War

Gaza

ඊශ්‍රායලය “ආහාර අහිමි කිරීම යුද විධික්‍රමයක් ලෙස” භාවිතා කරන බව එක්සත් ජාතින්ගේ සංවිධානය පවසයි

ආන්ද්‍රේ ඩේමන් විසිනි

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2024 මාර්තු 19  දින පල වූ ‘United Nations says Israel using “starvation as a method of war” ‘යන ආන්ද්‍රේ ඩේමන් විසින් ලියන ලද ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය මිගාර මල්වත්ත විසිනි.

ඊශ්‍රායලය විසින් ගාසා තීරයේ ජනගහනයට ආහාර ලබා නොදීමට කටයුතු කිරීම එහි ජනගහනය හාමතයෙන් (starvation) පෙලීමට හිතාමතාම දරන උත්සාහයක් විය හැකි බව, අගහරුවාදා දින, එක්සත් ජාතීන්ගේ ඉහලම මානව හිමිකම් නිලධාරියා විසින් ප්‍රකාශ කලේය.

Gaza
2023 නොවැම්බර් 8 වන දින දකුනු ගාසා තීරයේ රෆා හි ආහාර බෙදා හරින තෙක් පලස්තීනුවන් එකට රැස්ව බලා සිටිති. [AP ෆොටෝ /හැටෙම් අලි ]

එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් පිලිබඳ මහ කොමසාරිස් වොල්කර් ටර්ක්, ප්‍රකාශයක් නිකුත් කරමින් පැවසුවේ, “ගාසා තීරයට ආධාර ඇතුලුවීම සම්බන්ධයෙන් ඊශ්‍රායලය අඛන්ඩව පනවා ඇති සීමාවන්ගේ ප්‍රමානය සහ එය සතුරුකම් දිගටම කරගෙන යන ආකාරය අනුව යුද්ධයේ ක්‍රමයක් ලෙස හාමතය භාවිතා කිරීමකට සමාන විය හැකි බවත් , එය යුද අපරාධයක්” වන බවත්ය.

ටර්ක්ගේ ප්‍රකාශයන් එන්නේ මිලියන 2කට අධික වූ ගාසා තීරයේ සිරගතව සිටින ජනගහනය පුරා හාමතය සහ මන්දපෝෂනය පැතිර යාම ඉහල යාමත් සමඟය.

ටර්ක්ට අනුව, “කුසගින්න, හාමතය සහ දුර්භික්ෂ තත්වය, මානුෂීය ආධාර සහ වානිජ භාන්ඩ ඇතුලුවීම සහ බෙදා හැරීම කෙරෙහි ඊශ්‍රායලයේ විස්තීර්න සීමා කිරීම්, ජනගහනයෙන් වැඩි ප්‍රමානයක් අවතැන් වීම මෙන්ම තීරනාත්මක සිවිල් යටිතල පහසුකම් විනාශ කිරීමේ ප්‍රතිඵලයකි.”

අඟහරුවාදා දින, ඊශ්‍රායලය විසින් “යුද්ධයේ ආයුධයක්” ලෙස හාමතය භාවිතා කරනු ඇතැයි යන ටර්ක්ගේ ප්‍රකාශවලට පිලිතුරු දෙන ලෙස , එක්සත් ජනපද රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තු ප්‍රකාශක වේදන්ට් පටෙල් විමසූ විට , ඔහුගේ පිලිතුර වූයේ, “එය අප නිරීක්ෂනය කල හෝ දැක ඇති දෙයක් නොවේ.” යන්නයි.

මෙම විකාර සහගත වූ  ප්‍රතික්ෂේප කිරීම ගාසා තීරයේ ජනගහනය මත පටවා ඇති මහා හාමතය පිලිබඳ යථාර්ථයට පටහැනි ය. 

හාමතය නම් කරන (designating) , නිල ගෝලීය ආයතනය වන ඒකාබද්ධ ආහාර සුරක්ෂිතතා අදියර වර්ගීකරනයේ (IPC) හවුල්කාරිත්වය විසින් අඟහරුවාදා ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද වෙනම වාර්තාවක්, “මරන හා මන්දපෝෂනයේ ප්‍රධාන ත්වරනයක්” සමඟින් “දුර්භික්ෂය (famine) ආසන්න බව” සොයා ගන්නා ලදී.

වත්මන් වර්ගීකරන ක්‍රමයේ ආරම්භයේ සිට මෙතෙක් වාර්තා වී ඇති එම කාන්ඩයේ වැඩිම පුද්ගලයින් සංඛ්‍යාව වන ගාසා තීරයේ මිලියන 1.1 ක ජනතාවක්, ව්‍යසනකාරී  මට්ටම් වල සාගින්න හා අවදානම්කාරී දුර්භික්ෂයට මුහුන දෙනු ඇතැයි අපේක්ෂා කරන බව IPC තක්සේරුව සටහන් කරයි.

“කොතැනක හෝ, කවර කලකදී හෝ, ඒකාබද්ධ ආහාර සුරක්ෂිතතා වර්ගීකරන පද්ධතිය මගින් මෙතෙක් වාර්තා වූ , ව්‍යසනකාරී සාගින්නෙන් පෙලෙන වැඩිම පුද්ගලයින් සංඛ්‍යාව මෙයයි,” එක්සත් ජාතීන්ගේ මහලේකම් ඇන්ටෝනියෝ ගුටරෙස්  සඳුදා ප්‍රවෘත්ති සාකච්ඡාවකදී පැවසීය.

ඊශ්‍රායලය ගාසා තීරයට ප්‍රහාර එල්ල කිරීමට පෙර, ගාසා තීරයේ උග්‍ර ලෙස මන්දපෝෂනයෙන් පෙලුනේ  වයස අවුරුදු පහට අඩු ලමුන්ගෙන් සියයට 1කටත් අඩු ප්‍රමානයක් පමනි . නමුත් එම අගය සියයට 12.4 ත් 16.5 ත් අතර දක්වා ඉහල ගොස් ඇත.

වාර්තාව නිගමනය කලේ, “උතුරු පාලන ප්‍රදේශවලට දුර්භික්ෂය ඉතා ආසන්නව පවතින අතර 2024 මාර්තු මැද සහ මැයි අතර ඕනෑම වේලාවක එය සිදුවනු ඇතැයි පුරෝකථනය කර ඇත.” යන ලෙසය. 

ගාසා තීරයේ සෑම පුද්ගලයෙකුම යම් මට්ටමක ආහාර අනාරක්ෂිතභාවයකින් ජීවත් වන බව වාර්තාව සොයා ගත්තේය. වාර්තාව පුරෝකථනය කලේ දැනට මුලු  ගාසා තීරය ම ආහාර අනාරක්ෂිත භාවයේ “හදිසි” අවධියක පවතින අතර, උතුරු ගාසා තීරය මාස කිහිපයක් ඇතුලත දුර්භික්ෂයට ලක් වනු ඇති බවයි.

ඊශ්‍රායලය විවිධ ආකාර වලින් ගාසා තීරයේ ජනගහනය මත දුර්භික්ෂය පටවයි. වඩාත්ම දෘශ්‍යමාන දේ  වන්නේ කුසගින්නෙන් පෙලෙන මිනිසුන්ට ආහාර සැපයීමේ හැකියාව ඇති මානුෂීය සංවිධානවලට ඇතුලු වීමට ඉඩදීම ප්‍රතික්ෂේප කරන අවහිරයක් (blockade) පැනවීමයි.

එක්සත් ජාතීන්ගේ මහලේකම් කාර්යාලය අඟහරුවාදා නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් කියා සිටියේ, එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය විසින් ගාසා තීරයට යැවීමට සැලසුම් කර තිබූ මානුෂීය මෙහෙයුම් වලින්   අඩකටත් වඩා අඩු ප්‍රමානයකට පමණක් ඊශ්‍රායලය විසින් ඉඩ ලබා දී ඇති බවයි.

” මාර්තු පලමු සති දෙක තුල, උතුරු ගාසා තීරයට සැලසුම් කරන ලද මානුෂීය ආධාර මෙහෙයුම් වලින් අඩකටත් වඩා අඩු ප්‍රමානයකට ඊශ්‍රායල බලධාරීන් විසින් පහසුකම් සලසා ඇත-එය මෙහෙයුම් 24 න් 11 ක් වේ,” යැයි, එම ප්‍රකාශය පවසයි. “ඉතිරි ඒවා ප්‍රතික්ෂේප කර හෝ කල් දමා ඇත. ගාසා තීරයේ උතුරට ආධාර යැවීමට ඊශ්‍රායල බලධාරීන්ගේ දෛනික අනුමැතිය අවශ්‍ය වේ.”

පවතින අවහිර කිරීම් සමග ක්‍රමානුකූලව සහ හිතාමතාම සහන සේවකයන් මරාදැමීම සිදු කරනු ලබයි. ගාසා නගරයේ ඉතිරි ජනගහනය ආහාර ආධාර ලබා ගැනීමට යන කුවේට් වටරවුමට (Kuwait Roundabout) බ්‍රහස්පතින්දා, ඊශ්‍රායල හමුදාව  දියත් කලේ නැවත නැවතත් එල්ල කරන  ප්‍රහාරවල නවතම ප්‍රහාරය ාලෙසය.

අල් ජසීරා වාර්තා කලේ නවතම ප්‍රහාරයෙන්  සහන සේවකයන් 23 දෙනෙකු මිය ගිය බවයි. එය ආහාර බෙදා හැරීමේ සේවකයින් ඉලක්ක කරගත් ප්‍රහාරයක් බව ප්‍රාදේශීය බලධාරීහු පැවසූහ.

ආහාර බෙදා හැරීමේ සේවකයින්ට එල්ල වූ මෙම ප්‍රහාරය ගාසා හි අල්-ෂිෆා රෝහලට එල්ල කල පූර්න පරිමාන  ප්‍රහාරයක් සමග සිදු වූ අතර, ඊශ්‍රායල හමුදාව පැවසුවේ දුසිම් ගනනක් මිය ගිය බවයි.  

නමුත් මෙම ලේ වැගිරීම පවා, සැලසුම් කර ඇති රෆා ආක්‍රමනයත් සමඟ ඊශ්‍රායල අගමැති බෙන්ජමින් නෙතන්යාහු අතේ  තබාගෙන ඇති දෙයින් දුන්  අත්තිකාරමක් පමනි.

අඟහරුවාදා, නෙතන්යාහු කියා සිටියේ තමා දුරකථන සංවාදයකදී එක්සත් ජනපද ජනාධිපති ජෝ බිඩෙන්ට මේ බව “උපරිම ආකාරයකින් පැහැදිලි” කල බවයි. එනම් “අපි රෆාහි මෙම බලඇනි තුරන් කිරීම සම්පූර්න කිරීමට අධිෂ්ඨාන කරගෙන සිටින බවත්, ඒ සදහා බිමින්  යාම හැර එය කිරීමට වෙනත් ක්‍රමයක් නොමැති බවත්ය.”

මිලියනයකට අධික ජනතාවක් රැකවරන  ගන්නා රෆා පෙදෙස ආක්‍රමනය කිරීමේ නෙතන්යාහුගේ සැලසුම් පිලිබඳ එහි  වාචාල විවේචන නොතකා, බයිඩන් පරිපාලනය පැහැදිලි කර ඇත්තේ ඊශ්‍රායලය කුමක් කලත්, තමන් ඊශ්‍රායලයට ආයුධ සහ අරමුදල් සැපයීම දිගටම කරගෙන යන බවයි.  

සඳුදා පැවති මාධ්‍ය හමුවකදී ධවල මන්දිර ජාතික ආරක්ෂක උපදේශක ජේක් සලිවන් පැවසුවේ “ඊශ්‍රායලයේ දිගු කාලීන ආරක්ෂාව සහතික කිරීම සඳහා ඔහුගේ ගැඹුරු කැපවීම ජනාධිපතිවරයා අවධාරනය කල” බවයි. සලිවන් තවදුරටත් පැවසුවේ, “හොලෝකෝස්ටයෙන් පසු දරුනුතම යුදෙව් ජනතා සංහාරය සිදු කල හමාස් සංවිධානය පසුපස යාමට ඊශ්‍රායලයට අයිතියක් ඇත. හමාස් සංවිධානයට එරෙහිව ඊශ්‍රායලය සැලකිය යුතු ප්‍රගතියක් ලබා ඇත.” යන්නයි.

මේ මස මුලදී, හිටපු ජනාධිපති ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප්ගේ බෑනා සහ මැද පෙරදිග ගැටලු සම්බන්ධයෙන් ඔහුගේ ප්‍රධාන උපදේශකයෙකු වන ජරෙඩ් කුෂ්නර්, ගාසා තීරයේ ජනගහනය පලස්තීනයෙන් නෙරපා හැරීමේ අපේක්ෂාව අනුමත කලේය.

හාවඩ් විශ්ව විද්‍යාලයෙහි පෙනී සිටිමින් කුෂ්නර් පැවසුවේ ගාසාවේ ජනගහනය “ඊජිප්තුව තුලට… නිවැරදි රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකභාවය” භාවිතයෙන් ගෙන ඒම “කල හැකි” බවයි. ගාසා තීරයේ ජනගහනය ඊශ්‍රායලයේ නෙගෙව් කාන්තාරයට විස්ථාපනය කිරීමේ අපේක්ෂාව ද ඔහු මතු කලේය, “මම ඊශ්‍රායලය නම්,  දැන් මම කිරීමට උත්සාහ කරන දෙය වන්නේ නෙගෙව්හි යම දෙයක් බුල්ඩෝසර් කිරීමයි. මම එතනට මිනිස්සුන් ගෙනියන්න උත්සාහ කරනවා. එය සිදු කළ හැකි ජනප්‍රිය දෙය නොවන බව මම දනිමි, නමුත් මම හිතන්නේ එය කිරීමට වඩා හොඳ විකල්පයක් වන අතර එවිට ඔබට එහි (ර‌ෆා) ගොස් කාර්යය අවසන් කල හැකිය.”

“ගාසා තීරයේ වෙරලබඩ දේපල ඉතා වටිනා විය හැකි,” බව කුෂ්නර් පැවසීය.

ඊශ්‍රායලය “ආහාර අහිමි කිරීම යුද විධික්‍රමයක් ලෙස” භාවිතා කරන බව එක්සත් ජාතින්ගේ සංවිධානය පවසයි Read More »

ARON

ගාසා ජන සංහාරය හා ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ මරනය විසින් මතු කෙරෙන දේශපාලන පාඩම් කවරේද? – 01 කොටස

ඩේවිඩ් නෝර්ත් විසිනි. 

පහත පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ (ලෝසවෙඅ) ජාත්‍යන්තර කර්තෘ මන්ඩලයේ සභාපති ඩේවිඩ් නෝර්ත් විසින් ඈන් ආබර්හි මිචිගන් සරසවියේ “The Gaza genocide and the death of Aaron Bushnell: What are the political lessons?” නමින් පසුගිය මාර්තු 12 වන අඟහරුවාදා පැවැත්වූ දේශනයකි. මෙය ලෝසවෙඅ ඉංග්‍රීසි බසින්  පසුගිය මාර්තු 14 දින පල විය. සිංහල පරිවර්තනය පරාක්‍රම කුරුප්පු විසිනි.

යූ ටියුබ් නාලිකාවේ පල කරන ලද මෙකී දේශනයේ වීඩියෝව, “වයස් සීමාවක” ට හා “නරඹනනාගේ විචක්ෂනය” ට යටත් වීඩියෝවක් ලෙස වර්ග කිරීම දේශපාලන වාරනයක් ලෙස හඳුන්වා දෙමින් ලෝසවෙඅ ඊට දක්වා ඇති විරෝධය සමඟ සහෝදරාත්මක ව එක් වන TheSocialist.LK වෙබ් අඩවිය, ලෝකය පුරා ම අර්බුද-ග්‍රස්ත ධනේශ්වර පාලක පන්තිය මුදා හැර ඇති ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් වනසා දැමීමේ, ම්ලේච්ඡත්වයේ හා ආඥාදායකත්වයේ ප්‍රහාරවල කොටසක් ලෙස මෙම වාරනය දැක ගන්නා අතර, ලෝසවෙඅට එරෙහි වාරනය පරාජය කිරීමට එක් වන මෙන්, ලොව පුරා සියලු කම්කරුවන්, පීඩිතයන්, තරුනයන්, ශිෂ්‍යයන් හා බුද්ධිමතුන් ඇතුලු, අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ නිදහස වෙනුවෙන් පෙනී සිටින සියල්ලන් කැඳවා සිටියි.

2024 පෙබරවාරි 25 වන දින ප.ව. 1 ට සුලු වෙලාවකට පෙර, 25 වියැති ආරොන් බුෂ්නෙල්, වොෂින්ටන් ඩී.සී. හි පිහිටි ඊශ්‍රායල තානාපති කාර්යාලය ඉදිරිපිට දී සිය දිවි නසා ගත්තේය. තානාපති කාර්යාලය කරා පැමිනෙන අතරතුර ආරොන් සජීවී ලෙස ප්‍රකාශයක් අන්තර්ජාලයේ විකාශනය කලේය. ඔහු මෙසේ කීය:

“මම එක්සත් ජනපද ගුවන් හමුදාවේ ක්‍රියාකාරී කාර්ය නියුතු සාමාජිකයෙක් මි. මම තව දුරටත් ජන ඝාතනයේ අපරාධ සහායකයෙකු නොවන්නෙමි. මා සූදානම් වන්නේ විරෝධතා දැක්වීමක් වශයෙන් ආන්තික ක්‍රියාවක් සිදු කිරීමට ය. එහෙත් පලස්තීනය තුල ජනයා අත්දකිමින් සිටින දෙය සමඟ සැසඳීමේ දී මෙම ක්‍රියාව කිසිසේත් ආන්තික නොවේ. අනාගතයේ සාමාන්‍ය තතු බවට පත් විය යුතුයැයි අපේ පාලක පන්තිය විසින් තීරනය කරනු ලැබ ඇති තත්ත්වය වන්නේ මෙයයි.”

තානාපති කාර්යාලය කරා පැමිනීමත් සමඟ කිසියම් ගිනි ගන්නා සුලු ද්‍රවයක් තමා මත වත් කර ගත් ආරොන් ගිනි තබා ගත්තේය. ගිනි දැල්වලින් සිය සිරුර වෙලී යද්දී ඔහු “පලස්තීනය නිදහස් කරනු!” යනුවෙන් කෑ ගැසීය. එම ස්ථානයට කැඳවනු ලැබූ රහස් සේවා නිලධාරියෙක් තරුනයාට තුවක්කුවක් එල්ල කර “බිම දිගා වෙනු” යනුවෙන් අන කලේය. තවත් නිලධාරීහු එහි පැමිනෙමින් ගින්න නිවා දැමීමට ගිනි නිවන උපකරන පාවිච්චි කලෝය. ප්‍රාදේශීය රෝහලකට ප්‍රවාහනය කරන ලද ආරොන්, ඉන් පැය හතක ඇවෑමෙන් ප.ව. 8.06ට පිලිස්සුම් තුවාලවලින් මරනයට පත් වූයේය. 

Ab
ආරොන් බුෂ්නෙල් 

අපේක්ෂා කල හැකි පරිද්දෙන් ම, මෙම සිය දිවි නසා ගැනීම සම්බන්ධයෙන් බයිඩන් පාලනය කිසිදු නිල නිවේදනයක් නිකුත් නො කෙලේය. සිය සෑම කථාවක් ම “දෙවියෝ අපේ සෙබලුන් රකිත්වා,” යන ධෘව පදයෙන් අවසන් කරන ජනාධිපති බයිඩන්, එජ ගුවන් හමුදා සාමාජිකයෙකු වන ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ මරනය සම්බන්ධයෙන් කනගාටුව පල කරනු තබා ඒ පිලිබඳ ව වචනයක්වත් කියා නැත.  

ඊශ්‍රායල රජයේ සහචර සහ සියොන්වාදයට පක්ෂපාතී මාධ්‍ය බොහෝ දුරට ම මේ සිදුවීම යට ගසමින්, ආරොන් යනු, ඔහුගේ සියදිවි නසා ගැනීම කවර හෝ දේශපාලනික හා සමාජමය වැදගත්කමකින් තොර සංසිද්ධියක් ලෙස සැලකිය යුතු හුදු රෝගියෙකු ලෙස අපකීර්තිමත් ආකාරයෙන් චිත්‍රනය කිරීමටත් ක්‍රියා කලෝය. 

එහෙත් මෙය ලෝක ජනගහනයේ අතිමහත් බහුතරයක ප්‍රතිචාරය නො වීය. අසංඛ්‍ය සංඛ්‍යාත දශ ලක්ෂ ගනනක් ජනයා මෙම සිදුවීම වීඩියෝවක් ලෙස හෝ ඡායාරූපයක් ලෙස දුටු අතර, එය, විය යුතු ම ලෙස, කම්පනය, සංවේගය හා අනුවේදනය ජනිත කර ඇත. තරුනයෙකු – ඒ සා බියකරු අයුරින් – මරනයට පත්වීම සෞඛ්‍ය සම්පන්න මානව සංවේදනයන්ට ප්‍රගාඪ බලපෑමක් නො කල හැකි නොවේ මය. 

කෙසේවතුදු, ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ මරනය නිසා ජනිත ශෝකය හා ඔහුගේ පරමාදර්ශවාදය සහ නොවක්බව කෙරේ ඇති වන ගෞරවය, එවැනි “ආන්තික විරෝධයේ” ස්වයං-විනාශකාරී ක්‍රියාවක් ගාසාවේ ජන ඝාතනයටත්, වඩාත් පොදුවේ කිවහොත් අධිරාජ්‍යවාදයේ අපරාධවලටත් දේශපාලන විරෝධය දැක්වීමේ ඵලදායී ආකාරයක් ලෙස නිර්දේශ කිරීම තිබියේවා, එකී සියදිවි නසා ගැනීම සාධාරනීකරනය කිරීම හා ප්‍රශංසා කිරීම හෝ දක්වා විස්තීරනය කිරීම නො කල යුත්තකි.   

ආරොන්ගේ සියදිවි නසා ගැනීම දැන් අනුමත කරන, හා එමඟින් ඍජු හෝ වක්‍ර ලෙස ඒ මඟ අනුකරනය කිරීමට දිරි දෙන සියල්ලෝ – කෝනෙල් වෙස්ට් ද ඒ අතර සිටී – හුදෙක් වගකීම් විරහිත අය පමනක් නො වෙති. ඔවුහු ගාසා ජන ඝාතනයට එරෙහි විරුද්ධත්වයන්ගේ – හා වඩාත් පුලුල් ව ගත් කල අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධයට එරෙහි අරගලයේ – දිරිය බල සුන් කිරීමට හා එම විරෝධතා දේශපාලනික ව අවමංගත කර දැමීමට දායකත්වය ලබා දෙති. ඔවුහු අධිරාජ්‍යවාදී ම්ලේච්ඡත්වය හා එය පදනම් වී සිටින ධනේශ්වර පර්යාය නවතා එය අවසානයක් කර දැමීම සඳහා අත්‍යවශ්‍ය වන, දශ ලක්ෂ සංඛ්‍යාත ජනතාවකගේ දේශපාලනික ව සවිඥානක මහජන ව්‍යාපාරයක් ගොඩනැඟීමේ මඟ අවුරා පුද්ගල ප්‍රානත්‍යාගියෙකුගේ නිරර්ථක විරෝධය ඒ හරහට ඉදිරිපත් කර සිටිති.

මෙම කථාබහ අතරතුර මෙකී විවේචනය තවදුරටත් ප්‍රසාරනය කිරීමට මම අදහස් කරමි. එහෙත් පලමුවෙන් ආරොන්ගේ මරනය වඩාත් පුලුල් සමාජ සන්දර්භයක බහා ලීමට මට අවශ්‍ය ය. 

ආරොන්ගේ මරනය සිදු වූ නිරවද්‍යතම තතු සත්තකින් ම සුවිශේෂී ය. එහෙත් සියදිවි නසා ගැනීම වූ කලී එක්සත් ජනපදය තුල මරනවල අසාමාන්‍ය හේතුවක් නොවේ. මෙය නො තකා නො හල යුතු වැදගත් කරුනකි.    

2021 දී සියදිවි නසා ගැනීම එක්සත් ජනපදය තුල මරනවල හේතුව වශයෙන් ප්‍රමුඛතාවය අනුව එකොලොස්වන ස්ථානය ගත්තේය. (එම වසරේ) 48,183 ක් ඇමරිකානුවෝ සිය පන හානි කර ගැනීමෙන් මරනයට පත් වූහ. ලක්ෂ 17 ක් දෙනා සියදිවි නසා ගැනීමේ ප්‍රයත්න දැරූහ. වයස අනුව ගලපන ලද සියදිවි නසා ගැනීම් අනුපාතය (එක් එක් වයස් කාන්ඩවල මරන අනුපාත එකී වයස් කාන්ඩවල ජන අනුපාතය සමඟ ගලපා ප්‍රමත කල අගයකි) පුද්ගලයන් 100,000 කට 14 ක් පමන විය. දිනක සාමාන්‍යය ලෙස 132 ක් දෙනා සියදිවි නසා ගත්හ. බැරෑරුම් පෞද්ගලික අර්බුද හරහා ගමන් කල හා ඇතැම්විට සිය ජීවිතය අවසාන කර ගැනීමේ උත්සාහය සාර්ථක කර ගත් පවා සිසු සගයන්, මිතුරන් හඳුනන බොහෝ දෙනෙකු මෙහි රැස් ව සිටින ඔබ අතර සිටින බව මට නිසැක ය. 2021 සියදිවි නසා ගැනීමේ මරනවලින් සියයට 69 ක් සුදු පිරිමින් වන අතර, අප්‍රිකානු-ඇමරිකානු පිරිමින්ගේ එම අනුපාතය සියයට 8.3 කි. පුරුෂයන්ගේ සියදිවි නසා ගැනීම්, ස්ත්‍රී දිවි නසා ගැනීම් මෙන් සිව් ගුනයක් පමන නිරතුරු ව සිදු වී ඇත. වැඩි ම සියදිවි නසා ගැනීම් අනුපාත වාර්තා වන්නේ 25-34 හා 75-84 වයස් කාන්ඩවල වැඩිහිටියන් අතරිනි.       

Sucide

එක්සත් ජනපදය තුල ප්‍රාන හානි කර ගැනීම්වල සැලකිය යුතු කොටසක්, සෙබලුන් හා පැරනි සොල්දාදුවන්ගෙන් සමන්විත වේ. සෙබලුන් අතර සියදිවි නසා ගැනීම්වල සැලකිය යුතු ඉහල යාම, මෙම රට අඛන්ඩ ව යුද්ධවලට පැටලී සිටීම සමඟ පැහැදිලි සම්බන්ධයක් දරයි.

2014 දී නිකුත් කරන ලද අධ්‍යයන වාර්තාවක් පෙන්නුම් කරන පරිදි, “2004-05, 2006-07 හා 2008-09 වර්ෂවල (සෙබල) සියදිවි නසා ගැනීම් අනුපාත සක්‍රිය සේවයේ යෙදී සිටි පුද්ගලයන් 100,000 කට 12.1 සිට 18.1 දක්වාත්, 24.5 දක්වාත් අනුපිලිවෙලින් ඉහල ගියේය.” හමුදා සේවා සාමාජිකයන් මුහුන දෙන අවදානම් හා ඔවුන්ගේ ප්‍රත්‍යස්ථිතිය තක්සේරු කිරීමේ හමුදා අධ්‍යයනයක් මඟින් ද සොයා ගනු ලැබුවේ, “සියදිවි නසා ගැනීම් අවදානම, සුදු ජාතික පිරිමින් වීම, කනිෂ්ඨ ශ්‍රේනියකට බඳවා ගනු ලැබ සිටීම, මෑතක දී නිලයෙන් පහල හෙලනු ලැබ තිබීම හා වර්තමානයේ හෝ ඉහත දී (යුද) සේවයේ යොදවා තිබීම සමඟ සම්බන්ධ” බවයි;[1] මෙම විස්තරය ආරොන් බුෂ්නෙල්ට බොහෝ සෙයින් අදාල වන්නකි.   

Journal of Affective Disorders (චිත්තවේගික අක්‍රමතා පිලිබඳ ජර්නලය)හි 2013 පල වූ තවත් අධ්‍යයනයකින් වාර්තා කර ඇත්තේ, ගුවන් හමුදාව තුල “සියදිවි නසා ගැනීම් නාටකාකාරයෙන් ඉහල ගොස් ඇති” බවයි. 2010 දී එය 27 වසරක් තුල වාර්තා වූ ඉහල ම අගය කරා එලඹුණු බව අධ්‍යයනය පෙන්වා දෙයි.[2] මෙම ප්‍රවනතාව දිගට ම ඉදිරියට යමින් 2020 දී ගුවන් හමුදාවේ සියදිවි නසා ගැනීම් සංඛ්‍යාව 109 ක් බවට පත් වූයේය. මෙම සංඛ්‍යාවට සක්‍රිය සේවයේ යෙදී සිටියවුන්, අතිරේක භටයන් හා රැකවලුන් ද ඇතුලත් විය. 2021 දී සියදිවි නසා ගැනීම් 72 ද, 2022 දී 91 ද වාර්තා වූ අතර, 2023 මුල් කාර්තු දෙක තුල සියදිවි නසා ගැනීම් 46 ක් ගුවන් හමුදාව වාර්තා කලේය. ගුවන් හමුදා සාමාජිකයන් අතර මරනයේ ප්‍රමුඛතම තනි හේතුව වන්නේ සියදිවි නසා ගැනීමයි. 

චිත්තවේගික අක්‍රමතා පිලිබඳ ජර්නලයේ 2013 අධ්‍යයනය, ගුවන් හමුදාවේ සියදිවි නසා ගැනීම්වල හේතු අගයමින් මෙසේ සඳහන් කරයි: “සියදිවි නසා ගැනීමෙන් මරනයට පත් සක්‍රිය ගුවන් හමුදා සාමාජිකයන් අතරින්, සටන් පවතින ප්‍රදේශයක කවදා හෝ සේවයේ යොදවා ඇති අයවලුන් ඇත්තේ හතරෙන් පංගුවක් පමනකි. ඍජුවම සටන් අත්දැකීම් ලබා ඇත්තේ සියයට 7 කට අඩු කොටසකි.” කෙසේවෙතත්, “ශෝකාකූල හෝ කනස්සලුකාරී සංවේදනයක්, නැතහොත් ‘මා කල දේ පිලිබඳ පසුතැවිලි වීමක්'” ගුවන් හමුදා සාමාජිකයන් අතර ස්වයං ප්‍රානඝාතක ආවේගයන්ට අදාල ව පවතින බවට වාර්තාව සොයා ගත්තේය. ඍජු සටන් අත්දැකීම් ලද්දවුන් අතර එවැනි හැඟීම් විශේෂයෙන් සැලකිය යුතු ලෙස පවතින අතර, හමුදා සාමාජිකයන්ගේ වඩාත් පුලුල් කන්ඩායම් අතර එම හැඟීම් කෙතෙක් දුරට පවතින්නේ ද යන්න තවමත් නො පැහැදිලි ය.    

ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ සිය පන නසා ගැනීම තක්සේරු කිරීමේ දී මෙම සාධකය සැලකිල්ලට ගත යුතුය. ඔහුගේ ක්‍රියාවන්ට යටින් අතිශය බලගතු දේශපාලන ආවේගයන් හා අභිප්‍රායයන් පැවැති බව මෙයින් ප්‍රතික්ෂේප නො කෙරේ. එහෙත් එම සාධකය එසේ සැලකිල්ලට ගැනීම, ඔහුගේ මරනයට මඟ පෑදූ අත්දැකීම්වල වඩා පුලුල් සමාජ සන්දර්භය පිලිබඳ ව වටහා ගැනීමට ආධාරකාරී වේ.

ආරොන් බුෂ්නෙල්, රෙඩිට් (Reddit) සමාජ මාධ්‍යය තුල “acebush1” නමින් පෙනී සිටි බව, ‘ද ඉන්ටර්සෙප්ට්’ (The Intercept) නම් එජ අන්තර්ජාල පුවත්පත තහවුරු කර ගෙන ඇත. එය මෙසේ වාර්තා කරයි:  

acebush1 නම් Reddit පරිශීලකයා, වසංගතයේ ආරම්භයේ දී ඔවුන්ගේ මුදල් (හිඟකම්) පිලිබඳ අරගලයන් සම්බන්ධයෙන් පල කිරීමෙන් පසු වහා හමුදාවට බැඳුනේය. 2020 මාර්තු 19 වන දින acebush1 ඌබර් ඊට්ස්හි රියදුරෙක් වීමට විමසුම් කලේය. ඊලඟ මාසයේ ඔවුහු මූල්‍යාධාර ඉල්ලීමක් පල කලෝය:

“උදව් අවශ්‍යයි – stimulus (එජ රජය බදු ගෙවන්නන්ට ආර්ථික දුෂ්කරතාවලින් පෙලෙන කාල වලදී ගෙවනු ලබන දීමනාවක්) හෝ විරැකියා ආධාර හෝ ලබා ගත නොහැකියි. මුදල් සම්පූර්නයෙන් හිඳී යාමට ආසන්නයි.” 

2020 මැයි මාසයේ ආරොන් ගුවන් හමුදාවේ “මූලික සහ තාක්ෂනික පුහුනු” වැඩ සටහන සඳහා ලියාපදිංචි වූ අතර, අවසානයේ ඔහු සන් අන්ටෝනියෝහි ලැක්ලන්ඩ් ගුවන් හමුදා මූලස්ථානයේ ස්ථානගත කෙරින. ඔහු සයිබර්-ආරක්ෂක මෙහෙයුම් විශේෂඥයෙකු ලෙස 531 වන රහස් තොරතුරු සහායක බලගනය සමඟ පුහුනු කෙරින. 

ඉන්ටර්සෙප්ට් පුවත්පතට අනුව, 2020 අගෝස්තුවේ දී ඔහු, හමුදා ගුවන් යානයක වීඩියෝවක්, ගුවන් හමුදාවට කල හැකි වී තිබෙන දේ පිලිබඳ විස්මය පල කරන සිරස්තලයක් එක් කරමින්, නැවත පල කලේය. කෙසේවෙතත්, ගුවන් හමුදාව පිලිබඳ ඔහුගේ ආකල්පය සහ ඔහුගේ ම දේශපාලන සංකල්ප ද සැලකිය යුතු ලෙස වමට දෝලනය වෙමින් පැවැති බව ඔහුගේ පලකිරීම්වලින් නිසැක ලෙස පැහැදිලි වේ. ඇලබාමාවේ පැවැති සිරකරුවන්ගේ වර්ජනයක් කෙරේ සහානුකම්පාව දැක්වූ ඔහු, 19 වන සියවසේ විසූ අරාජකවාදී දාර්ශනික මැක්ස් ස්ටර්නර් දැක්වෙන මේම් රූපයක් පලකලේය. ඉන්ටර්සෙප්ට් මෙසේ වාර්තා කරයි: “2023 දී acebush1 ‘පලස්තීනය නිදහස් කරනු!’ යන මැයෙන් යුත් පල කිරීමක් සිදු කරමින්, ක්‍රියාකාරිකයෙකු විසින් ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක කොන්ත්‍රාත්කාර එල්බිට් සිස්ටම්ස් ක්‍රියාකාරිත්ව කොටස්කාරීත්වය දරන ඩ්‍රෝන සමාගමක් වන යූඒවී ටැක්ටිකල් සිස්ටම්ස් අත්පත් කර ගනු ලැබීම දැක්වෙන වීඩියෝවකට සම්බන්ධ වන අන්තර්ජාල සම්බන්ධක ඇමිනුම ද එයට ඈඳීය.”  

2023 ජූනියේ acebush1 මෙසේ ලිවීය:

“අඩ දුරකට වඩා ගෙවා නිම වනතුරු එය කෙතරම් දැවැන්ත වැරදීමක් දැයි වටහා ගැනීමට මා අසමත් වූ හෙයින්, සහ මේ මොහොතේ මට ඉතිරි ව ඇත්තේ තවත් එක් වසරක් පමනක් හෙයින්, මගේ කොන්ත්‍රාත් කාලය අවසන් වන තුරු මෙය දරා සිටින්නෙමි. කෙසේවෙතත්, එය මගේ ඉතිරි මුලු ජීවිත කාලය පුරා ම මට දරා සිටින්නට සිදුවන පසුතැවීමකි.”

තම ජීවිත නසා ගත්තා වූ හෝ ඒ සඳහා යත්න දැරුවා වූ ගුවන් හමුදා සාමාජිකයන්ගේ ශෝකාකූල භාවයේ සාධකය සිහියට නඟා ගන්න. තවත් ප්‍රකාශයක, r/AirForce සබ්රෙඩිට් හුය තුල පරිශීලකයෙකු විසින්, පැරනි සෙබලුන්ට, ඉදින් එය යලිත් කරන්නට සිදු වුවහොත්, ඔවුන් තවමත් ඒ සඳහා ඉදිරිපත් වනු ඇත්දැයි අසන ලද ප්‍රශ්නයකට acebush1 මෙසේ පිලිතුරු දී ඇතැයි ඉන්ටර්සෙප්ට් වාර්තා කරයි: 

“කොහෙත්ම නැත. ප්‍රචන්ඩ ලෙස ලෝකාධිපත්‍යය (සඳහා දැරෙන ප්‍රයත්නය)ට මම දුස්සහාය දී ඇත්තෙමි. මගේ අත්වලින් ලේ සෝදා හැරීමට මට කිසි දා නොහැකි වනු ඇත.  

දැන් ලබා ගත හැකි තොරතුරු මත පදනම් ව කිව හැකි පරිදි ආරොන් ගුවන් හමුදාවේ ප්‍රහාරක මෙහෙයුම්වලට ඍජු ව සම්බන්ධ වී නැත. එ නමුත්, ඔහු එක්සත් ජනපදය විසින් සිදු කරනු ලැබ ඇති අපරාධවලට තමන් ද සදාචාරාත්මක වගකීමක් දරන බව පැහැදිලි ව හඟිමින්, ගුවන් හමුදා සාමාජිකයන් අතර සියදිවි නසා ගැනීම්වලට හේතු වන සැලකිය යුතු සාධකයක් ලෙස චිත්තවේගික අක්‍රමතා පිලිබඳ ජර්නලයේ අධ්‍යයනය සඳහන් කරන වරදකාරී හැඟීම බෙදා ගනී.”

මෙම වරදකාරී හැඟීම ආරොන්ගේ සියදිවි නසා ගැනීමට දායකත්වය දී ඇති තාක් දුරට, එය ඔහුගේ සදාචාරාත්මක අවංක භාවය පිලිබඳ සාක්ෂි දරයි. තව ද එය, ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ මරනයට, පවත්නා සමාජ පර්යාය – ධනේශ්වර ක්‍රමය තුල මුල් බැස ඇති ආර්ථික, දේශපාලනික හා දෘෂ්ටිවාදාත්මක මර්දනයේ හා අපරාධකාරීත්වයේ දැවැන්ත සමාජමය ව්‍යුහය – පැටලී සිටින ආකාරය ගැඹුරින් හසු කර ගනී. ආරොන්ගේ මරනය සම්බන්ධයෙන් ඔහුගේ පෞද්ගලික මානසික තතු කෙරේ පමනක් අවධානය සංකේන්ද්‍රනය කරන සියලු පැහැදිලි කිරීම් ව්‍යාජ ය; එය, පෞද්ගලිකත්වය සමාජයෙන් හුදෙකලාව වර්ධනය වන්නේයැයි සලකනු වැනි ය. ආරොන්ගේ මරනයේ ප්‍රධාන හා තීරනාත්මක හේතූන් වනුයේ පරිබාහිර සාධක ය; සමාජයීය හා දේශපාලනික තතුවලින් පැන නඟින ඒවා ය. ආරොන්ගේ සියදිවි නසා ගැනීම පිලිබඳ සියල්ල අතර වඩාත් ම වැදගත් කරුන වන්නේ මෙය යි.  

ඊශ්‍රායල රාජ්‍යය හා බයිඩන් පාලනයේ එහි අනුග්‍රාහකයන්ගේ අපරාධවලට දෙන අත්‍යවශ්‍ය හා එක ම ප්‍රතිචාරය වන්නේ සියදිවි නසා ගැනීමයැයි ආරොන් තීරනය කලේ ඇයි? පැහැදිලිව ම දේශපාලනික වන තත්ත්වයකට ඒ සා තනි පුද්ගල ආකාරයකින් ප්‍රතිචාර දැක්වීමට ඔහු තීරනය කලේ මන් ද?

ආරොන්ගේ මරනයේ ඛෙදාන්තය හා තත්කාලීන සමාජයේ වඩාත්ම දුෂ්කර ගැටලු අනාවරනය කෙරෙන්නේ මෙම ප්‍රශ්නය පිලිබඳ ව කෙරෙන පරීක්ෂාව තුල ය. පන්ති උත්සුකයන්ගේ මැදිහත්වීම හරහා අන්තර් සම්බන්ධිත ගෝලීය ආර්ථික හා දේශපාලන සම්බන්ධතා වලින් පැන නඟින්නා වූ ද, මෙම ග්‍රහලෝකයේ ජීවත් වන සෑම මානවයෙකුට ම බල පවත්වන්නා වූ ද වඩාත් ම සංකීර්න සමාජ ගැටලු පවා, සාමාන්‍යයෙන් අත්දකිනු ලබන්නේත්, පොදුවේ අර්ථ කථනය කෙරෙන්නේත් පුද්ගලභාවය අනුසාරයෙනි.   

මෙම ප්‍රවනතාව හුදු පෞද්ගලික විනිශ්චයේ දෝෂයක් ප්‍රකාශයට පත් වීමක් නොවේ. ධනේශ්වර ක්‍රමය – ඊනියා “පෞද්ගලික ව්‍යවසායය” – සමාජය හුදු හුදෙකලා පුද්ගලයන්ගේ සමුච්චයක් ලෙස සැලකීමේ සංකල්පය වැර ගන්වයි.   

ඉතිහාසය පිලිබඳ භෞතිකවාදී සංකල්පනය විස්තාරනය කිරීමේ ක්‍රියාවලිය තුල, මෙම සංකල්පනයට අභියෝග කරමින් එය ප්‍රතික්ෂේප කල ප්‍රථමයා වන්නේ මාක්ස් ය. 1845 දී ඔහු මෙසේ ලිවී ය: “මිනිසාගේ සාරය වන්නේ එක් එක් තනි පුද්ගලයාට නෛසර්ගික වූ වියුක්තනයක් නොවේ. එහි යතාර්ථය තුල එය සමාජ සම්බන්ධතාවයන්ගේ සමූහ වෘන්දයයි.”[3]   

දෛනික ජීවිතයේ තනි පුද්ගල ස්වභාවය හා ඒ සමඟ බැඳුනු පෞද්ගලික හුදෙකලාවත්, එමඟින් පෝෂනය කෙරෙන පරත්වාරෝපනයේ සංවේදයත්, අප ජීවත් වන කාල සීමාව බඳු දේශපාලන ප්‍රතිගාමීත්වයේ කාල පරිච්ඡේදයක් තුල, සමාජ හා පන්ති සාමූහිකත්වයන්හි බැඳීම් ඛාදනය කර දමන සුවිශේෂී මාරාන්තික ස්වභාවයක් අත්පත් කර ගනී. මාක්ස්වාදී විප්ලවවාදියෙකු වූ ද, බෝල්ෂෙවිකයෙකු හා පසුව ලියොන් ට්‍රොට්ස්කි නායකත්වය දුන් වාම විපාර්ශ්වයේ ප්‍රමුඛයෙකු වූ ද, අවසානයේ ස්ටැලින්ගේ විරේක කිරීම්වල ගොදුරක් වූ ද එව්ජිනි ප්‍රියොබ්‍රසන්ස්කි 1912 දී ලියූ ලිපි මාලාවක් තුල, සියදිවි නසා ගැනීම වූ කලී, පන්ති අරගලය මැඩ පැවැත්වූ කල් හි විශේෂයෙන් ම ව්‍යාප්ත වන, සමාජය විසින් සිදු කරනු ලබන “සමාජ ඝාතනයේ” රූපාකාරයක් ලෙස අර්ථ කථනය කලේය.   

එව්ජිනි ප්‍රියොබ්‍රසන්ස්කි

ඔහු මෙසේ ලිවීය:

“ප්‍රතිවිප්ලවයේ හා සමාජ අක්‍රමවත්භාවයේ යුගයක් තුල සියදිවි නසා ගැනීම්වල ඉහල අනුපාත පැවතීම ද අප සාකච්ඡා කරමින් සිටි දෘෂ්ටි කෝනය අනුසාරයෙන් ම පහසුවෙන් පැහැදිලි කල හැක. උද්‍යෝගී යුගයක දී ජනයා පොදු අරමුනු ජය ගැනීමට වඩාත් සමීප ව ඒකරාශී වෙති, පුද්ගලයන් හුදෙකලා වීම අවමයකට සිඳී යයි, සාමූහිකත්වයේ බලගතු බලවේග පුද්ගලයාගේ ජීවිතය හා අරගලය තුල ඔහුගේ සහායයට සිටී. විසමෝධානයේ යුගයක් තුල, පැරනි සංගමනයන් කඩා වැටෙන කල්හි හා නව සංගමනයන් තවමත් බිහි විය යුතු ව ඇති කල්හි, සමාජයේ කේන්ද්‍රාභිසාරී බලයන් අභිබවා කේන්ද්‍රාපසාරී බලයන් බල පවත්වන කල්හි මැවෙන චිත්‍රය මෙහි පරිපූර්න ප්‍රතිබද්ධයයි. බලරහිත තනි පුද්ගලයා සමාජයට මුහුන දෙන විට, වඩාත් වෙනස් කාල පරිච්ඡේදයක දී, අහිතකර තතු සමඟ මුහුනට මුහුන දෙන ඔහුගේ ප්‍රථම ගැටුමේ දී ම ඔහුගේ සමතුලනය බිඳී, විනාශ මුඛයට පත් වී යයි. එකී කොන්දේසි වඩාත් වෙනස් කාල පරිච්ඡේදයක දී ඔහු මත ආවශ්‍යක පසුවිපාක ඇති නොකරනු ඇත“.[4] 

ප්‍රියොබ්‍රසන්ස්කිගේ විශ්ලේෂනය, ආරොන්ගේ සියදිවි නසා ගැනීමට මඟ පෑදූ පෞද්ගලික, සමාජයීය හා දේශපාලනික සාධකවල අන්තර්ක්‍රියා සම්බන්ධයෙන් වඩාත් ගැඹුරු අවබෝධයක් ලබා ගැනීමට දායක වෙයි. වොෂින්ටන් පෝස්ට් පුවත්පතේ පල කරන ලද තොරතුරුවලට අනුව, ආරොන් ඇතිදැඩි වී ඇත්තේ මැසචුසෙට්ස් ප්‍රාන්තයේ ඕර්ලියන්ස්හි පිහිටි කමියුනිටි ඔෆ් ජීසස් (ජේසූන්ගේ ප්‍රජාව) නම් ආගමික සංකීර්නයක් තුල ය. 1970 ගනන්වල මැද භාගය තරම් ඉහත කාලයක සිට මෙම කන්ඩායමට එරෙහිව එහි හිටපු සාමාජිකයන් අපයෝජන චෝදනා එල්ල කර ඇත. ආරොන් 2019 දී කන්ඩායමෙන් බිඳී වෙන් විය. ඉනික්බිති ව, වසංගතය විසින් අවුලුවන ලද ආර්ථික ගැටලුවල පීඩනය යටතේ ඔහු මිලිටරියට බැඳුනේ ය.      

එම සංස්කෘතියේ පැවැති කිසිත් නොතකන ස්වභාවය හා කෲරත්වය විසින් ඔහු වැඩි කල් නොයවා ම පලවා හැරින. ඔහු වාම දේශපාලනයේ දිශාවට ගමන් කල අතර, නිරතුරු ව සිදු වන පරිද්දෙන් ඔහු පලමුව විවිධාකාර මධ්‍යම පාන්තික දේශපාලන ප්‍රවනතා සමඟ සම්බන්ධතා ඇති කර ගත්තේය.  

ගාසාවට එල්ල කල ඊශ්‍රායල ප්‍රහාරය ක්‍රියාවට නැඟුනේ ආරොන්, දේශපාලනික වාං මාලාවෙන් කිවහොත්, ආගමෙන් හා ප්‍රතිගාමී ඇමරිකානු ජාතිකවාදයෙන් බිඳී යාමේ පසුවිපාක සමඟ ගනුදෙනු කිරීම ආරම්භ කල මොහොතේ ම ය. උචිත වචන ප්‍රියොබ්‍රසන්ස්කිගෙන් නයට ගෙන ගැලපෙන පරිදි යලි වචන යොදා කිවහොත්, ආරොන්ගේ “පැරැනි සංගමනයන්” බිඳ වැටී තුබූ අතර, “නව සංගමනයන්” යන්තම් මතුවීමට පටන් ගත්තා පමනක් විය.

ඒ අනුව, පෞද්ගලික ආත්ම පරිත්‍යාගයේ ක්‍රියාවක් මඟින් ගාසාවේ භීෂනය අවසාන කිරීමට ආරොන් යත්න දැරීය. සිය උදාර අභිමතාර්ථය ජය ගත හැකි අන් මඟක් ඔහු නොදිටී ය. සිය පෞද්ගලික ප්‍රාන පූජාව හරහා ඔහු සෙසු තනි පුද්ගලයන්ට ආයාචනා කලේය. සිය පෞද්ගලික ශෝකය හා කෝපාවේගය සඵල ක්‍රියාවකට පරිවර්තනය කල හැකි අන් මඟක් ඔහුට නො පෙනින. තමාගේ ම ජීවිතය අවසාන කර ගැනීමෙන් තම පෞද්ගලික විරෝධය දැක්වීමට ගත් තීරනය මඟින් ප්‍රකාශයට පත් වූයේ ආගමික ආභාෂයෙන් යුතු ලෝක දෘෂ්ටියෙන් ඔහුගේ බුද්ධිමය බිඳී යාමේ අසම්පූර්නකම මෙන් ම, ධනේශ්වර-අධිරාජ්‍යවාදී ම්ලේච්ඡත්වයට යටින් දිවෙන, එහෙත් ඒ අතර ම පන්ති අතර ගැටුමේ විදාරනය පොලඹවා ලන සහ ලෝක සමාජවාදී විප්ලවයට විභවය නිර්මානය කරන ධනවාදී සමාජයේ වෛෂයික ප්‍රතිවිරෝධතා පිලිබඳ ඔහුගේ අනවබෝධයයි.

යලිත් කිව යුත්තේ, ආරොන්ගේ වර්ධනයේ මෙකී සීමාවන් හුදෙක් පෞද්ගලික ස්වභාවය සම්බන්ධ ඒවා නොව, ඊට වඩා, පවත්නා සමාජ, දේශපාලන හා බුද්ධිමය තතු ප්‍රකාශයට පත්වීමක් බවයි. ආරොන් උපත ලද්දේ 21 වන සියවසේ එලිපත්තෙහි ය; ඒ, ස්ටැලින්වාදය, සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රය හා එක්සත් ජනපදය තුලත් ජාත්‍යන්තරවත් පන්ති සහයෝගීතාවාදී වෘත්තීය සමිති ද විසින් කම්කරු පන්තියේ අරගල පාවා දෙනු ලැබීම්වල ප්‍රතිඵලයක් ලෙස සිදු වූ සෝවියට් සංගමය විසුරුවා හැරීමේ දේශපාලන හා සමාජ ව්‍යසනයට දශකයකට ම පාහේ පසුව ය. එක්සත් ජනපදය තුල සංවිධිත කම්කරු පන්ති අරගලයේ සැලකිය යුතු හා කල් පවත්නා විද්‍යමාන වීම් මුලුමනින් ම පාහේ අහෝසි වී තිබින. සිය ජීවිතයේ මුල් විසි වසර තුල ආරොන් සැලකිය යුතු වැඩ වර්ජනයක් දැක නැතිවා විය යුතුය.

තවත් කරුනකි. ඩිමොක්‍රටික් පක්ෂය සමඟ සමඟ කරට අත ලා ගත් වෘත්තීය සමිති නිලධරයන් විසින් පන්ති අරගලය මැඩ පවත්වනු ලැබීම සමඟ අතින’ත ගෙන ගමන් කල සිදුවීමක් විය. ඒ, සරසවි තුල පදනම් වූ බුද්ධිජීවීන් එකාවන් ව ම පාහේ මාක්ස්වාදය ප්‍රතික්ෂේප කිරීමයි. සමාජවාදය කම්කරු පන්තිය සමඟ ඇති ඓතිහාසික සම්බන්ධය බැහැර කෙරුනු අතර, සමාජවාදී විප්ලවයේ ඉදිරි දර්ශනයට ද ලැබුනේ එකී සැලකිල්ල ම ය. “වාම” දේශපාලනය යන්න සමාජ පන්තිය පිලිබඳ තීරනාත්මක ප්‍රශ්නය මත නොව, පෞද්ගලික අනන්‍යතාවයේ විවිධාකාර රූපාකාරයන් මත අවධානය යොමු කෙරෙන ආකාරයෙන් ප්‍රති අර්ථකථනය කරන ලදී.  මෙම තතු, පුද්ගලවාදයේ ප්‍රතිගාමී හා දිරිසුන් දෘෂ්ටියේ බලපෑම වෙර ගැන්වීමට බල පෑ අතර, අද ද එම බලපෑම පවතී.    

ආරොන්ගේ පරමාදර්ශවාදයට ගෞරවය පුද කිරීම වැදගත් ය. ඔහුගේ පෞද්ගලික කැප කිරීම අමතක නො කල යුතුය. එහෙත් ඔහුගේ මරනයට ගරු කිරීම් වස් ඔහුගේ මරනයේ නිසි දේශපාලන පාඩම් උකහා ගැනීම අවශ්‍ය ය. මේ කාර්යයෙහි ලා, ආරොන්ගේ සියදිවි නසා ගැනීම උත්කර්ෂයට නැංවීම – ඊශ්‍රායල රාජ්‍යය විසින් පවත්වා ගෙන යනු ලබන ජන ඝාතනයට එරෙහි අරගලය තුල ඵලදායී මූලෝපායයක හා උපායක් ලෙස අවධාරනය කිරීම ම පවා දක්වා එකී පෞද්ගලික ජීවිත පූජාව ඔසොවා තැබීම – කර්කශ ම විවේචනයට පාත්‍ර කිරීම වූ කලී  මඟ හැර යා නොහැකි දේශපාලන වගකීමක් වෙයි.  

  1. “2004 හා 2009 අතර එජ සෙබලුන් අතර සියදිවි නසා ගැනීම් අනුපාත දෙගුන වූ බව පර්යේෂනයකින් පෙන්වා දෙයි.” BMJ හි 2014 මාර්තු 6 දින පල විය.  
  2. Journal of Affective Disorders, 148 වෙලුම (2013), 37-41.
  3. “Theses on Feuerbach”, මාක්ස්-එංගල්ස් එකතු කල කෘති (ඉංග්‍රීසි), වෙලුම 5 (නිව්යෝර්ක්: International Publishers, 1976), පි. 7
  4. E. A. ප්‍රියොබ්‍රෙසන්ස්කි, The Preobrazhensky Papers, Documents and Materials, වෙලුම 1: 1886-1920, සංස්කරනය: රිචඩ් ඩේ සහ මිඛායෙල් M. ගොරිනොව්, ඉංග්‍රීසි පරිවර්තනය: රිචඩ් ඩේ [චිකාගෝ: Haymarket Books, 2015], පි. 243-44

මතු සම්බන්ධයි…

ගාසා ජන සංහාරය හා ආරොන් බුෂ්නෙල්ගේ මරනය විසින් මතු කෙරෙන දේශපාලන පාඩම් කවරේද? – 01 කොටස Read More »

Uspresidential

The SEP-US launches its campaign for a socialist alternative in 2024 to Biden and Trump, the corporate candidates of war and dictatorship!

By David North

The Socialist Equality Party (US) announced, on February 27, the selection of Joseph Kishore and Jerry White as the SEP’s candidates in the 2024 US presidential election campaign. The campaign website can be accessed at socialism2024.org.  We, theSocialist.LK, are posting here the announcement of this campaign by David North, the national chairman of the SEP-US. As comrade North points out, the US election is a global event, which affects billions of the working people of every country and, so, they should have the right to participate in. 

Uspresidential
Joseph Kishore and Jerry White as its presidential and vice presidential candidates for the 2024 US election

On behalf of the Socialist Equality Party, I am honored to announce that the SEP will stand candidates in the 2024 presidential elections.

Joe Kishore, the national secretary of the Socialist Equality Party, will be our candidate for president.

Jerry White, the labor editor of the World Socialist Web Site, has been selected as the SEP’s vice presidential candidate.

Both Joe Kishore and Jerry White have long and distinguished records as fighters for socialism and the interests of the working class.

Joe, who is 44 years old, has been active in the socialist movement for a quarter century. He has been national secretary of the Socialist Equality Party since 2008, and has played a central role in the development of its political program and the building of the SEP. He represented the Socialist Equality Party as its presidential candidate in 2020.

Jerry, who is 64 years old, joined the Workers League—the predecessor organization of the Socialist Equality Party—45 years ago. During these many years, Jerry—dating back to the historic PATCO strike of 1981—has, as a revolutionary journalist, covered and intervened in countless struggles of the working class. He has also represented the Socialist Equality Party in earlier national elections, most recently as its presidential candidate in 2016.

The Socialist Equality Party is intervening in this election to raise the political consciousness of the working class, to develop its understanding that no solution can be found to any of the problems confronting working people except through the ending of the capitalist system and its replacement with socialism, and that this great historical task can only be achieved by adopting a global strategy aimed at the mobilization of the power of the American and international working class in a unified struggle against the world capitalist system.

The program of the Socialist Equality Party is not a utopian scheme. It is a necessity. Mankind confronts an existential crisis. The capitalist system is historically obsolete. It is not only incapable of improving the conditions of life for the vast majority of the world’s population. It is leading humanity to a catastrophe. The alternative that confronts mankind is socialism or capitalist barbarism.

What is the reality of capitalism in 2024?

DN
David North

Not since 1945, the end of World War II, has the danger of a cataclysmic Third World War loomed so large. In fact, the conflict now underway in Europe and the Middle East, and those that are spreading throughout the Sahel region in Africa and the Transcaucasus in Central Asia, are the opening rounds of a rapidly developing global war.

The war in Ukraine, which the Biden administration deliberately provoked two years ago with the aim of weakening Russia and tightening the grip of American imperialism and its NATO allies over Eurasia, in preparation for the coming showdown with China, threatens to escalate into a nuclear conflict. Germany is once again on the warpath. The NATO powers have repeatedly stated that they will not be deterred from pursuing the war by the threat of a nuclear exchange. The deliberate use of tactical and strategic nuclear weapons—which was rejected for decades as synonymous with madness—is now being “normalized” as a legitimate component of imperialist geopolitical strategy.

As the war rages in Ukraine, the fascistic Israeli regime—with the full support of the White House and allied governments in Europe—continues its murderous campaign against the people of Gaza. The death toll is approaching 30,000. Two-thousand-pound bombs, supplied by the Biden administration, are being dropped indiscriminately on a defenseless population. Even as hundreds of women and children are being killed every day, the Biden administration refuses to demand a cease fire. Genocide is being “normalized.”

The COVID-19 pandemic has now entered its fifth year. Well over 1 million Americans have died after being infected. On a global scale, it has been estimated that the total number of excess deaths caused by the pandemic now exceeds 28 million. Countless millions are being infected multiple times and, even if spared a fatal outcome, endure the misery and debilitation of Long COVID. Every capitalist government has dismantled the most minimal measures to prevent the spread of the disease.

Even the use of masks is being opposed and, in some cases, threatened with criminal sanctions. The slogan of the ruling elites, initially proclaimed by former British Prime Minister Boris Johnson, is, “Let the bodies pile high.” Opposing the implementation of well-known and effective public health measures to stop the transmission of the virus, it continues to spread and mutate, infecting millions of people each day. Mass death and debilitation is being normalized.

The criminal indifference of capitalist governments to the lives of the world’s population is duplicated in their attitude toward the survival of the planet. No amount of information confirming the disastrous consequences of global warming will compel the ruling class to adopt policies that scientists insist are urgently required to avoid planetary suicide.

The reactionary social essence of the capitalist system is the absolute subordination of the needs of human society to the drive for massive profits and the concentration of staggering levels of wealth in the bank accounts of the financial-corporate oligarchs who rule society.

The French novelist Balzac, who observed with a critical eye the rise of the capitalist class in the early 19th century, noted, “Behind every great fortune lies a great crime.” But the brilliant writer could hardly have imagined the extent to which his aphorism would be confirmed by the astronomical sums controlled by the present-day oligarchs. The “great fortunes” to which Balzac referred amounted to several millions. Those of the modern corporate-financial oligarchs are measured in the tens and hundreds of billions.

The most basic indication of the progressive or reactionary character of a society is whether it is becoming more equal or more unequal. By this standard, the reactionary character of American and global capitalist society is beyond debate. Social inequality has reached levels that are beyond anything that has existed in at least a century.

The richest 1 percent of the world’s population now owns almost half the world’s wealth, while the poorest 50 percent own just three-quarters of 1 percent. Eighty-one billionaires have more wealth than half of the global population. The richest 1 percent raked in 38 percent of all additional wealth accumulated since the mid-1990s, while the bottom 50 percent received just 2 percent.

The United States has the highest concentration of billionaires in the world, whose collective wealth grew to $5.2 trillion in 2023. This vast concentration of wealth and the corresponding degree of social inequality is totally incompatible with democracy.

There is much talk in the media about the threat to American democracy. President Biden declares that he is all that stands, or should I say totters, in the way of a dictatorship headed by Trump. If that is truly the case, then democracy is certainly doomed.

But the fight against dictatorship and fascism can only succeed to the extent that its causes are understood.

Trump—who emerged from the smelly sewers of the New York and New Jersey real estate and casino industries—only personifies the criminality of American capitalism.

Democracy cannot survive alongside of massive social inequality. The capitalist oligarchs turn today toward authoritarianism and fascism—as they did in Germany in the 1930s—to defend their wealth against the rising tide of social discontent and class struggle. This is not only an American phenomenon. It is taking place all over the world. The strike wave that swept across the United States in 2023 was part of an international movement.

This global upsurge will continue and grow stronger in the course of 2024.

Neither of the two major capitalist parties—the Democrats and Republicans —have anything to offer the working class but impoverishment, political repression and war. The attempted coup of January 6, 2021 was not an isolated episode. Indeed, it had more the character of a dress rehearsal. American democracy is on its last legs. It cannot survive on the basis of capitalism.

Therefore, the Socialist Equality Party will advance a program that calls for the end of the corporate-financial dictatorship, the establishment of democratically controlled public ownership over the financial-corporate conglomerates, and the dissolution of the vast military-industrial complex.

The SEP will advocate a comprehensive and far-reaching redistribution of wealth from the super-rich to the broad mass of the population.

The SEP will also fight against the vicious chauvinism of the capitalist parties. We will denounce and expose the brutal treatment of immigrants from Latin America, and uphold the fundamental democratic right of all working people to live in dignity wherever they choose.

The Socialist Equality Party will explain that the implementation of this program will require the transfer of political power to the working class.

The United States election is a world event. What happens in the US affects every country in the world. Given the global impact of the US elections, every person in the world should have the right to cast a ballot in November.

The Socialist Equality Party is intervening in the 2024 presidential election because the critical character of the present crisis requires the development of a class conscious, socialist movement of the working class.

The economic, political and social crisis of the capitalist system will intensify throughout 2024. In turn, the global resistance of the working class will grow more determined and politically conscious. In this process, the SEP and its co-thinkers in the parties affiliated with the International Committee of the Fourth International will play an increasingly decisive role.

The Socialist Equality Party is not a mere vote-catching organization, shouting demagogic slogans, mouthing platitudes, and adapting its program to the lowest common denominator. We leave that to the political charlatans of the pseudo-left organizations that hope to achieve minor and inconsequential reforms with the permission of and in alliance with the Democratic Party. Moreover, the Socialist Equality Party does not chop and dice the population into different conflicting personal identities—such as ethnicity, race, gender and sexual preference—each fighting for a more personally favorable redistribution of wealth within the framework of capitalism.

The program of the Socialist Equality Party is based on the recognition that the fundamental conflict in society is between classes.

The SEP is a party of history. Its theoretical, political and practical work is based on a vast experience of revolutionary struggle, spanning more than a century. Our traditions are rooted in the international principles and program of Marxist socialism, as it has been defended and developed by the Trotskyist movement, which was founded in 1923, in opposition to Stalinism, social democracy, reactionary nationalism and countless varieties of middle-class politics.

The Socialist Equality Party recognizes the global scale of the capitalist crisis and immense tasks that confront a movement that seeks to change the world. But we derive confidence and optimism not only from the fact that the extraordinary advances in science and technology make fully possible the rational and progressive reorganization of the world economy in the interests of mankind, but also from the fact that there does exist a social force that is sufficiently powerful to carry out the revolutionary transformation of the world—the American and international working class.

The SEP will conduct its campaign on an international scale, to explain to workers the necessity for a unified world-wide struggle against capitalism’s descent into barbarism.

But its success, the success of our campaign, depends on your support and participation in the election campaign of the Socialist Equality Party. Help us place Joseph Kishore and Jerry White on the ballot in as many states as possible. We urge workers and youth—indeed, all those who recognize that capitalism has arrived at a dead end—to join this fight. Step forward for the working class. Contribute financially and participate actively in our campaign. Build SEP campaign committees in your factories, work places, schools and neighborhoods.

The fight against poverty, repression and World War III is the fight for World Socialism!

[This announcement was originally published on WSWS.org February 27, 2024]

The SEP-US launches its campaign for a socialist alternative in 2024 to Biden and Trump, the corporate candidates of war and dictatorship! Read More »

Stop-Gaza-Genocide Petition calls on working people of Sri Lanka and internationaly to fight Zionism and Imperialism 

By the Executive Committee of the CACPS and the Editorial Board of theSocialist.LK 

“The death toll in Gaza is staggering. More than 30,000 Palestinians have reportedly been killed in just 150 days; 5% of the population is dead, injured or missing. It is impossible to adequately describe the suffering in Gaza” 

Philippe Lazzarini, Head of UNRWA (Tweet on X on February 5, 2024)

Colombo Action Committee for People’s Struggles (CACPS) and theSocialist.LK yesterday (05) launched a public online Petition titled “Stop Gaza Genocide Now! No to Zionism! No to Imperialism!”. The significance of this political act to mobilize the working class, in Sri Lanka, South Asia and internationally, and all those who want to stop the massacre in Gaza, is expressed by the statement of Lazzarini, quoted above. 

The Petition calls upon masses to reject the reactionary appeals to imperialist warmongers to stop the massacre. “Crisis ridden, these powers are planning a war with China, and are waging a war against Russia in Ukraine, as part of a global nuclear war that would entail Iran, the Middle East and the rest of the world. In these imperialist centers too, the war abroad has brought social counter-revolution at home,” Petition states.

Pointing out the necessary relationship between war on the one hand, and debt and austerity on the other, over billions of people around the world, the Petition states, “Manifestation of the hold of imperialism takes different forms: it may be war, it may be debt and austerity. Therefore, there is no fight against debt and austerity without a fight against war, and vice versa.”

It calls upon mass solidarity with the Palestinian people and to fight till their demands are met. These demands are expressed in the slogans the Petition fights for. These include, Stop Gaza Genocide Now! No to imperialist Barbarism! Punish War Criminals!

Refuting the imperialist political trap of the two-state solution, it calls upon to fight for a socialist programme to build a Jew-Arab Unified Socialist State, which would be  part of a Federation of Socialist Unified States of the Middle East and the World.

In the backdrop of traditional working class organizations, the trade unions and their pseudo-left bckers, being lined up with imperialism and the capitalist state of austerity and international finance capital, the CACPS and theSocialist.LK call upon working class of Sri Lanka, united with the Israeli and US working people,  to “unleash our enourmous power to fight for political power, independent of the State-Company-Trade Union alliance, to call general strikes, to stop war funding and military aid, and stop the Genocide and the world war.” 

This Petition was launched as part of the wider campaign by the CACPS and theSocialist.LK against the long oppression of Palestinian people by the imperialist-backed Zionist Israel. 

We invite fellow workers and our readers to sign the Petition today, share it widely and fight to stop the Gaza Genocide Now and halt to the impending neuclear war. 

Copy the Petition Link here:

https://www.change.org/Stop-Gaza-Genocide

Stop-Gaza-Genocide Petition calls on working people of Sri Lanka and internationaly to fight Zionism and Imperialism  Read More »

Genocide

Towards a Socialist United States of Sri Lanka and Eelam: A Response to the problem of Tamil Students of Jaffna

By Nandana Nanneththi.

The Sinhala section of the World Socialist Web Site (WSWS) reported recently that a group of Jaffna University students raised the following question to the Socialist Equality Party (SEP) of Sri Lanka: “There is a widespread global protest movement supporting the Palestinians; But during the war in Sri Lanka, when the government carried out a genocide against the Tamil people, there was no such global movement to support us. why is that?”

What they are questioning is about the brutal attack by the Colombo government in 2009 in Mullivaikkal, where 150,000 Tamil people were trapped in an area of ​​14 square kilometers, just like what is happening in the Gaza Strip today. There is no reason for the pain in the hearts of these people to go away automatically, who were shaken by human feelings, exacerbated by the truth that the world  betrayed them, when they were made helpless and subjected to cruel treatment and tortuous conditions.

Genocide
A View of the Final Carnage in the Civil War [Photo:opiniojuris.org]

But, instead of facing this reality, the SEP, through an article published in Sinhalese on the World Socialist Web Site (WSWS) on January 24, authored by Navin Devage, titled “A Reply to the Political Questions Promoted by Tamil Nationalists Among Jaffna University Students Regarding the Gaza War,” is attempting to narrow down the crisis of the Tamil people as a mere product of Tamil nationalists, pretending that there existed a global protest movement to fight against the Tamil Genocide.

Accordingly, “the claim that there was no global opposition to the genocide against the Tamil people during the war in Sri Lanka is false,” writes the SEP, pointing out the campaigns of the Tamil diaspora who were exiled from the island as a result of the war, such as, “8000 Tamils ​​in Central Berlin marched from the CDU headquarters to the Indian Embassy”, “a hartal movement took place in Tamil Nadu”, “50,000 Tamils ​​protested in Paris”, etc. The question that has arisen now is the fact that the cries of the oppressed Tamils, from within the country and abroad, for the protection of their lives in the last genocidal attack by the government forces, did not receive a favorable response from the world.

To elaborate further, all the radicals, left parties and trade unions in Sri Lanka as well as in other countries, were engaged in the “war against terrorism” campaign unleashed by US-led imperialism at that time. The left parties of Sri Lanka were already smearing the blood of the oppressed Tamils ​​on their hands. Temples and churches had become centers blessing the attrocities against Tamil people. The racists came to the fore, suppressing the progressive artists. Racist films and other creations had become part of popular culture. Unions encouraged their membership to donate wages to war funds. Creation of a horrified graveyard in the north was celebrated with milk rice (The traditional Sri Lankan food of celebration). In the midst of all this, with the massive escalation of military attacks in 2009, in order to cover up the massacres on the ground, the Rajapaksa government announced that it could not assure the safety of the lives of journalists and even of the Red Cross members. The oppressed Tamil people who did not then have smartphones, and access to Facebook and social media platforms, did not have the ability to share the events of the bloody tragedy that was unfolding before them, as in Gaza today. In this way, by the time of the final onslaught, the fact that a reactionary pro-war mass sentiment had been built against the Tamil people in the southern partk of Sri Lanka, gave the government an easy war victory.

The effort made in the article, to insinuate that the resistance to the genocide of the Tamil people in Sri Lanka was included as a common slogan of the mass struggles around the world, which were erupted by the global economic and financial crisis of 2008, is similarly false.

This objective reality must be overcome by a genuine movement of the working class. Instead, it is naive to try to console the Tamil people by distorting the reality and to say that such an idea was promoted by the Tamil elite, and to assume that the oppressed people can be hence freed from the influence of Tamil nationalism. It should be specially noted here that the article is written with the good intention of liberating the oppressed Tamils ​​from reactionary nationalism, but the way followed to achieve it goes against the very objective. In other words, the purpose itself has revealed that the way followed to achieve it is unfair.

Against this distortion of the said article, we have to note that it was only the SEP, the WSWS and the ICFI, that have been carrying out a principled fight against the communal injustice and racist war against the Tamil people in the North-East of the country, by launching an international campaign and presenting a socialist program, over three decades uninterruptedly.

The February 4, 2009 WSWS editorial board’s statement quoted in the SEP article itself makes  things clearer: 

“Working people internationally have shown mass opposition to their governments’ support for the wars in Afghanistan and Iraq and horror at the war crimes in Gaza. They will feel the same way if made aware of the situation in Sri Lanka. Tamil workers must link their struggles with that of workers all over the world against the common imperialist enemy.”

According to the article, “…by puffing the formula of problems unique to the Tamil people and a Tamil solution, what the students’ union is actually doing is to prevent such a united struggle of the oppressed of all races and creeds against the outdated social order – that is their common enemy – in which the capitalist ruling elite holds political power.”

In this way, the SEP leadership is exposing a struggle carried out within the party on the issue of whether the Tamil people have had no special problems. It is an illusion of the SEP leadership to believe in winning over oppressed Tamils to the international working class program, while denying to recognize the special discriminatory circumstances of Tamil people and thereby standing with the same infamous capitalist slogan.

As stated in the February 4, 2009 WSWS editorial board’s statement quoted in the SEP article, The allies of the Tamil people in Sri Lanka and in the diaspora in the imperialist countries are the working class. It is the only social force with the power and whose class interests lie in ending the war, overthrowing the Sri Lankan bourgeois state, and ensuring the democratic rights of the Tamil population, as part of the struggle against the imperialist world order.”

Thus, “SEP the Sri Lanka branch of the International Committee fights to build a revolutionary alliance of Sinhala and Tamil working class and peasants to form a socialist united republic of Sri Lanka and Eelam. The democratic or social aspirations of the people cannot be realized under capitalist rule in Sri Lanka or within the confines of the nation-state system established in the Indian subcontinent in 1947-1948. The backwardness of Sri Lanka and Eelam, which is the result of the colonial past and continued imperialist rule, can only be overcome by the establishment of a worker-peasant government as part of the world socialist revolution.” [The SEP and the fight for the Socialist United States of Sri Lanka and Eelam, ICFI on release of SEP members by LTTE, December 1, 1998] 

SEP and its pioneer RCL fought for decades for this perspective of the Sri Lanka-Eelam Socialist Republic. The said article refrains from mentioning the term, “Sri Lanka-Eelam”. We know that there is an “inevitability” behind every coincidence, even though it may appear to be a coincidence. Later, according to the policy developed by the SEP leadership, ‘Tamil people have no special problems’ compared to Sinhalese majority working class; If so, there is no question of the right to self-determination. It means that the national question is resolved automatically, already, with or after the defeat of the LTTE by the Colombo government. Then this ‘Sri Lanka-Eelam’ slogan cannot be valid. That is the very inevitability that caused it to disappear from the article.

As the SEP had pointed out from the beginning, the end of the war with the victory of the Colombo government suppressing the Tamil people’s struggle in the North, was opening up space for the suppression of the working class in the south. Also, the end of the war led to the strengthening of the right wing. It happened in the context of a pre-emptive strike by the ruling class against a possible popular uprising in the South. Buddhist extremist attacks started by the end of 2009 against other religions, the state campaign of extrajudicial killings under the guise of suppressing the underworld, continued unhindered with the approval of all the media and the majority of the middle class. The Party’s response was a belated, half-hearted one.

This policy went to the extent of the party’s tacit approval of the government’s move to forcibly cremate Muslim corpses during the Covid pandemic. In the face of these attacks, instead of continuing the struggle on the basis of its own history, it adapted to the status quo, taking a rest. These diluted responses of the party have reflected that the party was directed to adapt a little, in order to avoid isolation caused by the hostile attitudes against the party developed in the Sinhalese majority South, throughout the determined struggle that party carried out over three decades, based on the slogans calling not to give one cent, one man or one drop of blood to this war and to withdraw troops from the North and the East.

The theoretical conclusion of the International Committee that the campaign for self-determination of a nation understood as a right up to freedom of secession plays a regressive role in the context of a tendency to fragment states into Imperialist-backed statelets, and the rightward movement of national liberation movements and of all national political movements, including trade unions, consequent to the globalization of production, was employed by the party leadership to justify its adaptation. Accordingly, they argued that there is no question of self-determination anymore. Even the talk of self-determination was interpreted as representative of separatism and support for imperialism.

According to the International Committee, the demand for self-determination, as the right to freedom from national oppression, which is clearly a transitional demand, has not been used since Lenin’s time to promote the formation of a separate state. As long as we could subjugate it to the working-class strategy of united mobilization for the socialist perspective, we have fought for it firmly. As the current crisis exacerbates pressure on national groups, democratic issues including self-determination have emerged more acutely than ever. But, it must be based on the truth,”that the essential progressive content of ‘self-determination’—the eradication of national oppression—can be realized only through the SEP’s program for the Socialist United States of Sri Lanka and Eelam.” [The SEP and the fight for the Socialist United States of Sri Lanka and Eelam, ICFI on the release of SEP members by LTTE, December 01, 1998]

To elaborate further, “To the extent that the nation-state persists as a basic unit of political and economic organization of bourgeois society, the national question—which, at this point in history, would be more aptly called the “national problem”—persists. But Marxist tactics flow from a scientific understanding of the historical obsolescence of the national state. (David Noth, The Russian Revolution and the Unfinished Twentieth Century) As long as the working-class party avoids it, pro-imperialist, national separatist opportunism would build its kingdom on it.

The SEP article defects from that responsibility. Its distinguishing feature is its rejection of the historical materialist method. The writer selects only the things he prefers from the whole composition, and from it, arrives at the conclusions he is biased towards. In emphasizing the lessons of the 1985 split, the leadership of the International Committee has pointed out correctly on many occasions that, when pragmatism is thrown out of the front door, it creeps in through the back door. The revolutionary should carefully be aware of this.

Towards a Socialist United States of Sri Lanka and Eelam: A Response to the problem of Tamil Students of Jaffna Read More »

Journalist

මාධ්‍යවේදීන්ට එරෙහි එක්සත් ජනපද-ඊශ්‍රායල යුද්ධය

ආන්ඩ්‍රේ ඩේමන් විසිනි.

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2024 ජනවාරි 9 දින පල වූ ‘The US-Israeli war on journalists‘ යන හිසින් ආන්ඩ්‍රේ ඩේමන් විසින් ලියන ලද ඉදිරිදර්ශන ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය සුනිල් ප්‍රනාන්දු විසිනි. 

Journalist
අල් ජසීරා මාධ්‍යවේදී වේල් අල්-ඩහ්ඩෝ (Wael Dahdouh) ඔහුගේ පුත් හම්සාගේ අත අල්ලාගෙන සිටී. ඔහු ද අල් ජසීරා වෙනුවෙන් සේවය කල අතර 2024 ජනවාරි 7 වන ඉරිදා ගාසා තීරයේ ර‌ෆා හි (Rafah) ඊශ්‍රායල ගුවන් ප්‍රහාරයකින් මිය ගියේය. යුද්ධයේදී මීට පෙර, අල්-ඩහ්දූහ් ට ඔහුගේ බිරිඳ, තවත් දරුවන් දෙදෙනෙකු සහ මුනුබුරෙක් අහිමි ඔහු අතර, ඔහුමත් ඝාතනය වීමෙන් ගැලවුනේ යන්තමිනි.  (AP ඡායාරූපය/හැටම් අලි)

ඉරිදා, ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක හමුදා (IDF) අල් ජසීරා වාර්තාකරුවන් දෙදෙනෙකු වන හම්සා අල්-ඩහ්දූහ් සහ මුස්තාෆා තුරායා, වාර්තා කිරීමේ පැවරුමකට ගොස් ආපසු එමින් සිටියදී ඔවුන්ගේ වාහනයට එල්ල කල ගුවන් ප්‍රහාරයකින් ඝාතනය කලහ.

හම්සා අල් ජසීරා ගාසා කාර්යාංශයේ ප්‍රධානී වේල් අල්-ඩහ්ඩෝ ගේ වැඩිමහල් පුත්‍රයා වූ අතර, ඔහුගේ බිරිඳ, තවත් දරුවන් දෙදෙනෙකු සහ ලදරු මුනුපුරා ඔක්තෝම්බර් මාසයේදී ඔවුන්ගේ නිවසට එල්ල කල IDF ගුවන් ප්‍රහාරයකින් ඝාතනය කරන ලදී. දෙසැම්බරයේ, තවත් ඉලක්කගත ඩ්‍රෝන ප්‍රහාරයකින් වේල්ට තුවාල සිදු වූ අතර ඔහුගේ කැමරා ක්‍රියාකරු දකුනු ගාසා නගරය වන ඛාන් යුනිස් අසලදී ඝාතනය විය.

අල්-ඩහ්ඩෝගේ පවුල ක්‍රමානුකූලව සහ හිතාමතාම ඝාතනය කිරීම සහ ඔහුව ඝාතනය කිරීමට නැවත නැවතත් දරන උත්සාහයන් මාධ්‍යවේදීන් හිතාමතා ඝාතනය කිරීමේ ඊශ්‍රායල ප්‍රතිපත්තියක කොටසකි. ඉරිදා වන විට, පසුගිය මාස තුන තුල ඊශ්‍රායලය විසින් ඝාතනය කරන ලද මාධ්‍යවේදීන් සංඛ්‍යාව 109 ක් වූ අතර එය සඳුදා වන විට තවත් මාධ්‍යවේදීන් දෙදෙනෙකු වන අබ්දුල්ලා බ්‍රීස් සහ මොහොමඩ් අබු ඩයර් ඝාතනයත් සමඟ 111 දක්වා වර්ධනය විය.

ඊශ්‍රායලයේ අරමුන වන්නේ ක්‍රමානුකූලව මිනීමැරීමෙන් සහ මාධ්‍ය බිය ගැන්වීමෙන් පලස්තීන ජනතාව මත සෑම දිනකම කරන අපරාධ ගැන ලෝකය දැන ගැනීම වැලැක්වීමයි. ගාසා තීරයේ ක්‍රියාත්මක වන මාධ්‍යවේදීන් ඊශ්‍රායලයේ ජන සංහාර ව්‍යාපාරය විස්තීර්න ලෙස ලේඛනගත කර ඇති අතර එය මාස තුනක් තුල මිනිසුන් 30,000 කට වඩා මරා දමා, ගාසාවේ ජනගහනයෙන් සියයට 90 ක් අවතැන් කර ඇති අතර එහි සිවිල් යටිතල පහසුකම්වලින් සියයට 70 ක් විනාශ කර ඇත.

ඊශ්‍රායලය අපරාධකාරී  පාලන තන්ත්‍රයක් ලෙස මෙහෙය වනු ලබන අතර, එය ජාත්‍යන්තර නීතියට පිටින් ක්‍රියාත්මක වන්නේ යම්කිසි ආකාරයක ඝාතක සංස්ථාවක් ලෙස ය. එක්සත් ජනපදය හා අනෙකුත් අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන් විසින් සපයනු ලබන ආයුධ, අරමුදල් සහ දේශපාලන පිටුබලය මගින් ඊට ලේවැකි අපරාධ කිරීමේ හැකියාව ලබා දී ඇත

මාධ්‍යවේදීන් ඝාතනය කිරීමට සමගාමීව  සමුල ජන සංහාරයේ විවේචකයින් හිතාමතා ඝාතනය කිරීම සිදු වේ. සති ගනනක් තර්ජන වලින් පසුව ප්‍රමුඛ පෙලේ පලස්තීන ලේඛකයෙකු, කවියෙකු, මහාචාර්යවරයෙකු සහ ක්‍රියාකාරිකයෙකු වන රෆාට් අලරී (Refaat Alareer) දෙසැම්බර් 7දා ඊස්රායල් හමුදාව විසින් ඉලක්ක කර එල්ල කරන ලද බෝම්බ ප්‍රහාරයකින් මරා දැමුනි.

ඊශ්‍රායලයේ මාධ්‍යවේදීන් ඝාතනය කිරීමේ ප්‍රතිපත්තියේ මැර නිර්ලජ්‍යතාව කෙබඳුද යත්, අල්-ඩහ්දූහ් සහ තුරායා ඝාතනය කිරීමෙන් පසුව, IDF විසින් ඔවුන්ව “සැකකරුවන්” ලෙස හඳුන්වමින් ප්‍රකාශයක් නිකුත් කල අතර, ඔවුන්ගේ මෝටර් රථය ඉලක්ක කර ගත්තේ ඡායාරූප මාධ්‍යවේදියෙකු වන හසෙම් රජබ් (Hazem Rajab) “ත්‍රස්තවාදී  ක්‍රියාකාරීකයකු වූ නිසා” යයි පැවසීය.

හම්සා ඝාතනය වූ දිනයේදී, බයිඩන් පරිපාලනය විසින් හිතාමතාම මාධ්‍යවේදීන් ඉලක්ක කිරීමේ ඊශ්‍රායල ප්‍රතිපත්තිය හෙලා දකිනවාද යන්න එක්සත් ජනපද රාජ්‍ය ලේකම් ඇන්ටනි බ්ලින්කන්ගෙන් අසන ලදී.

බ්ලින්කන් ප්‍රතිපත්තිය හෙලා දැකීම ප්‍රතික්ෂේප කල අතර, ඒ වෙනුවට ඔහු ඝාතනය සම්බන්ධයෙන් “කනගාටුව”  ප්‍රකාශ කලේය. බ්ලින්කන් ප්‍රකාශ කලේ, “ඔබේ සගයා වන වේල් අල්-ඩහ්ඩෝ විසින් අත්විඳින ලද සිතාගත නොහැකි තරම් පාඩුව ගැන මම ගැඹුරින්, ගැඹුරින් කනගාටු වෙමි. මා ද පියෙක් වෙමි. ඔහු එක් වරක් නොව දෙවරක් අත්විඳි භීෂනය  සිතා ගැනීමට පටන් ගැන්ම පවා මට නොහැක. මේක හිතාගන්නවත් බැරි ඛේදවාචකයක්.”

නැත, හම්සා සහ වේල් අල්-ඩහ්ඩෝ ගේ පවුලේ අනෙකුත් සාමාජිකයන් ඝාතනය කිරීම අතිමහත් පුද්ගලික “ඛේදවාචකයක්” පමනක් නොවේ, එය බ්ලින්කන් සහ බයිඩන් පරිපාලනය සම්පූර්න වගකීම දරන අමු අමුවේ සිදුකල ලේ වැගිරෙන සාපරාධී ඝාතනයක ප්‍රතිඵලයකි. ඊශ්‍රායලයට කිරීමට ඉඩ දෙනු ලබන අපරාධ සඳහා “රතු ඉරි” නොමැති බව බයිඩන් පරිපාලනය ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රකාශ කර ඇත. ඇත්ත වශයෙන්ම, ඊශ්‍රායලය සමඟ ගුවන් ප්‍රහාර ඉලක්ක පුලුල් ලෙස සම්බන්ධීකරනය කර ඇති එක්සත් ජනපදය, ඝාතනය කරනු ලබන්නේ කුමන මාධ්‍යවේදීන්ද යන්න තෝරාගැනීමේදී ඊශ්‍රායලය සමඟ ඍජුව සහයෝගීව කටයුතු කලා වීමට ඉඩ ඇත.

ඔක්‌තෝබර් 25දා, ඇක්සියෝස්‌ (Axios) වාර්තා කලේ, “ඊශ්‍රායල් විරෝධී උසිගැන්වීම්වලින් පිරී ඇති නිසා අල් ජසීරා ආවරනයේ හඬ අඩු කරන ලෙස” බ්ලින්කන් කටාර්හි අගමැතිගෙන් ඉල්ලා සිටි බවයි.

ඊශ්‍රායලය මෙම ප්‍රකාශයන්ට ප්‍රතිචාර දැක්වූයේ ගාසා තීරයේ අල් ජසීරා වාර්තාකරුවන් සහ ඔවුන්ගේ පවුල් ක්‍රමානුකූලව ඝාතනය කිරීමෙනි. ඇක්සියෝස් බ්ලින්කන්ගේ ප්‍රකාශය වාර්තා කිරීමෙන් දින තුනකට පසුව, ඔක්තෝබර් 28 දින, ඊශ්‍රායලය අල්-ඩහ්ඩෝගේ නිවසට පහර දීමෙන් ඔහුගේ බිරිඳ, දරුවන් දෙදෙනා සහ ලදරු මුනුපුරා මරා දැමීය.

ප්‍රශ්නය වහාම පැන නගී: ඊශ්‍රායලයේ මාධ්‍යවේදීන් ඝාතනය කිරීම සදහා  වොෂින්ටනයේ සහයෝගීතාවය ඇද ගෙන යන්නේ කොතැනටද? ඊශ්‍රායලයේ අපරාධ සඳහා “රතු ඉරි නොමැති” බව එක්සත් ජනපදය ප්‍රකාශ කරන්නේ නම්, එක්සත් ජනපදය  ඊශ්‍රායල පාලන තන්ත්‍රයට ඔවුන්ගේ දේශපාලන විරුද්ධවාදීන් සහ විවේචනාත්මක මාධ්‍යවේදීන් තම භූමියේදීමත්  මරා දැමීමට ඉඩ දෙයිද? එක්සත් ජනපදය ඊශ්‍රායලයේ මෙම ක්‍රියාවන් අනුමත කරන්නේ නම්, එක්සත් ජනපද ආන්ඩුව සහ මිලිටරිය තමන්ගේම දේශපාලන විරුද්ධවාදීන් ඉලක්ක කර ගැනීමෙන් වලක්වන්නේ කුමක්  ද?

පසුගිය වසර 50 පුරාවට, ඊශ්‍රායල රාජ්‍යයේ ක්‍රියා එක්සත් ජනපද ප්‍රතිපත්තිය සඳහා පූර්වාදර්ශයක් තබා ඇත. වඩාත්ම වැදගත් උදාහරනය නම් “ඉලක්කගත ඝාතන” හෝ රාජ්‍ය සංවිධානාත්මක ඝාතන පිලිබඳ මතවාදය යි.

2000 නොවැම්බර් මාසයේදී ඊශ්‍රාය ඉලක්ක කරගත් ඝාතන ප්‍රතිපත්තියක් විවෘතව පිලිගත් ලෝකයේ පලමු රාජ්‍යය බවට පත් විය. වසර දෙකක් ඇතුලත, 2002 දී යේමනයේදී, යුද කලාපයකින් පිටත සිය ප්‍රථම ඩ්‍රෝන් ප්‍රහාරය දියත් කල එක්සත් ජනපදය විසින් මෙම ප්‍රතිපත්තිය වැලඳ ගන්නා ලදී. වසර 10ක් ඇතුලත, එක්සත් ජනපදය තමන්ගේම පුරවැසියකු ඝාතනය කිරීම සඳහා “ඉලක්කගත ඝාතන”  මතවාදය භාවිතයට ගති.

වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, අද ඊශ්‍රායලය කරමින් සිටින දෑ, එහි අධිරාජ්‍යවාදී ආධාරකරුවන් නුදුරු අනාගතයේදී සිදු කරනු ඇත.

එක්සත් ජනපදයේ සහ බටහිර යුරෝපයේ ආන්ඩු දැනටමත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන්ට එරෙහිව දැවැන්ත ප්‍රහාර එල්ල කර ඇති අතර, සමූල ජන සංහාරයට එරෙහි විරෝධතා තහනම් කිරීම සහ සමූල ජන සංහාරයට විරුද්ධ වන්නන් විද්‍යාල මන්ඩපවලින් ඉවත් කිරීමේ ව්‍යාපාර දියත් කර ඇත. ඔක්තෝම්බර් මාසයේදී, එක්සත් ජනපද සෙනෙට් සභාව ගාසා ජන සංහාරයට එරෙහිව මහජන පෙලපාලිවලට සහභාගී වූවන් “ත්‍රස්තවාදීන් සමග සහයෝගීතාවය ප්‍රකාශ කරන” බවට චෝදනා කරනා යෝජනාවක් සම්මත කලේය.

මෙම තර්කනයට අනුව, සමූල ජන සංහාරයට එරෙහි විරෝධතාවලට සහභාගී වන්නන්ට ගාසා තීරයේ මාධ්‍යවේදීන්ට සමාන සැලකිල්ලක් දැක්විය නොහැකිද?

ගාසා ජන සංහාරය එක්සත් ජනපදයේ සහ අනෙකුත් ලෝක අධිරාජ්‍යවාදී ආන්ඩුවල සාපරාධීත්වයේ නව අදියරක් සනිටුහන් කරයි, ඔවුන් ජන සංහාරය සහ සමූහ මිනීමැරුම් රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්තිය ලෙස වැලඳ ගනී. මෙම අපරාධ පසුව කම්කරු පන්තියේ සමාජ හා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන්ට එරෙහිව එල්ල කෙරෙන තවත් දැවැන්ත ප්‍රහාර සඳහා තවත් පූර්වාදර්ශය සකසනු ඇත.

ගාසා තීරයේ ජනතාවට එරෙහිව එ.ජ.-ඊශ්‍රායල් යුද්ධයේදී සිදුවෙමින් පවතින සමූල ජන සංහාරක අපරාධ සහ ඒවාට එරෙහිව ලොව පුරා පෙර නොවූ විරූ විරෝධතා යන දෙකම, වසං කර ඇති – කිහිපයක් පමනක්  හැරුනු කොට- සංගත මාධ්‍ය විසින් මෙම ක්‍රියාවලිය තුල විශේෂයෙන් නින්දිත භූමිකාවක් ඉටු කරනු ලබයි. එමෙන්ම, මෙම අපරාධ සාමාන්‍යකරනය කිරීමේ ප්‍රයත්නයේ දී, අවස්ථා ගනනාවකදී ඔවුන් සදහා  වාර්තා කිරීම, ඡායාරූප සහ වීඩියෝ ලබා දුන් වාර්තාකරුවන් ද ඇතුලු මාධ්‍යවේදීන් ඝාතනය කිරීම, ප්‍රධාන ප්‍රවෘත්ති සංගත විසින් වසන් කර ඇත

ලෝකයේ අධිරාජ්‍යවාදී ආන්ඩු විසින් ඊශ්‍රායලයේ සමූල ජන සංහාරය සහ මහා පරිමාන ඝාතනය අනුමත කිරීම අනතුරු ඇඟවීමක් ලෙස ගත  යුතුය. “ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී” සහ “ෆැසිස්ට්” ධනේශ්වර ආන්ඩු අතර රේඛාව මැකී යමින් තිබේ. සමූල ජන සංහාරයේ සිට සමූහ මිනීමැරුම් සහ දේශපාලන මර්දනය දක්වා සෑම අපරාධයක්ම, බලය දරන අපරාධකාරී  කතිපයාධිකාරීන් විසින් ද්‍රව්‍යමය වශයෙන් (බලපාන පරිදි) සහාය දක්වන අතර නීත්‍යානුකූල කර ඇත.

මේ හේතුව නිසා, ගාසා තීරයේ ඊශ්‍රායල් සමූල ජන සංහාරයට එරෙහි අරගලය, එය සක්‍රීය කරන හා ලොව පුරා වැඩ කරන ජනතාවට එරෙහි ඊටත් වඩා විශාල අපරාධ සඳහා පූර්වාදර්ශයක් තැබීමට සමූල ජන සංහාරය භාවිතා කිරීමට උත්සාහ කරනු ඇති ආන්ඩුවලට එරෙහිව කම්කරු පන්තියේ දේශපාලන අරගලයක ස්වරූපය ගත යුතුය.

මාධ්‍යවේදීන්ට එරෙහි එක්සත් ජනපද-ඊශ්‍රායල යුද්ධය Read More »

Davos

කෘත්‍රිම බුද්ධිය සහ එහි ඇඟවුම් – ඩාවොස් රැස්වීමේ කේන්ද්‍රීය මාතෘකාවක්

නික් බීම්ස් විසිනි.

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2024 ජනවාරි 18 දින පල වූ ‘AI and its implications a central topic at Davos meeting’ යන හිසින් නික් බීම්ස් විසින් ලියන ලද  ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය සුනිල් ප්‍රනාන්දු විසිනි.

මෙම වසරේ ස්විට්සර්ලන්තයේ ඩාවෝස් හි (Davos) ගෝලීය ප්‍රභූන්ගේ ලෝක ආර්ථික සංසදයේ (World Economic Forum) රැස්වීමේ පොදු වේදිකා වල මෙන්ම, සැබෑ සාකච්ඡා-කටයුතු බොහොමයක් සිදු කෙරෙන පුද්ගලික සුඛෝපභෝගී හෝටල් (කට්ටල්) කාමර වල ප්‍රධාන මාතෘකාවක් වන්නේ  කෘත්‍රිම බුද්ධිය (AI) යි.

Davos
යාන් ලෙකන් (Yann LeCun), මෙටා හි (Meta) ප්‍රධාන AI විද්‍යාඥ සහ AI හි පුරෝගාමියා 2024 ජනවාරි 16 වන දින Davos හි පැවති ලෝක ආර්ථික සංසදයේ වාර්ෂික රැස්වීමට සහභාගී වේ. [AP Photo/Markus Schreiber]

AI තාක්ෂනය විසින්, ශ්‍රමයේ ඵලදායිතාව අතිවිශාල ලෙස වර්ධනය කිරීමට සහ එමගින් සමාජ ප්‍රගමනය සඳහා පදනම සැපයීමට හැකියාව ඇති තාක්‍ෂනයේ ප්‍රධාන දියුනුවක් නියෝජනය කෙරෙයි.

එහෙත් නිෂ්පාදන මාධ්‍යවල (ඊනියා බුද්ධිමය දේපල ඇතුලුව) පුද්ගලික හිමිකාරිත්වය සහ පුද්ගලික ලාභය උකහා ගැනීම මත පදනම් වූ ධනවාදයේ සමාජ සම්බන්ධතා යටතේ එය වර්ධනය වීම යන්නෙන් අදහස් වන්නේ එය මෙම බලපෑම ඇති නොකරනු ඇති බව සහ එහි ප්‍රතිලෝමය සිදුවනු ඇති බවයි.

සමාජවාදී ආර්ථික සබඳතා පිහිටුවීමේ අවශ්‍යතාවය මතු කරන ආර්ථික හා දේශපාලන ජීවිතයේ මෙම සත්‍යය, මෙම සතියේ රැස්වීම සඳහා WEF විසින් සකස් කරන ලද ගෝලීය අවදානම් වාර්තාවේ වක්‍රව වුවද පිලිගෙන ඇත.

තාක්‍ෂනික දියුනුව සහ භූ දේශපාලනික ගතිකත්වය – මෙය, එක්සත් ජනපදය විසින් මෙහෙයවනු ලබන මිලිටරිවාදයේ නැඟීම පිලිබඳ නොපැහැදිලි සඳහනකි – එකට එක්වීම, දියුනු රටවල මෙන්ම සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල ද නව ජයග්‍රාහකයින් සහ පරාජිතයින් සමූහයක් නිර්මානය කරනු ඇතැයි එහි දැක්වේ.

ඉදින්, “මහජන අවශ්‍යතා වෙනුවට වානිජ දිරිගැන්වීම් සහ භූ දේශපාලනික අවශ්‍යතා… AI සහ අනෙකුත් පර්යන්තික තාක්‍ෂනයන්හි (නව තාක්‍ෂනයන්-frontier technologies) සංවර්ධනයේ මූලික ධාවකයන් ලෙස පවතින්නේ නම්, ඉහල සහ අඩු ආදායම්ලාභී රටවල් අතර ඩිජිටල් පරතරය අදාල ප්‍රතිලාභ උත්පාදනය කිරීමේදී දැඩි විෂමතාවයක් සහ අවදානම් ඇති කෙරෙනු ඇත. අවදානමට ලක්ව ඇති රටවල සහ ප්‍රජාවන්ගේ ආර්ථික ඵලදායිතාව, මූල්‍යය, දේශගුනය, අධ්‍යාපනය සහ සෞඛ්‍ය සේවා මෙන්ම ඒ ආශ්‍රිත රැකියා උත්පාදනය කෙරෙහි බලපාන අති ප්‍රබල කෘතිම බුද්ධි  පාරවේධනයන්ගෙන් ( නවමු නිර්මාන- breakthroughs) ඩිජිටල් ලෙස හුදකලා වී ඒවා වඩාත් පසුපසට  තල්ලු වනු ඇත.

වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, AI හි සංවර්ධනය ගෝලීය සමාජ අසමානතාවය සහ දරිද්‍රතාවය අවසන් කිරීමේ මාධ්‍යයක් බවට පත්වීම වෙනුවට, ප්‍රධාන ධනේශ්වර බලවතුන්ගේ ලාභ චේතනා සහ අවශ්‍යතා අනුව එම තතු වඩාත් නරක අතට හැරෙනු ඇත.

ලේඛනයේ තවත් කොටසක, එය AI සහ අනෙකුත් දියුනු තාක්‍ෂනයන්හි පෘථුල ඇඟවුම් පෙන්වා දෙයි.

“වඩාත් ප්‍රබල පොදු කාර්ය සඳහා වූ AI තාක්‍ෂනයන්හි අපාලිත ව්‍යාප්තිය ඉදිරි දශකය තුල ආර්ථිකයන් සහ සමාජයන් රැඩිකල් ලෙස යලි හැඩ ගස්වනු ඇත… එමෙන්ම එය සමාන්තර වර්ධනයන් සමඟ ද අන්තර් ක්‍රියා කරනු ඇත. මෙහි ඇඟවුම් ගැඹුරු වීම සඳහා ඒවා හිතාමතා අනිසි ලෙස භාවිතා කිරීම අවශ්‍ය නොවේ.

“භෞතික ලෝකය මත වැඩි පාලනයක් පවරා දෙනු ලබන ස්වයං-වැඩිදියුනු වන උත්පාදක AI ආකෘති (self-improving generative AI models) විසින් සමාජ ආර්ථික ව්‍යූහයන්හි විශාල පරිමානයේ වෙනස්කම් අවුලුවනු ලැබීම මඟින් නව අවදානම් පැන නඟිනු ඇත.”

ධනේශ්වරය යනු, පාලනය කරන්නේ කෙසේදැයි තමන් නොදත් භූතාත්ම යම ලෝකයෙන් කැඳවා ගත් ආධුනික යක්දෙස්සා වැනියැයි මාක්ස් විසින් කොමියුනිස්ට් ප්‍රකාශනයේ  කරන ලද නිරීක්‍ෂනය මෙහිදී කෙනෙකුට සිහි ගැන්වෙනු ඇත.

කම්කරු පන්තිය විසින් සිදුකරනු ලබන සමාජ විප්ලවය තුලින් සාක්ෂාත් කරගනු ලබන සමාජවාදය සඳහා ඇති වෛෂයික ඓතිහාසික අවශ්‍යතාවය පැන නගින්නේ, නිෂ්පාදන බලවේගවල වර්ධනය සහ ඒවා කොටු වී ඇති ධනවාදයේ සමාජ සම්බන්ධතා අතර ප්‍රතිවිරෝධතාවයෙන් බවට වන මාක්ස්ගේ විශ්ලේෂනය, වඩාත් ගැඹුරු තලයක දී ඉන් සිහිපත් කෙරේ.

මෙම ඉදිරිදර්ශනයට විකල්පය වශයෙන් පවතින්නේ ම්ලේච්ඡත්වයට කරා පල්ලම් බැසීමයි. එකී ම්ලේච්ඡත්වයේ වඩාත් ම සුපැහැදිලි ප්‍රකාශනය වනුයේ යුද්ධයයි. 

WEF වාර්තාව පෙන්වා දී ඇති පරිදි, AI තාක්ෂනය මෙහි දී තීරනාත්මක කාර්යභාරයක් ඉටු කරයි.

“යන්ත‍්‍ර බුද්ධිය, ගැටුම් සහගත තීරන ගැනීම – ස්වයංක්‍රීයව ඉලක්ක තෝරා ගැනීම සහ අරමුනු තීරනය කිරීම – දක්වා රිංගා ගැනීම විසින්, ඉදිරි දශකය තුල අහම්බෙන් හෝ හිතාමතා (ගැටුම්) උත්සන්න වීමේ අවදානම සැලකිය යුතු ලෙස ඉහල නැංවෙනු ඇත”යි එය පවසයි.

අන්‍යයෝ ද අනතුරු ඇඟවීම් නිකුත් කර ඇත්තාහ. ඔක්තෝබර් මාසයේ දී, එක්සත් ජනපද සුරැකුම්පත් හා විනිමය කොමිෂන් සභාවේ සභාපති ගැරී ජෙන්ස්ලර් ෆයිනෑන්ෂල් ටයිම්ස් (FT) සමඟ සම්මුඛ සාකච්ඡාවක යෙදෙමින් පැවසුවේ, මූල්‍ය පද්ධතිය තුල  AI වේදිකාවල භාවිතය පාලනය කිරීමට ක්‍රමයක් සොයා නොගතහොත් ඉදිරි දශකය තුල අර්බුදයක් ඇතිවිම නොවැලැක්විය හැකි ම පාහේ වනු ඇති බවයි.

වෙලඳපල සහභාගිකරුවන් එකම AI ආකෘති භාවිතා කිරීම මඟින් “රංචු” හැසිරීමක් ජනනය කර, ඉන් අර්බුදයක් මුදා හල හැකි බව ඔහු පැවසීය.

මෙම අනතුරු ඇඟවීම් ඩාවෝස් රැස්වීමට ආසන්නයේ  FT සමඟ සම්මුඛ සාකච්ඡාවකදී ස්පාඤ්ඤ බැංකුවේ අධිපතිවරයා සහ බැංකු අධීක්ෂනය පිලිබඳ බාසල් කමිටුවේ සභාපති පැබ්ලෝ හර්නාන්ඩස් විසින් ප්‍රතිරාවය කරන ලදී.

ශීඝ්‍රයෙන් දියුනු වන තාක්‍ෂනය, විශේෂයෙන්ම AI තාක්ෂනය, “ඉතිහාසයේ ගමන් මග වෙනස් කල හැකි අතර, ඒ යහපත සඳහා ම වීම අත්‍යවශ්‍ය නොවේ,”යැයි ඔහු පැවසීය.

පසුගිය දශකය තුල ආර්ථික ගැටලු ඉහල යාමේ අර්ථය වූයේ වඩාත් විශාල ජාත්‍යන්තර සහයෝගීතාවයක් අවශ්‍ය වන බවයි. 

“කෙසේ වෙතත්, භූ දේශපාලනික මට්ටමින් අප නිරීක්ෂනය කරන දෙයින් පෙනී යන්නේ පොදු එකඟතාවලට එලඹීම වඩ වඩාත් දුෂ්කර වෙමින් පවතින බවයි. එය මට කනස්සල්ලකි, එමෙන්ම එය බොහෝ දෙනෙකුගේ ද කනස්සල්ලට කරුනකි ”ඔහු පැවසීය.

“මූල්‍ය ස්ථායීතාවය යනු එක් මානයක් පමනි, AI හා බැඳුනු තවත් විභව වැදගත්කමින් ඉතා ඉහල ප්‍රතිවිපාක පවතී. … සම්බන්ධීකෘත ගෝලීය ප්‍රතිචාරයක් ලබා දීමට අපට නොහැකි වුවහොත්, මෙම අභියෝගවලට නිවැරදි විසඳුම ලබා ගැනීමේ සම්භාවිතාව අඩු වනු ඇත.”

එහෙත් ගෝලීය සහයෝගීතාවයේ අවශ්‍යතාවය වැඩි වන අතරම, එය  සාක්ෂාත් කර ගැනීමේ අපේක්ෂාව, ධනේශ්වර ක්‍රමයේ කේන්ද්‍රීය ප්‍රතිවිරෝධතාව මත – එනම්, ඒකාබද්ධ හා අන්තර් සම්බන්ධිත ලෝක ආර්ථිකය ද, සෑම එකෙක්ම තමන්ගේම අවශ්‍යතා පසුපස හඹා යන මහ බලවතුන් සහ එකිනෙකාට පරසතුරු ජාතික රාජ්‍ය පද්ධතිය ද අතර ප්‍රතිවිරෝධතාව මත – අබලන්ව යයි.

කර්මාන්තයේ සියලුම අංශවල AI භාවිතය වැඩි වීම, ශ්‍රම වෙලඳපොලේ “ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීම” ලෙස මෘදූක්තියෙන් (මෘදු ලෙස) හඳුන්වන දෙයට ද හේතු වනු ඇත.

පසුගිය මාර්තු මාසයේදී ගෝල්ඩ්මන් සැක්ස් වාර්තාවක් නිකුත් කරමින් පැවසුවේ, එක්සත් ජනපදයේ සහ යුරෝ කලාපයේ සිදු කෙරෙන වැඩවලින් හතරෙන් එකක් ස්වයංක්‍රීයකරනයට AI හේතු විය හැකි බවයි.

මානව නිමැවුම් වලින් වෙන්කර හඳුනාගත නොහැකි අන්තර්ගතයන් ජනනය කරන AI පද්ධති ඉදිරි දශකය තුල වාර්ෂික දල දේශීය නිෂ්පාදිතය සියයට 7 කින් වැඩි කල හැකි බව එහි සඳහන් වේ. නමුත් මෙම ඵලදායිතාවයේ වැඩිවීම ජීවන මට්ටම්වල ද්‍රව්‍යමය දියුනුවක්  ඇති කරනු නැති අතර, එය ලාභයේ වැඩිවිමක් පමනක් ඇති කරනු ඇත.

වාර්තාව දක්වන පරිදි, ප්‍රධාන ආර්ථිකයන්හි කම්කරුවන් මිලියන 300ක් පමන එහි ප්‍රතිවිපාකවලට නිරාවරනය කරමින් AI තාක්ෂනය ශ්‍රම වෙලඳපොලට “සැලකිය යුතු බාධාවක්” ගෙන එනු ඇත. සියලුම රැකියාවලින් තුනෙන් දෙකක් කිසියම් ප්‍රමානයක ස්වයංක්‍රීයකරනයකට නිරාවරනය වී ඇති බව වාර්තාව පවසයි.

Davos රැස්වීම ආරම්භ වන විට ප්‍රතිඵල නිකුත් කල, PwC ගිනුම්කරන සමාගම විසින් ඓදු කෙරුනු ගෝලීය ප්‍රධාන විධායකයින්ගේ සමීක්ෂනයකින් පවසා ඇත්තේ, ඔවුන්ගෙන් හතරෙන් එකක් AI මගින් මෙම වසරේ රැකියා නියුක්තිය සියයට 5 කින් අඩු කිරීමට හේතු වනු ඇතැයි අපේක්ෂා කරන බවයි. සියයට 46ක් පමන කියා සිටියේ තත්පර කිහිපයකින් පෙල (Text), රූප සහ කේත ජනනය කල හැකි උත්පාදක AI (generative AI) භාවිතය ඉදිරි වසර තුල ලාභය ඉහල නංවනු ඇති බවයි.

මෙම වාර්තා සහ සමීක්ෂන අවධාරනය කරන්නේ ධනය වැඩි කිරීම සඳහා AI හි ඇති දැවැන්ත විභවයයි; නමුත් එය ධනේශ්වර පාලක පන්තීන්ගේ අතේ පැවතියහොත් එය සමාජ ප්‍රගතිය නොව තව තවත් අසමානතාවය සහ දුක්ඛිතභාවය ගෙන එනු ඇත. එහි සුසංයෝගී සංවර්ධනය සඳහා අවශ්‍ය ගෝලීය සහයෝගීතාවය ගෙන ඒම වෙනුවට, එය දැනටමත් යුද්ධය තුල ප්‍රකාශ වන භූ දේශපාලන ගැටුම් සහ ආතතීන් තීව්‍ර කරනු ඇත.

කෘත්‍රිම බුද්ධිය සහ එහි ඇඟවුම් – ඩාවොස් රැස්වීමේ කේන්ද්‍රීය මාතෘකාවක් Read More »

Alshifa

රෝහල්වලට එරෙහි ඊශ්‍රායලයේ යුද්ධය සහ යුද අපරාධ සාමාන්‍යකරණය කිරීම

ආන්ඩ්‍රේ ඩේමන් විසිනි.

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 නොවැම්බර් 16 දින පල වූ ‘Israel’s war on hospitals and the normalization of war crimes ‘ යන ආන්ඩ්‍රේ ඩේමන් විසින් ලියන ලද ඉදිරිදර්ශන ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය මිගාර මල්වත්ත විසිනි. 

මෙම ලිපිය ලිවීමෙන් ඉක්බිතිව ගෙවී ගිය මාස 2 කට වැඩි කාලය තුල මෙම ලිපියෙහි ඇඟවුම් නොමඳ ව සනාථ වී ඇති අයුරු පාඨකයාට පෙනී යනු ඇත. මහා ජන ඝාතන හා යුද අපරාධ, න්‍යෂ්ඨික යුද්ධය ඇතුලු විනාශයන් ද, වසංගත, කුසගින්න හා සංක්‍රමන හරහා සිදුවන දහස් ගනනින් වන මනුෂ්‍ය ඝාතන   පාලක පන්තීන් හා අධිරාජ්‍යවාදී පද්ධතිය විසින් සාමාන්‍යකරණය (normalization) කරනු ලැබ ඇති ලෝකයකට ගෝලීය මහජනයා පිවිස දී සිටී. ලංකාවේ මෑත සිදු වූ පොලිස් වෙඩි තැබීම හමුවේ රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණයේ හැසිරීම මෙය නොඅඩුව පෙන්නුම් කරයි. මේ ලිපිය මෙම වර්ධනයේ ඛේදනීය අවස්ථාවන් පැහැදිලි කරයි.

මෙහි ගැබ්වන ඉදිරි දර්ශනය ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ, “කම්කරු පන්තිය, ධනපති ම්ලේච්ඡත්වයට එරෙහි සටන සහ සමාජවාදී විප්ලවයේ ලෝක පක්ෂය ගොඩනැගීම (The working class, the fight against capitalist barbarism, and the building of the World Party of Socialist Revolution)” යන මැයෙන් කොටස් හතරකින් යුතුව පළ කර ඇති ඉදිරි දර්ශනයට ලියූ පූර්විකාවක් වැනිය.

එම ලිපි මාලාව ද ප්‍රවේශමෙන් අධ්‍යයනය කරන මෙන් අපි අපේ පාඨකයන්ගෙන් ඉල්ලා සිටිමු.

Alshifa
2023 නොවැම්බර් 3 වන දින ගාසා හි අල් ෂිෆා රෝහලට ඊශ්‍රායල බෝම්බ ප්‍රහාරයක් එල්ල කිරීමෙන් පසු.

වෛද්‍යවරුන්, රෝගීන් සහ සරණාගතයින් දුසිම් ගනනක් මරා දැමූ සති දෙකක අනවරත බෝම්බ ප්‍රහාරයෙන් පසු අඟහරුවාදා රාත්‍රියේ, ඊශ්‍රායල හමුදා අල්-ෂිෆා රෝහලට ඇතුළු වී, එහි ඊශ්‍රායල ධජය එසවීය.

ඊට යන්තම් පැය කිහිපයකට පෙර, ධවල මන්දිර මාධ්‍ය ලේකම් කරීන් ජීන්-පියර් අවධාරනය කලේ, “හමාස් සහ පලස්තීන ඉස්ලාමීය ජිහාඩ් සංවිධාන, අල්-ෂිෆා ඇතුළු ගාසා තීරයේ සමහර රෝහල් සහ ඒවාට යටින් ඇති උමං මාර්ග ඔවුන්ගේ මිලිටරි මෙහෙයුම් සැඟවීමට සහ සහාය දීමට සහ ප්‍රාණ ඇපකරුවන් තබා ගැනීමට භාවිතා කරන” බවයි.

එක්සත් ජනපද මාධ්‍ය තව දුරටත් ඉදිරියට ගියේය. අල්-ෂිෆා “හමාස් භූගත ත්‍රස්තවාදී මූලස්ථානය ලෙස භාවිතා කරන රෝහලක්” ලෙස ෆොක්ස් නිව්ස් විසින් විස්තර කෙරින.

මෙම ප්‍රකාශ සම්පූර්ණ බොරුවක් බව ඔප්පු විය. ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක හමුදාව (IDF) ප්‍රාණ ඇපකරුවන් හෝ භූගත බංකරයක් සාක්ෂි ලෙස ඉදිරිපත්  කළේ නැත. සක්‍රීය යුද කලාපයක් මධ්‍යයේ , එක් අවස්ථාවක මිනිසුන් 60,000ක් සිටි පුළුල් රෝහල් සංකීර්ණයක සිදු කල සෙවීම් මෙහෙයුම්වලින් පසුව, IDFට “සාක්ෂි” ලෙස පෙන්විය හැකි වූයේ ප්‍රහාරක රයිෆල් කිහිපයක් සහ ෆ්ලැක් ජැකට් දෙකක් පමණි.

අල්-ෂිෆාවට පහර දීමට සැබෑ හේතුව සංකේතාත්මක එකක් විය. අඛණ්ඩ බෝම්බ ප්‍රහාරයන්ට සහ ස්නයිපර් වෙඩි තැබීම්වලට ලක් වූ රෝහලේ වෛද්‍ය සේවකයෝ, තම රෝගීන් අතහැර යනවාට වඩා මිය යාම වඩා හොඳ බව පවසමින් IDF විසින් ඉවත්ව යන ලෙසට දෙන ලද අණ නොතකා හැරියෝය. ඊශ්‍රායලයේ ජන සංහාරය හමුවේ ඔවුන්ගේ ධෛර්යය සහ විරෝධය ලොව පුරා මිලියන සංඛ්‍යාත ජනතාවගේ සහයෝගීතාවය සහ අනුග්‍රහය දිනා ගත්තේය.

1949 පළමු සහ දෙවන ජිනීවා සම්මුතීන්ට අනුව රෝහල් සහ අනෙකුත් වෛද්‍ය ඒකකවලට පහර නොදිය යුතු බවටත් සෑම විටම ආරක්ෂා කළ යුතු බවටත් ගිවිස ගෙන ඇත. මෙයට සිවිල් සහ හමුදා රෝහල් ඇතුළත් වේ. රෝහල්වලට සහ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ට පහර දීම ජාත්‍යන්තර අපරාධ නීතිය යටතේ යුද අපරාධයකි.

එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය, ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය (WHO) සහ අසංඛ්‍ය සංඛ්‍යාත මානව හිමිකම් සංවිධාන විසින් රෝහල් “ඉලක්කයක් නොවේ” යනුවෙන් කෙරෙන දැඩි ප්‍රකාශයන් හමුවේ ඊශ්‍රායලය සහ එහි අධිරාජ්‍යවාදී ආධාරකරුවෝ මෙසේ වෙනත් පණිවිඩයක් යවති: “ඔව්, ඒවා ඉලක්කයන්ය.”

“ත්‍රස්තවාදයට එරෙහි යුද්ධය” අතරතුර එක්සත් ජනපදය නැවත නැවතත් රෝහල්වලට පහර දුන් අතර ම, එකී ක්‍රියාවන් අහඹු අනතුරු ලෙස ඉදිරිපත් කිරීමට එය උත්සාහ කළේය. 2015 ඔක්තෝම්බර් මාසයේදී ඇෆ්ගනිස්ථානයේ කුන්දුස් හි, දේශසීමා රහිත වෛද්‍යවරුන්ගේ (MSF) රෝහලකට එල්ල කළ එක්සත් ජනපද ගුවන් ප්‍රහාරයකින් අවම වශයෙන් පුද්ගලයින් 22 දෙනෙකු මිය ගිය අවස්ථාවේ දී එක්සත් ජනපද ජනාධිපති බැරැක් ඔබාමා සමාව අයැද සිටියේ ප්‍රහාරය “වැරදීමක්” බව පවසමිනි.

කෙසේ වෙතත්, දැන් එක්සත් ජනපදය රෝහල්වලට එල්ල කරන ප්‍රහාර සහ අනෙකුත් යුද අපරාධ, “ආත්මාරක්ෂාව” සඳහා කළ නීත්‍යානුකූල ක්‍රියා ලෙස අනුමත කරමින් සිටී. ගාසාවේ රෝහල්වල ඊශ්‍රායල සමූලඝාතනවලට ප්‍රතිචාර වශයෙන් එක්සත් ජනපද නිලධාරීන් යලි යලිත් ප්‍රකාශ කර ඇති පරිදි, “රතු ඉරි” කිසිවක් නොපවතී.

ගාසා තීරයට එල්ල කෙරෙන ඊශ්‍රායල ප්‍රහාරවල ආරම්භයේ සිට, ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය අවම වශයෙන් සෞඛ්‍ය සේවා මධ්‍යස්ථාන වලට පහරදීම් 137 ක් වාර්තා කර ඇති අතර, එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස සෞඛ්‍ය සේවක මරණ 16 ක් සහ තුවාල ලැබූවන්  38 ක් ඇතුළුව, 521 ක් මරණයට පත් ව, 686 ක් තුවාල ලබා සිටිති. 

රෝහලකට එල්ල වූ භයානකම ප්‍රහාරය මෙම සංඛ්‍යා ලේඛනවලට ඇතුළත් නොවේ, 2023 ඔක්තෝම්බර් 17 අල්-අහ්ලි අරාබි රෝහලට එල්ල කළ බෝම්බ ප්‍රහාරයෙන් 250 ත් 471 ත් අතර ප්‍රමාණයක් මිය ගිය නමුත්, ඊශ්‍රායලය සහ එක්සත් ජනපදය, ඉක්මනින් ම සාවද්‍ය බවට ඔප්පු වූ සාක්ෂි උපුටා දක්වමින් කියා සිටියේ එය ගාසා තීරයේ සිට එල්ල වූ රොකට් ප්‍රහාරයක ප්‍රතිඵලයක් බවයි. 

රෝහල්වලට එරෙහි ඊශ්‍රායලයේ යුද්ධය, ජන සංහාරයේ ක්‍රමානුකූල ව්‍යාපාරයක කොටසකි. සිවිල් ජනතාව, ළමුන්, වෛද්‍ය සේවකයින් සහ සහන සේවකයන් හිතාමතාම ඉලක්ක කිරීම පාලනය කිරීමේ ප්‍රධාන මූලධර්මයක මට්ටමට ඔසවා ඇත.

ඊශ්‍රායලයේ කෘෂිකර්ම අමාත්‍යවරයා “නක්බා 2023” ප්‍රකාශ කර සිටින සහ එහි අභ්‍යන්තර කටයුතු අමාත්‍යවරයා පලස්තීන ජනතාව එම ප්‍රදේශයෙන් නෙරපා හැරීමට යෝජනා කෙරෙන තතු තුල මෙම යුද අපරාධ සිදු කර ඇත්තේ ජන සංහාරක අරමුණ ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රකාශ කර සිටීමේ රාමුව තුළ ය.

ගාසා තීරයේ ඊශ්‍රායලයේ ක්‍රියාවන් “පෙළපොතක දැක්විය හැකි තරමේ ජන සංහාරය පිලිබඳ නිදර්ශනයක්” බව එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් පිළිබඳ මහ කොමසාරිස්වරයාගේ නිව්යෝර්ක් කාර්යාලයේ හිටපු අධ්‍යක්ෂ ක්‍රේග් මොකිබර් ඔක්තෝබර් 28 දින ඔහුගේ ඉල්ලා අස්වීමේ ලිපියක ලියා ඇත. “ඊශ්‍රායල් ආන්ඩුවේ සහ මිලිටරියේ නායකයින්ගේ පැහැදිලි අභිප්‍රාය පිළිබඳ ප්‍රකාශයන් සැකයට හෝ විවාදයකට ඉඩක් නොතබයි” ඔහු ලිවීය.

එක්සත් ජනපදය දශක ගනනාවක් තිස්සේ ජාත්‍යන්තර නීතිය ක්‍රමානුකූලව උල්ලංඝණය කර ඇති අතර, ඊශ්‍රායල නිලධාරීන් යුද අපරාධ සහ ජන සංහාර සිදු කිරීමට ඇති සිය අභිප්‍රාය තැකීමකින් තොර ආකාරයකින් ප්‍රකාශ කරන කොන්දේසි යටතේ, එය ගාසා තීරයේ ජනතාවට එරෙහිව ඊශ්‍රායලයේ ක්‍රියාමාර්ග විවෘතව වැලඳ ගැනීම, යුද අපරාධ සාමාන්‍යකරණය කිරීමේ සැලකිය යුතු නව අදියරක් සනිටුහන් කරයි. 

පසුගිය වසර 50 පුරා ම, ඊශ්‍රායල රාජ්‍යයේ ක්‍රියා එක්සත් ජනපද ප්‍රතිපත්තිය සඳහා පූර්වාදර්ශයක් සැපයීමට භාවිතා කර ඇත. වඩාත්ම කැපී පෙනෙන උදාහරණය නම් “ඉලක්කගත ඝාතන”, එනම් රාජ්‍ය අනුමැතිය ලත් ඝාතනය කිරීම්වල, මූලධර්මයයි. 2018 දී ඊශ්‍රායල ගවේෂණාත්මක මාධ්‍යවේදියෙකු වන රොනෙන් බර්ග්මන් සඳහන් කළේ “බටහිර වෙනත් ඕනෑම රටකට වඩා ඊශ්‍රායලය පුද්ගල ඝාතන සහ ඉලක්කගත-මරා දැමීම් භාවිතා කර ඇති,” බවයි.

1948 සැප්තැම්බර් 17 වැනි දින සියොන්වාදී ත්‍රස්තවාදීන් පිරිසක් ජෙරුසලමේදී එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ ස්වීඩන් මැදිහත්කරු කවුන්ට් ෆෝල්ක් බර්නාඩෝට් සැඟවී සිට මරා දැමූහ. පසුව ඊශ්‍රායලයේ අගමැති බවට පත් වූ යිට්ෂැක් ෂමීර්, බර්නඩෝට්ගේ ඝාතනය අනුමත කිරීමෙහි සහ එය සැලසුම් කිරීමෙහිලා කාර්යභාරයක් ඉටු කළේය. 

2000 නොවැම්බරයේදී, ඊශ්‍රායලය “ඉලක්කගත ඝාතන ප්‍රතිපත්තියක් ක්‍රියාත්මක කළ බව විවෘතව පිළිගත්” ලෝකයේ පළමු රාජ්‍යය වූ බව, 2009 දී එක්සත් ජාතීන්ගේ වධහිංසා පිළිබඳ විශේෂ වාර්තාකරු ලෙස සේවය කළ නිල්ස් මෙල්සර් ලිවීය. ඉන් ඉක්බිතිව, එක්සත් ජනපදය “ඉලක්කගත ඝාතන ක්‍රමය විවෘතව අනුගමනය කිරීමට” පියවර ගත්තේය.

මෙල්සර් මෙසේ ලියයි: “’ඉලක්කගත ඝාතන’ යන යෙදුමෙන් අදහස් කරන්නේ, ඔවුන් ඉලක්ක කරන අයගේ ශාරීරික අත්අඩංගුවේ නොසිටින, තනි තනිව තෝරාගත් පුද්ගලයන් මරා දැමීමේ අභිප්‍රායයෙන්, පූර්ව සූදානමින් සහ කල්පනාවෙන් යුතුව, ජාත්‍යන්තර නීතියේ විෂයයකට ආරෝපණය කළ හැකි මාරාන්තික බලය භාවිතා කිරීමයි.” 

2002 දී , එක්සත් ජනපදය යේමනයේ දී යුද කලාපයකින් පිටත සිය ප්‍රථම ඩ්‍රෝන් ප්‍රහාරය දියත් කළේය. 2011 දී, එක්සත් ජනපදයේ උපන්, එමෙන්ම එක්සත් ජනපද පුරවැසියන් වූ පූජක අන්වර් අල්-අව්ලකි සහ ඔහුගේ පුතු යේමනයේ දී වෙන් වෙන්ව එල්ල කෙරුණු ඩ්‍රෝන් ප්‍රහාරවලින් මිය ගියහ. 2020 දී , එක්සත් ජනපද ඩ්‍රෝන් ප්‍රහාරයකින් ඉරාකයේ නිල සංචාරයක යෙදෙමින් සිටි ඉරානයේ ඉහළ පෙළේ හමුදා නිලධාරියෙකු වූ කාසෙම් සොලෙයිමානි මරා දැමින.

“ඉලක්කගත ඝාතන” තෝරා ගැනීමත් සමඟ, දැන් ඊශ්‍රායලය විසින් සිදු කරනු ලබන යුද අපරාධ, එක්සත් ජනපදයේ සහ අනෙකුත් අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන්ගේ ඊටත් වඩා විශාල අපරාධ සඳහා නව පදනම බවට පත්වනු ඇත. ඊශ්‍රායලය විසින් කරනු ලබන ජන සංහාරය සහ යුද අපරාධ ඔවුන් විවෘතව පිළිගැනීමේ අර්ථය වන්නේ මෙයයි.

එක්සත් ජනපදය ගෝලීය රුසියාවට එරෙහිව තීව්‍ර වෙමින් පවත්නා යුද්ධයක ද, ඉරානය හා චීනය සමග යුද්ධ සූදානමක ද පැටලී සිටීම් වශයෙන් යුද්ධය උත්සන්න කිරීමේ නියුක්ත ව සිටී. එහි දී පෙර නොවූ විරූ පරිමානයෙන් ප්‍රචණ්ඩත්වය අවශ්‍ය වනු ඇත. සමූහ ජනගහණයක් සමූල ඝාතනය කිරීම සහ බලහත්කාරයෙන් අවතැන් කිරීම ඇතුළු ඊශ්‍රායලය සිදු කරමින් සිටින අපරාධ, න්‍යෂ්ටික අවි භාවිතය ඇතුළු ඝාතක ප්‍රචණ්ඩත්වය භාවිතා කිරීම සඳහා පූර්වාදර්ශයක් සපයයි. පාලක පන්තීන්ගේ අරමුණ වන්නේ සිය දහස් ගනනක් හෝ මිලියන ගනනක් මරා දැමීමේ සිය අපේක්ෂාවන් සම්බන්ධයෙන් ජනයාගේ සංවේදීතාව මොට කර දැමීමයි. 

නමුත් විදෙස්හි කෙරෙන යුද්ධය යනු රට තුල කෙරෙන යුද්ධයක් වේ. ගාසා තීරයේ ඝාතනවලට එරෙහිව වැඩෙන වැඩ වර්ජන ව්‍යාපාරයකට සහ මහජන විරෝධතාවලට මුහුන දී සිටින ඇමරිකානු පාලක පන්තිය, වැඩෙන අභ්‍යන්තර විරුද්ධත්වයට එරෙහිව, ගාසාවේ දී පුරෝගාමී ලෙස යොදා ගන්නා ලද මහජන භීෂණයේ මෙවලම්, නාගරික ජනයාට එරෙහිව වඩවඩාත් භාවිතා කරනු ඇත.

ගාසා තීරයේ සිදුවීම් අනතුරු ඇඟවීමකි: මංමුලා සහගතව කොටු වී සිටින අධිරාජ්‍යවාදී පාලක පන්තීන්, සිය ගෝලීය අවශ්‍යතා සුරක්ෂිත කර ගැනීම සඳහා, සමූහ මිනීමැරීම් සිදු කිරීම ද ඇතුළුව නොකර වැළකී සිටින කිසිවක් හෝ නැත. මානව වර්ගයාගේ අනාගතය සඳහා , සමාජය ගලග්‍රහණයෙන් ගෙන සිටින මූල්‍ය කතිපයාධිකාරයේ ග්‍රහණය බිඳීම අවශ්‍ය වන අතර, ඒ සඳහා කම්කරු පන්තියේ බහුජන සමාජවාදී ව්‍යාපාරයක් ගොඩනැගීම අත්‍යවශ්‍ය වේ.

රෝහල්වලට එරෙහි ඊශ්‍රායලයේ යුද්ධය සහ යුද අපරාධ සාමාන්‍යකරණය කිරීම Read More »

Genocide

ඊලම්-ශ්‍රී ලංකා සමාජවාදී සමූහාන්ඩු සංගමයක් කරා – යාපනයේ දෙමල සිසුන්ගේ ප්‍රශ්නයට ප්‍රවිෂ්ටයක්

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි.

මෑතදී යාපනය විශ්ව විද්‍යාලයේ සිසුන් පිරිසක් ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයෙන් (සසප) මෙසේ විමසනු ලැබූ බව ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ (ලෝසවෙඅ) සිංහල අංශය වාර්තා කර ඇත.“පලස්තීනුවන්ට සහාය දෙන පුලුල් ගෝලීය විරෝධතා ව්‍යාපාරයක් තියෙනවා; නමුත් ශ්‍රී ලංකාවේ යුද්ධය පැවති කාලයේ ආන්ඩුව විසින් දෙමල ජනතාව සමූල ඝාතනය කරන විට අපට සහාය දීමට එවැනි ගෝලීය ව්‍යාපාරයක් තිබුනේ නැහැ. ඇයි ඒ?” 

ඔවුන් මේ ප්‍රශ්න කරන්නේ අද ගාසා තීරයේ දී මෙන් ම 2009 මුල්ලිවයික්කාල්හි වර්ග කිලෝ මීටර් 14ක ප්‍රදේශයකට 150,000 දෙමල ජනයා කොටු කර, කොලඹ ආන්ඩුව එල්ල කල ම්ලේච්ච ප්‍රහාරය ගැන ය. ලෝකය, කෘර වද හිංසාවන්ට ගොදුරුව, අසරන වූ තමන්ගේ ජීවිත නො තකා සිටියේ ය යන සත්‍යය තුලින් මානුෂික හැගීමෙන් දෙදරා ගිය මේ ජනතාවගේ හදවත්වල රිදුම් ඉබේ ම පහව යන්නට හේතුවක් නැත. 

Genocide
සිවිල් යුද්ධයේ අවසන් සංහාරයේ දසුනක් [Photo:opiniojuris.org]

එහෙත්, මෙම යථාර්ථයට මුහුන දෙනු වෙනුවට, සසප “ගාසා යුද්ධය සම්බන්ධයෙන් යාපනය විශ්වවිද්‍යාල සිසුන් අතර දෙමල ජාතිකවාදීන් විසින් ප්‍රවර්ධනය කරන ලද දේශපාලන ප්‍රශ්නවලට පිලිතුරක්” යන හිසින් ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ ජනවාරී 24, නවීන් දේවගේගේ කතෘත්වයෙන් පල කරන ලද  ලිපියකින් උත්සාහ දරන්නේ, දෙමල ජන සංහාරයට එරෙහි ව ගෝලීය විරෝධතා ව්‍යාපාරයක් පැවතුනු බව මවා පෙන්වා දෙමල ජනතාවගේ අර්බුදය හුදෙක් දෙමල ජාතිකවාදීන්ගේ නිෂ්පාදනයක් බවට ලගු කිරීමට ය. 

ඒ අනුව “ශ්‍රී ලංකාවේ යුද්ධයේදී දෙමල ජනයාට එරෙහි ජන සංහාරයට එරෙහි ගෝලීය විරෝධයක් නොතිබුනිය යන ප්‍රකාශය අසත්‍යයකි,”යි  ලියන සසප ඊට සාක්ෂි වශයෙන් යුද්ධයේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස දිවයිනෙන් පිටුවහල් කරන ලද දෙමල ඩයස්පෝරාවේ උද්ඝෝෂන ගෙන හැර පායි. ඒ “මධ්‍යම බර්ලිනයේ දෙමල ජාතිකයන් 8000 ක් සීඩීයූ මූලස්ථානයේ සිට ඉන්දීය තානාපති කාර්යාලය දක්වා පෙලපාලි ගියහ”, “තමිල්නාඩුවේ හර්තාල් ව්‍යාපාරයක් ක්‍රියාත්මක විය”, “දෙමල ජනතාව 50,000 ක් පැරිසියේ දී උද්ඝෝෂනය කලහ,” යනාදී වශයෙනි. දැන් මතු වී ඇති ප්‍රශ්නය වන්නේ, ආන්ඩුවේ හමුදාවේ අවසන් සමූල ඝාතක ප්‍රහාරයේ දී ජීවිතාරක්ෂාව ඉල්ලා දෙමල පීඩිතයන්, රට තුල සිට හා විදේශයන්හි දි, නැගූ හඩට ලෝකයෙන් යහපත් ප්‍රතිචාරයක් නො ලැබුනේ ය යන සත්‍යයයි. 

තව දුරටත් සදහන් කරන්නේ නම්, ශ්‍රී ලංකාව තුල දී මෙන් ම වෙනත් රටවල දී ද සියලු රැඩිකල්ලු, වාම පක්ෂ හා වෘත්තීය සමිති ඒ වන විට ඇමරිකාව ප්‍රමුඛ අධිරාජ්‍යවාදය විසින් මුදා හරිනු ලැබ පැවති “ත්‍රස්ත විරෝධී” ව්‍යාපාරයට ගාල් වී සිටියහ. ශ්‍රී ලංකාවේ වාම පක්ෂ ඒ වන විටත් සිය දෑත්වල දෙමල පීඩිතයන්ගේ ලේ තවරා ගෙන සිටියේ ය. පන්සල්, පල්ලි දෙමල ජන විලෝපනයට ආශීර්වාද කරන මධ්‍යස්ථාන බවට පත් ව තිබිනි. ප්‍රගතිශීලී කලාකරුවෝ යටපත් කරගෙන වර්ගවාදියෝ පෙරමුනට ආහ. වර්ගවාදී චිත්‍රපට හා වෙනත් නිර්මාන ජනප්‍රිය සංස්කෘතියක කොටසක් බවට පත් කර තිබිනි. වෘත්තීය සමිති තම සාමාජිකත්වය යුද අරමුදල් සදහා වැටුප් පරිත්‍යාග කිරීමට මෙහය විය. උතුරේ අමු සොහොනක් කිරීම කිරිබත් කමින් සමරනු ලැබිනි. මේ සියල්ල අතර මැද, 2009 හමුදා ප්‍රහාරයන් දැවැන්ත ලෙස තියුනු කිරීමත් සමග සිදුවන ජන ඝාතන වසන් කිරීම සඳහා රාජපක්ෂ ආන්ඩුව සියලු මාධ්‍යවේදීන්ට හා රතුකුරුස සංවිධානයට පවා තම ජීවිත පිලිබඳ ආරක්ෂාවක් සැලසිය නොහැකි යැයි නිවේදනය කලේ යුද්ධයේ ජන ඝාතන පිලිබඳ සැබෑ තොරතුරු වසන් කරමිනි. සමාර්ට්ෆෝන්,  ෆේස්බුක් හා සමාජ මාධ්‍ය ආදිය ප්‍රචලිතව නොපැවති පීඩිත දමිල ජනයාට තමා අභියස සිදුවූ ⁣⁣ලේවැකි ඛේදවාචකය ගාසාවේ මෙන් සජීවීව බෙදා ගැනීමේ හැකියාවක් ද පැවතියේ නැත. මේ ආකාරයෙන්, අවසන් ප්‍රහාරය වන විට ශ්‍රී ලංකාවේ දකුනු පලාත්වල ප්‍රතිගාමී මහජන ව්‍යාපාරයක් දෙමල ජනයාට එරෙහිව මතු කරගනු ලැබ පැවතීම, ආන්ඩුවට පහසු යුද ජයග්‍රහනයක් ලබා දුන්නේ ය.

2008 ලෝක ආර්ථික හා මූල්‍ය අර්බුදය මගින් වෛශික පදනම් දැමූ ලොව පුරා පැන නැගි මහජන අරගලවල පොදු සටන් පාඨයක් බවට ලංකාවේ දෙමල ජන විලෝපනයට එරෙහි වීම අන්තර්ගත කෙරුනි යැයි ලිපිය ඇගවීමට උත්සාහ කිරීම ද ඒ ආකාරයෙන්ම ව්‍යාජයකි.

මෙම වෛෂයික යථාර්ථය කම්කරු පන්තියේ අව්‍යාජ ව්‍යාපාරයක් විසින් ජය ගනු ලැබිය යුතු ය. ඒ වෙනුවට එවැන්නක් සිදු නො වී යයි දෙමල ජනතාවගේ හිත සැනසීමට යත්න දැරීම හා එය හුදෙක් දෙමල ධනපතියන් විසින් ප්‍රවර්ධනය කරන ලදැයි පවසා දෙමල ජාතිකවාදයේ බල පෑමෙන් පීඩිත ජනයා නිදහස් කර ගත හැකි යයි සිතීම බොලඳ ය. මෙහි දී විශේෂයෙන් සටහන් කර ගත යුතු දෙයක් නම් ලිපිය මූලික වසයෙන් දෙමල පීඩිතයන් ප්‍රතිගාමී ජාතිකවාදයෙන් නිදහස් කර ගැනීමේ සත් චේතනාවෙන් ලියැ වී ඇති නමුත් එම අරමුනට එරෙහිව එය ඉටු කර ගැනීමේ මාර්ගය පිහිටා ඇති බව ය. නො එසේ නම් අරමුන විසින් ම එය ඉටු කර ගැනීමේ මාර්ගය අයුක්තිසහගත බව හෙලිදරව් කරනු ලැබ ඇති බව ය. 

උක්ත ලිපියේ මෙම විකෘති කිරීමට එරෙහිව, අප සටහන් කල යුතුව ඇත්තේ රටේ උතුරු-නැගෙනහිර දෙමල මහජනතාවට විර්ද්ධව වාර්ගික නොපනත්කම් කිරීමට එරෙහිව හා වාර්ගික යුද්ධයට එරෙහිව අනවරතව දශක තුනක් තිස්සේ ජාත්‍යන්තර උද්ඝෝෂනයක් දියත් කරමින් හා සමාජවාදී වැඩපිලිවෙලක් ඉදිරිපත් කරමින් සප්‍රතිපත්තිකව සටන් වැදුනේ සසප, ලෝසවෙඅ හා ජාත්‍යන්තර කමිටුව පමනක්මය යන්න යි.

ලිපියට අනුව, “…දෙමල ජනතාවට සුවිශේෂ වූ ප්‍රශ්න සහ දෙමල විසඳුමක් පිලිබඳ සූත්‍රය තොරොම්බල් කරමින් ශිෂ්‍ය සංගමය ඇත්ත වශයෙන්ම කරමින් සිටින්නේ, ධනේශ්වර පාලක ප්‍රභූව විසින් දේශපාලන බලය අල්ලාගෙන සිටින යල් පැන ගිය සමාජ ක්‍රමයට එරෙහිව, එනම් සිය පොදු සතුරාට එරෙහිව, සියලු ජනවර්ගවල හා ආගම්වල පීඩිතයන්ගේ එවන් ඒකාබද්ධ අරගලයක් වැලැක්වීමයි.” 

සසප නායකත්වය කලක සිටි දෙමල ජනතාවට සුවිශේෂි ප්‍රශ්න නැතයි ගෙන යන පක්ෂ අභ්‍යන්තර අරගලය මේ ආකාරයෙන් ප්‍රසිද්ධ වේදිකාවට ගෙන එමින් සිටින අතර එහි වෛෂයික අර්ථය වන්නේ එම කුප්‍රකට ධනවාදී සටන් පාඨය අනුගමනය කිරීම මගින් සිංහල ස්වෝත්තමවාදයේ ප්‍රහාරය ද මග හරින ගමන්ම, දෙමල පීඩිතයන් ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්ති වැඩපිලිවෙලට අනුගත කර ගත හැකිය යන මිත්‍යාවකි.

සසප ලිපිය උපුටා දක්වන 2009 පෙබරවාරි 4 ලෝසවෙඅ කතෘ මන්ඩල ප්‍රකාශය තුලම සදහන් කරන පරිදි,  “ශ්‍රී ලංකාවේ සහ අධිරාජ්‍යවාදී රටවල ඩයස්පෝරාවේ දෙමල ජනතාවගේ මිතුරන් වන්නේ කම්කරු පන්තියයි. අධිරාජ්‍යවාදී ලෝක පර්යායට එරෙහි අරගලයේ කොටසක් ලෙස යුද්ධය අවසන් කිරීම, ශ්‍රී ලංකා ධනේශ්වර රාජ්‍යය පෙරලා දැමීම සහ දෙමල ජනතාවගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් සහතික කිරීම සඳහා ශක්තියක් ඇති සහ ඒ සඳහා පන්ති අවශ්‍යතාවක් ඇති එකම සමාජ බලවේගය එයයි.”

මේ අනුව, “ජාතන්තර කමිටුවේ ශ්‍රී ලංකා ශාඛාව වන සසප, ශ්‍රී ලංකා හා ඊලාම් සමාජවාදී එක්සත් සමූහ ආන්ඩුවක් පිහිටුවීම සදහා සිංහල හා දෙමල කම්කරු පන්තියේ හා ගොවීන්ගේ විප්ලවවාදී සන්ධානයක් ගොඩනැගීමට සටන් කරයි. ශ්‍රී ලංකාවේ ධනේශ්වර පාලනය යටතේ හෝ 1947-1948 ඉන්දියානු උප මහද්වීපයේ ගොඩ නැගුනු ජාතික රාජ්‍ය පද්දතියේ සීමාවන් තුල මහජනතාවගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හෝ සමාජ අභිලාශයන් සාක්ෂාත් කරගත් නො හැකි ය. යටත් විජිත අතීතයේ සහ අඛන්ඩ අධිරාජ්‍යවාදී ආධපත්‍යයේ ප්‍රතිඵලයක් වන ශ්‍රී ලංකාවේ හා ඊලාමයේ පසුගාමීත්වය ජය ගනු හැකි වන්නේ ලෝක සමාජවාදී විප්ලවයේ කොටසක් ලෙස කම්කරු ගොවි ආන්ඩුවක් ස්ථාපිත කිරීමෙන් පමනි.”  [The SEP and the fight for the Socialist United States of Sri Lanka and Eelam, ICFI on release of SEP members by LTTE, 1998 දෙසැම්බර් 1] 

සසප හා එහි පුරෝගාමියා වූ විකොස දශක ගනනක් තිසිසේ සටන් වැදුනේ ඊලාම් ශ්‍රී ලංකා සමාජවාදී සමුහ ආන්ඩු සංගමයක් යන මෙම ඉදිරි දර්ශනය සදහා ය. උක්ත ලිපිය මෙම “ඊලම් ශ්‍රී ලංකා” යන්න සදහන් කිරීමෙන් වැලකී සිටී. අහම්බයක් ලෙස පෙනී යා හැකි වුවත් සෑම අහම්බයක් පිටුපස ම “අනිවාර්යතාවක්” ඇති බව අපි දනිමු. පසු කලෙක සසප නායකත්වය විසින් වර්ධනය කෙරුනු පිලිවෙතට අනුව ‘දෙමල ජනතාවට විශේෂ ප්‍රශ්න නැත’; එසේ නම්, ස්වයං-නීර්න අයිතිය පිලිබද ප්‍රශ්නයක් නැත. එහි අර්ථය ජාතික ප්‍රශ්නය ඉබේ ම, දැනටමත්, කොලඹ ආන්ඩුව එල්ටීටීඊය පරාජය කිරීමත් සමග හෝ පසුව විසදී ඇති බව ය. එවිට මෙම ‘ඊලාම් ශ්‍රීලංකා’ සටන් පාඨය වලංගු විය නො හැකි ය. ලිපියෙන් එය ගිලිහෙන්නේනට හේතු වූ අනිවාර්යතාව එයයි.   

සසප මුල සිටම පෙන්වා දී ඇති පරිදි ම උතුරේ දෙමල ජන අරගලය මැඩ පවත්වා කොලඹ ආන්ඩුවේ ජයග්‍රහනයකින් යුද්ධය අවසානය වීම දකුනේ කම්කරු පන්තිය මර්දනය සදහා අවකාශය විවෘත කර ගැනීමක් විය. එමෙන් ම දක්ෂිනාංශය ශක්තිමත් වීමකට මෙම යුද්ධ අවසානය හේතු විය. එය සිදු වූයේ දකුනු ප්‍රදේශවල පැන නැගිය හැකි මහජන කැරැල්ලකට විරුද්ධව පූර්වභංග ප්‍රහාරයක් පාලක පන්තිය විසින් දියත් කල වාතාවරනය තුල ය. 2009 අවසානයේ ආරම්භ කල සෙසු ආගම්වලට එරෙහි බෞද්ධ අන්තවාදී ප්‍රහාර, විශේෂයෙන් පාතලය මර්ධනය කිරීමේ මුවාවෙන් නීතියට පිටින් මිනී මැරීමේ රාජ්‍ය ව්‍යාපාරය සියලු මාධ්‍යවල හා මධ්‍යම පන්තියේ බහුතරයකගේ අනුමැතියෙන් නිර්බාධිතව ඉදිරියට යමින් තිබිනි. පක්ෂය දැක් වූයේ කල් පසු වූ, ඇල් මැරුනු ප්‍රතිචාරයකි. 

මෙම පිලිවෙත කොවිඩ් වසංගතය තුල මුස්ලිම් මෘත දේහ බලහත්කාරයෙන් අදාහනය කිරීමට ආන්ඩුව ගත් පියවරට පක්ෂයේ නිහඩ අනුමැතිය හිමි කර දීම දක්වා ඉදිරියට ගියේ ය. තමන්ගේ ම ඉතිහාසය මත පදනම් වී මෙම ප්‍රහාරයන්ට මුහුන දී අරගලය ඉදිරීයට මෙහවීම වෙනුවට වෙහෙස නිවා ගැනීමට එය හැඩ ගැසුනේ ය. මේ අයුරින්, මේ යුද්ධයට එක සතයක්, එක මිනිහෙක්, එක ලේ බිදුවක් නො දෙනු, උතුරින් නැගෙනහිරින් හමුදා ඉවත් කරනු යන ආකාරයෙන් ආරම්භ කර, අප්‍රතිහතව දශක තුනක් තිස්සේ ගෙන ගිය අරගලයේ දී, සිංහල ප්‍රදේශවල තමන් හුදකලා කල සතුරු ආකල්ප මග හැරීම සදහා මදක් අනුගත වීමට පක්ෂය යොමු වූ බව මේ මග හැරීම්වලින් පිලිබිමු වී ඇත.  

නිෂ්පාදනයේ භූගෝලියකරනය විසින් කුපිත කෙරුනු කුඩා රාජ්‍ය කැබලිති වෙන් කර ගැනීමේ අධිරාජ්‍යවාදී ව්‍යාපාරයත්, ජාතික විමුක්ති ව්‍යාපාරත්, වෘත්තීය සමිති ඇතුලු සියලු ජාතික දේශපාලන ව්‍යාපාරත් දකුනට ගමන් කරවනු ලැබීමත් තුල  වෙන්වීමේ නිදහස දක්වා වූ අයිතියක් ලෙස ජාතියක ස්වයං-නීර්නය සදහා වන උද්ඝෝෂනය ප්‍රතිගාමී කාර්යභාරයක් ඉටුකරන්නේ ය යන ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ න්‍යායික නිගමනය එම අනුගතවීම යුක්ති යුක්ත කිරීම සදහා පක්ෂ නායකත්වය විසින් යොදා ගන්නා ලදී. ඒ අනුව ස්වයං-නීර්නය කියා ප්‍රශ්නයක් නැත යි ඔවුහු තර්ක කලහ. ස්වයං-නීර්නය ගැන කතා කිරීම පවා හුදෙක් බෙදුම්වාදයක් නියෝජනය කරන්නේ යයි අර්ථකථනය කලහ. 

ජාත්‍යන්තර කමිටුවට අනුව නම්, පැහැදිලි සංක්‍රමනීය ඉල්ලීමක් වන ජාතික පරපීඩනයෙන් නිදහස් වීමට ඇති අයිතිය වශයෙන් ස්වයං-නීර්නය සදහා ඉල්ලීම ලෙනින්ගේ කාලයේ සිට ම වෙනම රාජ්‍ය හැදීම උනන්දු කරවීමක් පිනිස යොදා නො ගත්තේ ය. කම්කරු පන්තිය සමාජවාදී ඉදිරි දර්ශනය සදහා බලමුලු ගැන්වීමේ මූලෝපායට යටත් කල හැකි තාක් දුර අපි එය අත් නො හැර සටන් කර ඇත්තෙමු. වත්මන් අර්බුදය ජාතික කන්ඩායම් කෙරේ පීඩනය උග්‍ර කරන නිසා සවයං-නීර්නය ඇතුලු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ප්‍රශ්න වෙනදාටත් වඩා තියුනු ලෙස මතු වී ඇත. එහෙත් එය විසඳිම පදනම් කල යුතු ‘සත්‍යය නම්, “ස්වයං-නිර්නයේ” අත්‍යවශ්‍ය ප්‍රගතිශීලී අන්තර්ගතය – එනම්, ජාතික පරපීඩනය මුලිනුපුටා දැමීම– සාක්ෂාත් කරගත හැක්කේ, ශ්‍රී ලංකා හා ඊලම් සමාජවාදී එක්සත් ජනපදයක් සඳහා සසප වැඩපිළිවෙල හරහා පමනි’ යන්නයි. [The SEP and the fight for the Socialist United States of Sri Lanka and Eelam, ICFI on release of SEP members by LTTE, 1998 දෙසැම්බර් 1]

තව දුරටත් විස්තර කරන්නේ නම්, “ධනේශ්වර සමාජයේ දේශපාලන හා ආර්ථික සංවිධානයේ මූලික ඒකකයක් ලෙස ජාතික රාජ්‍යය පවතින තාක් කල්- ඉතිහාසයෙහි මේ මොහොතෙහි ‘ජාතික ප්‍රශ්නය’ ලෙස හැදින්වීමට ඉතා සුදුසු වන- ජාතික ගුටලුව පවතී. නමුත් මාක්ස්වාදී උපායන් ගලා එන්නේ, ජාතික රාජ‍්‍යයේ ‌ඓතිහාසික හා යල් පිනූ ස්වභාවය පිලිබද විද්‍යාත්මක වටහා ගැනීම කෙරෙනි.” (ඩේවිඩ් නෝත්, රුසියානු විපිලවය සහ නොනිමි විසිවෙනි සියවස, 171 පිටුව) එවන් ප්‍රශ්නයක් නැතැයි කම්කරු පන්ති පක්ෂය එය මග හරින තාක් දුරට අධිරාජ්‍ය ගැති ජාතික බෙදුම්වාදී අවස්ථාවාදය ස්වකීය රාජධානිය ඒ මත ගොඩ නගනවා ඇත.  

සසප ලිපිය එම වග කීමෙන් පලා යයි. එහි කැපී පෙනෙන ලක්ෂනය නම් එය ⁣ඓත්හාසික භෞතිකවාදී විදික්‍රමයට පිටුපෑම ය. ලියුම්කරු තමන්ට රිසි කරුනු පමනක් සමස්ථ සංතතියෙන් වෙන් කර ගනී. එයින් තමන් කැමති නිගමනවලට එලඹෙයි. ජාත්‍යන්තර කමිටුවේ නායකත්වය 1985 භේදයේ පාඩම් අවධාරනය කල බොහෝ අවස්ථාවල දී පෙන්වා දී ඇති පරිදි තත්කාරයවාදය ඉදිරිපස දොරෙන් එලියට දැමූ විට පිටුපස දොරෙන් රිංගා ගනී. විප්ලවවාදීයා මේ ගැන අවධානයෙන් සිටිය යුතු ය.

ඊලම්-ශ්‍රී ලංකා සමාජවාදී සමූහාන්ඩු සංගමයක් කරා – යාපනයේ දෙමල සිසුන්ගේ ප්‍රශ්නයට ප්‍රවිෂ්ටයක් Read More »

Warship

The US/UK attack on Yemen and the global eruption of imperialist war

Statement of the WSWS International Editorial Board

We post below the Statement of the World Socialist Web Site International Editorial Board, published in WSWS.org on January 13, 2024. We, theSocialist.LK endorse this statement in its entirety and invite our readers to carefully peruse it and grasp it for actions ahead.

The World Socialist Web Site unequivocally condemns Thursday’s attack by the United States and United Kingdom against Yemen. With no popular mandate, with no congressional or parliamentary authorization, without even an attempt at a serious explanation, the Biden administration in the US and the Sunak government in the UK have carried out an illegal act of war against an impoverished nation.

Warship
The aircraft carrier USS Dwight D. Eisenhower and the fast combat support ship USNS Supply transit the Strait of Hormuz, Dec. 14, 2023. [Photo: Navy Petty Officer 2nd Class Keith Nowak ]

The attack on Yemen is a major escalation of the developing war in the Middle East. Since the beginning of Israel’s genocide in Gaza, the US and its imperialist allies in NATO have overseen a massive militarization of the region, directly targeting Iran. This is itself part of an expanding global war, including the US-NATO war against Russia and the developing economic and military conflict against China.

US President Joe Biden did not even see fit to go on national television to explain the launching of a new war, under conditions in which there is overwhelming popular opposition to the expansion of war in the Middle East. As the Pentagon was planning to attack Yemen, Defense Secretary Lloyd Austin was admitted to the intensive care unit of Walter Reed Hospital, with the knowledge of the chairman of the Joint Chiefs of Staff but unbeknownst to the president. This bizarre episode underscored the reality that US war-making is operating on autopilot, increasingly outside the pretense of civilian oversight.

As always, the rationale provided to justify the war is a pack of lies. Biden declared that the missile strikes were “defensive” and “a direct response to unprecedented Houthi attacks.” The American media, with the same breathless reporting that has accompanied every US military operation, proclaims that a country with a gross domestic product 700 times smaller than the United States is carrying out “intolerable” actions, against which the American military is “forced” to defend itself. Overnight, Yemen’s Houthis have been turned into a new bogeyman, requiring urgent military action without any discussion or explanation. 

In coordination with the Israeli genocide in Gaza, the United States has dispatched to the Middle East a massive military armada, consisting of two aircraft carrier battle groups, multiple guided missile destroyers, an unknown number of submarines and dozens of warplanes. These forces have provided logistics, reconnaissance, and target selection to Israel in a deliberate effort to provoke retaliation from Iran and its allied forces such as the Houthis. 

Yet, supposedly it is Yemen that is the “aggressor,” carrying out “unprecedented attacks” on US military forces deployed in the Red Sea, thousands of miles from the US border. American imperialism, which has a military larger than that of the next 10 countries combined, claims to be waging a “defensive” war on the other side of the world against a small, oppressed and impoverished country.

“We’re not interested in a war with Yemen,” asserted the Pentagon on Friday, “We’re not interested in a conflict of any kind.”

In fact, the imperialist powers have been waging a war against the population of Yemen for nearly a decade. The Houthis in Yemen have been subject to ruthless slaughter, waged by Saudi Arabia but armed and financed by the United States. According to the United Nations, 377,000 people have been killed in a genocidal campaign that has involved blockades resulting in mass starvation and disease. First under Obama and then under Trump, the US financed this assault with more than $54 billion in military equipment, aided and abetted by its imperialist allies, including the UK. 

The devastation of Yemen is part of more than 30 years of unending and expanding war, spearheaded and led by American imperialism, following the dissolution of the Soviet Union in 1990-91. This included the first Gulf War in 1990; the dismantling of Yugoslavia, culminating in the war against Serbia in 1999; the invasion of Afghanistan in 2001; the second war against Iraq in 2003; the war against Libya in 2011; and the CIA-backed civil war in Syria that began the same year.

Every single administration since that of Bill Clinton has authorized military operations, airstrikes, and destabilization operations in Somalia, across the Gulf of Aden from Yemen, seeking to control the critical waterway leading to the Suez Canal.

The launching of military strikes against Yemen marks a new stage in the deepening imperialist military offensive throughout the Middle East and beyond. The US and its imperialist allies are waging a de facto war against Iran, working to eliminate Iran’s military allies throughout the Middle East. The strikes against Yemen are directed at encircling Iran and provoking it into retaliation against US forces, which could be used to justify a full-scale war against Tehran.

The immediate antecedent for the escalating war in the Middle East, of which the genocide in Gaza is a part, is the collapse of Ukraine’s “spring offensive.” But the imperialist powers are doubling down. “Backing Ukraine is key to the West’s security,” declares The Economist, while Foreign Affairs asserts that “Victory Is Ukraine’s Only True Path to Peace.”

Overriding all of this, the United States is involved in a struggle to fend off the challenge posed by China to its global hegemony, which threatens to trigger a shooting war in the Pacific. In the US media and political circles, there is growing talk of a new “axis of evil” involving Iran, China and Russia. 

Each one of these conflicts cannot be understood in isolation. The bombing of Yemen is part of a global counter-revolution, in which the imperialist powers are seeking to reestablish direct control over their former colonies.

The countries carrying out this agenda are the old imperialist powers: the US, UK, France, and Germany. The British ruling class, unable to carry through its policies independently, seeks to exploit the so-called special relationship, that is, Britain’s role as the principal ally of American imperialism, to advance its own interests on a global stage. 

Every war launched by the US and its imperialist allies has ended in one bloody debacle after the other, with millions of people killed. But each disaster only reinforces the determination of US imperialism to use war as a means to secure its global hegemony.

American Imperialism, to paraphrase the words of Leon Trotsky, is “tobogganing towards disaster with eyes closed.”

Over the past three months, millions of people all over the world have marched in protest of the US-backed Israeli genocide in Gaza. The US strikes on Yemen occurred on the same day as the International Court of Justice heard devastating evidence that Israel, and by extension the United States, were responsible for genocide in Gaza.

The response of US imperialism to these mass popular protests and exposures of its war crimes has been to accelerate its war plans. This is because the eruption of war, genocide and political repression is not an aberration. Imperialism, as Lenin explained, is not merely a policy, but rather a specific historical stage of capitalist development. Opposition to imperialism is, therefore, a revolutionary question.

It is not a matter of appealing to the capitalist governments responsible for these crimes to alter course, but rather mobilizing the working class, fusing the struggle against war with the developing struggles of workers all over the world against inequality and exploitation. The logic of these struggles requires the conquest of political power by workers all over the world, the expropriation of the capitalist oligarchs and war criminals, and the socialist reorganization of economic life on a world scale.

The US/UK attack on Yemen and the global eruption of imperialist war Read More »

Scroll to Top