politics & economics

දස දහස් ගණනින් කොටුවට පැමිණි ගුරු විදුහල්පතිවරු

වැටුප්, දීමනා ලබා නොදීමේ ආන්ඩුවේ පියවර හා කම්කරු අරගල

එල්. පී. උදයප්‍රේම  විසිනි.

මේ වසර  ආරම්භයේ සිට පැන නැගුනු කම්කරු විරෝධතා හා වැඩ වර්ජන දිනපතා වර්ධනය වෙමින් පවතී. මාස දෙකකට ආසන්න වෙමින් පවතින විශ්ව විද්‍යාල අනධ්‍යන සේවක වර්ජනය හා දුම්රිය, ගුරු, තැපැල් ඇතුලු පිපිරී එන අවශේෂ අරගලයන් මගින් පෙන්වනු ලබන්නේ, ආන්ඩුවේ සමාජ ප්‍රතිවිප්ලවීය ප්‍රහාරයන්ට එරෙහි ව කම්කරු පංතියෙන් පැන නැගෙන බරපතල ප්‍රතිවිරෝධය යි.

දිවයින අලලා වැඩෙන්නේ වැටුප්, දීමනා රැක ගැනීමේ අරගලයකි. ආන්ඩුව හා ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල ක්‍රියාවට දමන මෘග ආර්ථික සැලසුම් හා ආහාර ඇතුලු අත්‍යාවශ්‍ය ද්‍රව්‍ය මිල පිම්මේ  ඉහල යෑමෙන් ඇති කෙරෙන රුදුරු කොන්දේසි එකී අරගලය වඩාත් තීව්‍ර කරයි.

පැන නැගී ඇති වැඩි වැටුප් හා දීමනා සඳහා වූ අරගලය ආන්ඩුවේ ආර්ථික සැලසුම් සමග කෙලින් ම ගැටෙන බව  දන්නා ආන්ඩුවේ ප්‍රතිචාරය වී ඇත්තේ, රාජ්‍ය සේවයේ සියලුම අංශයන්හී වැටුප් වැඩි කිරීමක් හෝ දීමනා ලබා දීමක් සිදු නො කරන බව කල් තියා ප්‍රකාශයට පත් කිරීම ය. එය පංති යුද්ධය නිවේදනය කිරීමකි.

දස දහස් ගණනින් කොටුවට පැමිණි ගුරු විදුහල්පතිවරු
දස දහස් ගණනින් කොටුවට පැමිණි ගුරු විදුහල්පතිවරු

දිගු කාලයක් ඇදී යන, අනධ්‍යන සේවක වර්ජනය සම්බන්ධයෙන් ජනාධිපතිගේ උපදෙස් මත, අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශ ලේකම් තිලකා ජයසුන්දර පසුගිය 12දා,  වැටුප් වැඩිවීමක් සිදු නො වන බවට අධ්‍යාපන ප්‍රතිපාදන කොමිසමට දන්වා එවා ඇති ලිපියෙන් එය වඩාත් තහවුරු වේ. එය ආන්ඩුවේ මැති ඇමතියන් රෑ දවල් ජප කල ප්‍රකාශයට නිල මුද්‍රාව තැබීමකි.

වැටුප් වැඩිවීම් හා දීමනා ලබා නො දීමට ආන්ඩුව ගත් තීන්දුව කෙරෙහි වැඩ කරන ජනයා අතර බලගතු විරෝධයක් ජනනය කෙරෙන බව දන්නා ආන්ඩුව, වැඩ වර්ජන හා විරෝධතා වැලක්වීමට “විශේෂඥ කමිටුව” නමින් ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී යාන්ත්‍රනයක් ප්‍රකාශයට පත් කර ඇත. 

වර්ජන හා විරෝධතා මගින් සේවකයන් ඉදිරිපත් කල සියලුම ඉල්ලීම් ජනාධිපතිවරයා විසින් අටවා ඇති  “විශේෂඥ කමිටුව”ට ඉදිරිපත් කල යුතු ය. විසඳුම් ලබා දීමට රජය සලකා බලන්නේ එකී ඉල්ලීම් පිලිබඳ මෙම ‘විශේෂඥ‘  කමිටුවේ නිර්දේශයන්ට අනුව මිස කම්කරු වෘත්තීය සමිතිවල ඉල්ලීම් උඩ නො වේ.

කම්කරු පංතියට රහසින්, ධනපති පාර්ලිමේන්තුවේ ද අනුමැතියකින් තොරව, හිටපු ජනාධිපති ලේකම්වරයකු වූ උදය සෙනෙවිරත්න නැමැත්තෙකුගේ සභාපතිත්වයෙන් හා තවත් ආන්ඩු ගැති නිලධාරීන් 4 දෙනෙකුගෙන් සැදුම් ලත් උක්ත කමිටුව ජුනි 11දා ජනාධිපතිවරයා විසින් අටවා ගැනුනකි. ඒ කමිටුවට මුවා වී ජනාධිපතිවරයා  මාන බලන්නේ, තම  ඉල්ලීම් පිලිබඳ ව ආන්ඩුවට හා බලධාරීන්ට බලපෑම් කිරීමට, තීරන වෙනස් කරවීමට කම්කරු පංතියට පවතින ප්‍රජාතන්ත්‍රීය අයිතිය උදුරා ගැනීමට බව පැහැදිලි ය.

එහි එල්ලය වන්නේ, ආන්ඩුවේ කම්කරු විරෝධී සැලසුම්වලට එරෙහි ව පැන නැගී එන කම්කරු පංතියේ  ප්‍රතිවිරෝධය උපන් ගෙයිම වලලා දැමීම යි. වර්ජන, අරගල නවතා ආන්ඩුව අටවා ඇති “විශේෂඥ කමිටුවට” යටත් වන ලෙස ආන්ඩුව කම්කරුවන්ට බල  කරන්නේ එබැවිනි.

වැටුප් ඇතුලු අයිතීන් රැක ගැනීමේ අරගලයේ නියැලී සිටින  වැඩ කරන ජනයා,  ආන්ඩුවේ  ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී, ප්‍රකෝපකාරි ඉහත  පියවරයන් දැඩිව  ප්‍රතික්ෂේප කල යුතු ය. තම යුක්තියුක්ත ඉල්ලීම් දිනා ගැනීමට ඇති අයිතිය පැහැර ගැනීමට හෝ කම්කරු පංතිය දිනාගෙන ඇති ප්‍රජාතන්ත්‍රීය අයිතීන් උදුරා ගැනීමට ආන්ඩුවට ඉඩ නො දිය යුතු ය. විශේෂඥ කමිටු උගුල  ප්‍රතික්ෂේප කිරීම ඒ සඳහා ගත යුතු මූලික පියවරකි.   

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් තහනම් කිරීමට අර අඳින මෙබඳු  ප්‍රකෝපකාරී ක්‍රියා කම්කරු පංතියට අලුත් දේවල් නො වේ. වික්‍රමසිංහමත් ඇමතිකම් දැරූ 1977 එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ ආන්ඩුවෙන් ද, සෙසු ආන්ඩුවලින් ද මේ දක්වාමත් අත් හදා බැලෙමින් පවතිනුයේ කම්කරු විරෝධී ක්‍රියාවන් ය.

අද ඒවා වඩාත් රුදුරු ලෙස ක්‍රියාවට දැමීමට ධනපති ආන්ඩු හැරී සිටින්නේ කම්කරු පංතියේ සකලවිධ උරුමය උදුරා ගැනීමෙන් තොරව තම පැවැත්ම රැක ගත නොහැකි බව ධනපති ආන්ඩු ඒත්තු ගෙන සිටින බැවිනි. වැඩ වර්ජන, විරෝධතා මැඬිමට පොලිසි හා කැරලි මර්දන ඒකක නිරන්තරයෙන් උසි ගැන්වීම වශයෙන් ද, අධිකරන තහනම් නියෝගයන්ට කම්කරු උද්ඝෝෂන යටත් කිරීම් වශයෙන් ද, චක්‍ර ලේඛන ඇතුලු විවිධ අනපනත් අලුතින් පනගන්වමින්  සටන්කාමීන් දඩයම් කිරීම් වශයෙන් ද මෙකී වැඩ පිලිවෙල දැනටමත් දියත් කර ඇත. ඊනීයා විශේෂඥ කමිටුව එහි දිගුවකි.

වෘත්තීය සමිතිවල ක්‍රියා කලාපය

වැටුප් වැඩිවීම් හා දීමනා ලබා දීමට නො හැකි යැයි  නිල ප්‍රකාශයක් කරමින් ද වැඩ වර්ජන “විශේෂඥ කමිටුව”ට යටත් කිරීමට කටයුතු කරමින් ද ජනාධිපතිවරයා ගෙන ඇති  පියවරට වෘත්තීය සමිති, සන්ධාන හා පෙරමුනු හුදු විරෝධතාවක්වත් දක්වා නැත. වැටුප් වැඩිවීම්, දීමනා ලබා දීමට නො හැකි ය යන ආන්ඩුවේ නිල ප්‍රකාශය වසාලමින් සමිති නායකයන් තොරොම්බල්  කරන්නේ ආන්ඩුවෙන් ඉල්ලීම් ලබා ගත හැකි බව යි. නොබෝදා,  ගුරු -විදුහල්පති වෘත්තීය සමිති සන්ධානයේ නායකයකු වන, ලංකා ගුරු සංගමයේ ලේකම් ජෝසප් ස්ටැලින්, “අමාත්‍යාංශය  දීමනාව ලබා දෙන බවට පොරොන්දු වී තිබේ”යැයි කල ප්‍රකාශය ඊට කදිම උදාහරනයකි . අමාත්‍යාංශය ඉටු නො කල මේ පොරොන්දුව “ලබා දෙන බවට” ස්ටැලින්  දශක දෙකකට වඩා වැඩි කාලයක් තම සාමාජිකයන්ට ම වමාරා ඇති බව  ඔහුට  අමතකවීමෙන් පෙන්නුම් කරන්නේ ඔහුගේ නිර්ලජ්ජිත ධනපති ගැති කමයි. ඊට බිංදු මාත්‍රයකින් වෙනස් නැති බව අනධ්‍යන, ගුරු විදුහල්පති, දුම්රිය, තැපැල් අරගල දශක දෙක තුන යට ගසා සිටීමෙන් සමිති නායකත්වය ඔප්පු  කර ඇත.

ආන්ඩුවේ හා වෘත්තීය සමිතිවල අවශ්‍යතාවන්ට සපුරාම පටහැනිව කම්කරු පංතියේ අව්‍යාජ අරගල පුපුරා යන්නට පටන් ගෙන ඇත්තේ සිය අයිතීන් රැක ගැනීමේ එල්ලයෙනි. මැයි හා ජුනි මස තුල පැන නැගුනු කම්කරු අරගල පෙන්වන්නේ ඒ වෛෂයික සත්‍යය යි.

ජුනි 21දා ට විශ්ව විද්‍යාල අනධ්‍යන සේවක වර්ජනයට දින 50ක් පිරීම වර්ජන රැල්ල තුල ම කැපී පෙනෙන සංසිද්ධියකි.

වැටුප් දීමනා වැඩි කිරීමක් සිදු නොවන බවට ජූනි 12 දා ආන්ඩුව  සිදු කල තර්ජනාත්මක ප්‍රකාශය මධ්‍යයේ අනධ්‍යන සේවකයන්ගේ ප්‍රති උත්තරය වී ඇත්තේ තම අරගලය තීව්‍ර කිරීමයි. ඉල්ලීම්  ලබා නොදෙන ආන්ඩුවට අභියෝග කරමින්, විශ්ව විද්‍යාල මූලික කොට ගනිමින් ජුනි 14දා සිට යලි විරෝධතාවන්ට අවතීර්න වීමත්, ලබන සතියේ දී සියලුම අනධ්‍යන සේවකයන්ගේ සහභාගිත්වයෙන් විරෝධතා උද්ඝෝෂනයක් කොලඹ පැවත්වීමට සංවිධාන කිරීමත් එම අරගලය කුලු ගැන්වීමකි.

ඊට සමාන්තරව වැටුප් විෂමතා විසඳන ලෙස ඉල්ලා, ජුනි 12දා සිට, ගුරු විදුහල්පති වෘත්තීය සමිති සන්ධානය, අධ්‍යාපන කලාප කාර්යාල මට්ටමින් විරෝධතා 100 ක් සංවිධාන කොට ඇත. සාමාන්‍ය පෙල විභාග ප්‍රශ්න පත්‍ර ඇගයීම් රාජකාරියේ නිරත ගුරුවරු, තමන්ට නියමිත සංයුක්ත දීමනාව ඉල්ලමින්, ඇගයීම් කටයුතුවලින් ඉවත් ව, 12දා, පැවත් වෙන විරෝධතාවට එක් වූහ.

ජූනි 25 දා විසඳුම් නොලැබුනහොත් දැඩි  සමිති  ක්‍රියා මාර්ග ගන්නා බවට ගුරු විදුහල්පති වෘත්තීය සමිති සන්ධානය මාධ්‍යයට ප්‍රකාශ කොට තිබුනේ මේ තතු මධ්‍යයේ ය. ඒ අනුව, 26 දා ගුරු විදුහල්පතිවරු අසනීප නිවාඩු දමා එක් දින  වැඩවැරීමකට සහභාගී වූ අතර එදින සවස පැවති ගුරු උද්ඝෝෂනය පොලීසිය කදුලු ගෑස් හා ජල ප්‍රහාර එල්ල කර මර්දනය කලේය. වර්ජනය පසුදා ද පැවැත්විනි.

දුම්රිය ස්ථානාධිපතිවරුන්ගේ උසස්වීම් අදාලව පවතින ගැටලු නො විසඳේ නම් වැඩ වර්ජනයකට යෑමට සිදු වෙන බව ශ්‍රීලංකා දුම්රිය ස්ථානාධිපති සංගමය ජුනි 12 දා  දුම්රිය බලධාරීන්ට හා ආන්ඩුවට අනතුරු ඇඟවී ය.  

ශ්‍රේනි උසස්වීම් ප්‍රශ්නය නොවිසඳීමෙන් ස්ථානාධිපතිවරුන්ගේ ඉහලම තනතුරු වන දිස්ත්‍රික් ප්‍රවහන පරික්ෂක ශ්‍රේනියට ඇතුල්වීමේ අවස්ථාව වැලකී යයි. මෙය විසඳන ලෙස  කාලයක් තිස්සේ  ඉල්ලීම් ඉදිරිපත් වී ඇත. 

ජුනි 6 දා දුම්රිය ධාවනාගාර 5න් 2ක දුම්රිය රියදුරන් වර්ජනයකට පිවිසුනේ ද ඔවුන්ගේ උසස්වීම්  හා බඳවා ගැනීම් ප්‍රමාදයට විරුද්ධව ය. ගැටලුව විසඳීමට දුම්රිය බලධාරීන් එකඟ වීමෙන් අනතුරු ව දින 3ක් පැවති වර්ජනය අත් හිටුවීමට සමිති නිලධරය තීන්දු ගත්තේ ය.

දිගු කාලයක සිට සිය ඉල්ලීම් උඩ විටින්විට වර්ජනයට ආ  තැපල් සේවකයන්, ජුනි12 දින අසනීප නිවාඩු වාර්තා කරමින් එක් දිනක් පමනක් සේවයෙන් ඉවත් වී සිටීමේ විරෝධතාවකට තැපැල් වෘත්තීය සමිති ඒකාබද්ධ පෙරමුන යොමු කලේ ය. වෘත්තීය සමිති 23ක් ඊට සහයෝගය දැක්වූ අතර 21000ක සේවක සංඛ්‍යාවක් විරෝධතාවට සහභාගී වූ බව වෘත්තිය සමිති පෙරමුන ප්‍රකාශ කරයි.

තැපැල් දෙපාර්තමේන්තුවේ 5000ට වැඩි පුරප්පාඩු ඇතත් එය පිරවීමට බලධාරීන් ක්‍රියා නො කරන බවට තැපැල් සේවකයෝ සඳහන් කරති. මේ මගින් වැඩි වැඩ කොටසක් සේවකයන් මත පැටවේ. උප තැපැල් ස්ථානාධිපති තනතුරේ 400ට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් වැඩ බලන පදනමින් වසර ගනනාවක් සිටිති. ඒ සියල්ල ස්ථීර කිරීමත්, පුරප්පාඩු පිරවීමත් ඉල්ලීම් අතර ප්‍රධාන වේ.

මේ ඉල්ලීම් මේ මස 24දාට පෙර ලබා නො දෙන්නේ නම් අඛන්ඩ වෘත්තිය සමිති ක්‍රියා මාර්ග ගන්නා බව සමිති පෙරමුන ප්‍රකාශ කොට ඇත.

රජයේ මිනින්දෝරු නිලධාරිහු, මැනුම් කටයුතු පුද්ගලීකරනය කිරීමට ආන්ඩුව ගන්නා  පියවර නතර කිරීම ඇතුලු ඉල්ලීම් 10ක් මුල් කර ගත් විරෝධතාවකට පිවිසුනාහ. එහි පියවරක් ලෙස ජුනි 10 දා අසනීප නිවාඩු වාර්තා කොට සේවයෙන් ඉවත් වූහ.

එකී පියවර ගත්තේ, මේ වසරේ මාර්තු 28 දින සිට ඔවුන් අඛන්ඩ ව නිරත ව සිටින අකුරට වැඩ කිරීමේ වෘත්තීය ක්‍රියා මාර්ගයක් මධ්‍යයේ  ය.

මැනුම් සභාවට මිනිදෝරු නිලධාරීන් පත් කර ගැනීම, දීමනා යාවත් කාලීන කර ගැනීම, ඔවුන්ගේ  නවාතැන් හා ප්‍රවහන ගැටලු විසඳා ගැනීම, උසස්වීම් ලබා දීමේ විධිමත් බව, වාර්ෂික ස්ථානමාරු ගැටලු විසඳා ගැනීම, ශ්‍රේනි උසස්වීම් ලබා ගැනීම, තවමත් ස්ථීර නොකෙරුනු අය ස්ථීර කර ගැනීම සහ මිනින්දෝරු සේවාවේ පවතින පුරප්පාඩු 350 සම්පූර්න කර ගැනීම අනිකුත් ඉල්ලීම් අතර වේ.

ජුනි 3 දා උතුරු මැද පලාතට අයත් පලාත් පාලන ආයතනයන්හි අනියම් සේවකයන් ස්ථීර කරන ලෙස ඉල්ලමින් උද්ඝෝෂනයක් අනුරාධපුර නගර මධ්‍යයේ පැවැත්වින. ඊට සහභාගි වූ අනියම් කම්කරුවෝ ඩී.එස්. සේනානායක වටරවුමේ සිට පාගමනින් ප්‍රධාන මාර්ගය ඔස්සේ උතුරු මැද පලාත් සභාව ඉදිරියට පැමින එය  ඉදිරියේ විරෝධතා දැක් වූහ.

84000ට වැඩි අනියම් කම්කරුවෝ, දිවයින පුරා නගර සභා, මහනගර සභා සහ ප්‍රාදේශීය සභාවල සේවයේ නියුතු ව සිටිති. එම කම්කරුවන් අතර වසර  20ට වඩා වැඩි සේවා දිගුවක් ඇති කම්කරුවන්ගේ පවා සේවය ස්ථීර කොට නොමැත.

ශ්‍රී ලංකා පලාත් පාලන සේවක සංගමයේ උතුරු පලාත් ලේකම් එම්.ගිහානි  මෙසේ පවසයි: “අපි දැනට වසර 22ක් අනියම් සේවකයන් හැටියට සේවය කරනවා. ස්ථීර කරන බවට පොරොන්දු දීලා පාලකයෝ වරින්වර අපිව රැවට්ටුවා. බලධාරීන් සමග සාකච්ඡා  කලත් මෙතෙක් විසඳුම් ලබා දුන්නේ නැහැ.”

2015 දී මාර්ග සංවර්ධන අධිකාරියට බඳවා ගත් මාර්ග නඩත්තු කම්කරුවන් 1000කගේ සේවය මෙතෙක් ස්ථිර කර නැතැයි එම කම්කරුවන් සාමාජිකත්වය දරන එක්සත් පොදු සේවක සංගමය පවසයි. එනිසා  ජුනි 12දා රැකියා  ස්ථීර කරන ලෙස බලකරමින් ඔවුන් මහාමාර්ග අමාත්‍යාංශය ඉදිරිපිට විරෝධතාවක නියැලීමට නියමිත ය.

මාර්ග නඩත්තු කම්කරුවෙකුගේ දිනක වැටුප රු.825කි. මාසයකට හිමි නියමිත දින ගනන සේවය කලොත් රු.5000ක දීමනාවක් හිමි වේ. විවිධ දුෂ්කරතා මධ්‍යයේ ජීවත් වන කම්කරුවෙකුට එකී එල්ලය ජයගැනීම අසීරු කටයුත්තකි. එම නිසා ඔවුන්ට ලබා ගැනීමට හැකි වන්නේ රු.25000ට අඩු සොච්චම් වැටුපක් බව එම සංගමයේ ලේකම් නිහාල් අජිත් පැවසී ය. 

කම්කරු අරගලයන්ට සමාන්තරව  ජුනි 3දා බදුල්ල නගරයට රැස්වූ ඌව පලාතේ රැකියා විරහිත උපාධිධාරිහු රැකියා අවස්ථා තහවුරු කරන ලෙස ඉල්ලමින් විරෝධතාවක් පැවත් වූහ. පලාත් සභාව ඉදිරියේ  විරෝධතාව පැවත් වූයේ බදුල්ල විල්ස් පාක් ක්‍රිඩාංගනයේ සිට බදුල්ල නගරයේ බසාර් වීදිය, පහල වීදිය හා තැපැල්හල පාර ඔස්සේ පැමිනි පෙලපාලියකින් අනතුරුව ය.

රැකියා විරහිත සම සෞඛ්‍ය උපාධිධාරිහු රාජ්‍ය සේවයට වහා බඳවා ගන්නා ලෙස ආන්ඩුවට බලකිරීමේ උද්ඝෝෂනයක් ජුනි 12දා සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය ඉදිරිපිට පැවත් වූහ. මේ වනවිට  රැකියා නො ලැබුනු උපාධිධාරින් සංඛ්‍යාව 1000ට අධික ය.

හෙද, ඖෂධවේදී, භෞතචිකිත්සක ආදී සේවාවන්ට අදාලව උපාධිය සම්පූර්න කල උපාධිධාරින්ට රජය  රැකියා ලබා නොදෙන්නේ එම සේවාවල විශාල පුරප්පාඩු පවතිද්දී යැයි සම සෞඛ්‍ය විද්‍යා උපාධිධාරී එකමුතුව සදහන් කරයි .

කාලයක් තිස්සේ නො විසඳී පවතින ගැටලු වහා විසඳන ලෙස බලකරමින් මැයි 27දා සිට අකුරට වැඩ කිරීමේ විරෝධතාවක ග්‍රාම නිලධාරීහූ නියැලුනාහ. ජුනි 7දා ග්‍රාම නිලධාරි සංගමය සහ ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාල නිලධාරීන් අතර සිදුකල  සාකච්චාවේදී විසඳුම් ලබා දෙන බවට වූ  පොරොන්දුව උඩ විරෝධතා තාවකාලික ව අත් හිටුවා තිබේ.

එලැඹ ඇති මැතිවරන තතු තුල සොච්චමක් ලබා ගැනීමට හා එමඟින් සාමාජිකයන් අතර වැහැරී ගිය තම අධිකාරිය යලි වාරු කර ගැනීමට සමිති නායකත්වයට  සුලු හෝ බලාපොරොත්තුවක් තිබුනේ නම්, ඉල්ලීම් නොදීමේ ආන්ඩුවේ පියවරෙන් එය බිඳ දමා ඇත. ජාමූඅ සහ ආන්ඩුව ගෙන යන පිලිවෙත පිලිගන්නා මේ වෘත්තීය සමිති – ලංකා විදුලි බල මන්ඩලය, තෙල් සංස්ථාව, ටෙලිකොම් ඇතුලු පුද්ගලිකරනයට මුහුන පා තිබෙන 400ට අධික රාජ්‍ය ආයතනයන්හී සමිති නායකත්වය – කම්කරු පංතියට විකල්පයක් ඉදිරිපත් කිරීමට අසමත්ව සිටි. ඒ වෙනුවට කම්කරු  අරගල අසංවිධානකොට තැබීම, ධනපති පාලකයන්ගේ බොරු සාකච්ඡාවල රස්තියාදු ගැස්සීම, කල් මැරීම හා අවශේෂ කම්කරු කොටස්වලින් භේද කොට හුදකලා කිරීම, සමිති  සිය පිලිවෙත බවට පත් කර ගෙන ඇත . 

මීට එරෙහි ව සටන් සංවිධානය කිරීමට, කම්කරු පංතියේ අව්‍යාජ අවශ්‍යතාව නියෝජනය කෙරෙන ලෙස තම සේවා  ස්ථානවල ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී බල සංස්ථා ලෙස කම්කරු කමිටු ගොඩ නැගීමට කම්කරුවන් මූලිකත්වය ගත යුතු වේ. කම්කරුවන්ට රහසින් තීන්දු ගන්නා සමිති නිලධරයේ යටිකූට්ටු වැඩ වෙනුවට  තමන්ගේ අරගලය කවර ක්‍රියා මාර්ග, පිලිවෙත් මත සංවිධාන කරන්නේ ද යන්න ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීව සාකච්ඡා කොට තීන්දු තීරන ගැනීමට මෙම කමිටු තුල කම්කරුවන් යොමු විය යුතු ය. ශ්‍රේනිවාදී හා භේදකාරී මොනම දෙයකට හෝ ඉඩ නොදෙන කම්කරු පංතියේ එකමුතුවකට මග සාදා ගත හැක්කේ ඒ හරහා පමනි.

කම්කරුවන්ගේ මෙම නව සංවිධාන තම අතට දේශපාලන බලය ලබා ගැනීම සඳහා ධනපති පාලක පංතියට හා ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල ඇතුලු අධිරාජ්‍යවාදී මූල්‍ය කථිපයාධිපත්‍යයට එරෙහිව සමාජවාදී ජාත්‍යන්තරවාදී වැඩපිලිවෙලකින් මෙහෙයවා ගැනීමකින් තොරව කිසිදු සමාජ අයිතියක් ආරක්ෂා කර ගත හැකි නොවේ. යුද්ධය හා සමාජ ප්‍රතිවිප්ලවය පරාජය කිරීම සඳහා මෙම කමිටු ජාතිකවත්, ජාත්‍යන්තරවත්  එකමුතු කර සංවිධානගත කරන ජාත්‍යන්තර දේශපාලන වැඩපිලිවෙල ඉදිරිපත් කරන්නේ කම්කරුවන්ගේ ලෝක පක්ෂය වන හතරවන ජාත්‍යන්තරයේ ජාත්‍යන්තර කමිටුව (හජජාක) හා එහි ජාතික ශාඛා යි. අන් සියල්ලටමත් මත්තෙන්, හජජාක ලංකා ශාඛාව වන සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය ගොඩ නැගීමත්, ඒ තුල ඉදිරි මහජන අරගලවලට නායකත්වය සම්පාදනය කල හැකි අව්‍යාජ විප්ලවවාදී නායකත්වය ස්ථාපිත කිරීමත් කම්කරු පන්තියේ ජීවිතය හා මරනය පිලිබඳ ප්‍රශ්නයකි. සසප නායකත්වයේ ප්‍රතිගාමී ප්‍රවනතාවන්ට එරෙහිව නායකත්වයේ මෙම අර්බුදය විසඳීමේ අරගලය සසප-වම ෆැක්ෂනය පෙරට ගනිමින් සිටී. එම අරගලය සමග බද්ධ වන ලෙස අපි අප පාඨකයන්ගෙන් ඉල්ලා සිටිමු.  

සටහන:  මෙම ලිපිය පල කිරිමෙන් පසු, කර්තෘ විසින් වෙබ් අඩවියේ දේශපාලන පිලිවෙත අනුව ලිපියට එක් කරනු ලැබ ඇති අවසන් ජේදයේ අවසන් කොටසට, ලිපියේ ⁣ලේඛක තම බලවත් නොඑකඟතාවය පලකර ඇති බව සලකන්න. 

වැටුප්, දීමනා ලබා නොදීමේ ආන්ඩුවේ පියවර හා කම්කරු අරගල Read More »

එක්සත් ජාතීන්ගේ වාර්තාව සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල ඉහල යන නය බර විස්තර කරයි

නික් බීම්ස්

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2024 ජුනි 18 දින ‘’ UN report details developing countries’ rising debt burden” යන හිසින් පල වූ නික් බීම්ස් විසින් ලියන ලද  ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය සුනිල් ප්‍රනාන්දු විසිනි.

බිලියන සංඛ්‍යාත ජනතාවන් දරිද්‍රතාවයේ ගැඹුරට තල්ලු කරමින්, බැංකු හා මූල්‍ය ආයතනවල ලාභ තර කිරීම සඳහා දුප්පත් හා අඩු සංවර්ධිත රටවල ධනය උරා බොන යෝධ වැකුම් ක්ලීනරයක් ලෙස ගෝලීය මූල්‍ය පද්ධතිය ක්‍රියාත්මක වේ.

මෙම මස මුලදී එක්සත් ජාතීන්ගේ වෙලඳ හා සංවර්ධන සමුලුව (UNCTAD) විසින් සකස් කරන ලද ගෝලීය වෙලඳාම පිලිබඳ වාර්තාවේ සෑම පිටුවකින්ම පාහේ ආර්ථික හා දේශපාලන ජීවිතයේ මෙම කරුන ඉස්මතු වේ.

එක්සත් ජාතීන්ගේ වෙලඳ හා සංවර්ධන සම්මේලන වාර්තාව: “නය බරිත ලොවක්” [ඡායාරූපය: UNCTAD]

 “එකක් පසුපස එකක් ලෙස කඩා පාත්වන  අර්බුද මෙන්ම ගෝලීය ආර්ථිකයේ මන්දගාමී හා සුමට නොවූ ක්‍රියාකාරිත්වය මගින් මෙහෙයවනු ලබන” ගෝලීය රාජ්‍ය නය වේගයෙන් ඉහල යන බව සඳහන් කරමින් වාර්තාව ආරම්භ වේ.

2023 දී, දේශීය හා විදේශීය නය වලින් සමන්විත සමස්ත රාජ්‍ය නය, වසරක් තුල ඩොලර් ට්‍රිලියන 5.6 ක වැඩිවීමක් සටහන් කරමින් ඩොලර් ට්‍රිලියන 97 දක්වා ලඟා විය.

තියුනුම වැඩිවීම සිදුවන්නේ ඊනියා සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල වන අතර, 2023 දී එය ඩොලර් ට්‍රිලියන 29ක් වෙමින්, ගෝලීය සමස්තයෙන් සියයට 30ක අගයක් වාර්තා කල‌ේය. මෙම ප්‍රතිශතය 2010 හි දී සියයට 16ක් ව පැවතිනි.

වාර්තාව සඳහන් කලේ, නය බරෙහි බලපෑම වෙනස් වූවද, “එය දරා ගැනීමේ  අඩුම හැකියාව ඇති  අය වැඩිපුරම ගෙවීමට සිදු විමෙන් අවසන් වන ” “ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය ව්‍යුහය  තුල මුල් බැස ඇති අසමානතාවයන් මගින්  උත්සන්න කරන” බවයි.

මෙය සැලකිය යුතු සොයා ගැනීමකි. දේශපාලන නායකයන් සහ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල, ලෝක බැංකුව වැනි ජාත්‍යන්තර සංවිධාන, නය බර ලිහිල් කිරීමේ සහ සහන සංවිධානය කිරීමේ අවශ්‍යතාවය පිලිබඳව කරන සියලුම ප්‍රකාශ තිබියදී, ජාත්‍යන්තර මූල්‍යය පද්ධතියේ රාමුව තුල විසඳුම් සෙවිය නොහැකි බව එයින් පැහැදිලි වේ. වාර්තාවේ දක්වා ඇති බිලියන ගනන් ජනයාගේ දරිද්‍රතාවය දෛනිකව වැඩි වීම, පද්ධතියේ ව්‍යුහය තුලම මුල් බැස ඇත.

වාර්තාව පැහැදිලි කල පරිදි:

“සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල් ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය සැකැස්ම සමඟ පොරබදමින් සිටින අතර, එහි මුල් බැස ඇති අසමමිතිය, තිරසාර සංවර්ධනය කෙරෙහි, එකක් පසුපස එකක් ලෙස කඩාවැටෙන අර්බුදවල බලපෑම තීව්‍ර කරයි. මෙම පද්ධතිය ඔවුන්ගේ නය බර තීව්‍ර කරන්නේ දැරිය හැකි සංවර්ධන මූල්‍ය වෙත ප්‍රවේශය සීමා කිරීමෙන් සහ වඩාත් සචල සහ මිල අධික මූලාශ්‍රවලින් නය ලබා ගැනීමට ඔවුන් තල්ලු කිරීමෙනි.

සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල සමස්ත විදේශ නය 2022 දී ඩොලර් ට්‍රිලියන 3.2 ක් වූ අතර ඉන් අඩක් සදහා එය ඔවුන්ගේ දල දේශීය නිෂ්පාදිතයෙන් සියයට 28.4ක් සහ ඔවුන්ගේ අපනයනවලින් සියයට 92.4ක් තරම් ඉහල අගයක් විය.

2011 ට සාපේක්ෂව ආන්ඩු තම නය ගෙවීම සඳහා ආදායමට සාපේක්ෂව දෙගුනයක් සම්පත් දැන් වෙන් කිරීම නිසා තත්වය වඩාත් නරක අතට හැරෙමින් පවතින්නේ , “තිරසාර සංවර්ධනය සඳහා ආයෝජන සඳහා සම්පත්වල වඩාත්  අඩු වන කොටසක්  ඉතිරි කරමිනි.”

බොහෝ විට ඉදිරිපත් කරන චිත්‍රය වන්නේ සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවලට ආර්ථික සංවර්ධනය සඳහා මූල්‍යමය වශයෙන් නය සහ ආධාර වෙන් කරන ආකාරයයි.

ඇත්ත වශයෙන්ම නම්, අරමුදල් ගලායාම සිදුවන්නේ අනෙක් දිශාවට ය. මෙය  සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවලට ඒවා කෙරෙහි වැඩි වැඩියෙන් යැපීමට බල කෙරෙමින් පවතින ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය පද්ධතිය තුල පුද්ගලික නය අරමුදල්වල ඉහල යන භූමිකාවේ ප්‍රතිඵලයක් වේ.

2022 දී, සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල් නව අරමුදල්වලින් තමන්ට  ලැබුනු මුදලට වඩා වැඩිපුර ඩොලර් බිලියන 49 ක් ඔවුන්ගේ නය හිමියන්ට ගෙවා ඇත. ද්විපාර්ශ්වික සහ බහුපාර්ශ්වික සංවිධානවලින් ඩොලර් බිලියන 40 ක ගලා ඒමක් සිදු වූ අතර, හෙජ් අරමුදල් සහ පුද්ගලික සාමාන්‍ය කොටස් සමාගම් (private equity groups) වැනි පුද්ගලික නය දෙන්නන් වාර්තාගත ඩොලර් බිලියන 89 ක් ඉවතට ඇද  ගත්හ. ඇත්ත වශයෙන්ම සිදුවුනු දේ නම්, නිල මාර්ග හරහා ලබා දුන් මුදල් පෞද්ගලික ප්රාග්ධනයට මුදල් සැපවීම සඳහා භාවිතා කරන කෙරීමය.

2010 දී 32 සිට, 2022 දී 52 ක් දක්වා වැඩි වූ රටවල් සංඛයාවක්  මුදල් පිටතට ගලා යාමක් අත්විඳින ලදී. මෙම වැඩිවීමෙන් පිලිබිඹු වන්නේ , අනෙකුත් මහ බැංකු විසින්ද පසුව අනුගමනය කරන ලද, දශක කිහිපයකින් අත්දුටු  ඉහලම මට්ටම් වලට පොලී අනුපාත ඉහල නැංවීම එක්සත් ජනපද ෆෙඩරල් රිසව් බැංකව විසින් ආරම්භ කිරිමෙන් පසුව , 2022 දී පටන් ගත් පොලී අනුපාත ඉහල යාමේ බලපෑමයි. 

සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල් සඳහා නය ගැනීමේ පිරිවැය, එක්සත් ජනපදයට වඩා දෙගුනයේ සිට සිව් ගුනයක්ද, ජර්මනියට වඩා හය ගුනයේ සිට දොලොස් ගුනයක්  වැඩිය යන කාරනය නය ගැනීම් තන්ත්‍රයේ විකෘති තර්කනය විදහා දක්වයි. දරා ගැනීමේ හැකියාව අවම  අයටම වැඩි මුදලක් ගෙවීම සදහා  බල කෙරෙයි.

සියලුම සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවලින් අඩකට වඩා වැඩි සංඛ්‍යාවක්, රජයේ ආදායමෙන් අවම වශයෙන් සියයට 8ක් පොලී අනුපාත සඳහා වෙන් කරයි. පසුගිය දශකය තුල මෙම අගය දෙගුන වී ඇති අතර 2023 දී ඉන් බොහෝමයක් අප්‍රිකාවේ වූ, සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල් අතරින් වාර්තාගත 54ක්, එනම් සියයට 38 ක ප්‍රතිශතයක් , පොලී ගෙවීම් සඳහා ආදායමෙන් අවම වශයෙන් සියයට 10ක් වෙන් කර ඇත.

එම වසර තුල අධ්‍යාපනය සඳහා වන වියදම් ප්‍රමානය  ඉක්මවා පොලී වියදම් ගෙවන රටවල් 15ක් ද, ඒ්වා  සෞඛ්‍ය වියදම්වලට වඩා ඉහල අගයක් ගත් රටවල් 46ක් ද විය.

එක්සත් ජාතීන්ගේ වාර්තාව අවසන් කලේ “ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය ව්‍යුහය” ප්‍රතිසංස්කරනය සඳහා වන ආයාචනා කිරීම සමඟින් සහ එවැනි කැඳවුම් එක්සත් ජාතීන්ගේ මහා මන්ඩලයේ වඩාත්ම මෑත රැස්වීමේදී මෙම ප්‍රශ්නය රටවල් 149 කට වැඩි ප්‍රමානයක් “මහ හඬින්” මතු කල බව පවසමිනි.  එසේ නමුත් මෙවැනි කැඳවුම් මීට පෙර අවස්ථා ගනනාවකදීම කර  ඇති වූවත්  ඇත්ත වශයෙන්ම සිදු වූයේ තත්ත්වය වඩාත් නරක අතට හැරීම පමනකි.

එපමනක් නොව, දරිද්‍ර රටවල බිලියන ගනන් ජනයා වඩ වඩාත් ගැඹුරුවන  දරිද්‍රතාවයට ඇද දමන එම “ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය ව්‍යුහයම, ප්‍රධාන ආර්ථිකයන්හි කම්කරුවන්ගේ ජීවිත මත ද ආධිපත්‍යය දරන්නේ, දිනෙන් දින වඩාත් ඉහල මට්ටම් වලින් කම්කරුවන් සූරාකෑම සහ සමාජ වියදම් කප්පාදු කිරීම් මගින් තම අතෘප්තිකර ඉල්ලීම් සපුරාලීම සදහා පරපෝෂිත මූල්‍ය ප්‍රාග්ධනය  බලකර සිටිද්දීය.

ඉහල පොලී අනුපාතවල බලපෑම සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල් වල පොලී වියදම් බිල්පතෙහි පිලිබිඹු විය. එය 2023 දී ඩොලර් බිලියන 847 දක්වා ඉහල යමින්  2021 සිට සියයට 26 ක වැඩිවීමක් පෙන්වයි. 

2020-2022 කාලපරිච්ඡේදය තුල අප්‍රිකාවේ, ආසියාවේ සහ පැසිෆික් කලාපයේ බොහෝ සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල සෞඛ්‍ය සහ අධ්‍යාපනය සඳහා වියදම් කිරීමට වඩා පොලී බිල්පතේ වියදම වේගයෙන් ඉහල ගියේය.

මෙය සිදුවන රටවල් වල සංඛ්‍යාව ඉහල යමින් පවතින බව වාර්තාවේ. බිලියන 3.3 ක ජනතාවක් දැන් ජීවත් වන්නේ අධ්‍යාපනයට හෝ සෞඛ්‍යයට වඩා පොලී බිල සඳහා වියදම් කරන රටවල ය.

මක්නිසාද යත්, වාර්තාව විසින්ම පිලිගෙන ඇති පරිදි, අසමානතාවය පද්ධතිය තුලම “කාවැදී” ඇති බැවිනි.

ඉදිරි මාවත පවතින්නේ ඊනියා “ප්‍රතිසංස්කරනය” තුල නොවේ – එය කල නොහැක්කකි – ඊට විපරීතව එය පවතින්නේ , ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පාලනය යටතේ සමස්ත මූල්‍ය පද්ධතියේ පොදු අයිතිය ස්ථාපිත කිරීම කේන්ද්‍රීය පදනමක් වන, ජාත්‍යන්තර සමාජවාදී වැඩපිලිවෙලක් සඳහා ප්‍රධාන ආර්ථිකයන්හි සහ අඩු සංවර්ධිත රටවල කම්කරු පන්තියේ  ඒකාබද්ධ අරගලය තුලය.  

එක්සත් ජාතීන්ගේ වාර්තාව සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල ඉහල යන නය බර විස්තර කරයි Read More »

Stf

පාතාලය, යුක්තියේ මෙහෙයුම නම් මගඩිය හා මහජන ආරක්ෂාව

නන්දන නන්නෙත්ති විසිනි.

කුඩු ජාවාරම “නැවැත්තුවේ නැති වුනොත් අපට සිද්ධ වෙනවා ඒ අය හොයාගෙන යන්න. ගැටුමක් ඇති වුනොත් ඒගොල්ලන්ට මැරුම්කන්න වෙනවා,“යැයි  ආන්ඩුව නීති වරෝධී මත් ද්‍රව්‍ය හා පාතාලයට එරෙහිව යැයි දියත් කර ඇති යුක්තියේ මෙහෙයුමේ ක්‍රියාකාරීත්වය ගැන පසු ගිය සෙනසුරාදා යාපනයේ දී පැවති රැස්වීමක දී මහජන ආරක්ෂක ඇමති ටිරාන් අලස් යලි ප්‍රකාශ කලේ ය.  රාජ්‍ය භීෂනය පීඩිත මහජනයා මත දිගේලී කිරීම තීව්‍ර කිරීමේ හා අඛන්ඩව පවත්වා ගෙන යාමේ  පියවරක් ලෙස 20 දා පාතාලය මර්දනය කිරීමට යැයි කියමින් තවත් පොලිස් විශේෂ බලඇනි 20 ක් මුදා හරිමින් පොලිස්පති කීවේ මාස කිහිපයකින් පාතාලය “අවසන් කරන” බවයි.  

Stf
2024 මාර්තු 20 විශේෂ පොලිස් බල ඇනි 20 ක් මුදා හැරීම Image Courtesy of NewsWire

පසු ගිය 11 දා රාත්‍රි පිටිගල සහ අම්බලන්ගොඩ ස්ථාන දෙකක දී වාර්තා වූ, සිව් දෙනෙකුගේ ජීවිත අහිමි කල හා තවත් හයදෙනෙකුට තුවාල සිදු කල, වෙඩි තැබීම් සිද්ධි දෙක පිලිබඳ සඳහන් කරමින් පොලිස්පති දේශබන්දු තෙන්නකෝන් ද ඇමතිවරයා කී දෙය තවත් ආකාරයකින් අම්බලන්ගොඩ දී ප්‍රකාශයට පත් කර තිබිනි. “ඒ වගේ ක්‍රියාවල නිරත වන පිරිස්වලට තේරෙන භාෂාවෙන් ම පිලිතුරු දෙන්න අපි ක්‍රියා කරනවා“ යි ඔහු කී ය. 

ශ්‍රී ලංකා පොලිස්පති පෙර සදහන් ප්‍රකාශ කරන අවස්ථාව වන විටත්, ඊට පෙර දින පෑලියගොඩ පොලිසිය අත් අඩංගුවට ගත් සැකකරුවකු වෙඩි තබා ඝාතනය කර තිබිනි. ජනවාරි 24 දින කලපලුවාවේ ධම්මරතන නම් භික්ෂුව ඝාතනය කිරීම සම්බන්ධයෙන් සැකකරුවෙකු ලෙස හම්බෙගමුව පොලිසිය විසින් 10 දා අත්අඩංගුවට ගනු ලැබූ මෙම සැකකරුවා පෑලියගොඩ පොලිසියට බාර දෙන ලදී. සැකකරු යුද හමුදා කොමාන්ඩෝ බලකායේ සේවය කර ඇති පොලොන්නරුව අරනගම්විල පදිංචි කල්හාර දිල්ශාන් නමැති දරුනු අපරාධකාරයෙකියි පොලිසිය කියයි. පෑලියගොඩ පොලිසිය පසු දින රාත්‍රී 11ට පමන අන්තනගල්ල, ඌරාපොල ලිහිනියා ඇල ප්‍රදේශයට ඔහු රැගෙන ගොස් ඩෙඩි තබා මරා දැමුවේ ය. මාංචු දමා සන්නද්ධ පොලිස් බලකායක ආරක්ෂාව යටතේ ගෙන ගිය මේ පුද්ගලයා “පොලිස් නිලධාරියෙකු හෙලකට තල්ලු කර දමා පලා යාමට තැත් කරද්දී වෙඩි තැබූ” බව දිවයින වාර්තා කර ඇත. 

මේ අනුව, ඉහත නිවේදනවලින් පැහැදිලි වන පරිදි, යුක්තියේ මෙහෙයුම යනු අධිකරන ක්‍රියා පටිපාටියට පිටින්, පිලිගත් මිනිස් අයිතිවාසිකම් හා පවතින නීති උල්ලංඝනය කරමින් මිනිසුන් ඝාතනය කිරීම දක්වා බලය පාවිච්චි කිරීමට පොලිසියට අවසර දෙන ආන්ඩුවේ ත්‍රස්ත ව්‍යාපාරයකි.  

ගිය වසරේ දෙසැම්බර් 17 දින සිට පොලිස් මෙහෙයුමක් ලෙස දියත් වූ මෙහෙයුම, මෙම මාර්තු 11 සිට පුලුල් කරමින් යුද හමුදාව ද ඒ සඳහා යොදා ගැනීමට තීන්දු කෙරුනි. ඒ වන විට රට පුරා වැටලීම් 68,931ක් සිදු කර රුපියල් කෝටි 85ක මත් ද්‍රව්‍ය සහ විවිධ වැරදි සම්බන්ධ සැකකරුවන් 68,577ක් අත් අඩංගුවට ගත් බව පොලිසිය වාර්තා කර තිබිනි. බොරු චෝදනා මත අත්අඩංගුවට ගත් බොහෝ අහිංසකයින් මීට ඇතුලත් ය. පොලිස් වාර්තා අනුව රුපියල් කෝටි 72 ක දේපල නීතිවිරෝධී වත්කම් ඒකකය මගින් අත් අඩංගුවට ගෙන පැවතිනි. තහනම් මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම පවත්වාගෙන යන මහා ව්‍යාපාරිකයන්ට ඊනියා මෙහෙයුම ලඟා නො වන නිසා මෙම සංඛ්‍යාවලින් පාඨකයා මුලාවට පත් නො විය යුතු ය. 

යුක්තියේ මෙහෙයුම මගින් තහනම් මත්ද්‍රව්‍ය ව්‍යාපාරය පාලනය කල බවට වාර්තාවක් නැත. නමුත් මෙහෙයුම බස් රථ තුල කාන්තාවන්ට ලිංගික හිරිහැර කරන පුද්ගලයන් සෙවීමේ සිට යාචකයන් අත් අඩංගුවට ගැනීම දක්වා දිගු කර ඇත. පෙබරවාරී 26දා, නුගේගොඩ, පාගොඩ පදිංචිව සිටි 69 හැවිරිදි මඩවලගේ නිව්ටන් නමැති මේසන්වරයකු වැඩට යාමට සිය සගයා එන තෙක් නුගේගොඩ දුම්රිය ස්ථානයේ බලා සිටිය දි, “රථවාහනවලට බාධා වන පරිදි සිඟමන් යැදීම” ට එරෙහි පොලිස් මෙහෙයුමක දී අත් අඩංගුවට ගැනීම යුක්තියේ ස්වභාවය පිලිබද නිදසුනකි. ඔහු හැඳුනුම්පත පෙන්වා තම අනන්‍යතාව තහවුරු කලත් පොලිසිය තවත් 9 දෙනෙකු සමග ඔහු ද අත් අඩංගුවට ගෙන උසාවියට ඉදිරිපත් කර යාචකයින් රඳවා සිටින මධ්‍යස්ථානයකටත් පසුව මැගසින් බන්ධනාගාරයටත් යවන ලදී. පපුවේ අමාරුවකින් පෙලුනු මේ වයෝවෘධ මිනිසා 7දා රාත්‍රී 1.30ට පමන මිය ගිය බව බන්ධනාගාරයෙන් පවුලේ අයට දන්වා ඇතැයි නිව්ටන්ගේ ඥාතීහු මාධ්‍යයට පැවසූහ. කැකෑරෙන මහජන වික්ෂෝපය තෙරපා සිටීම සඳාහා සෑම තැනකම සන්නද්ධ බලකායන් මෙහෙයවමින් දුප්පතුන් මැඩ තබා ගැනීම හා සමාජය තුල රාජ්‍ය භීෂනය පැතිර වීම ඊනියා යුක්තියේ මෙහෙයුමේ ඉලක්කය වන බවට මේවා සාක්ෂි ය.  

නීති විරෝධී මත් කුඩු වැටලීම් සම්බන්ධයෙන් යුක්තියේ මෙහෙයුම කුඩු භාවිත කරන හෝ ගෙන්වන අය නො ව අලෙවි කරන පුද්ගලයන් එල්ල කර ගන්නා බව මහජන ආරක්ෂක ඇමති  අලස් මෙහෙයුම දියත් කරමින් කියා සිටියේ ය.  දෙසැමිබර් 17 මෙහෙයුම දියත් කිරීම ගැන අවස්ථා ගනනක දී ම ඇමතිවරයා කියා සිටියේ කුඩු විකුනන අය නැති වූ විට බොන අයටත් ගෙන්වන අයටත් සිය අරමුනු ඉටු කර ගැනීමට ඉඩ නැති වන නිසා තම ඉලක්කය කුඩු විකුනන අය නැති කිරීම බව ය. මේ ප්‍රකාශය එල්ල කෙරෙන්නේ ගම් හා නගරවල ජීවනෝපායයට අන් මඟක් නැති නිසා මෙවන් ක්‍රියාවන්ට පෙලඹෙන දුගීන් වෙත ය. පෙබරවාරි 12දා පොලිස්පති කලුතර දී ප්‍රජා පොලිසි කමිටු රැස්වීමක් අමතමින් “ගෙදර කෙනෙක් අහුවෙනකොට දෙවෙනියා වැඩේට බැස්සා කියා“ වාරතාවක් ලැබී ඇති බව කී ය. “මේ ව්‍යාපාරයේ කෙනෙක් අල්ලං ගියාම එයා හිරගත වුනාම එයාගෙන් කුඩු ගත් කොට්ටාශයක් ඉන්නවා නම් ඒ අය කාගෙන්ද දැන් ගන්නේ කියා හොයා“ දිගටම මෙහෙයුම සිදු කරන හැටි ඔහු විස්තර කලේ ය. ගෙදර කෙනෙක් අත් අඩංගුවට ගත් විට එම අනතුර බාර ගැනීමට එම ගෙදරම තවෙකෙකු ඉදිරිපත් වනවා නම් එහි තේරුම එතැන ජීවනෝපාය පිලිබඳ බරපතල ප්‍රශ්න ඇති බව ය. කුඩු ව්‍යාපාරිකයන්ට එකෙකුට පසු එකෙක් ලෙස ඔවුන් යොදා ගත හැකි වන්නේ ඒ නිසා ය. 

ප්‍රබල පාතාලයෙකු පොලිස් නිලධාරියෙකු සමග කල සංවාදයක් යැයි කියන හඬ පටයක් මෑත දී මාධ්‍ය හරහා ප්‍රසිද්ධ විය. “පොලිසිය හැටියට ඔබේ රාජකාරිය කරන්න. රාජකාරිය නිසා එය ඔබ කල යුතු ය. කුඩු විකුනන කීපදෙනෙකු අල්ලා නඩු දැමුවාට කමක් නැත. අපේ බිස්නස් නතර කරන්නට උත්සාහ නො කරන්න.“ යි ඔහු නිලධාරියාට කී ය. මහජන ආරක්ෂක ඇමතිගේ සැලැස්ම හරියටම මේ යෝජනාවට ගැලපේ. 

මෙහෙයුම පුලුල් කිරීම ගැන නිවේදනය කල මාධ්‍ය සාකච්චාවක දී යුක්තිය මානව හිමිකම් උල්ලංගනය කරන්නේ ය යන මහජන අවබෝධය ගැන විමසන ලදුව, පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශක එය ප්‍රතික්ෂේප කලේ ය. ඔහු ඊට සාක්ෂි ලෙස ගෙන හැර පෑවේ මේ දක්වා කිසිවෙක් මෙහෙයුමට එරෙහිව මානව හිමිකම් නඩුවක් පවරා නැත යන්න ය. නඩු කීමට සාක්ෂි අවශ්‍ය ය. පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශකයා හොදින් ම දන්නා පරිදි පොලිසිය පාතාල ක්‍රියාවලට බෙහෙවින් සමාන ලෙස වින්දිතයාට වාසි සාක්ෂි ඉතුරු නොකරමින්ම ක්‍රියාන්විතය මෙහෙයවයි. පොලිසියේ ඉහල තැන් වලින් මහජන පැමිනිලි නො තකා හැරේ. රටේ දූෂිත ම ආයතනයක් වන පොලිසිය යුක්තිය ඉටු කරනු ඇතැයි සිහි බුද්ධිය ඇති කිසිවෙකු විශ්වාස කරනු නැත. 

පොලිස් ප්‍රකාශකගේ කුහක ප්‍රකාශයේ පල්ල යන අත්දැකීම් අපමන ය. ජනවාරී 20 දා මාතර තෙලිජ්ජවිල ත්‍රී ස්ටාර් නම් ජංගමදුරකථන අලෙවිසැලක දී මින්දික අලුත්ගමගේ නැමැති 22 හැවිරිදි අහිංසක තරුනයා ඩෙඩි තබා ඝාතනය කිරිම එවන් එක් සිද්ධියකි. වෙලදසැලේ හිමිකරු ඩිල්ෂාන් මදුසංඛ නමැති තරුනයෙකි. මෙය පොලිසිය විසින් කරන ලද අපරාධයක් බවට ඩිල්ෂාන් ප්‍රසිද්ධියේ කරුනු ඉදිරිපත් කලේ ය. තමන් බැහැරට ගිය අවස්ථාවේ තමන් ඝාතනය කිරීමට පැමිනි ඝාතකයන් වැරදී තම මිත්‍රයාට වෙඩි තබා ඇති බව ඔහු පැහැදිලි කලේ ය. ඊට හේතු ඔහු පෙන්වා දුන්නේ ය. 2020 අගෝස්තු 24 දින මාලිම්බඩ පොලිසිය තෙලිජ්ජවිල මත්පැන් අලෙවිසැලක මුදල් සොරකම් කලේ ය යි ඔහු අත්අඩංගුවට ගන්නා ලදී. පොලිසිය ඔහුට දරුනු වද හිංසා දුන් අතර ඔහු නිර්දෝෂී බව සීසීටීවී දර්ශන වැඩි දුර පරික්ෂා කිරීමේ දී තහවුරු විය. තරුනයා ශාරීරික ආබාධයන්ට ගොදුරු විය. තරුනයාගේ මව පොලිස් කොමිසම ඇතුලු අදාල සියලු තැන්වලට පැමිනිලි කල ද කිසිදු සහනයක් නො වීය. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරනයේ පැවරූ 68/2021 මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුව පෙබරිවාරි 16දා නැවත විභාගයට ගැනීමට නියමිතව තිබිනි. මේ කටයුතු නතර කරන ලෙස තමන්ට පොලිසියෙන් ජීවිත තර්ජන එල්ල වූ බවත් පොලිසිය හැර තමන් මරා දැමීමට කිසිවෙකු නැති බවත් ඩිල්ෂාන් මාධ්‍ය හා සිය ෆේස්බුක් ගිනුම හරහා කියා සිටියේ ය.

මෑත ම සිද්ධිය මාර්තු 2 දින ගාල්ල, නාගොඩ, වලකුඹුර අත්තම් නිවාසවල පදිංචි වැඩ තහනම් වූ පොලිස් සැරයන්වරයෙකු හා පොලිසියේ දූෂන හෙලිදරව් කල සමාජ මාධ්‍ය ක්‍රියාකාරියකු වන නිමල් ජයසේකරගේ නිවසට කඩා වැදී ටී 56න් වෙඩි තබා, ඔහුගේ ටැබ් පරිඝනකය හා ජංගම දුරකථනය කොල්ල කෑමයි. ඔහු චෝදනා කරන්නේ මෙය ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය සිදු කල බවයි. එසේ නැති නම් අදාල අවිය, පුද්ගලයන් හා පැමිනි මෝටර් සයිකලය අත් අඩංගුවට ගෙන පෙන්වන ලෙස ඔහු පොලිසියට අභියෝග කරයි.  

පොලිස් සැරයන් නිමල් ජයසේකරගේ හෙලිදරව්ව

බොහෝ පාතාල වෙඩික්කරුවන් හා සංවිධානාත්මක අපරාධකාරයන් හමුදාවේ හෝ පොලිසියේ සම්බන්ධයක් සහිත පුද්ගලයන් බව මෙහිදී නො තකා සිටිය යුතු නැත. දෙසැම්බර් 21 තංගල්ලේ දී පස්දෙනෙකු ඝාතනය කල කල්ලියේ ප්‍රධාන වෙඩික්කරු හිටපු නාවික හමුදා සෙබලෙකි. පෙබරවාරී 17 අම්බලංගොඩ පුද්ගලයකු ඝාතනය කිරිම සඳහා උත්සාහ කිරීමේ දී අත්අඩංගුවට පත් තුවක්කුකරු කිලිනොච්චි යුධ හමුදා කදවුරේ සිට පැමිනි සෙබලෙකි. ඔහු මෙහෙයවනු ලැබූ, කොන්ත්‍රාත්තුව ලබා ගත්, එම කඳවුරේම නිලධාරියෙකු ද අත් අඩංගුවට පත් විය.

පාතාලයෙන් සමාජ ජීවිතයට එල්ල වන තර්ජනය පොලිසිය විසින් හුවා දක්වනු ලබන්නේ, නීතියට පිටින් මිනී මැරීම, බොරු නඩු ඇටවීම, සමාජ ජීවිතය ත්‍රස්තයෙන් පරිපාලනය කිරීම යනාදී පොලිසියේ ක්‍රියාවන්ට එරෙහි ව එල්ලවන මහජන විරෝධය යටපත් කිරීමට ය. පීඩිත මහජනයාට හතුරු ධනපති පන්තියේ උපකරනයක් වන පොලිසියේ පැවැත් ම මහජන නිදහසට තර්ජනයකි. පොලිසියේ සහ රාජ්‍ය තන්ත්‍ර යේ ඉහල මට්ටමේ සහාය නැතිව මහා පරිමාන නීති විරෝධී ව්‍යාපාර පවත්වා ගෙන යා නො හැකි බව රහසක් නො වේ. මේ අංශයෙන් සැලකූ කල මහජනයාට බිය සැක නැති ජීවිතයක් අහිමි වී ඇත්තේ පාතාලය හා පොලිසිය යන ධනපති සමාජ අංශ දෙක ම නිසා ය.

පොලිසිය සාමාන්‍ය ජන ජීවිතය මත පවත්වා ගෙන යමින් තිබෙන පාලනයේ ස්වභාවය පිලිබද එක් නිදසුනකි, පසුගිය මාර්තු 14 දා හික්කඩුව පොලිසිය පීඩිත ධීවරයෙකු වන හික්කඩුවේ තුඩුවේගොඩ පදිංචි 42 හැවිරිදි ගංගේ නිශාද් කුමාරට සිදු කල හදිය. ඔහු සිය නිවස ආසන්නයේ දී අත්අඩංගුවට ගනු ලබන්නේ හැඳුනුම් පත ලග නො තිබීම නිසා ය. නමුත් ඔහු රැගෙන යනු ලබන්නේ බලහත්කාරයෙන් පොලිස් ගොඩනැගිල්ලේ තීන්ත ගාවා ගැනීමට ය. පවුලේ අය හැඳුනුම්පත රැගෙන ගොස් අනන්‍යතාව තහවුරු කලත් ඔහු නිදහස් නො කෙරින. තීන්ත ගෑම අවසන් නො කිරීමත්, තමන් වෙනුවෙන් නිතිඥයකු මැදිහත් කරවීමත් නිසා උරන වූ පොලිසිය සොරකමක සැක කරුවෙකු ලෙස ඔහුට එරෙහි චෝදනා ගොනු කර ඇත. ඊනියා යුක්තියේ මෙහෙයුම මෙම තත්වය සුරක්ෂිත කොට වර්ධනය කිරීම සඳහා ය.

“පොලිස් දත්තවලට අනුව 2022 වසරේ (ශ්‍රී ලංකාවේ) අපරාධ මාසිකව 60%න් ඉහල නැගුනු අතර සුලු අපරාධ කාන්ඩයේ ජනවාරී මාසයේ වාර්තා වූ 1,676 නොවැම්බර් අවසානය වන විට 29,908 දක්වා ඉහල ගිය බව සඳහන් කරන ග්ලෝබල් ඉනීෂියේටිව් (Global Initiative) ආයතනය, ශ්‍රී ලංකා අර්බුදයේ අපරාධ පිරිවැය (The crime cost of Sri Lanka) යන හිසින් ලියූ ලිපියකින් පෙන්වා දී ඇත්තේ, “ගෝලීය සංවිධානාත්මක අපරාධ දර්ශකය මඟින් මනිනු ලබන පරිදි ආර්ථික ආතතිය නීති විරෝධී ක්‍රියාකාරම්වල වැඩි වීමක් ද ජනනය කර ඇති,“ බවයි. සෑම වර්ගයේ ම මිනිස් ඝාතන 2019 ආර්ථික අර්බුදය ඉස්මත්තට එමින් තිබිය දී පැවති 273 සිට 2022 එහි උපරිම තුඩේ දී දී 533 දක්වා ඉහල නැඟ තිබීම තවත් සාක්ෂියකි. 

යුක්තියේ මෙහෙයුම මෙම ප්‍රවනතාව පාලනය කලා නොව උත්සන්න කලේ ය. 2023 මුල් මාස 6 තුල මාසයකට දල වශයෙන් 4 ක් වූ වෙඩි තබා ඝාතන කල සංඛ්‍යාව යුක්තියේ මෙහෙයුම ක්‍රියාත්මක කල මේ වසරේ දී මාසයකට 7 දක්වා ඉහල ගොස් ඇත.  

ආන්ඩුව අනුගමනය කරමින් සිටින්නේ කැරලි මර්දනයට උපයෝගී වූ බවට පිලිගත්, 2016 – 2022 පිලිපීන ජනාධිපති රොඩ්‍රිගෝ ඩුටර්ටේ ගෙන ගිය පිලිපීන “මත්ද්‍රව්‍ය වලට එරෙහි යුද්ධය” පිලිවෙතයි. එය පිලිපීන දුප්පතුන් 7000ත් 12,000 අතර සංඛ්‍යාවකට ඝාතනය කරනු ලැබිනි. ඉන් වැඩි දෙනා නාගරික දුගීහු වූහ. හියුමන් රයිට්ස් වොච් පර්යේෂනයකින් සොයා ගෙන ඇති පරිදි, පොලීසිය නීති විරෝධී ඝාතන සාධාරනීකරනය කිරීමට සාක්ෂ්‍ය ව්‍යාජනය කිරීමේ යෙදී සිටියහ.

තහනම් මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතය හා අපරාධ වැඩි වීම ලෝක ප්‍රපංචයකි. 2021 වසර තුල මිලියන 296ක් මත් ද්‍රව්‍ය භාවිත කර ඇති බව එක්සත් ජාතීන්ගේ මත්ද්‍රව්‍ය හා අපරාධ සම්බන්ධ කාර්යාලය වාර්තා කර ඇත. එම වාර්තාවට අනුව එය පෙරට වඩා 23% වැඩි වීමකි. ගෙවී ගිය වසර 10 තුල මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතය නිසා මානසික රෝග වැලඳුනු ගනන මිලියන 39.5 දක්වා 45%න් ඉහල නැගී ඇත. මත් ද්‍රව්‍ය කර්මාන්තය යනු මෙවන් මහා වෙලඳපොලක් ඇති එකකි. මෙම කර්මාන්තය ලෝක මෝටර් රථ වෙලඳපොල මෙන් දෙගුනයක් විශාල බව එක්සත් ජාතීන්ගේ හිටපු මහ ලේකම් කොෆී අන්නන් ප්‍රකාශ කර ඇත.

ලෝක ආදායමෙන් 76%ක් ගිල දමන ඉහල ආදායම්ලාභී 10% ක පන්ති පාලනය විසින්, ඉන් 2%ක් පමනක් ලබන පහල 50% තුල සිටින තරුනයන්ගෙන් ලොව පුරා මිලියන 296 ක පාරිභෝගිකයන් සහිත වෙලඳපොලක් නිර්මානය කර ඇත. කිසිදු ධනපති තන්ත්‍රයක් මේ තත්වයෙන් මහජනයා ගලවා ගැනීමෙහි ලා සමත් නො වන්නේ ය. සමාජයේ පීඩිත කොටස්වලින් මෙන් ම ආරක්ෂක අංශ තුලින් ද අදාල ව්‍යාපාර සඳහා අවශ්‍ය වන අපරාධකාරයන් සම්පාදනය කිරීම පමනක් ධනවාදය පවතින තාක් සිදු වනු ඇත.

කම්කරු මහජනතාව සෙසු පීඩිත ජනයා පෙලගස්වා ගනිමින් ධනවාදයට එරෙහි සමාජවාදී වැඩපිලිවෙලක් සඳහා සටන් කිරීමෙන් මෙපිට මහජනයාගේ සමාජ හා ප්‍රජාතන්ත්‍රීය අයිතීන් ආරක්ෂාව තහවරු වන්නේ නැත. ඒ සඳහා අත්‍යවශ්‍ය විප්ලවවාදී නායකත්වය ගොඩනැගිය යුතුව ඇත.

පාතාලය, යුක්තියේ මෙහෙයුම නම් මගඩිය හා මහජන ආරක්ෂාව Read More »

“මැතිවරන වසර”, ශ්‍රිලපොපෙ දෙවන සම්මේලනය හා සුලු ධනේශ්වර බුද්ධිමතුන් ඔසවන ජවිපෙ – 01 කොටස

එල්.පී. උදයප්‍රේම විසිනි.

මෙය කොටස් දෙකකින් යුතු ලිපියකි. පලමු කොටස අද මෙහි පලවේ. දෙවන කොටස හෙට (13) දින පලවනු ඇත.

මහජනයා මුහුන පා සිටින ආර්ථික අර්බුදයේ රුදුරු කොන්දේසිවලින් ඇලලී යන  වර්ෂයක් වන 2024 “මැතිවරන වසරක්” හැටියට හුවා දක්වමින්, ධනපති පක්ෂ, ඊනියා වාම කොටස්, ශාස්ත්‍රාලීය බුද්ධිමතුන් හා  ධනපති මාධ්‍ය  බලගතු ප්‍රචාරයක් ගෙන යයි. “මැතිවරනය”, මහජනයා මුහුන දී සිටින ව්‍යසනය දූරීභූත කොට සාමකාමී පරිසරයක් ගොඩ නැඟීමට ඇති අවස්ථාවක් ලෙස පෙන්වීමට ඔවුහු එකිනෙකා හා තරඟ වදිති.

තතු එසේ වුව ද, මැතිවරන උද්ඝෝෂනය ආරම්භ වූයේ, ධනපති පක්ෂ හා කන්ඩායම් තුල කා කොටා ගැනීම් හා  භේදයන් උත්සන්න කරමින් ය. වෙන කවරදාටත් වඩා පාලක ප්‍රභූව තුල උත්සන්න වී ඇති මේ කා කොටා ගැනීම්, අර්බුද ග්‍රස්ත පන්ති පාලනය රැක ගැනීමට ශක්තිමත් ධනපති  පාලනයක් අටවා ගැනීමේ මංමුලාව සමඟ ගැට ගැසී තිබේ.

පාලන බලයේ සිටින ශ්‍රී ලංකා පොදු ජන පෙරමුන තුල මතු වී ඇති අර්බුදය එය කුලු ගන්වන්නකි. එහි හිටපු හා ආරම්භක සභාපති ජී.එල්.පීරිස් සහ පක්ෂයේ ප්‍රමුඛයකු මෙන් ම රාජපක්ෂවාදියෙකු ද වන ඩලස් අලහප්පෙරුම පක්ෂයෙන් ඉවත් ව ගොස් නිදහස ජනතා සභාව (Freedom People’s Congress) අටවා ගැනීම කැපී පෙනෙන සිද්ධියකි. සති කිහිපයක් යන්නටත් මත්තෙන් එම සංධානය බිඳ වැටී, පීරිස්ගේ කන්ඩායම සමගි ජන බලවේගය තුලට රිංගා ගත්තේ ය. දැන් පීරිස් කල්ලිය ඊට එක් වන ලෙසට අලහප්පෙරුම උනන්දු  කරවමින් සිටි. අලහප්පෙරුම්ගේ කල්ලිය, ව්‍යාජ ආන්ඩු විරෝධී  විවේචනයන්ට මුවා වී සිටිමින්, වඩාත් බලගතු පැත්ත තෝරා ගැනීම සඳහා කල් මරමින් සිටී.

ඒ අතරතුර, මැතිවරනයෙන් රනිල් වික්‍රමසිංහ යලි බලයට ගෙන ඒමේ උද්ඝෝෂනයක  ශ්‍රිලපොපෙ  ගම්පහ දිස්ත්‍රික් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී නිමල් ලන්සා, අනුර ප්‍රියදර්ශන යාපා ඇතුලු කන්ඩායමක් නියැලී සිටී. නව සංධානය නමින් පෙනී සිටින කන්ඩායම, පොදු පෙරමුනේ භේද ව සීසී කඩ ගිය කොටස් වික්‍රමසිංහගේ නායකත්වය යටතේ යලි ගොනු කර ගැනීම එල්ල ගත් එකකි.  

මේ අතර, ලංකාවේ ප්‍රමුඛ ව්‍යාපාරිකයකු හා ප්‍රකට කැසිනෝ අයිතිකරුවෙකු වන ධම්මික පෙරේරා ඉදිරියට දමාගත් උද්ඝෝෂනයකට පොදු පෙරමුනේ තවත් කල්ලියක් බැස සිටී. ධම්මික පෙරේරා ද ඊට ඉව අල්ලයි.

මහින්ද රාජපක්ෂගේ පසුපස එල්ලී එම ආන්ඩුවේ ඇමැති තනතුරුවලට පැන ගෙන සිටි චම්පික රනවක දැන් රාජපක්ෂ විරෝධියෙකු වී සිටි. සමාජයේ පවතින රාජපක්ෂ විරෝධයට ගැලැපී ගනිමින් ඔහු රාජපක්ෂ කෙනෙකු නොවන අයෙකු නායකත්වයට පත් කර ගතහොත් ප්‍රශ්නය විසඳා ගත හැකිය යන මිත්‍යාව තොරොම්බල් කරයි. ඔහුගේ ප්‍රයත්නය වන්නේ මහජනයා අත් විඳින ව්‍යසනය ආන්ඩුවේ අධිරාජ්‍ය ගැති ආර්ථික පිලිවෙත නිසා සිදු වන්නක් නො වන බව ඒත්තු ගන්වා,  එම තතු හුදු පුද්ගලයෙකුගේ පෞද්ගලික වරදකට සිඳවීම ය. ඒ අතර වික්‍රමසිංහ හා අනිකුත් පක්ෂ අතර සංධානයකට කපුකම් කිරීමේ ව්‍යායාමයක ද රනවක යෙදී සිටි.

ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ සභාපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන හා චන්ද්‍රිකා බන්ඩාරනායක කුමාරතුංග ඔවුන් අතර පැවති දේශපාලන විරසකය යටපත් කර ගනිමින් යලි සන්ධානයකට අර අදින්නට පටන්ගෙන ඇත. මාධ්‍ය වාර්තාවන්ට අනුව, මේ වනාහී කුමාරතුංගගේ නායකත්වයෙන් පොදු ජන එක්සත් පෙරමුන දේශපාලන කරලියට යලි ගෙන ඒමේ උත්සාහයකි. ඒ සදහා පැවති සාකච්ඡාවට මූලික වී සිටින්නේ වික්‍රමසිංහට සහයෝගය දක්වන අනුර ප්‍රියදර්ශන යාපා, රාජ්‍ය ඇමති ලසන්ත අලගියවන්න ඇතුලු කන්ඩායමකි.   2015 යහපාලන ආන්ඩුව ගෙන ඒමේ දී ඇමරිකාව හා ඉන්දියාවේ පාලක ප්‍රභූවේ  සහය ඇතිව සිදු කල තන්ත්‍ර මාරුවට සිරිසේන, වික්‍රමසිංහ සහ කුමාරතුංග මුලිකත්වය ගත්තෝය.

මේ අතර සජිත් ප්‍රේමදාසගේ සමගි ජන බල වේගයේ (සජබ) නායකයෙකු වන රාජිත සේනාරත්න ප්‍රසිද්ධියේ වික්‍රමසිංහගේ පිලිවෙත් අගය කිරීම, එහි නියෝජ්‍ය නායක සරත් ෆොන්සේකා හා පක්ෂ නායකයා අතර වර්ධනය වන විරසකතාවයන්, සජබ අලලා ගත් දුරදිග යන දේශපාලන අර්බුදයක පිලිබිඹුවකි.

පෙබරවාරි 7දා ජනාධිපතිගේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනයේ දී, ඊට විරුද්ධත්වය පාමින් විපක්ෂ නායකවරයා ඇතුලු සජබ බහුතරය පාර්ලිමේන්තු සභා ගර්භයෙන් පිට ව යෑමේ දී සේනාරත්න, ෆොන්සේකා ඇතුලු මන්ත්‍රී පිරිසක් ඊට එක් නොවීමත් කා කොටා ගැනීමේ තරම එලිමහනට ගෙන ආවේ ය. ආචාර්ය හර්ෂ ද සිල්වා ඇතුලු පිරිසක් වික්‍රමසිංහගේ අයිඑම්එෆ් පිලිවෙත් කෙරෙහි දක්වන විවෘත එකඟතාවත් පක්ෂය තුල වැඩෙන එම අසමගියේම පිලිබිඹුවකි.

මේ පෙල ගැසීම්වලට ප්‍රතිචාර දක්වමින් පැරනි වමේ නායකයෝ, ධනපති ශ්‍රී ලංකා මහජන පක්ෂය ද සමඟ, එලඹෙන මැතිවරනයේ දී තම සංවිධාන කවර ධනපති කන්ඩායමක් සමග පෙල ගැසෙන්නේ ද යන්න සාකච්ඡා කිරිමට පෙබරවාරි 7දා , ශ්‍රී ලංකා කොමියුනිස්ට් පක්ෂ (කොප) මූලස්ථානයට රැස් වූහ. කොප, ලංකා සමසමාජ පක්ෂය (ලසසප) සහ ශ්‍රී ලංකා මහජන පක්ෂය (ශ්‍රීලමප) රැස් වී එහි දී ගත් තීන්දු වන්නේ, ඊට ගැලපෙන අවස්ථාවාදීන් රොත්තක් එකතු කර ගැනීමයි. මාධ්‍යයට අනුව එකී සන්ධානයට එකතු කර ගැනීමට නියමිත වූවන් අතර ඩලස් අලහප්පෙරුම, චරිත හේරත්, දයාසිරි ජයසේකර, විමල් වීරවංශ, උදය ගම්මන්පිල හා වාසුදේව නානායක්කාර වැනි දේශපාලන ගැටකපන්නෝ ගනනාවක් වෙති. කවර වර්ගයේ ප්‍රතිගාමී කල්ලියක් වුව ද ඈඳා ගනිමින් ධනපති පාලනයක් ගෙන ඒමටත්, ඒ තුල තමන්ට වාසිදායක තැනක් තනා ගැනීමටත් පැරනි වම දරන තැත යලි එලිමහනට පැමින තිබේ.  

එක සමාන පිලිවෙතක්

අර්බුදයේ එරී සිටින පක්ෂ, කල්ලි- කන්ඩායම් හැම එකකම කැපී පෙනෙන සමානකම වන්නේ, තමන් පෙනී සිටිනවා යැයි කියා ගන්නා මහජනයා කෙරෙහි දක්වන නො තැකීම හා  වෛරය යි.

ආර්ථික විසඳුම හැටියට මේ සියල්ලන්ටම ඇත්තේ, අයිඑම්එෆ් සැලසුම් යටතේ වර්තමාන ආන්ඩුව ක්‍රියාවට දමන පුද්ගලිකරනය, රැකියා හා සුබසාධන කප්පාදුව සහ බදු බර පැටවීමයි. මැතිවරන උද්ඝෝෂන මධ්‍යයේ පවා අයිඑම්එෆ් සැලසුම් පිලිබඳ ව හුදු විරුද්ධත්වයක්වත් නො පෑමට ඔවුන් අදිටන් කර ගැනීමෙන් එය පෙන්නුම් කෙරේ. මහජනයාට එරෙහි ව අධිරාජ්‍යවාදී පිලිවෙත් පිටුපස පෙල ගැසීම වසන් කිරීමට හා මහජනයා රැවටීමට මැතිවරනයේ දී ඔවුහු ප්‍රධාන උද්ඝෝෂනය කොට ගෙන ඇත්තේ වංචා-දූෂන විරෝධයයි. මෙහි ඇති උත්ප්‍රාසය වන්නේ ඒවායේ ප්‍රමුඛ බහුතරය අඩුවැඩි වසයෙන් දූෂිතයන් වීමයි!

ශ්‍රිලපොපෙ සම්මේලනය හා ප්‍රතිගාමිත්වය

මහජන අප්‍රසාදයට හා පක්ෂ අභ්‍යන්තර අර්බුදයට මැදි ව සිටින ශ්‍රී ලංකා පොදු ජන පෙරමුන, මැතිවරන උද්ඝෝෂනය ඉලක්ක කොට ගනිමින්, ඒ සඳහා පක්ෂය පන ගන්වා ගැනීමට පක්ෂ සම්මේලනයක් කැඳවා ගත්තේ ය.

ශ්‍රිලපොපෙ සම්මේලනය Courtesy of Sunday Observer

2022 අප්‍රේල්-ජුලි මහජන අරගලය තුල ආන්ඩුව බිඳ වැටීමෙන් අනතුරු ව ප්‍රසිද්ධ දේශපාලන කටයුතුවලින් ඈත් වී, මහජනයාගෙන් සැඟවී සිටි ශ්‍රිලපොපෙ දේශපාලනඥයෝ දෙසැම්බර් 15දා කොලඹ සුගතදාස ක්‍රීඩාංගනයේ පැවති පක්ෂ සම්මේලනයෙන් යලි දේශපාලන කරලියට ඇදෙන්නට උත්සාහ ගත්හ.

පාලන බලය දරා සිටින ශ්‍රීලපොපෙට, රට පුරා අඬ බෙර ගසා, විශාල මුදල් කන්දරාවක් යට කර පැවැත්වූ සිය 2 වැනි සම්මේලනයට කැඳවා ගත හැකි වූයේ 5000කටත් අඩු කන්ඩායමකි. හිටපු අගමැති මහින්ද රාජපක්ෂගේ මූලිකත්වයෙන් පැවති  සම්මේලන උත්සවයට සිය සහචර පක්ෂ, කල්ලි කන්ඩායම් කැඳවා ගැනීමට පවා එය අසමත් වී තිබුනි. පක්ෂය ගොඩ නැගීමට මූලික වූ, රාජපක්ෂ බලයට ගෙන ඒමට දරදිය ඇද්දා වූ ප්‍රබලයන් ගනනාවක් ඒ  වන විටත්   පක්ෂය  හැර ගොස් තිබුනි. ඉන් නො නැවතී ඔවුහූ, රටේ සිදු කල ආර්ථික විනාශයට රාජපක්ෂ කල්ලිය වගකිවයුතු බවට චෝදනා කරන්නට වූහ.

ලංකා දේශපාලන ඉතිහාසයේ ප්‍රථම වතාවට ඡන්දයෙන් බලයට පත් වූ ආන්ඩුවක් මහජන විරෝධතාවය විසින් පලවා හරින ලදී. එහි ජනාධිපතිවරයා ගෝඨාභය රාජපක්ෂට රටින් පලා යෑමට බල කෙරුනි. වීදි අරක් ගත් කම්කරුවන් ඇතුලු මහජනයාගෙන් ධනපති පංති පාලනය රැකුනේ වෘත්තිය සමිති, ව්‍යාජ වාම සංවිධාන හවුල් කර ගෙන මහජන ව්‍යාපාරය මුදුනට නැග ගත් ධනපති පක්ෂ යලි ආන්ඩුවක් ඇටවීමට කල කුමන්ත්‍රනය ඵල දැරීමේ ප්‍රතිඵලයක් හැටියට ය.

රටේ ප්‍රධාන ධනපති පක්ෂ අන්‍යොන්‍ය සහයෝගයෙන් දුර්වල ආන්ඩුවක් අටවා ගැනීමට සමත් වුව ද, ඊට ලැබෙන මහජන සහයෝගය දිනපතා ඛාදනය  වෙමින් පවතී. පක්ෂ අනුගාමිකයන්ගේ සහයෝගය නො ලැබීම හරහා ශ්‍රීලපොපෙ සම්මේලනය පිලිබිඹු කලේ ද එම ඛාදනය යි.

සම්මේලනයේ දී ශ්‍රීලපොපෙ නායකත්වයේ සියලුම කථා යොමු වූයේ, මහජනයා මුහුන දෙන බරපතල ආර්ථික හා සමාජීය ප්‍රශ්න අමතක කිරීමට ය. ඒ සඳහා ඔවුන් යොදා ගත්තේ ආගමික හා වාර්ගික භේදකාරීත්වයේ පසුගාමීත්වය අවුලුවා ලීම යි.

තම පංති පාලනය රැක ගැනීමට ලංකාවේ ධනපති ප්‍රභූව නිරන්තර ව යොදා ගත් ආගමික හා වාර්ගික උද්ඝෝෂනයේ පුරෝගාමියා වූ අනගාරික ධර්මපාල තම පක්ෂයේ වීරයෙක් හැටියට ශ්‍රීලපොපෙ මහලේකම් සාගර කාරියවසම්, සම්මේලනය ආරම්භයේ දී ම සිහි කලේ ය. “සිංහල ජාතියට අවශ්‍ය ශක්තිය” ලබා දුන් නායකයා හැටියට ධර්මපාල ඔජ වැඩූ කාරියවසම්ට අනුව, ධර්මපාලට පසුව “මේ රටේ සිංහල ජාතියට අවශ්‍ය ශක්තිය” දුන්, “රටේ බෞද්ධ පුනරුදය” ඇති කල වර්තමාන වීරයා මහින්ද රාජපක්ෂ ය. නමුත් ඊට සාධක වශයෙන් රාජපක්ෂ විසින් කරනු ලැබ තිබූ දේ හැටියට කාරියවසම්ට සඳහන් කිරීමට තිබුනේ, සිංහල වර්ගවාදීන්ට පමනක් ආඩම්බර විය හැකි, ලේ ගඳ ගහන 2009  යුද ජයග්‍රහනය පමනි.

මෙවර සම්මේලනය, බන්ඩාරනායකගේ හා ඩී.එම්.රාජපක්ෂගේ මැද මාවතේ ආර්ථික පිලිවෙත් ගැන කරන පූච්චානම් කතා ඉවත ලා තිබුනි.

සම්මේලයේ දී කාරියවසම්, විශේෂයෙන් පීඩිත තරුනයන්ට, “අනුන්ගෙන් කකා බිබී සිටින්නන්”, “කුහකයන්” ආදි වශයෙන් අවලාද නැගී ය. කාරියවසම්ගෙන් එලියට පැන්නේ, ශ්‍රීලපොපෙ ආන්ඩුව බිඳ දමා, ධනපති පාලනය අස්ථාවර තත්ත්වයට ඇද දැමූ 2022 තරුන ජනයාගේ කැරලිකාරීත්වය කෙරෙහි පාලක ප්‍රභූවේ පවතින වෛරය යි. එය සමස්ත කම්කරු පීඩිත මහජනයා කෙරෙහි පාලක පංතිය තුල වැඩෙන පිලිකුලේ, වෛරයේ හා භීතියේ ප්‍රකාශනයකි.

කම්කරුවා, ගොවියා, ධීවරයා හා සුලුතර ජන කොටස්වල ගැටලු විසඳීමේ මුනිච්චාවට කරන කතා, පොරොන්දු හා යෝජනා ශ්‍රීලපොපෙ සම්මේලනයේ අහලකටවත් ගෙන නො තිබුනි.

මැතිවරනය අරමුනු කොට පැවත් වූ සම්මේලනය  මැතිවරන යෝජනා, පොරොන්දු හා ආර්ථික, දේශපාලනික සැලසුම් සාකච්ඡා කරනු වෙනුවට වැඩි කාලයක් ගත්තේ, සම්මේලනයේ ප්‍රධාන කතිකයන් වූ සාගර කාරියවසම්, බැසිල් රාජපක්ෂ හා මහින්ද රාජපක්ෂ විසින් පවත්වන ලද, 2022 මහජන නැගිටීම් මධ්‍යයේ තම දේශපාලඥයන්ට සිදු වූ පහර දීම්, නිවාස හා රථවාහන ගිනි තිබීමේ සිද්ධීන් පිලිබද ව වාඩුව ගැනීමේ වෛරී කථාවලට ය. පක්ෂ නායක මහින්ද රාජපක්ෂ, “එදා අරගලයට මුවා වෙලා අපට පහර දුන්නා. නිවාස ගිනි තිබ්බා. අපේ මන්ත්‍රීවරයකු අමානුෂිකව මහ මග මරා දැම්මා”යි කෝපය අවුලුවමින් කතා කලේ ය. “සැබෑ අපරාධකරුවෝ ඉන්නේ නිදැල්ලේ”යැයි චෝදනා කල රාජපක්ෂ, තමන්ගේ ආන්ඩුවකින් ඒ වාඩුව ගන්නා බවට ඉඟී කරමින්, “මේ ප්‍රශ්නය අනාගතයේ සාධාරන ව විසඳනවා කියන පනිවුඩය මං ඔබ හමුවේ තබනවා”යි පොරොන්දු දුන්නේ ය.

බැසිල් රාජපක්ෂ තම පාක්ෂිකයන්ට පහර දෙන්නන්ට ප්‍රතිප්‍රහාර දෙන බවට තර්ජනය කලේ ය. කාරියවසම් එම ඝෝරනාඩුවම ප්‍රතිරාවය කලේ ය.

ධනපති පීඩනයට එරෙහිව පැන නැගෙන කම්කරු පීඩිත අරගල පාගා දැමීම සඳහා මධ්‍යම පන්තිය තුලින් ඉදිරියට ගැනීමට නියමිත ෆැසිස්ට් බලවේගයක තිඹිර ගෙයක ස්වරූපය සම්මේලනය අරක්ගෙන පැවතියේය.

කොවිඩ් 19 මගින් ඇති කෙරුනු පසුබැසීම හා ගෝලීය ආර්ථික බිඳ වැටීම මගින් වඩාත් උත්සන්න කෙරුනු ලංකාවේ ආර්ථික හා දේශපාලන අර්බුදය සම්මේලනය තුල කිසිසේත් සාකච්ඡාවට නො ගැනුනි. ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදීන් හා නැටෝව රුසියාවට එරෙහි ව පවත්වා ගෙන යන යුද්ධයත්, විශේෂයෙන් ඉන්දියාව ඈඳා ගනිමින් ඇමරිකාව චීනයට එරෙහි ව සිදු කරන යුද ප්‍රකෝපකරනය තුල ලංකාව මුහුන පා සිටින ගැටලු, ඊට විසඳුම් සෙවීම ආදී වශයෙන් වූ, පාලන බලයේ සිටින හා යලි බලයට ඔට්ටුවන පක්ෂයක අවධානයට යොමු විය යුතු තීර්නාත්මක කාරනා සම්මේලනය නොතකා හැරියේ එම තීරනාත්මක ප්‍රශ්න වලදී අධිරාජ්‍යවාදයට පාලක පන්තිය ලෙස දක්වන නිසඟ අවනතාභාවය පිලිබඳ සුවිශේෂී අවධාරනයක් අවශ්‍ය නොවූ බැවිනි.     

මහජනයා මුහුන පා සිටින ආර්ථික, සාමාජීය ප්‍රශ්නවලට විසඳුම් නො මැතිකම නායකත්වයේ හුදු පෞද්ගලික දුර්ගුනයකින් පැන නඟින්නක් නො ව, වර්තමාන ධනවාදයේ ගැඹුරු වෙමින් පවතින අර්බුදයෙන් පැන නඟින්නකි. ලෝකය පුරා පාලක පංතීන්, ගෝලීය ධනවාදයේ අර්බුදය හා එමඟින් පැන නංවනු ලබන යුද්ධය, වසංගත රෝග, විරැකියාව, දුගීදුප්පත්කම ආදී සමාජ ව්‍යසනයන් පමනක් නොව, මහජනයාගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය වලලා දමමින් අටවන ආඥාදායක මෘග පාලනයන් ද සාමාන්‍යකරනය කිරීමට හැරී සිටින්නේ එබැවිනි.

“මැතිවරන වසර”, ශ්‍රිලපොපෙ දෙවන සම්මේලනය හා සුලු ධනේශ්වර බුද්ධිමතුන් ඔසවන ජවිපෙ – 01 කොටස Read More »

Uspresidential

The SEP-US launches its campaign for a socialist alternative in 2024 to Biden and Trump, the corporate candidates of war and dictatorship!

By David North

The Socialist Equality Party (US) announced, on February 27, the selection of Joseph Kishore and Jerry White as the SEP’s candidates in the 2024 US presidential election campaign. The campaign website can be accessed at socialism2024.org.  We, theSocialist.LK, are posting here the announcement of this campaign by David North, the national chairman of the SEP-US. As comrade North points out, the US election is a global event, which affects billions of the working people of every country and, so, they should have the right to participate in. 

Uspresidential
Joseph Kishore and Jerry White as its presidential and vice presidential candidates for the 2024 US election

On behalf of the Socialist Equality Party, I am honored to announce that the SEP will stand candidates in the 2024 presidential elections.

Joe Kishore, the national secretary of the Socialist Equality Party, will be our candidate for president.

Jerry White, the labor editor of the World Socialist Web Site, has been selected as the SEP’s vice presidential candidate.

Both Joe Kishore and Jerry White have long and distinguished records as fighters for socialism and the interests of the working class.

Joe, who is 44 years old, has been active in the socialist movement for a quarter century. He has been national secretary of the Socialist Equality Party since 2008, and has played a central role in the development of its political program and the building of the SEP. He represented the Socialist Equality Party as its presidential candidate in 2020.

Jerry, who is 64 years old, joined the Workers League—the predecessor organization of the Socialist Equality Party—45 years ago. During these many years, Jerry—dating back to the historic PATCO strike of 1981—has, as a revolutionary journalist, covered and intervened in countless struggles of the working class. He has also represented the Socialist Equality Party in earlier national elections, most recently as its presidential candidate in 2016.

The Socialist Equality Party is intervening in this election to raise the political consciousness of the working class, to develop its understanding that no solution can be found to any of the problems confronting working people except through the ending of the capitalist system and its replacement with socialism, and that this great historical task can only be achieved by adopting a global strategy aimed at the mobilization of the power of the American and international working class in a unified struggle against the world capitalist system.

The program of the Socialist Equality Party is not a utopian scheme. It is a necessity. Mankind confronts an existential crisis. The capitalist system is historically obsolete. It is not only incapable of improving the conditions of life for the vast majority of the world’s population. It is leading humanity to a catastrophe. The alternative that confronts mankind is socialism or capitalist barbarism.

What is the reality of capitalism in 2024?

DN
David North

Not since 1945, the end of World War II, has the danger of a cataclysmic Third World War loomed so large. In fact, the conflict now underway in Europe and the Middle East, and those that are spreading throughout the Sahel region in Africa and the Transcaucasus in Central Asia, are the opening rounds of a rapidly developing global war.

The war in Ukraine, which the Biden administration deliberately provoked two years ago with the aim of weakening Russia and tightening the grip of American imperialism and its NATO allies over Eurasia, in preparation for the coming showdown with China, threatens to escalate into a nuclear conflict. Germany is once again on the warpath. The NATO powers have repeatedly stated that they will not be deterred from pursuing the war by the threat of a nuclear exchange. The deliberate use of tactical and strategic nuclear weapons—which was rejected for decades as synonymous with madness—is now being “normalized” as a legitimate component of imperialist geopolitical strategy.

As the war rages in Ukraine, the fascistic Israeli regime—with the full support of the White House and allied governments in Europe—continues its murderous campaign against the people of Gaza. The death toll is approaching 30,000. Two-thousand-pound bombs, supplied by the Biden administration, are being dropped indiscriminately on a defenseless population. Even as hundreds of women and children are being killed every day, the Biden administration refuses to demand a cease fire. Genocide is being “normalized.”

The COVID-19 pandemic has now entered its fifth year. Well over 1 million Americans have died after being infected. On a global scale, it has been estimated that the total number of excess deaths caused by the pandemic now exceeds 28 million. Countless millions are being infected multiple times and, even if spared a fatal outcome, endure the misery and debilitation of Long COVID. Every capitalist government has dismantled the most minimal measures to prevent the spread of the disease.

Even the use of masks is being opposed and, in some cases, threatened with criminal sanctions. The slogan of the ruling elites, initially proclaimed by former British Prime Minister Boris Johnson, is, “Let the bodies pile high.” Opposing the implementation of well-known and effective public health measures to stop the transmission of the virus, it continues to spread and mutate, infecting millions of people each day. Mass death and debilitation is being normalized.

The criminal indifference of capitalist governments to the lives of the world’s population is duplicated in their attitude toward the survival of the planet. No amount of information confirming the disastrous consequences of global warming will compel the ruling class to adopt policies that scientists insist are urgently required to avoid planetary suicide.

The reactionary social essence of the capitalist system is the absolute subordination of the needs of human society to the drive for massive profits and the concentration of staggering levels of wealth in the bank accounts of the financial-corporate oligarchs who rule society.

The French novelist Balzac, who observed with a critical eye the rise of the capitalist class in the early 19th century, noted, “Behind every great fortune lies a great crime.” But the brilliant writer could hardly have imagined the extent to which his aphorism would be confirmed by the astronomical sums controlled by the present-day oligarchs. The “great fortunes” to which Balzac referred amounted to several millions. Those of the modern corporate-financial oligarchs are measured in the tens and hundreds of billions.

The most basic indication of the progressive or reactionary character of a society is whether it is becoming more equal or more unequal. By this standard, the reactionary character of American and global capitalist society is beyond debate. Social inequality has reached levels that are beyond anything that has existed in at least a century.

The richest 1 percent of the world’s population now owns almost half the world’s wealth, while the poorest 50 percent own just three-quarters of 1 percent. Eighty-one billionaires have more wealth than half of the global population. The richest 1 percent raked in 38 percent of all additional wealth accumulated since the mid-1990s, while the bottom 50 percent received just 2 percent.

The United States has the highest concentration of billionaires in the world, whose collective wealth grew to $5.2 trillion in 2023. This vast concentration of wealth and the corresponding degree of social inequality is totally incompatible with democracy.

There is much talk in the media about the threat to American democracy. President Biden declares that he is all that stands, or should I say totters, in the way of a dictatorship headed by Trump. If that is truly the case, then democracy is certainly doomed.

But the fight against dictatorship and fascism can only succeed to the extent that its causes are understood.

Trump—who emerged from the smelly sewers of the New York and New Jersey real estate and casino industries—only personifies the criminality of American capitalism.

Democracy cannot survive alongside of massive social inequality. The capitalist oligarchs turn today toward authoritarianism and fascism—as they did in Germany in the 1930s—to defend their wealth against the rising tide of social discontent and class struggle. This is not only an American phenomenon. It is taking place all over the world. The strike wave that swept across the United States in 2023 was part of an international movement.

This global upsurge will continue and grow stronger in the course of 2024.

Neither of the two major capitalist parties—the Democrats and Republicans —have anything to offer the working class but impoverishment, political repression and war. The attempted coup of January 6, 2021 was not an isolated episode. Indeed, it had more the character of a dress rehearsal. American democracy is on its last legs. It cannot survive on the basis of capitalism.

Therefore, the Socialist Equality Party will advance a program that calls for the end of the corporate-financial dictatorship, the establishment of democratically controlled public ownership over the financial-corporate conglomerates, and the dissolution of the vast military-industrial complex.

The SEP will advocate a comprehensive and far-reaching redistribution of wealth from the super-rich to the broad mass of the population.

The SEP will also fight against the vicious chauvinism of the capitalist parties. We will denounce and expose the brutal treatment of immigrants from Latin America, and uphold the fundamental democratic right of all working people to live in dignity wherever they choose.

The Socialist Equality Party will explain that the implementation of this program will require the transfer of political power to the working class.

The United States election is a world event. What happens in the US affects every country in the world. Given the global impact of the US elections, every person in the world should have the right to cast a ballot in November.

The Socialist Equality Party is intervening in the 2024 presidential election because the critical character of the present crisis requires the development of a class conscious, socialist movement of the working class.

The economic, political and social crisis of the capitalist system will intensify throughout 2024. In turn, the global resistance of the working class will grow more determined and politically conscious. In this process, the SEP and its co-thinkers in the parties affiliated with the International Committee of the Fourth International will play an increasingly decisive role.

The Socialist Equality Party is not a mere vote-catching organization, shouting demagogic slogans, mouthing platitudes, and adapting its program to the lowest common denominator. We leave that to the political charlatans of the pseudo-left organizations that hope to achieve minor and inconsequential reforms with the permission of and in alliance with the Democratic Party. Moreover, the Socialist Equality Party does not chop and dice the population into different conflicting personal identities—such as ethnicity, race, gender and sexual preference—each fighting for a more personally favorable redistribution of wealth within the framework of capitalism.

The program of the Socialist Equality Party is based on the recognition that the fundamental conflict in society is between classes.

The SEP is a party of history. Its theoretical, political and practical work is based on a vast experience of revolutionary struggle, spanning more than a century. Our traditions are rooted in the international principles and program of Marxist socialism, as it has been defended and developed by the Trotskyist movement, which was founded in 1923, in opposition to Stalinism, social democracy, reactionary nationalism and countless varieties of middle-class politics.

The Socialist Equality Party recognizes the global scale of the capitalist crisis and immense tasks that confront a movement that seeks to change the world. But we derive confidence and optimism not only from the fact that the extraordinary advances in science and technology make fully possible the rational and progressive reorganization of the world economy in the interests of mankind, but also from the fact that there does exist a social force that is sufficiently powerful to carry out the revolutionary transformation of the world—the American and international working class.

The SEP will conduct its campaign on an international scale, to explain to workers the necessity for a unified world-wide struggle against capitalism’s descent into barbarism.

But its success, the success of our campaign, depends on your support and participation in the election campaign of the Socialist Equality Party. Help us place Joseph Kishore and Jerry White on the ballot in as many states as possible. We urge workers and youth—indeed, all those who recognize that capitalism has arrived at a dead end—to join this fight. Step forward for the working class. Contribute financially and participate actively in our campaign. Build SEP campaign committees in your factories, work places, schools and neighborhoods.

The fight against poverty, repression and World War III is the fight for World Socialism!

[This announcement was originally published on WSWS.org February 27, 2024]

The SEP-US launches its campaign for a socialist alternative in 2024 to Biden and Trump, the corporate candidates of war and dictatorship! Read More »

Police

ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටු සාමාජිකයන්ට හිංසා කරමින් උද්ඝෝෂණ ද්‍රව්‍ය පැහැර ගනියි 

සංජය ජයසේකර විසිනි.

ශ්‍රී ලංකා පොලීසිය අද දිනයේ (24) කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ (කොක්‍රික) එක් සාමාජිකයෙකු ප්‍රශ්න කිරීමට භාජනය කළ අතර, දිනයේ පසු හාගයේ දී උසාවි නියෝගයක් යටතේ කොක්‍රික උද්ඝෝෂණ පත්‍රිකා, දැන්වීම් හා පෝස්ටර් පොලිස් භාරයට ගත්තේය. 

කොක්‍රික සාමාජිකයෝ අද දින උදේ වරුවේ පිළියන්දල නගර ප්‍රදේශයේ පත්‍රිකා බෙදීමේ උද්ඝෝෂණයක නිරත වූහ. එසේ බෙදන ලද්දේ කොක්‍රික විසින් මෑත දී ම නිකුත් කරන ලද, “‘යුක්තියේ මෙහෙයුම’ නමින් පීඩිත තරුනයන් ඇතුලු මහජනයාට එරෙහිව මුදා හැර ඇති රාජ්‍ය භීෂනය පරාජය කරනු” යන ප්‍රකාශය යි. උදේ 9.45 ට පමණ ජනයා අතර පත්‍රිකා බෙදමින් සිටි එක් සහෝදරයෙකු නැවැත්වූ පොලීසිය ඔහු පොලිස් ස්ථානය වෙත රැගෙන ගියෝය. ඔහු පොලීසියට රැගෙන ආවේ මන්දැයි ප්‍රශ්න කළ කොක්‍රික සාමාජිකයන්ට පොලීසියේ ස්ථානාධිපති දැනුම් දුන්නේ, “පොලීසිය නින්දාවට පත් කරන” කරුණු පත්‍රිකාවේ ඇතුලත් වී ඇති බව  සහ, පත්‍රිකාව සම්බන්ධයෙන් සහ ඒ ආශ්‍රිත කරුණු පිළිබඳව පරීක්ෂණයක් පැවැත්වීමට පොලීසියට අවශ්‍ය බවයි. ප්‍රකාශයක් සටහන් කර ගැනීමෙන් අනතුරුව පැයක පමණ කාලයකට පසුව එම සහෝදරයා මුදා හරින ලදී.  

Campaign
කොක්‍රික සාමාජිකයෝ 2024 පෙබරවාරි 24 වන දින පිළියන්දල නගරයේ උද්ඝෝෂණයක යෙදෙති.

සවස 4.45 ට පමණ කැස්බෑව පොලීසියේ ස්ථානාධිපති ද ඇතුළු පොලිස් නිලධාරීන් කණ්ඩායමක්, දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ 484 හා 485 යන වගන්ති යටතේ වූ වැරදි සම්බන්ධයෙන් නිවෙස පරීක්ෂා කිරීමට කැස්බෑව මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයෙන් ලද සෝදිසි වරෙන්තුවක් ද අතැතිව කොක්‍රික ලේකම් හා මාධ්‍යවේදී ශාන්ත විජේසූරිය සහෝදරයාගේ නිවෙසට පැමිණියෝය. අභිප්‍රේත වරද ලෙස එහි දැක්වෙන්නේ, සාමය බිඳ දැමීමක් අවුළුවා ගැනීමේ අභිප්‍රායයෙන් යුතුව චේතනාන්විත ව නින්දා කිරීම සහ කැරලි ගැසීමේ හෝ ජනරජයට එරෙහිව හෝ මහජන සාමයට එරෙහිව වරදක් කිරීමේ අභිප්‍රායයෙන් යුතුව සාවද්‍ය වාර්තා බෙදා හැරීම යන ඒවා ය. පොලීසිය, කොක්‍රික ප්‍රකාශයේ තේමාව යටතේ පෙබරවාරි 27 දින කැස්බෑව නගරයේ පැවැත්වීමට නියමිත උද්ඝෝෂණය සඳහා සූදානම් කර තිබූ කොක්‍රික ප්‍රකාශය සහිත පත්‍රිකා 500 ක් පමණ ද, පෝස්ටර් හා උද්ඝෝෂණ පුවරු දුසිම් ගණනාවක් ද අත්අඩංගුවට ගත්තේය.    

Police
කැස්බෑව පොලීසිය 2024 පෙබරවාරි 24 දින මාධ්‍යවේදී විජේසූරියගේ නිවස වටලයි.

ඊයේ (23) නියෝජ්‍ය පොලිස් අධිකාරි එස්. වික්‍රමසිංහගේ අණ පරිදි විජේසූරිය ද පිළියන්දල පොලීසියට කැඳවා තිබිණ. අල්ලස් චෝදනාවක් ආශ්‍රිත පැමිනිල්ලක් සම්බන්ධයෙන් පොලිස් නිලධාරියෙක් තමන්ට මරණ තර්ජන එල්ල කරන ලද බවට විජේසූරිය කළ පැමිණිල්ලක් හා කැස්බෑව පොලීසියේ පොලිස් නිලධාරීන් තමන්ට ලිංගික හිංසා පීඩා සිදු කළැයි ඔහුගේ පුත්‍රයාගේ ආදරවන්තිය කළ පැමිණිල්ලක් පිළිබඳව කෙරෙන “කඩිනම් පරීක්ෂණයක” කොටසක් ලෙස පැය දෙකකට අධික කාලයක් ඔහුගෙන් ප්‍රකාශයක් සටහන් කර ගන්නා ලදී. මෙම චෝදනා ව්‍යාජ බවත්, චෝදිත ක්‍රියාවන්හි පොලිස් නිලධාරීන් නිරත වී නැති බව තමන් දන්නා බවත් දැනටමත් තීරණය කර සිටින නියෝජ්‍ය පොලිස් අධිකාරීවරයා ඒ බව විජේසූරියට දැනුම් දී ඇත.  

පොලිසිය කොක්‍රික ක්‍රියාකාරකම් සම්බන්ධයෙන් වහා අධිකරණ ක්‍රියාමාර්ග ආරම්භ කර ඇති නමුත්, ඉහත දැක්වූ බරපතල චෝදනා සම්බන්ධයෙන් චෝදනා ලැබූවන්ට එරෙහි ක්‍රියා මාර්ග ප්‍රමාද කර ඇත. 

පොලීසියේ ද වික්‍රමසිංහ ආණ්ඩුවේ ද මෙම ක්‍රියා කලාපය කොක්‍රික හා පීඩිත මහජනයාගේ අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ නිදහසට එල්ල කළ ප්‍රහාරයක් වන අතර, එහි අරමුණ වී ඇත්තේ දේශපාලන විසම්මුතිය මැඩීම සඳහා තැති ගැන්වීම් හා තාඩන පීඩන සිදු කිරීමයි. පොලිසියත් ආණ්ඩුවත් යත්න දරන්නේ මෙම පත්‍රිකා මහජනයා අතට පත්වීම වැලැක්වීමට සහ කොක්‍රික උද්ඝෝෂණ වැලැක්වීමටයි.

දේශපාලන අයිතිවාසිකම් වලට එරෙහි මෙම ප්‍රහාරය හෙලා දැකීමටත්, රජය විසින් කොක්‍රික සාමාජිකයන්ට එල්ල කෙරෙන තාඩන පීඩන හා එහි දේශපාලන කටයුතුවල හුස්ම හිර කිරීමේ ප්‍රයත්න වහා නවතා දමන ලෙස බලකර සිටීමටත් පෙරට එන මෙන් අපි කම්කරුවන්, පීඩිත ජනයා හා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කරන සියලු දෙනා කැඳවුම් කර සිටිමු.

ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය කොළඹ ක්‍රියාකාරී කමිටු සාමාජිකයන්ට හිංසා කරමින් උද්ඝෝෂණ ද්‍රව්‍ය පැහැර ගනියි  Read More »

Rw

Sri Lanka government enacts social media crackdown law, tables new anti-terrorism law 

By Sanjaya Jayasekera.  

Sri Lanka Speaker, Mahinda Yapa Abeywardena last Thursday (01) signed into law the Online Safety Act (No 09 of 2024) (OSA), a piece of legislation long prepared by the ruling class to crack down upon freedom of dissent in the country. The law was approved by the Parliament late January, with a majority of 46 votes, including provisions not in compliance with even the limited amendments proposed by the country’s Supreme Court in its determination on the Bill delivered last October. Subject to such proposals, the Supreme Court found the law, as a whole, constitutional.

This law is patently anti-democratic. It empowers a government body, the Online Safety Commission (OSC), the sole power to determine and declare the “falsity of any statement“, which would be published on an online portal, and thereupon prosecute anybody who makes and communicates a statement contrary to such “truth” declared. 

“False statement” is defined as “a statement that is known or believed by its maker to be incorrect or untrue and is made especially with intent to deceive or mislead”. This knowledge or belief is presumed to be shaped by what is declared as false by the OSC, or what the government authorities have claimed to be true.  

A person could be prosecuted for the offenses, among others, of “communicating a false statement” online and (a) posing “a threat to national security, public health or public order” or “promoting feelings of ill-will and hostility between different classes of people” (Section 12); (b) where such statement amounts to contempt of court; (c ) giving “provocation to any person or incites any person intending or knowing it to be likely that such provocation or incitement, will cause the offence of rioting to be committed”; (d) voluntarily causing “disturbance to any assembly lawfully engaged in the performance of religious worship or religious ceremonies”; (e) insulting or attempting to insult “the religion or the religious beliefs of that class” with “the deliberate and malicious intention of outraging the religious feelings of any class of persons”; (f) inducing “any other person to commit an offence against the State or against the public tranquility” with “intent to cause any officer, sailor, soldier, or airman in the navy, army or air force of Sri Lanka to mutiny”  or with “intent to cause fear or alarm to the public”. A person, “who wilfully makes or communicates a statement”, either true or false, “with intention to cause harassment to another person” (“target person”) by publishing any “private information” of the target person or a related person and causes such person “harassment”, also commits an offence. All such statements are “prohibited statements”.

Attempting, abetting and conspiring to commit these offences are also crimes.

The punishments for these offenses range from three to five to seven years imprisonment and in some instances may be doubled in the event of a subsequent offence, coupled with fines up to one million rupees. 

The OSC has sweeping powers to order any internet service provider or internet intermediary (which provide the service of social media platforms) to disable access by end-users to an online location (such as a website, webpage, chatroom or forum), which contains a prohibited statement. It can also order removal of such statements. It can blacklist a website, social media account or a platform as a “declared online location”. The commission is also empowered to seize “property movable, and immovable and to sell, lease, mortgage, exchange, or otherwise dispose of the same”. 

Criminalizing “fake news” has been the demand of the ruling class for some time. It was on the agenda of successive governments during the recent past – a draft law was on the table during the former Sirisena-Wickremasinghe government in 2019, following the Easter Sunday bomb attacks, and then under former president Gotabaya Rajapaksa, who was ousted by the mass struggles of April-July 2022, mainly organized through social media. These attempts were defeated temporarily by wider objections raised by civil society groups and international organizations, and right-wing political parties who demanded a social media and internet regulatory law that is in line with the “international standards”. 

Rw
Sri Lanka’s President Ranil Wickremesinghe salutes military parades at the the government’s 76th Independence Day celebrations in Colombo, on February 4, 2024. | Photo Credit: Reuters

Presenting the Bill in the Parliament, Public Security Minister Tiran Alles claimed that this law is required to fight online harassment against women and children. This is only a pretext. He also revealed the intention to curb “misinformation” that damaged the reputation of parliamentarians. This is a reference to the extensive social media activism during mass struggles of 2022 that rejected the whole parliament. 

Every opposition party in the parliament agrees with the government for a social media regulatory law placed in their hands.

During the parliament debate, National People’s Power (NPP) Leader Anura Kumara Dissanayake concurred with Alles declaring that “things that should not happen also are taking place [in social media]”.

Main opposition party Samagi Jana Balawegaya (SJB) member of parliament, Harsha de Silva worried that international tech giants would abandon Sri Lankan online space. His is the concern of the tech profiteer capitalists, whom de Silva wants to confer unbridled freedom to attract investment.  Around the world, these companies have already been complicit in government censorship of free speech. 

If and when in power, these parties will also ruthlessly employ these laws against the working class and political opponents, particularly from the left, to meet the demands of international financial capital. 

Pseudo-left FrontLine Socialist Party (FSP) Education Secretary Pubudu Jayagoda told media, the proposed law is redundant because, “there are already laws to deal with situations of this nature [those covered by the new law]”, and conveyed FSP’s subservience to the oppressive legal system of the bourgeois state and the parliament.  Its “People’s Council” programme is an appendage of the parliamentary system. 

Another view among the middle class has been vocalized by Gamini Viyangoda, writing in the pseudo-left paper “Anidda” on Sunday (04). Viyangoda says that the Bill is politically maneuvered for the government  “to prepare an environment to safely face the upcoming critical elections”. President Ranil Wickremasinghe, who himself knows to have a rare chance for him to gain a presidential election win, is not making these laws for himself, but for the capitalist establishment,  all of whom,  including NPP and SJB, have affirmed their readiness to go ahead with the austerity measures dictated by the International Monetary Fund (IMF), on the back of the people. This is the very truth that these radicals conceal from the people. 

While OSA is made law, the government placed on the pipeline a new anti-terrorism law, surpassing the powers of arrest, administrative detention or custody and prosecution under the existing draconian Prevention of Terrorism Act  (PTA) of 1979. More than 35 parties challenged the proposed law last month in the country’s Supreme Court. Poet Ahnaf Jazeem, who is a former torture victim of PTA, petitioned the court and submitted that “this authoritarian law… is essentially designed to be used as a weapon of collective punishment against the working class… It is driven by class hate.

Soon after his appointment as president, Wickremasinghe declared his government’s class war against the working people and the poor, poised to implement harsh austerity measures dictated by the IMF. In this backdrop, these laws are the new arms of Wickremasinghe’s armory to be used against political dissent, especially left-wing political ideas and movements, journalists and activists, to intimidate, harass, question, arrest, and imprison them, and block websites and social media accounts. Sri Lanka police is notorious for employing draconian anti-terrorism, public security and hate speech laws against social media activists, artists, protesters and ethnic-minorities. 

Recently, Alles deployed special police forces to “fight drug menace” and arrested over 56,000 since December 17. This operation, falsely named “Yukthiya” (Justice), is intended to terrorize urban and rural impoverished areas, intimidating working people and youth throughout the country. Last month, the government commenced using facial recognition technology, according to Alles, as part of plans to “eradicate” the under-world and drug-trafficking. 

Wickremasinghe has come a long way toward a police state, with dictatorial powers conferred to him under the country’s communal constitution. He has deployed tri-forces as strikebreakers and used essential services laws to witch-hunt worker leaders. 

The global imperialist crisis, however, has not left Wickremasinghe alone in this onslaught against the masses. Just one month before OSB was tabled in parliament, the United Kingdom passed a similar law targeting social media freedom. In India, websites and social media platforms are now required to remove content about the Union Government, when notified by the Press Information Bureau (PIB) as “fake”.

The trade union leaders have succumbed to Wickremasinghe’s  IMF “economic restructuring” plans and have no political programme to fight against austerity, nor to defend democratic rights. It is only the working class, which can and should fight to abolish these repressive laws and defend democratic rights. This requires organizing in their own independent organizations, united across ethnic divisions and industries, to bring about a government of the working people, free the economy from the siege of international financial capital and restructure the economic life on socialist lines.  

Sri Lanka government enacts social media crackdown law, tables new anti-terrorism law  Read More »

Pariscomune

සමාජවාදී සංවිධානය සහ සැලසුම් පිලිබඳ ප්‍රශ්න

නික් බීම්ස් විසිනි.

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2003 ජනවාරි 20 දින පල වූ ‘Questions on socialist organisation and planning’ යන නික් බීම්ස් විසින් ලියන ලද  ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය සුනිල් ප්‍රනාන්දු විසිනි. ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ පාඨකයෙක් අසන ලද මූලික ප්‍රශ්න කිහිපයකට එහි මාක්ස්වාදී ආර්ථික විශ්ලේෂක නික් බීම්ස් ලබා දෙන පිළිතුරකි මෙය. සමාජවාදී ආර්ථික හා සමාජ සංවිධානය පිළිබඳ මූලික ප්‍රශ්න විසඳා ගැනීමේ පිටුවහලක් වශයෙන් වැදගත් වන මෙම ලිපිය වෙත අපි අපගේ පාඨකයන්ගේ අවධානය යොමු කරමු. ⁣

2003 ජනවාරි 20

හිතවත් සර්/මැඩම්,

ඔබ පිලිතුරු දෙනු ඇතැයි මා බලාපොරොත්තු වූ ප්‍රශ්න කිහිපයක් මට තිබේ.

  • ධනපතියා ඔවුන්ගේ යටිතල පහසුකම් ස්වේච්ඡාවෙන් අත්නොහරිනු ඇත, එවිට ජනතාව එය අත්පත් කර ගැනීමට යන්නේ කෙසේද?
  • ප්‍රාදේශීය, පලාත්  සහ ජාතික මට්ටමින් කම්කරු සභා ඇති වනු ඇති බව මට වැටහේ. මෙම සභා පිහිටුවන්නේ, නායකත්වය දෙන්නේ සහ පවත්වාගෙන යන්නේ කෙසේද?
  • ජාතික මට්ටමේ සභාව ආන්ඩුව පිහිටුවනවාද? එසේ නම් තනි පුද්ගලයෙක් ආන්ඩුවට නායකත්වය දෙයිද, නැතිනම් නියෝජිත කන්ඩායමක් නායකත්වය දෙයිද?
  • ඔබ කම්කරු සභා පිහිට වූවද, නියෝජිතයින්ට තම වාසිය සඳහා කම්කරුවන් කෙරෙහි බලපෑම් කිරීමට තවමත් හැකි ද? එබැවින්, නිලධාරි තන්ත‍්‍රයක් ගොඩනැගීමට ප‍්‍රතිවිරෝධය දක්වන්නේ කෙසේද?
  • ප්‍රතිපත්ති සැකසීමේ ආදී කටයුතු සිදු කරන්නේ කවුරුන්ද, එය සිදු කරන්නේ කෙසේද සහ ඔවුන් කෙරෙහි ආසන්න අධිකාරය ඇත්තේ කාටද?
  • නීති සම්පාදනය කරන්නේ කෙසේද, එනම්, එම ක්‍රියාවලියට ජනතාව ක්‍රියාකාරීව සම්බන්ධ වන්නේ කෙසේද?
  • ජාතික සැලැස්ම සකස් කරන්නේ කවුද සහ එය සංවර්ධනය කරන්නේ කෙසේද?

මම ඔබේ පිලිතුර පිළිබඳ උනන්දුවෙන් සිටිමි.

HSB

එච්එස්බී

***

හිතවත් එච්එස්බී,

ධනපති පන්තිය ස්වේච්ඡාවෙන් දේශපාලන බලය අත් නොහරින අතර සමාජවාදය ස්ථාපිත කිරීම විප්ලවයක් හරහා සිදුවනු ඇති බව නිසැක ය. එවැනි අරගලයක් ඉදිරියට යන්නේ කෙසේද යන්න කලින් කිව නොහැක. කෙනෙකුට කිව හැකි දෙය නම්, නව රාජ්‍ය ව්‍යුහය නිසැකවම පැරනි පාලක පන්තීන්ට එරෙහි දේශපාලන අරගලය තුල ගොඩනැගුනු සංවිධාන මත පදනම් වනු ඇති බවයි.

ඓතිහාසිකව මෙම සංවිධාන කම්කරු සභාවල ස්වරූපය ගෙන ඇත. 21 වැනි සියවසේදී ඔවුන් කුමන ස්වරූපයක් ගනීවිද යන්න නිශ්චිතවම කීමට අපහසුය. 1917 රුසියානු විප්ලවයෙන් සහ 1920 ගනන්වල යුරෝපයේ කම්කරු පන්තියේ විප්ලවවාදී අරගල වලින් පසු ආර්ථික සංවිධානයේ සහ ශ්‍රම බලකායේ ව්‍යුහයේ බොහෝ වෙනස්කම් සිදුවී ඇත.

ආර්ථික හා දේශපාලන අරගල මාලාවක් තුල පැන නගින සංවිධානයේ ආකෘතින්  කල්තියා තීරනය කල නොහැකි වුවද, පසුගිය දශක කිහිපය තුල ආර්ථිකයේ සිදු වූ විශාල වෙනස්කම් සැලකිල්ලට ගෙන, ජනගහනයේ පුලුල් ස්කන්ධය ඒවාට සම්බන්ධ වනු ඇති බවට විවාදයක් නැත.  සමහරක් රැකියා ස්ථාන මත පදනම් විය හැකි අතර තවත් සමහරක් නිශ්චිත ප්‍රදේශවල මිනිසුන් සම්බන්ධ කර ගන්නා අරගල අතරතුර හෝ  විශේෂිත ප්‍රශ්න ආශ්‍රිතව මතු විය හැක.

ඔබේ ප්‍රශ්න මාලාව වෙත හැරීමට පෙර, සාමාන්‍ය කරුනක් ඉදිරිපත් කරමු. සමාජයේ සමාජවාදී පරිවර්තනයේ කේන්ද්‍රය වන්නේ, වෙන කවරදාකටත් වඩා දැන්, ජනගහනයෙන් අතිමහත් බහුතරය වන වැඩකරන ජනතාව අතට දේශපාලන හා ආර්ථික බලය නැවත පැමිනීමයි.

මාක්ස් පැහැදිලි කල පරිදි,  1871 පැරිස් කොමියුනය, “තමන්ව මර්ධනය කරන සංවිධිත බලය වෙනුවට තමන්ගේම දේශපාලන බලය සකස් කරගන්නා පොදු මහජනතාවන් විසින්ම, තමන්ව මර්දනය හා පාලනය කරන බලවේගයන් වෙනුවට තමන්ගේම සජීවී බලය ලෙස සමාජය විසින් රාජ්‍ය බලය යලි අවශෝෂනය කර ගැනීම”, සම්බන්ධ වූවක් විය (Marx, On the Paris Commune p.153). එබැවින් එය ජනතාව විසින් කරවන  ජනතාව ගේ  ආන්ඩුවක් විය. 

Pariscomune
පැරිස් කොමියුනය – 1871 මාර්තු 18 දින කොමියුනාඩ් ජාතික ආරක්ෂක බලකාය විසින් බිම හෙළන ලද බාධකයක්. (ෆොටෝ: විකිපීඩියා)

මාක්ස්ගේ මෙම විග්‍රහය අප දැනට මුහුන දෙන තත්වය සඳහා අතිමහත් වැදගත්කමක් ලබා ඇත. එදිනෙදා ජීවිතයේ අත්‍යවශ්‍ය අංගයක් ලෙස ආර්ථිකය සහ සමාජය පවත්වාගෙන යාම සඳහා ජනගහනයේ පුලුල් මහජනතාව තම දෛනික ජීවිතයේ සංඝටක කොටසක් ලෙස සක්‍රීයව සම්බන්ධ වන නව ආකාරයේ සමාජ සංවිධානයක් පිහිටුවීම යම් ආකාරයක සිහිනයක් නොව ප්‍රායෝගික අවශ්‍යතාවයක් බවට පත්ව ඇත.

21 වැනි සියවසේ මානව සමාජය, පසුගිය වසර 200 තුල නිෂ්පාදනයේ සිදු වූ දැවැන්ත වෙනස්කම්වලින් සහ එහි ප්‍රතිඵලය වූ සියල්ලෙන් වර්ධනය වන අතිශය සංකීර්න සජීවී ව්‍යුහයක් වන අතර එය වර්ධනය වූ ධනේශ්වර සමාජ සබඳතා අභිබවා ගොස් ඇත.

ඇත්ත වශයෙන්ම, ධනේශ්වර වෙලඳපොලේ තර්කනයට සමාජය තවදුරටත් යටත් කිරීම- එනම්, පුද්ගලික ලාභ රැස්කර ගැනීමේ තල්ලුව මගින්, සෞඛ්‍යය, අධ්‍යාපනය, වයස්ගත පුද්ගලයින්ගේ රැකවරනය, සම්පත් බෙදා වෙන් කිරීම, නගර සැලසුම් කිරීම, භූමිය සහ පරිසරය රැකබලා ගැනීම, සියල්ලන්ටම යහපත් ජීවන තත්වයන් සම්පාදනය කිරීම වැනි සංකීර්න ප්‍රශ්න  තීරනය කරනු ලැබීම – ගෙන ආ හැක්කේ එක් ව්‍යසනයක් පසුපස තවත් ව්‍යසනයක් පමනි. යම් ආකාරයක නිලධර යාන්ත්‍රනයක් සමාජ හා ආර්ථික සංවිධානය භාර ගන්නා, ප්‍රතිසංස්කරනය කරන ලද සුබසාධන රාජ්‍යයක් නිර්මානය කිරීමෙන්ද මෙම ගැටලු විසඳිය නොහැක.

සංවිධානයේ ආකාර සහ ඒවා අතර ඇති සම්බන්ධතා පිලිබඳ ඔබේ ප්‍රශ්නවලට කල්තියා පිලිතුරු දීමට නොහැකි බව මෙම කෙටි ප්‍රකාශය පැහැදිලි කරනු ඇතැයි මම විශ්වාස කරමි. මක්නිසාද යත්, දේශපාලන බලය‌ේ මෙම නව රෑපාකාර, සමාජය අනුගත විය යුතු, දැනටමත් සකස් කර ඇති යම් සැලැස්මකට අනුව වර්ධනය නොවනු ඇති  බැවිනි.

ඒ වෙනුවට, ඒවා මතුවනු ඇත්තේ මිලියන සංඛ්‍යාත ජනතාවක් සම්බන්ධ සමාජ හා දේශපාලන අරගලවල ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ය. එනයින් බලන කල, 1905 රුසියාවේ විප්ලවයේ දී ප්‍රථම වරට දර්ශන පථයට ආ සෝවියට් සභා හෝ කම්කරු කවුන්සිල වර්ධනය වූයේ බෝල්ෂෙවික් පක්ෂය විසින් සකස් කරන ලද සැලැස්මකට අනුව නොව සාර්වාදී පාලනයට එරෙහි අරගලය තුල ය. පැරිස් කොමියුනයේ රහස එය, “කම්කරු පන්ති ආන්ඩුවක්, එනමි අතිරික්ත ශ්‍රමයේ වටිනාකම් ගොඩගසා ගන්නා පන්තියට එරෙහි ඒවා නිෂ්පාදනය කරන පන්තියේ අරගලයේ නිෂ්පාදිතයක්, ශ්‍රමයේ ආර්ථික විමුක්තිය ක්‍රියාවට නැගීම සඳහා අවසානයේ සොයාගත් දේශපාලන ස්වරූපයක්” බව මාක්ස් පැහැදිලි කලේය. (මාක්ස්, පැරිස් කොමියුනය පිලිබඳ, p.75).

මෙම කර්තව්‍යය ඉටු කිරීම සඳහා අවශ්‍ය දේශපාලන රූපාකාරයන් 21 වැනි සියවසේදී ධනවාදයට එරෙහි පුලුල් සමාජ අරගලයේ ගමන් මගෙහි “සොයා ගැනීමට” සිදුවනු ඇත. යම් ආකාරයක  නිශ්චිත සැලැස්මක් සැකසීමට නොහැකි වුවද, ඇතැම් පොදු මූලධර්ම ස්ථාපිත කර ඇත.

නිලධාරි තන්ත‍්‍රය ගොඩනැගීමට එරෙහි ප‍්‍රධාන ආරක්‍ෂාව වන්නේ සමාජය පවත්වාගෙන යාමට සමස්ථ ජනගහනයේ සක්‍රීය මැදිහත්වීමයි. සත්තකින්ම, ඇතැම් නියෝජිත සංවිධාන තවමත් අවශ්‍ය වනු විය හැක. එම නියෝජිතයින් ඔවුන් තෝරා පත් කර ගත් අය විසින් නැවත කැඳවීමට යටත් වන අතර ඔවුන්ගේ වැටුප් සාමාන්‍යයට වඩා වැඩි නොවනු ඇත. 

අද දියුනු සන්නිවේදන පද්ධතිවල දියුනුවත් සමඟම අඛන්ඩ පදනමක් මත ප්‍රතිපත්ති සාකච්ඡා කිරීම සම්පාදනය කිරීම හා කෙටුම්පත් කිරීම සඳහා සමස්ත ජනතාවම සම්බන්ධ කර ගැනීමට නිසැකවම හැකි වනු ඇත. වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, ඔබ පවසන පරිදි ප්‍රතිපත්ති සැකසීම සහ එය ක්‍රියාත්මක කිරීම “අධීක්ෂනය” (“policing”) සිදු කරනු ලබන්නේ, ඔවුන් විසින් නිර්මානය කරන ලද විවිධ සංවිධාන හරහා ක්‍රියා කරන මහජනතාව විසිනි.

ඔබ විසින් මතු කර ඇති කරුනු තවදුරටත් පැහැදිලි කර ගැනීම සඳහා රිචඩ් එන් හන්ට් (Richard N. Hunt ) ගේ අතිශය වටිනා කෘතියක ඡේදයක් උපුටා දැක්වීමට මට ඉඩ දෙන්න.

අපි කිසියම් සමාජයක් ගැන කියවද්දී එහි, ‘නගරය සහ රටෙහි එකමුතුවක්’ පැවතියේ නම්; ‘සිවිල් වගකීම් සිවිල් අයිතීන් මගින් ගම්‍ය’ වේ නම්; එහි  පරමාදර්ශී ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය, ‘සියලු පුරවැසියන් ස්වෛරී බලය වනවා පමනක් නොව ඇත්ත වශයෙන්ම පාලනය කිරිමේ නිරත විම’ අවශ්‍ය කරන්නේ නම්; මෙම ඉලක්කය, සියලුම කාර්යාල වලට  ‘සාමාන්‍යයෙන් ප්‍රවේශ විය හැකි වීම’  සහ ‘නිලතල හිමිකරුවන් නිරන්තරයෙන් වෙනස් කිරීම’ මගින් සපුරා ගත්තේ නම්; එහිදී ‘සියලු නිලධාරීන් තේරී පත් වූ’ සහ පුරවැසි ආයතනය තුල සිදුකල  හැකි උපරිම පරිමානයෙන් නිලතල දරන්නන් වෙනස් වෙමින් අලුතින් පත්වීම’ සිදුවන්නේ නම්; එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ‘නිලධාරී ධුරාවලියක්’ නොතිබෙනා’තර, ‘සෑම නිලධාරියෙක්ම පුරවැසියෙකුට වඩා වැඩි යමෙක් නොවී, අහම්බෙන් පාහේ සීමිත කාලයක් රාජ්‍යය වෙනුවෙන් යම් විශේෂ සේවයක නිරත වූවාක් මෙන් වන’; මේ සියලු භාවිතයන් ‘පුරවැසියන්ගේ ජීවිතය සහ ස්වභාවයම වන්නාවූ දේශපාලන ජීවිතයක්’, ‘රාජ්‍යය සමඟ පුරවැසියන්ගේ අනන්‍යතාවයක්’, ‘රාජ්‍යයේ සහ සමාජයේ අනන්‍යතාවයක්’ නිර්මානය කිරීමක් – අපට මේ දේවල් කියවා බැලුවහොත්, අපට එය මාක්ස් විස්තර කල පන්ති විරහිත සමාජය බව නිසැක වනු ඇත. නමුත් ඇත්ත වශයෙන්ම එය ජර්මානු-උගත් සම්භාව්‍ය ලේඛක වික්ටර් එරන්බර්ග් විසින් ලියන ලද පෙරික්ලියානු ඇතන්ස් පිලිබඳ විස්තරයකි” (හන්ට්, මාක්ස් සහ එංගල්ස්ගේ දේශපාලන අදහස්, වෙලුම II, p. 254).

සත්තකින්ම, ග්‍රීක ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය වහල්භාවය මත රැඳී සිටි අතර, එමඟින් පුරවැසියන්ට පොදු කටයුතුවලට සහභාගී වීමට හැකි විය. පොදුවේ ගත් කල, එංගල්ස් පෙන්වා දෙන පරිදි, මානව ඉතිහාසය පුරා ශ්‍රමයේ අඩු ඵලදායිතාවයක් ඇති විට, සමාජයේ පොදු කටයුතු සොයා බලන විශේෂ පන්තියක් වර්ධනය වේ.

කෙසේ වෙතත් මේ තත්ත්වය දැන් වෙනස් වී ඇත. අද, “නූතන කර්මාන්තය විසින් අත්පත් කර ගෙන ඇති නිෂ්පාදන බලවේගවල දැවැන්ත වැඩිවීම නිසා සමාජයේ සියලුම සාමාජිකයන් අතර ව්යතිරේකයකින් තොරව ශ්‍රමය බෙදා හැරීමට හැකි වී ඇති අතර, එමගින් සෑම සාමාජිකයෙකුගේම ශ්‍රම කාලය සීමා කිරීමට කොතරම් ප්‍රමානයකට හැකි වී තිබේද යත් සියලු දෙනාටම, සමාජයේ න්‍යායික සහ ප්‍රායෝගික යන දෙඅංශයේම පොදු කටයුතුවලට සහභාගී වීමට ඇති තරමට නිදහස් කාලය තිබේ” (එංගල්ස්, ඩුරිං විරෝධය, පිටු. 217-218).

ජාතික සැලැස්මක් සංවර්ධනය කිරීම සම්බන්ධයෙන් ඔබේ ප්‍රශ්නය පිලිබඳව එක් කරුනක්: සමාජවාදී සමාජය තමන්ගේම ජාතික සැලැස්මක් ඇති ජාතීන් මාලාවක් ලෙස සංකල්පනය කිරීම වැරදියි. ඊට පටහැනිව, සමාජවාදී සමාජය මතුවනු ඇත්තේ, ගෝලීය ධනවාදයට එරෙහි අරගලය ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා ගෝලීය සංවිධානයේ නව ආකාර වර්ධනය කිරීමට සිදුවනනු ඇති කම්කරු පන්තියේ ජාත්‍යන්තර අරගලයක ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ය. එපමනක් නොව, ගෝලීයකරනය වූ නිෂ්පාදනයේ වර්ධනය, ජාත්‍යන්තර ශ්‍රම විභජනයේ ඉහල වර්ධනය සහ සමස්ත ගැටලු රාශියකට මුහුන දීගත  නොහැකි වීම – දෙකක් පමනක් සඳහන් කරන්නේ නම්, පරිසරය පාලනය කිරීම, රෝග වලට එරෙහිව සටන් කිරීම යනාදිය – යන්නෙන් අදහස් වන්නේ සැලසුම් කිරීම (planning) ගෝලීය පරිමානයෙන් ද සිදු කිරීමට සිදුවන බවය.

ඔබේම විශ්වාසි, 

නික් බීම්ස්

සමාජවාදී සංවිධානය සහ සැලසුම් පිලිබඳ ප්‍රශ්න Read More »

Gaza

එක්සත් ජනපදය හා ඊශ්‍රායලය, විශ්වාස කළ හැකි සාක්ෂි නොමැති සමූහ ස්ත්‍රී දූෂණ ප්‍රචාර ගාසා ජන සංහාරය යුක්ති සහගත කිරීම සඳහා  යොදා ගනී

පැට්‍රික් මාර්ටින් විසිනි.

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 දෙසැම්බර් 07  දින පල වූ ‘US and Israeli mass rape propaganda, without credible evidence, is being used to justify Gaza genocide‘ යන පැට්‍රික් මාර්ටින් විසින් ලියන ලද ඉදිරිදර්ශන ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය මිගාර මල්වත්ත විසිනි.

එක්සත් ජනපද-ඊශ්‍රායල ප්‍රචාරක යන්ත්‍රය ගාසා තීරයේ ඊශ්‍රායලයේ සමූහ ඝාතනය ආරක්ෂා කිරීම සඳහා නව තර්කයක් දියත් කර ඇත: එනම්, වත්මන් යුද්ධයට පෙරටුව ඔක්තෝම්බර් 7දා ඊශ්‍රායලයට දේශසීමා හරහා ප්‍රහාරයක් දියත් කල හමාස් සංවිධානය, එම නැගිටීම තුලදී ඊශ්‍රායල කාන්තාවන් සමූහ ලෙස දූෂණය කිරීමේ වරදකරුයැයි කියා සිටීමයි.

මෙම චෝදනා සනාථ කිරීමට සෘජු සාක්ෂි නොමැතිය යන කරුණ, ගාසා තීරයේ ජන සංහාරයේ අපරාධකරුවන්ට සහ එහි ආරක්ෂකයින්ට අදාළ නොවේ. හමාස් විසින් රඳවාගෙන සිටින ලද ප්‍රාණ ඇපකරුවන් ඊශ්‍රායල සිරගෙවල් වල රඳවා ගෙන සිටි පලස්තීනුවන් සමග හුවමාරු කර ගැනීම සඳහා ඇති කළ සීමිත “විරාමය” අවසන් වීමෙන් පසු හදිසියේ ම මෙම කියාපෑම මාධ්‍ය හරහා ඝෝෂාකාරී ලෙස පතුරුවා හැරුනේ, ව්‍යසනකාරී ආකාරයෙන් තීව්‍ර කර ඇති ගාසා තීරයේ ජනයාට එරෙහි ඊශ්‍රායල හමුදා මෙහෙයුම්වලින් මහජන අවධානය වෙනතකට යොමු කිරීම සඳහා ය.

ඊශ්‍රායල බෝම්බ සහ මිසයිල ප්‍රහාරවලින් සති අන්තයේ පලස්තීනුවන් 1000කට වැඩි පිරිසක් මිය ගියහ. පලස්තීනුවන් මිලියන 2ක් පමණ ගාසා තීරයේ කුඩා කොනකට ගාල් කර ඇත. එය ප්‍රමාණයෙන් ෆිලඩෙල්ෆියා හෝ ඩෙට්‍රොයිට් නගරවලට වඩා විශාල නොවන නමුත්, ඊට වඩා බොහෝ වැඩි ජනගහණයකින් යුතුය. ඊශ්‍රායල හමුදා මෙහෙයුම්වල අරමුන වඩ වඩාත් පැහැදිලි වී ඇත: එනම්, ගාසා තීරයේ සමස්ත ජනගහනය ඊජිප්තු දේශසීමා හරහා සීනායි කාන්තාරයට පලවා හැරීම, ගාසා තීරය හිස් කිරීම සහ එය යුදෙව් පදිංචිකරුවන් සඳහා ලබා දීමයි.

 Refugee
2023 ඔක්තෝම්බර් 31 වන දින ගාසා තීරයේ නුසෙයිරාත් සරණාගත කඳවුරට එල්ල වූ ඊශ්‍රායල ගුවන් ප්‍රහාරයෙන් දිවි ගලවා ගත් අය සොයන පලස්තීනුවන් [AP Photo/Doaa AlBaz]

සඳුදා, දකුණු ගාසා තීරයේ විශාලතම නගරය වන ඛාන් යූනිස් වෙත ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක හමුදාව විසින් පූර්ණ පරිමාන භූමි ප්‍රහාරයක් එල්ල කිරීමට සමගාමී ව, ඊශ්‍රායලයේ ධනවත් සහ බලගතු ආධාරකරුවන් 150ක කන්ඩායමක් හමාස් වෙත සමූහ ස්ත්‍රී දූෂණය පිලිබඳ චෝදනා ප්‍රවර්ධනය කිරීම සඳහා නිව්යෝර්ක් නගරයේ එක්සත් ජාතීන්ගේ මූලස්ථානයේ රැස්වීමක් පැවැත්වූහ. හිටපු ඩිමොක්‍රටික් ජනාධිපති අපේක්ෂක හිලරි ක්ලින්ටන් දුරස්ථව කණ්ඩායම ඇමතූ අතර, ප්‍රකෝටිපතියෙකු වූ හිටපු ෆේස්බුක් විධායක ෂෙරිල් සැන්ඩ්බර්ග් ද සෙනෙට් සභික කිර්ස්ටන් ගිලිබ්‍රෑන්ඩ් (ඩිමොක්‍රටික්-නිිව්යෝක්) සමඟ එක්ව ඇගේ සහයෝගය ලබා දුන්නාය.

ඔබාමා පාලනයේ රාජ්‍ය ලේකම්වරිය ලෙස ලිබියාවට එරෙහි ම්ලේච්ඡ එක්සත් ජනපද-නේටෝ යුද්ධයට නායකත්වය දුන් ක්ලින්ටන් ඇගේ පටිගත කරන ලද ප්‍රකාශය තුල කියා සිටියේ, “යුක්තිය වෙනුවෙන් පෙනී සිටිනවා යැයි කියන ඇතැමුන් හමාස් වින්දිතයන් හමුවේ තම දෑස් සහ හදවත් වසාගෙන සිටීම පිළිකුල් සහගතය,” යනුවෙනි. යුද්ධයෙන් පසු බලය සඳහා තරඟ වදින ප්‍රතිවාදී ප්‍රතිගාමී ජුන්ටාවන් යටතේ ලිංගික වහල්භාවයට විකුණා දැමූ දහස් ගනන් කාන්තාවන් ද ඇතුලුව, ලිබියාවේ එක්සත් ජනපද යුද්ධයේ ගොදුරු වූ දස දහස් ගනනක් ගැන ඇය කිසිවක් කීවේ නැත. එක්සත් ජනපදය සැපයූ බෝම්බ සහ මිසයිල ප්‍රහාරවලින් මිය ගිය හා ආබාධිත වූ, ගාසා තීරයට එරෙහි ඊශ්‍රායල ප්‍රහාරයේ ගොදුරු බවට පත් දස දහස් ගනනක් ගැන ද ඇය සඳහන් කළේ නැත.

මෙම අවස්ථාවට එක්සත් ජාතීන්ගේ ඊශ්‍රායලයේ නිත්‍ය දූත මණ්ඩලය විසින් අනුග්‍රහය දක්වන ලද අතර, ඊශ්‍රායල රජය සහ IDF විසින් සපයන ලද යැයි කියනු ලබන සාක්ෂි සහ ලේඛන ඔවුන් විසින් එකට එක කරන ලදී. ගාසා තීරයේ යුද අපරාධ විමර්ශනය කරන එක්සත් ජාතීන්ගේ විමර්ශන කොමිසමක්, ලිංගික ප්‍රචණ්ඩත්වය පිළිබඳ ඕනෑම සාක්ෂියක් තමන් විසින් ජාත්‍යන්තර අපරාධ අධිකරණයට ලබා දෙනු ඇති බව පවසා ඇති අතර, එක්සත් ජනපද යුද අපරාධ සම්බන්ධයෙන්චෝදනා ඉදිරිපත් වනු ඇතැයි පවතින බිය නිසා එක්සත් ජනපද රජය එම අධිකරණය පිළිගන්නේ නැත. ඊශ්‍රායලය අල්ලා ගෙන සිටින බටහිර ඉවුරේ ඊශ්‍රායල යුද අපරාධ පිළිබඳ සාක්ෂිවලට ICCයේ දොර විවෘතව තිබීමේ හේතුවෙන්, ඊශ්‍රායල විරෝධී නැඹුරුවක් ඇති බව පවසමින් ඊශ්‍රායලය එය සමඟ සහයෝගයෙන් කටයුතු නොකරයි.

ඊළඟ දවසේ, ජනාධිපති ජෝ බයිඩන් බොස්ටන්හි අරමුදල් රැස් කිරීමේ උත්සවයකදී ස්ත්‍රී දූෂණ චෝදනා ඉස්මතු කලේය.  “පසුගිය සති කිහිපය තුළ, ප්‍රහාරයෙන් දිවි ගලවා ගත් අය සහ සාක්ෂිකරුවන්, සිතාගත නොහැකි තරමේ කුරිරුකම්වල බිහිසුණු වාර්තා බෙදා ගෙන ඇත,” බයිඩන් වෙස්ටින් හෝටලයේ රැස්ව සිටි ඔහුගේ කෝටිපති ආධාරකරුවන්ට පැවසීය. ඊශ්‍රායල බෝම්බ ප්‍රහාරවලට මහා පරිමාණයෙන් ගොදුරු වූවන් ගැන වෛද්‍යවරුන් දුසිම් ගනනක් ද ඇතුලත් ගාසා තීරයේ පලස්තීන ජාතික “දිවි ගලවා ගත් අය සහ සාක්ෂිකරුවන්ගේ” වාර්තා එක්සත් ජනපද ජනාධිපතිවරයා කලින් ප්‍රතික්ෂේප කළේ, ඔවුන් හමාස් හරහා පැමිණි නිසා ඒවා විශ්වාස කළ නොහැකි බව පවසමිනි.

එදින රාත්‍රියේ, NBC නිවුස් විකාශය සිය “රාත්‍රී ප්‍රවෘත්ති” හි ප්‍රධාන අයිතමය ලෙස ස්ත්‍රී දූෂණ චෝදනා පිළිබඳ මිනිත්තු පහක වාර්තාවක් විකාශනය කළ අතර, නිව්යෝර්ක් ටයිම්ස් සහ වොෂින්ටන් පෝස්ට් හි මුල් පිටුවේ වාර්තා සහ අනෙකුත් රූපවාහිනී ජාල වල වාර්තා සමඟ මාධ්‍ය කුණාටුවක් ඇති විය. සීඅයිඒ මාධ්‍ය මෙහෙයුම් පිළිබඳ එක් ඉතිහාසඥයෙකු වරක් එය හැඳින්වූ පරිදි, මෙය ඇමරිකානු ආන්ඩුවේ ප්‍රචාරනයේ “මහා ව’ලිස්ටරය (Wurlitzer- වර්ලිස්ටර් පියානෝව)” එහි උපරිම හඬින් වාදනය කිරීමක් විය.

හමාස් සංවිධානයට එරෙහි ව විශාල වාද්‍ය වෘන්දයක් යොදවා පවත්වා ගෙන යනු ලබන මෙම අඛණ්ඩ සමූහ වාදනයට අනුබල දෙන සැබෑ සාක්ෂිය කුමක්ද? ඒ සියල්ල ඊශ්‍රායල රජයෙන් සහ IDF වෙතින් ඉදිරිපත් වූ ඒවා ය; කිසිවෙකුගේ ස්වාධීන තහවුරු කිරීමක් නොමැත; වින්දිතයන්ගෙන් හෝ ඇසින් දුටු සාක්ෂිකරුවන්ගෙන් කිසිදු සාක්ෂියක් ඉදිරිපත් කර නොමැත. ඊශ්‍රායල නිලධාරීන්ට අනුව, ඔක්තෝබර් 7 ප්‍රහාරයෙන් දිවි ගලවා ගත්, ස්ත්‍රී දූෂණයට ගොදුරු වූවන් කිහිප දෙනා ඒ ගැන කතා කිරීමට නොහැකි තරම් කම්පනයට පත් ව සිටිති. ඊශ්‍රායල පොලිස් ප්‍රධානී යාකොව් ෂබ්තායි බ්‍රිතාන්‍ය ගුවන්විදුලි සංස්ථාවට පැවසුවේ “ප්‍රහාරවලින් දිවි ගලවා ගත් බොහෝ දෙනෙකුට කතා කිරීමට අපහසු වූ අතර ඔවුන්ගෙන් සමහරෙක් ඔවුන් දුටු හෝ අත්විඳින දේ ගැන කිසි විටෙකත් සාක්ෂි නොදෙනු ඇතැයි ඔහු සිතන” බවයි.

වයස්ගත වූවන් සහ කලින් සිටම දුර්වලව සිටි අය හැර, පසුගිය සතියේ හමාස් විසින් මුදා හරින ලද ප්‍රාණ ඇපකරු කාන්තාවෝ යහපත් සෞඛ්‍ය තත්ත්වයකින් පසු වූහ. ඔවුන්ගෙන් කිසිවෙකු, රඳවා ගෙන සිටි කාල සීමාව තුල දී ලිංගික අතවර සිදු වූ බවක් වාර්තා කළේ නැත. කෙසේ වෙතත්, ඔවුන්ගෙන් කිහිප දෙනෙක්, ඊශ්‍රායල බෝම්බ සහ මිසයිල ප්‍රහාරවලින් යන්තම් ගැලවී ගිය බව වාර්තා වූ අතර, ඊශ්‍රායල නිලධාරීන් ඔවුන්ගේ මතකයන් “අවිශ්වාසනීය” ලෙස බැහැර කරන ලදී. මේ අනුව, විශ්වාස කළ යුත්තේ නෙතන්යාහු රජයේ ප්‍රචාරක අවශ්‍යතා වෙනුවෙන් සේවය කරන සාක්ෂිකරුවන් පමණි.

පලස්තීනුවන්ට පක්ෂපාතී වෙබ් අඩවියක් වන මොන්ඩෝවයිස් (Mondoweiss) ට අනුව, නොවැම්බර් 13 දින , ලිංගික ප්‍රචණ්ඩත්වය පිළිබඳ නව සාක්ෂි සැපයීම සඳහා කැඳවන ලදැයි කියනු ලබන ඊශ්‍රායල පොලිස් සාකච්ඡාවක්, “නව තොරතුරු සහ පැහැදිලි සාක්ෂි නොමැතිකම” නිසා පොලිස් නිලධාරීන් සහ මාධ්‍යවේදීන් අතර ගැටුමකට තුඩු දුන්නේය. පොලිස් ප්‍රධානියා කිසිදු ප්‍රශ්නයකට පිළිතුරු දීම ප්‍රතික්ෂේප කළ අතර, පොලිස් මාධ්‍ය නිලධාරි මෙරිට් බෙන් මයර් හා මාධ්‍යවේදීන් අතර උණුසුම් කතාබහක් ඇති විය. ඔහු එම සාකච්ඡාවේ අපේක්ෂිත පණිවිඩය පැහැදිලි කරමින්, මෙසේ ප්‍රකාශ කළේය: “මළ සිරුරුවල තත්වයන් මත පදනම්ව, දූෂණයක් සිදු වී ඇත. මෙම සිදුවීම් ප්‍රශ්න කිරීමට ඉඩක් නැත.”

මෙම සමූහ දූෂණ චෝදනා වල දී අනුගමනය කෙරෙන්නේ, අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධයට එරෙහිව වැඩෙන මහජන විරෝධයේ කොන්දේසි යටතේ මහජන මතය හැසිරවීමට පෙර පැවති එක්සත් ජනපද ආන්ඩුව අනුගමනය කළ “විශාල බොරු” පැවසීමේ රටාව ම ය. ඉරාකය ආක්‍රමණය කර විනාශ කිරීමට ගත් තීරණය සාධාරණීකරණය කිරීම සඳහා බුෂ් පරිපාලනය ඉරාකයේ “සමූහ විනාශක අවි” පවතින බව කියා සිටියේය. ඔබාමා සහ හිලරි ක්ලින්ටන් ලිබියාවට එක්සත් ජනපද-නේටෝ බෝම්බ හෙලීමේ කඩතුරාව ලෙස බෙන්ගාසිහි සමීපස්ථ සමූහ ඝාතන පිලිබඳ චෝදනා ප්‍රවර්ධනය කළහ. එක්සත් ජනපද අධිරාජ්‍යවාදය විසින් ඉලක්ක කරන ලද රටවල නායකයන් – පැනමාවේ නොරීගා, ලිබියාවේ මුවම්මර් ගඩාෆි, ඉරාකයේ සදාම් හුසේන්, සිරියාවේ අසාද් සහ දැන් රුසියාවේ පුටින් – ඇමරිකානු මාධ්‍යවලින් එකසේම නිරූපණය කෙරෙන්නේ නරක ම සැලකිල්ල ලැබීමට උචිත වූවන් සේ ය.

ස්ත්‍රී දූෂණ චෝදනා, ඊශ්‍රායල රාජ්‍යය තුල ෆැසිස්ට් බලවේග විසින් ප්‍රවර්ධනය කරනු ලබන අතර ඇමරිකාවේ අධිරාජ්‍යවාදී මිලිටරිවාදයේ වියරු අනුගාමිකයින් විසින් භාරගනු ලැබේ. ගාසා තීරයේ ඊශ්‍රායල ජන සංහාරයට තම හෘදයාංගම විරෝධය ප්‍රකාශ කිරීමට උත්සාහ කරන ඕනෑම අයෙකු බිය ගැන්වීම ඔවුන්ගේ එකම අරමුණයි. ඔවුන්ට කිසිම විශ්වාසනීයත්වයක් නැත.

තව ද, ඉදින් ඔක්තෝබර් 7 ප්‍රහාරයේදී සමහර හමාස් සටන්කාමීන් ලිංගික ප්‍රචණ්ඩත්වය සිදු කළේ වී වුව, එයින් ඊශ්‍රායල හමුදාව විසින් ගාසා තීරයේ දහස් ගණන් කාන්තාවන් සහ ළමුන් ඝාතනය කරනු ලැබීම සාධාරණීකරණය වන්නේ කෙසේද? ලෝසවෙඅ සඳුදා කර්තෘ මණ්ඩල ප්‍රකාශයක ප්‍රකාශ කළ පරිදි, ඊශ්‍රායලය “කාන්තාවන්ට හා ළමයින්ට එරෙහි යුද්ධයක” යෙදී සිටින බවට වන අනභියෝගී කාරනය සලකන විට හමාස් විසින් කරන ලදැයි කියන සමූහ දූෂණ පිලිබඳ කියාපෑම් විශේෂයෙන් නරුම ය.

බයිඩන්, ක්ලින්ටන් සහ කොම්පැනිය ඔක්තෝම්බර් 7 සිදුවීම්වලින් “බියට” පත්ව සිටින බවට කරන ප්‍රකාශවලට ද කිසිදු විශ්වසනීයත්වයක් නොමැත. 1945 දී නාසි ජර්මනියේ පරාජයෙන් මෙපිට, එක්සත් ජනපදය තරම් යුද්ධයේදී පිරිමින්, කාන්තාවන් සහ ළමයින් ඝාතනය කර ඇති වෙනත් රටක් නැත. ස්ත්‍රී දූෂණ පිළිබඳ ප්‍රකාශයන් සම්බන්ධයෙන් ගත් කල, සමූහ දූෂණය , වියට්නාමයේ මයි ලායි සංහාරය වැනි සාහසික ක්‍රියාවන්හි මකා ලිය නොහැකි අංගයකි. ඉරාකයේ යුද්ධය අබු ග්‍රයිබ්හි ලිංගික ප්‍රචණ්ඩත්වයේ අමතක නොවන රූප නිර්මාණය කළ නමුත්, ඊට සමාන හෝ ඊටත් වඩා නරක සිදුවීම් දහස් ගණනක් වින්දිතයන්ගේ මතකයන් – ඉදින් ඔවුන් දිවි ගලවා ගත්තේ නම් – සහ අපරාධකරුවන්ගේ මතකයන් තුල හැර වෙනත් ස්ථානයක ඉතිරි නොවූ, වාර්තා නොවූ සිදුවීම් බවට පත් ව ඇත.

hooded detainee imprisoned at Abu Ghraib
අබු ග්‍රයිබ් හි සිරකර තබන ලද මුහුණු වැසුම් ලූ රැඳවියෙක්. ඔහුගේ වම් සහ දකුණු අතට වයර් සවි කර ඇති අතර, පෙට්ටියක් මත සිටුවා ඇත; පෙට්ටියෙන් වැටුණොත් විදුලි සැර වැදෙන බව ඔහුට කියා තිබුණි. [ඡායාරූපය: එක්සත් ජනපද රජය]

ගාසා තීරයේ ඊශ්‍රායල ජන සංහාරයේ යථාර්තය වසන් කිරීමට බයිඩන් පරිපාලනය සහ සංගත මාධ්‍ය දරන නවතම ප්‍රයත්නයෙහි අඳුරු අසාර්ථක බව ඔප්පු වනු ඇත. මැද පෙරදිග ඇමරිකානු හා යුරෝපීය අධිරාජ්‍යවාදයේ තෝමර තුඩ ලෙස ක්‍රියා කරමින් ඊශ්‍රායලය කරමින් සිටින අපරාධ සම්බන්ධයෙන් ලොව පුරා වැඩෙන කෝපය එයට වැළැක්විය නොහැක. යුද විරෝධී ව්‍යාපාරයේ කේන්ද්‍රීය දේශපාලන කර්තව්‍යය වන්නේ, ගාසා තීරයේ යුද්ධය නැවැත්විය හැකි සහ අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධයේ උල්පත වන ධනේශ්වර පද්ධතියට තිත තැබිය හැකි එකම සමාජ බලවේගය වන ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තිය වෙත හැරීමයි.

එක්සත් ජනපදය හා ඊශ්‍රායලය, විශ්වාස කළ හැකි සාක්ෂි නොමැති සමූහ ස්ත්‍රී දූෂණ ප්‍රචාර ගාසා ජන සංහාරය යුක්ති සහගත කිරීම සඳහා  යොදා ගනී Read More »

Morocco

මොරොක්කෝ භූමිකම්පා ව්‍යසනය: ධනවාදය උරුම කර දුන් තවත් එක් ඛේදවාචකයක්

මිගාර මල්වත්ත විසිනි.

දමොරොක්කෝවේ සිව්වන විශාලතම නගරය වන මරකේෂ් සිට දළ වශයෙන් කිලෝමීටර් 70 ක් දකුණින් පිහිටි අල්-හවුස් පළාතේ ඉගිල් අපිකේන්ද්‍රය කර ගනිමින් රික්ටර් පරිමාණයේ 6.8 ක ප්‍රබල භූ කම්පනයක් සැප්තැම්බර් 8 වෙනි සිකුරාදා රාත්‍රී 11ට පමන දකුණු මොරොක්කෝවේ දී සිදු විය. මෙම භූමිකම්පාව කේන්ද්‍රගත වූ උස් ඇට්ලස් කඳුකරයේ කුඩා, හුදකලා ගම් සහ නගරවලට ඉන් විනාශකාරී බලපෑමක් ඇති කළේය. මරණ සංඛ්‍යාව 2900 ඉක්මවා පැවතිනි. 5500 වැඩි පිරිසක් තුවාල ලැබූ අතර, ඉන් බොහොමයකට බරපතලය. කඩා වැටුණු ගොඩනැගිලි යට සිර වී මිය ගිය බොහෝ දෙනෙකුගේ සිරුරු සොයා නොගැනුණි. 

Morocco
2023 සැප්තැම්බර් 11, සඳුදා, මොරොක්කෝවේ, Marrakech අසල, Tafeghaghte ගම්මානයේ භූමිකම්පාවකින් හානියට පත් වූ තම නිවසේ සුන්බුන් අතර යමක් සොයන කාන්තාවක් (AP Photo/Mosa’ab Elshamy) [AP ඡායාරූපය /මොසාබ් එල්ෂාමි]

මෙම භූමිකම්පාවෙන් පුද්ගලයන් 300,000 ක් පීඩාවට පත්ව ඇති බව වාර්තා වේ. මරාකේෂ් සිට පිළිවෙලින් කිලෝමීටර් 180 සහ 200 ක දුරකින් පිහිටි, බටහිර මොරොක්කෝවේ වෙරළබඩ ඉම්සුවන් (Imsouane) සහ එසුවේරා (Essaouira) යන නගරවලට සහ අපිකේන්ද්‍රයට කිලෝමීටර් 350ක් උතුරින් රබාත් අගනුවරට ද භූමිකම්පාව දැනී තිබුණි.

නමුත්, නවීනතම ඉන්ජිනේරු තාක්ෂණය මගින් භූමිකම්පා ප්‍රතිරෝධී ගොඩනැගිලි ඉදිකිරීම සාර්ථකව කරගෙන යන තතු තුල, තවදුරටත් භුමිකම්පා, රික්ටර් පරිමානයේ ඉහළ අගයක් ගැනීම මගින්ම එම භූමිකම්පාවේ ව්‍යසනකාරී බව තීන්දු වන්නේ නැත.

මන්ද, ලෝකයේ වඩාත්ම භූමිකම්පා ඇති රටවලින් එකක් වන ජපානයේ, 2022 සිදු වූ ෆුකුෂිමා භූමිකම්පාව රිච්ටර් පරිමාණයෙන් 7.4 ක් විය. එහෙත්, ජපානයේ භූමිකම්පාවලට ඔරොත්තු දෙන ගොඩනැගිලි ඉදිකර තිබූ බැවින්, ලක්ෂ තුනකට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් වෙසෙන ෆුකොෂිමා නගරයේ එම භූමි කම්පාවෙන් මිය ගියේ තිදෙනෙකු පමණි.  

මෙයින් පෙනී යන්නේ, ආරක්ෂිත ගොඩනැඟිලි නිසි යටිතල පහසුකම් සහිතව ඉදිකර ඇත්නම්, මොරොක්කෝවේ සිදු වූ භූමිකම්පාවට වඩා බලවත් භූමිකම්පාවලින් පවා නගර බේරී සිටිය හැකි බවයි.

ඒ බව මෙම භූමිකම්පාව තුළ දීම දැක ගත හැකි විය. මරණ 2900 කට වැඩි ප්‍රමාණයක් සිදු වූ, රික්ටර් පරිමාණයෙන් 6.8 වූ භූමිකම්පාවෙන්ද, මිලියනයකට ආසන්න ජනගහනයක් සහිත ගෝලීය සංචාරක මධ්‍යස්ථානයක් වන, ශක්තිමත්ව භූ කම්පනයන්ට ඔරොත්තු දෙන ගොඩනැගිලි ඉදිකර තිබූ මරාකේෂ් හි මිය ගියේ 18 දෙනෙකු පමණි. සැබැවින්ම, මරාකේෂ් ට ආසන්න කදුකර ගම්මානවල විනාශයට සාපේක්ෂව මරාකේෂ් හි භූමිකම්පා හානිය ඉතාමත් අල්පය. 

Map
මොරොක්කෝ භූමිකම්පා සිතියම (Encyclopedia Britannica)

වාර්තාගත 2900කට වැඩි වූ මුළු මරණ සංඛ්‍යාවෙන් 2000 කට ආසන්න ගනනක් වාර්තා වී ඇත්තේ, ප්‍රමුඛවම අල්-හවුස් කලාපයේ, තාරූඩන්ට් (Taroudant) හා චිචෝවා (Chicagoland) වැනි කදුකර ප්‍රදේශ වලිනි. එහි මිය ගිය බොහෝ දෙනෙක් කඳුකර ගම්මානවල වැසියෝ වූහ. පැරණි, අවදානමට ලක්විය හැකි ඔවුන්ගේ මඩ ගඩොල් නිවාස භූමිකම්පාවෙන් විනාශ වූ අතර එම සුන්බුන් තුළ සිරවීමෙන් ඔවුහු මිය ගියහ. මරාකේෂ් සිට සැතපුම් 40ක් නිරිත දෙසින් පිහිටි ටෆහෝටා (Tafeghaghte) ගම්මානයේ වැසියන් 200 න් 90 ක් මියගොස් ඇති බව තහවුරු වී ඇත. තවත් දුසිම් ගනනක් අතුරුදහන් වී ඇති අතර ඔවුන්  සුන්බුන්වල සිරවී මිය ගොස් ඇතැයි විශ්වාස කරනු ලබයි. 

අයහපත් තත්ත්වය නිසා ගලවාගැනීමේ කණ්ඩායම් වලට එහි ළඟා වීමට අපහසු වීය. ඉන්ටර්නැෂනල් ජර්නල් ඔෆ් ඩිසාස්ටර් රිස්ක් (International Journal of Disaster Risk) සඟරාව අපේක්ෂා කල අන්දමට, මේ නිසා දරුණුතම බලපෑමට මුහුන පෑ, දුෂ්කර කඳුකර ගම්මානයන්හි මරණ සංඛ්‍යාව ඛේදජනක ලෙස ඉහළ ගොස් තිබුණි. 

2021 දී, ඉහත කී සගරාව මගින් කෝටි 150 ක ජනතාවක්, ලොව පුරා භූමිකම්පා ඇති ප්‍රදේශවල ජීවත් වන බව සොයා ගෙන ඇත. ෆෝබ්ස් සගරාවේ ලැයිස්තුවට අනුව කත්මන්ඩු, ඉස්තාන්බුල්, දිල්ලි, ක්විටෝ, මැනිලා, ඉස්ලාමාබාද්, සැන් සැල්වදෝර්, මෙක්සිකෝ සිටි, ඉස්මීර් සහ ජකර්තා යන මිලියන සංඛ්‍යාත ජනතාවන් ජීවත් වන නගර 10ක්, භූමිකම්පා සිදු විය හැකි විශාල නගර වශයෙන් නම් කර ඇත. භූමිකම්පාවලට ඔරොත්තු දෙන නිවාස තැනීමට අඩු ප්‍රමුඛතාවයක් දෙන බවට 1999 නේචර් සඟරාව අනතුරු අඟවමින් සදහන් කොට තිබුනේ, “අනාගත නගරවල භූමිකම්පාවලට ඔරොත්තු දෙන ඉදිකිරීම් නොමැතිකම අනාරක්ෂිත වනු ඇත,” යනුවෙනි.

අප්‍රිකානු සහ යුරේසියානු භූගෝලීය තැටි අතර වූ දිගු බිදීම් මත මොරොක්කෝව පිහිටා ඇත. එම ප්‍රසිද්ධ භූමිකම්පා කලාපය මොරොක්කෝවේ එමාසිග් (Amazigh) හෙවත් බර්බර් (Berber) ප්‍රජාවගේ නිවහන වේ. 1960 දී අගඩිර් සහ 2004 දී අල් -හොසීමාහි විශාල භූමිකම්පා මේ කලාපය අත් දැක්කේ ය. එහෙත්, මොරොක්කෝවේ හයවන මොහොමඩ් රජුගේ පාලන තන්ත්‍රය මරාකේෂ් වැනි විශාල නගරවල සංවර්ධන ව්‍යාපෘති ක්‍රියාත්මක කිරීමේ දී මෙම කලාපය ක්‍රමානුකූලව අතහැර දැමීය. ඊට එරෙහිව කලාපයේ වැසියන්ගෙන් පැනනැගි විරෝධතා ද මර්දනය කෙරුනි.

මෑත භූමිකම්පා සිදු වී තිබියදීත් මොරොක්කෝවේ භූමිකම්පා කලාපවල බොහෝ ගොඩනැගිලි සහ විශේෂයෙන් ග්‍රාමීය නිවාස ඉදිකර තිබුනේ කම්පනවලට ඔරොත්තු දීමට නොවේ. එහෙයින්, දිලිදු ග්‍රාමීය මොරොක්කෝ වැසියන්ට සිදු ව ඇත්තේ අනාරක්ෂිත මඩ ගඩොල් නිවාසවල ජීවත්වීමට ය. එපමණක් නොව, හදිසි ආපදාවක දී, ඊට ප්‍රතිචාර දැක්වීමට සැලකිය යුතු, කිසිදු සැලසුමක් රජය සිදු කර නොතිබුණි.

ඉතා දුර්වල යටිතල පහසුකම් නිසා සාමාන්‍ය දිනක දී වුවත් ප්‍රවේශ වීමට අපහසු , වඩාත්ම දුෂ්කර කලාපයකි එය. රෝහල් පද්ධතිය ද ඉතා දුර්වල තත්ත්වයක පවති. භූමිකම්පාව හේතුවෙන් ඇති වූ සුන්බුන් වලින් මාර්ග පද්ධතිය ඇහිරී තිබූ නිසා, එම කලාපයට ප්‍රවේශ වීම වඩා දුෂ්කර වී තිබුණි. එහෙයින් මෙම ආපදාව සදහා ක්ෂණික ආධාර ලබා දීමට යම් ආශ්චර්යයක් සිදු විය යුතු යැයි, මොරොක්කෝව පිලිබඳව අධ්‍යයනය කරන ස්ටැන්ෆෝර්ඩ් විශ්ව වවිද්‍යාලයේ පර්යේෂකයෙකු වන සමියා එරැසවුකි ( Samia Errazzouki ) පැවසුවාය.

එක්සත් ජනපදයේ සහ ප්‍රංශ අධිරාජ්‍යවාදයේ දිගුකාලීන මිත්‍රයෙකු වූ මොරොක්කෝවේ හයවන මොහොමඩ් රජු, භූමිකම්පාව සිදු වන විට පැරිසියේ අයිෆල් කුළුණ අසල පිහිටි ඔහුගේ යුරෝ මිලියන 80 වටිනා මන්දිරයේ නිවාඩුවක් ගත කරමින් සිටියේය. ඔහු නැවත මොරොක්කෝවට පැමිනිය ද මේ සම්බන්ධව කිසිදු බැරෑරුම් ප්‍රකාශයක් කළේ නැත. එමෙන්ම, ආන්ඩුවේ වෙනත් නිලධාරියෙකුවත් ඒ පිලිබද ව ප්‍රකාශයක් නිකුත් කොට නොතිබුනි.

භූමිකම්පාවෙන් විපතට පත් වූවන්ගේ දුක්ඛිත තත්වය පිළිබඳ දක්වන උදාසීනත්වයේ දී මොරොක්කෝ රජු අභිබවා ගියේ මොරොක්කෝවේ හිටපු යටත් විජිත බලයක් වූ ප්‍රංශය පමණි. ප්‍රංශයේ මොරොක්කෝ ඩයස්පෝරාව මිලියන 1.5 කට අධික ජනතාවක් සිටින අතර මරාකේෂ් යනු ප්‍රංශයේ ඉතා ජනප්‍රිය නිවාඩු ගමනාන්තයකි. 

මෙහි දී මොරොක්කෝ රාජාණ්ඩුව ප්‍රංශයට වඩා ස්පාඤ්ඤ, බ්‍රිතාන්‍ය, කටාර් සහ එක්සත් අරාබි එමීර් රාජ්‍යයන්හි ගලවා ගැනීමේ කණ්ඩායම්වලට ආරාධනා කිරීමට කැමති බව ඇඟවීමෙන් පසු, ජනාධිපති එමානුවෙල් මැක්‍රොන්ගේ රජය මොරොක්කෝවේ බේරා ගැනීමේ කටයුතු වලට සහ එහි සංවිධානවලට ආධාර වසයෙන් යුරෝ මිලියන 5 ක සොච්චමක් පරිත්‍යාග කරන බවට නිවේදනය කළේය. එහෙත්, රුසියාවට එරෙහි නේටෝ යුද්ධය සඳහා මැක්‍රොන් යුක්රේනයට යවා ඇති සීසර් බර කාලතුවක්කු පද්ධති 30 න් එකක වටිනාකම මොරොක්කෝවට පරිත්‍යාග කළ මුදලට සමාන වේ!

මෙම නොසලකා හැරීමෙන් හා ව්‍යසනය සුලු කොට සැලකීමෙන් පෙනී යන්නේ, කම්කරු පීඩිත මහජනතාවගේ ජීවිත කෙරෙහි පාලක පන්තියේ අවඥා සහගත ආකල්පය යි.  ධනපති අර්බුදය දිනෙන් දින උඩු දුවන තත්ත්වයේ දී ධනපති ක්‍රමය තුළ ස්වකීය අර්බුදය ජය ගැනීමට ධනපති පන්තිය, කම්කරු පන්තියේ සියලු සුබසාධනයන් කප්පාදු කොට ස්වකීය ලාභ අවශ්‍යතා ආරක්ෂා කර ගැනීම පමණක් තෝරා ගැනීමට සිදු වීම මෙම මහා ව්‍යසනයන් පිටුපස පවතින වෛෂයික යථාර්ථයයි.

පෙබරවාරියේ, තුර්කියේ සහ සිරියාවේ සිදු වූ භූමිකම්පාවෙන් 50,000 කට වැඩි පිරිසක් මිය ගියේ ය. භූමිකම්පාවෙන් පීඩාවන්ට පත් වූ දහස් ගණනක් තවමත් කූඩාරම්වල ජීවත් වේ. ඔවුන්ගේ මෙම ගැටළුව විසදීමට තුර්කි ආන්ඩුවට කිසිදු වැඩ පිළිවෙලක් නැත. එකී පාලනය යටතේ, ඔවුන්ට බල කෙරෙනු ඇත්තේ යලි එම ප්‍රදේශ වලට ගොස්, නිවාස තනා ගෙන පෙර පරිදි ජීවත් විමටත් අනාගතයේ ඇති වන භූමිකම්පාවන් තුල දස දහස් ගණනින් මිය යෑමටත් ය.

පසුගිය සැප්තැම්බර් 10 දා, ලිබියාවේ ඩර්නා නගරයට ආසන්නව පිහිටා තිබූ වේලි දෙකක් පුපුරා ගොස්, ඩර්නා නගරය හා ඒ අවට ප්‍රදේශය ජලයෙන් යට වීමෙන් 20, 000 වැඩි ගනනක්ගේ ජීවිත විනාශ කෙරුනි. එය ද ස්වභාවික විපතක් ලෙස අර්ථ දැක්වීමට ධනපති මාධ්‍ය මගින් උත්සාහ කරනු ලැබුවද , එම ව්‍යසනය පිටුපස පවතින සාධකය වන්නේ, 2011 ලිබියාවට එරෙහි නේටෝ ආක්‍රමණයයි. එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස අධිරාජ්‍යවාදීන්ගේ හා වෙනත් ධනපති බලවේගයන්ගේ පිටුබලය ලබන ප්‍රතිවාදී ධනපති කල්ලි කණ්ඩායම් අතර ඉන්ධන සම්පත මත සිය ආධිපත්‍යය තහවුරු කර ගැනීමේ දශකයකට වැඩි කාලයක් ඇදී ගිය සිවිල් යුද්ධයකට තල්ලු විය. එමගින් රටේ යටිතල පහසුකම් පද්ධතිය සම්පූර්ණ නොතකා හැරිනි.

ඊට අමතරව, මේ සදහා ඇති වඩාත් ප්‍රශස්ත උදාහරණය නම්, 2019 වසරේදී ඉස්මතු වී, විටින් විට, රැළි වශයෙන් මතුවෙමින්, අද දක්වාම ලොව පුරා ව්‍යාප්තව පවතින, කොවිඩ් වසංගතයි. මේ වන විට එමගින් මරා දැමූ මිනිස් ජීවිත සංඛ්‍යාව කෝටි 3 ඉක්මවනු ලබයි. එනම් පලමු වන ලෝක සංග්‍රාමය මගින් විනාශ වූ ජීවිත සංඛ්‍යාවට වඩා 1 කෝටියක් මේ වන විටත් වැඩිය. මේ වසංගතය පුපුරා යන මොහොතේම නිසි පරිදි අගුළු දැමීම් ඇතුළු සෞඛ්‍ය පියවර ගනු ලැබුණි නම්, සති කිහිපයක් තුළ මෙම වෛරසය ලෝකයෙන් තුරන් කළ හැකිව තිබුණි. නමුත් එහි බර පැන දැරීමට ධනපති ආන්ඩු සූදානම් නොවීය. ඔවුන්ගේ උත්සුකය වූයේ ධනපති ආර්ථිකය රැකීමයි.

මර්දනය කල හැකිව තිබූ වෛරස් රෝගයක් මිලියන ගනනින් ජීවිත අහිමි කල ගෝලීය වසංගතයක් බවට පත් වූයේත්, ඉවක් බවක් නොමැතිව කාබන් වායුව වායුගෝලයට මුදා හැරීමෙන්, මධ්‍යධරණී මුහුද අධික ලෙස රත් වීමෙන් ඒ හරහා හමා ගිය, ඩැනියෙල් කුණාටුව අති බිහිසුනු වූයේත්, ලිබියාවේ ඩර්නා නගරයට ආසන්නව පිහිටා තිබූ වේලි දෙක කඩා බිද වැටී, ඩර්නා නගරය හා ඒ අවට ප්‍රදේශය ගංවතුරට යට වීමෙන් 20,000 වැඩි පිරිසක් මරණයට පත් වූයේත්, පසුගිය පෙබරවාරියේදී ඇති වූ තුර්කි-සිරියානු භූමිකම්පාව,  මොරොක්කෝ භූමිකම්පාව මගින් දහස් ගණනක් මිය ගොස් ඛේදවාචකයන් බවට පත්වූයේත්, ඇෆ්ගනිස්ථානයේ ඔක්තෝම්බර් අග සිදුවූ භූමිකම්පා මගින් තවත් දස දහස් ගනනකට උන්හිටි තැන් අහිමි කෙරුනේත් මෙම ලාභ ගරන පද්ධතියේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස නිර්මාණය කර ඇති, පාරිසරික, සමාජ, ආර්ථික හා දේශපාලන කොන්දේසි හේතුවෙනි.

වර්තමානයේ දී, සමාජ සුබසාධනයට හා මහජන යටිතල පහසුකම් සදහා වෙන්කරන ඉතා සුළු මුදලක් වුව සිය ලාභ අවශ්‍යතාවයට මාරකව පිහිටා ඇති බැවින්, ලෝකයේ, සෑම ජාතික ආන්ඩුවකම පාලනයේ සිටින ධනේශ්වර පන්තිය, මේ වන විට ඒ සියලු දේ ප්‍රතික්ෂේප කර ඇත. ඒ වෙනුවට, 1990 සිට, යුගෝස්ලාවියාව, ඇෆ්ගනිස්ථානය, ඉරාකය, ලිබියාව, සිරියාව මාලි සහ යුක්රේනයේ එක්සත් ජනපද-නේටෝ යුද්ධ හා වර්තමානයේ පලස්තින මහජනතාවට එරෙහිව ඊශ්‍රායලය ගෙනයන සංහාරය සඳහා මේ වන විට,  ඩොලර් ට්‍රිලියන ගනනක් වියදම් කර ඇති අතර, තවත් ඩොලර් බිලියන ගණනක් ඒ සදහා වෙන් කර ඇත. ලෝක ජනගහනයෙන් අඩක සතු ධනයට සමාන මුදලක්, අද ලෝකයේ ධනවත්ම පුද්ගලයන් අට දෙනා සතුව ඇත. නමුත්, පහසුවෙන් සුවකළ හැකි මෙන්ම නිවාරණය කල හැකි රෝග නිසා මිලියන ගණනින් මහජනතාව මිය යන අතර, මෙසේ භූමිකම්පා අවධානම් ප්‍රදේශවල,  භූමිකම්පාවකදී ඔවුන්ව මරණයට පත් කළ හැකි නිවාසවල විශාල පිරිසක් ජීවත් වෙති.

උමතු ආකාරයෙන් ධනය පසුපස හඹා යන,  වෙනසක් සඳහා වන ඉල්ලීම් වලට මිලිටරිවාදීමය ආකාරයෙන් පිලිතුරු දෙන, ඉතා කුඩා, වගකීම් විරහිත පාලක ප්‍රභූවක්, ජනගහනයේ යහපැවැත්මට සහ පැවැත්මට පවා අත්‍යවශ්‍ය අතිවිශාල සමාජ සම්පත් යුද්ධය හා මර්දනය පිනිස නාස්ති කරන යථාර්ථයකට ලොව පුරා කම්කරු පන්තිය මුහුන දී සිටී. 

කම්කරු පන්තියේ ඉදිරි මාවත නම්, සමාජ සම්පත් පුද්ගලික ලාභයට යටත් කිරීමට එරෙහිව, ඒවා ධනපති ග්‍රහනයෙන් උදුරා ගැනීමෙන් ඒවා පාලනය කිරීම සහ භූමිකම්පා ආරක්ෂාව ඇතුළු මූලික සමාජ අවශ්‍යතා සපුරාලීම සඳහා ඒවා භාවිතා කිරීමයි. ප්‍රන්ස හමුදා නයිජර්, මාලි සහ බර්කිනා ෆේසෝ වැනි රටවලින් ඉවත් විය යුතු යැයි ද, පලස්තින ජන සංහාරය වහා නවතා දමන ලෙස කම්කරුවන් හා තරුනයින් විශාල පිරිසක් ඉල්ලා සිටින තතු යටතේ, යුරෝපය හා අප්‍රිකාව පුරා කම්කරු පීඩිත මහජනතාවගේ කෝපය පුපුරා යද්දී – එවන් අරගලයක් සඳහා වෛෂයික කොන්දේසි මතුවෙමින් තිබේ. ධනවාදයට එරෙහිව සහ සමාජවාදය සඳහා අරගලයක් තුල අප්‍රිකාවේ, යුරෝපයේ හා ජාත්‍යන්තරව කම්කරුවන් එක්සත් කිරීම අත්‍යවශ්‍ය වේ.

මොරොක්කෝ භූමිකම්පා ව්‍යසනය: ධනවාදය උරුම කර දුන් තවත් එක් ඛේදවාචකයක් Read More »

Scroll to Top