන්තියට බලය මාරු කරනු ලැබුනේ මෙම තත්ත්වයන් ය⁣ටතේ ය.

’50 ගනන්වල මුල සිට ම කම්කරු පන්ති ජාත්‍යන්තරවාදයේ සිට ධනපති පාර්ලිමේන්තුවාදයට නතු වෙමින් සම සමසමාජ පක්ෂය 1964 සිරිමා බන්ඩාරනායකගේ  ධනපති සභාගයට ඇතුල් වී සිදු කල මහා පාවාදීමෙන් පසු ලංකාවේ ධනපති පාර්ලිමේන්තුව 1972 දී ලසසපයේ මූලිකත්වයෙන්  සම්මත කල, බුද්ධාගම ප්‍රමුඛත්වයේ සැලකූ ව්‍යවස්ථාවකින් ’48 ව්‍යවස්ථාව තවත්  සවිමත් කලේ ය. 

මෙකී ධනපති “නිදහස්” ව්‍යාපාරයේ නායකයෙකු වූ ද, ප්‍රථම  “නිදහස්” ආන්ඩුවේ මුදල් ඇමති වූ ද, එදා ආන්ඩු පක්ෂය වූ එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ පුරෝගාමී නායකයෙකු වූ ද, ජේ. ආර්.ජයවර්ධනගේ 1978 ආන්ඩුව, ඒකාධිපති ජනාධිපති ව්‍යවස්ථාව මගින් අද වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුවේ මර්දනයට අවශ්‍ය පදනම් හා පුහුනුව ලබා දුන්නේ ය.

ජේ.ආර් ජයවර්ධනගේ සහාය ලැබ දේශපාලනිකව වැඩුනු රනිල් වික්‍රමසිංහ වර්තමාන අර්බුදය පාලනය කිරීම සදහා කැදවීම, මෘග පාලන ක්‍රමයේ අඛන්ඩතාව පිලිබද නාටකාකාර සිද්ධියකි.  

දැන් වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුවේ සූදානම හා ක්‍රියාව බොල්ශෙවික් ලෙනින්වාදී පක්ෂයේ ඉලක්කය නැවත වේදිකාවට කැදවා ඇත. ලෝක තත්ත්වය විසින් සංවර්ධිත අධිරාජ්‍යවාදී ආර්ථිකයක් මත යැපෙන විජිත හා අර්ධ විජිත රටවල ධනේශ්වරය අතීතයේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී විප්ලවය සමග සම්බන්ධව තිබූ කිසිම ‌ඓතිහාසික කරතව්‍යයක් විසදීමේ ලා අසමත්ය යන ලියොන් ට්‍රොට්කිගේ සංකල්පය මත පිහිටා බොල්ශෙවික්වාදය මත පිහටා සිටි සමසමාජ පක්ෂය පෙන්වා දුන්නේ,  “ධනපති පාලනය කෙරේ නිවැරදි ආකල්පය නම් ක්ෂමා විරහිත දැඩි විරුද්ධත්වය යි. ඒවාට අදාල අපේ කාරයයන් වන්නේ පෙරලා දැමීම අරමුනු කොට ගෙන ඒවා ක්‍රමානුකූලව එලිදරව් කිරීමයි. නිදහසට හා සමාජවාදයට වෙනත් මගක් නැත.” ( 1948, supra පිටුව 11)

සියලු පාවා දීම්වලට, සංශෝධනවාදයන්ට එරෙහිව ඉතා අසීරු වෛශයික කෙනේදේසි දරාගෙන 4වන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව බීඑල්පීඅයි අනුයන ලද ඉදිරි දර්ශන හා ක්‍රියා මාර්ගය වර්ධනය කරයි. එම අරගලය, මෙම ධනපති රාජ්‍යය, වංචාවෙන්, දූෂනයෙන් නිදහස් කර පිරිසිදු කොට පවත්වා ගැනීමට ප්‍රතිගාමී යෝජනා ගෙන එන සියලු ප්‍රවනතා පිටු දැකීම හා පලවා හැරීම ඉල්ලා සිටී.  

#CACPS #theSocialistLK 

Images courtesy of Kumari Jayawardena, jamhoor.org, srilankabysh.com, libcom.org 

75 ‍‍වන නිදහස් සැමරුම – ජාතික නිදහසේ මායාව හා සැබෑ නිදහස – 2 Read More »

The ‘general strike’ of March 15 and bankrupt trade unionism

Colombo Action Committee

Yesterday (15) public sector workers and professionals including doctors across the island went on strike and protested against the government’s new tax levy, interest rate hike and electricity tariff hike and other attacks.  Thousands of public office workers, including teachers, participated in demonstrations and picket campaigns even in distant towns like Badulla, Mahiyangana, and Monaragala. The Sri Lanka Insurance Corporation employees applied for half a day leave and held a picket in the center of the city.

Image
Public sector workers protest in Badulla town

Electricity and postal workers did not work. Schools were closed and in many places the scheduled term tests had to be postponed. Most of the state-owned banks were inactive. Due to the train drivers’ strike, only 11 or so of the scheduled 400 trains could run, 20 according to the Presidential Media Division. But the department could only muster the services of only the three DIM officers and a few retired drivers on contract basis. The Port Authority’s president, who went to Colombo port to instruct the port workers to call off the strike, was hooted at and chased away by the workers.

Image
A protest in Vavuniya town


Non-academic workers also joined the university teachers’ strike that was launched a few days ago, and the universities became inactive. Employees of Peradeniya University were engaged in picketing at Galaha Junction, shouting slogans and inviting people to join them in winning democratic rights. “This time, no one can stop our fight, we will pledge to protect what we have won, our rights,” they expressed their determination.

Image
A protest held in Jaffna town

The government spokesperson, Transport, Highways, Public Administration and Media Minister Bandula Gunawardena announced the day before, that if the employees engaged in the government services named as “essential services” such as transport, traffic, harbour, port, postal services and  electricity, violate the law of the country by engaging in industrial action, the law will be strictly implemented against them. The workers entered the fight not without the knowledge that they were fighting a government that would use tear gas and baton charges and  would shoot and kill them.

The government, thus, brought political issues into the struggle from the outset. What the workers wanted was a political general strike. But what was called by the trade unions was a simple strike. It was not a conscious struggle where the unions gave space to the workers to express their views.

Not only did the trade unions had no intention to march toward victory in the face of inevitable state repression, the trade unions’ goal was to somehow end the struggle. A prominent leader of trade unions controlled by People’s Liberation Front (JVP), K. D. Lal Kantha clearly said in a meeting held in Colombo on the 13th with the participation of trade unions and other organizations under the title  ” Oppressive Tax Revision and the country’s tomorrow”: “We fully support the strike on the 15th. We are not ready at this moment for the talk about a continuous strike.”

Ranjan Jayalal, another trade union leader in the JVP leadership, also said, about the restructuring of the Electricity Board, that “Even though the Minister (for Electricity)… did not talk about the restructuring so far (with us), he said that he will talk to us even daily, monthly, week to week from now on. We agree with that. The minister said that he will not sell. Therefore, there is no need to go to a conflict.”

Other unions too have reasons not to go into conflict. The Government Medical Officers’ Association (GMOA), which started a strike on Monday 13th,  saying that it will go on a continuous strike until the demands are met, yesterday gave up the strike saying it is temporary and forwarded  ‘reasons’ for the same. They have issued a press release based on a written promise they claimed has been made by the government. Accordingly, 1) the government’s desire to continue discussing alternative proposals was announced. 2) From March 20, 2023, the implementation of the International Monetary Fund’s proposals will begin and the government has indicated its   agreement to implement amendments to the tax. 3) The willingness of the government to provide an opportunity for trade unions to negotiate directly with the International Monetary Fund for tax amendments has been indicated. 4) presentations have been  made about the possibility of giving a special allowance to the government employees in the last quarter of 2023 taking into account the  state fiscal trends.

In the end, the medical union says, “The GMOA’s executive council, which considered the indications  given to us through the letter, decided to temporarily stop, at 8 tomorrow morning,  the continuous trade union action that had been planned”

It is already clear that the trade unions have no capacity whatsoever to lead a struggle against the attacks of the Wickremesinghe government. If they have any concern, that is to give way to the current government’s policy of placing the entire burden of the crisis on the working people, without harming the trade union bureaucracy and the privileged such.

Trade unions are organically unable to drive a general strike in the strict political sense. Yesterday’s rail strike is a notable example. The drivers went on strike. Unions of station masters, guards, clerks, and other railway workers did not support it. There are many types of unions. They represent the interests of different capitalist parties or groups. It is a historical fact that in the end they are unanimous only in the case of the betrayal of the struggles of the working class.

This time too, leaving alone  winning the demands, the unions signaled to the government in advance, by calling a one-day strike, that it should not be afraid of. Shouting of a ‘continuous strike if the demands are not met’ is part of the game of throwing sand in the eyes of the workers, with the mutual understanding of the ruling class.

That is why the Colombo Action Committee (CACPS) stands for the organization of the real people’s movement to defeat the capitalist attacks by building worker-peasant action committees in every workplace, neighborhood area. The right to take decisions should be in the hands of those committees. A joint struggle for a program that represents the interests of the oppressed people of the entire island should be taken forward by a conference of their representatives.

16 March 2023

*This statement was originally published in Sinhalese on 16 March 2023

@NN #CACPS #theSocialistLK

The ‘general strike’ of March 15 and bankrupt trade unionism Read More »

Scroll to Top