Far Right

Harris

War, inequality and dictatorship: The critical issues excluded from the 2024 election

By WSWS Editorial Board.


The 2024 US presidential election is unfolding under conditions of unprecedented crisis and social breakdown. There is a pervasive sense that the political system is dysfunctional, incapable of responding to the needs of the people and heading toward violent domestic conflict.

Harris
Democratic presidential nominee Vice President Kamala Harris speaks during a campaign rally in Memorial Hall at Muhlenberg College in Allentown, Pennsylvania, Monday, November 4, 2024. [AP Photo/Susan Walsh]

With Election Day only 72 hours away, the political climate is rife with rumors of conspiracy. There is widespread expectation that the result of the election will be inconclusive, and—whatever the vote totals—Trump and his fascist co-conspirators will not accept an unfavorable outcome. The level of uncertainty and menace that surrounds the election process reflects the extent of the breakdown of American democracy.

It is evident that the political culture of the United States has hit rock bottom. Trump’s semi-coherent stream of consciousness chauvinist filth is pitched to all that is debased and reactionary in American society. Kamala Harris epitomizes the cynicism and hypocrisy of a party that resorts to the platitudes, clichés and tropes of identity politics as a cover for the interests of the corporate-financial elite and the conspiracies of the intelligence agencies. Her defense of American imperialism, above all, the full support for the genocide in Gaza, exposes her as a representative of a criminal capitalist oligarchy.

The idea of a “lesser evil” in this context is an absurdity. While one candidate promotes fascism, the other is running on a platform that includes support for war and genocide. Under these conditions, the choice is not between greater and lesser evils but between two paths to catastrophe. For all the mudslinging, the divisions between Trump and Harris are insignificant compared to the gulf that separates both parties from the working class.

The profound issues that affect the lives of millions are systematically ignored in this campaign. This is because they all arise from a basic source, unconditionally defended by the entire political establishment: the capitalist profit system. Moreover, none of the central issues confronting workers in the United States can be addressed outside of a global movement of the working class. The 2024 election starkly poses the alternatives: capitalist barbarism or the reconstruction of society on the basis of socialism.

1. The escalation toward nuclear war

The elections are unfolding under conditions of escalating global war. Behind closed doors, there are discussions of massive expansion of war, whoever is in the White House. Prominent members of the oligarchy, like JPMorgan Chase CEO Jamie Dimon, are declaring that “World War III has already begun.” The United States is investing an unprecedented $1.7 trillion in upgrading its nuclear arsenal—a bipartisan commitment that will advance regardless of the election’s outcome.

The central priority of the four years of the Biden administration has been war—first, the instigation of the war against Russia in Ukraine, then the genocide in Gaza, both fully backed by Harris. With unlimited US weapons pouring into Israel with the full support of both the Democrats and Republicans, the US is complicit in the slaughter of tens of thousands in Gaza and the West Bank. A major escalation of the war against Iran could take place even in the weeks between the election and Inauguration Day in January. The Pentagon announced Friday that the White House has ordered additional US military forces to the Middle East, including B-52 bombers, fighter jets and Navy destroyers.

The posturing of Trump—who has called for the “obliteration” of Iran and for Israel to “finish the job” in Gaza—as an opponent of war is nothing short of ludicrous.

World war requires the subordination of all of society’s resources to war. The lead article in the most recent issue of Foreign Affairs, a leading publication of US geopolitical strategy, appears under the headline, “The Return of Total War.” The author, Mara Karlin of the Brookings Institution, writes:

In both Ukraine and the Middle East, what has become clear is that the relatively narrow scope that defined war during the post-9/11 era has dramatically widened. An era of limited war has ended; an age of comprehensive conflict has begun. Indeed, what the world is witnessing today is akin to what theorists in the past have called “total war,” in which combatants draw on vast resources, mobilize their societies, prioritize warfare over all other state activities, attack a broad variety of targets, and reshape their economies and those of other countries.

The “prioritization of warfare over all other state activities” means the ruthless subordination of the working class to war. Everything must be sacrificed on the altar of war and the vast resources required to wage it.

2. Economic crisis, social inequality and oligarchy

A principal factor in the ever more ruthless operations of imperialism is the escalating crisis of American capitalism. US debt has exploded to nearly $36 trillion. The price of gold is at record levels, reflecting intense pressures on the dollar.

The ruling class has sought to stave off the economic crisis through a series of massive bailouts of the banks, including in 2008 and in 2020, the first year of the pandemic. This has only reproduced the crisis at a higher level, while contributing to an enormous increase in social inequality.

Wealth concentration in the United States has reached grotesque levels, with a tiny elite controlling more wealth than the bottom half of the population. The wealth of US billionaires is now more than $5.5 trillion, up nearly 90 percent since the beginning of the pandemic. The extreme concentration of wealth is defended by both parties, and the election campaigns of Harris and Trump are fueled with unprecedented sums of money from the rich.

Inflation has eroded real wages, making essential goods—from food to housing—unaffordable for millions. Close to one-third of all households and one-half of renter households spend more than 30 percent of their income on housing. Total consumer debt stands at nearly $18 trillion, a record high, including $1.75 trillion in student loan debt.

The working class is facing a massive social crisis that includes layoffs, school closures and a healthcare system on the brink of collapse. In education, the recent expiration of emergency funding has led to firings of educators and the shuttering of schools, affecting millions of students.

3. Fascism and the threat of military-police dictatorship

Through the Trump campaign, the Republican Party is developing a political movement that is acquiring a more openly fascist character. Alongside the normalization of genocide and nuclear war, fascism is being normalized in American politics.

Trump
Former President Donald Trump speaks at a campaign rally at Albuquerque International Sunport, Thursday, October 31, 2024, in Albuquerque, New Mexico. [AP Photo/Julia Demaree Nikhinson]

Indeed, Election Day on November 5 will mark only one moment in an escalating crisis of the entire political system. Trump is already promoting the narrative of a “stolen election.” He is inciting violence and conspiring to reject, through legal cases and actions by state and local governments, any result that does not lead to his victory. If elected, Trump has threatened to deploy the military against “the enemy within” and organize the deportation of tens of millions of immigrants.

In recent weeks, Harris referred occasionally to Trump as a “fascist,” but this was quickly dropped. The Democrats’ focus, as expressed in Harris’s “closing argument”this week, is on maintaining “unity” with the Republicans to suppress opposition at home and wage war abroad. Their central concern is not the growth of the fascist right but the breakdown of the whole political system and the danger of a movement from below. 

Both parties are deeply implicated in the dismantling of democratic rights and the turn to dictatorship. The Biden-Harris administration has itself overseen a wave of arrests and expulsions of students protesting against the Israeli genocide in Gaza. Both parties support the militarization of the state to quash dissent, whether that means cracking down on anti-war protests or mobilizing the police against striking workers.

4. The COVID-19 pandemic and environmental collapse

It is now nearly five years since the beginning of the COVID-19 pandemic, the greatest social and health crisis in the modern period. In the last election four years ago, the COVID-19 pandemic was the central issue—the focus of the fascistic agitation of the Republicans and pledges to “follow the science” by the Democrats. In this election, the ongoing pandemic has been entirely ignored, referred to only in the past tense, even as hundreds of people die every day.

The death toll since the last election is staggering: Over 1.2 million Americans have died from COVID-19-related causes, including over 400,000 deaths under Trump (through January 2021) and more than 800,000 under Biden. This figure is part of a global toll of 24 million excess deaths in the past four years. Tens of millions of people in the US, according to official figures, have been impacted by Long COVID.

This colossal level of death and debilitation is the direct consequence of ruling class policy. The Biden-Harris administration fully implemented Trump’s criminal “herd immunity” policy, and in May 2023 allowed the expiration of emergency funding for COVID-19 relief, leaving hospitals and clinics overwhelmed, understaffed and underfunded.

At the same time, climate change is driving unprecedented ecological disasters, including two major hurricanes that have hit the United States over the past two months, producing devastating floods. Scientists warn of an escalating and existential crisis, but neither party will address the issue in a serious way, as any genuine response to climate change would threaten the interests of the corporations that fund both parties. The Democrats have abandoned even their token gestures, while the Republicans openly dismiss climate change as a hoax.

***

The political system in the United States is thoroughly sclerotic and undemocratic. Every aspect of its structure—from ballot access laws aimed at third parties, to the domination of money, to the role of the corporate media—is designed to systematically exclude any genuine expression of the interests of the working class.

Over the past year, there have been powerful demonstrations of mass social anger and opposition. Millions have protested the US-backed Israeli genocide in Gaza. Workers have launched strike action in critical industries, including the ongoing strike by 33,000 workers at Boeing, a major military contractor and aerospace company, which the trade union apparatus is working desperately to shut down before Election Day.

The central issue is the development within the working class of a socialist political leadership. The crisis must be addressed at its root, and the root of the crisis is the capitalist profit system. And in an era of transnational corporations, global imperialist war and a global pandemic, there is no national solution. The international working class is the most powerful force on the planet, but it must be armed with a political program that articulates its real interests.

The Socialist Equality Party, as part of the International Committee of the Fourth International, is spearheading the fight for the establishment of the political independence of the working class on the basis of a socialist program and policies.

The SEP insists that the only way forward is for the working class to break with the Democratic and Republican parties and build an independent political movement, based on an international, anti-capitalist, and socialist program. Opposition to inequality, war and dictatorship requires the conquest of political power by the working class, in the United States and throughout the world, and the complete reorganization of society.

[The above article was originally published in the WSWS.org here on November 01, 2024]

War, inequality and dictatorship: The critical issues excluded from the 2024 election Read More »

eepthisamaga

SEP marks the culmination of its long-time renunciation of the struggle against a virulent anti-Marxist tendency in Sri Lanka

By Sanjaya Jayasekera.

Pani Wijesiriwardene, the Presidential Candidate, and Deepal Jayasekara, the General Secretary of the Socialist Equality Party (SEP) of Sri Lanka, participated last Saturday morning (18th) in a state television (ITN) program hosted by Deepthi Kumara Gunarathne, an arch-enemy of the working class. The interview, a nauseating spectacle, lasted for 45 minutes and is available on YouTube.

The co-host of the program stated that the leaders of the SEP had been invited to speak on the party’s program for the presidential election to be held on September 21 this year.

The General Secretary introduced the party as the Sri Lankan section of the International Committee of the Fourth International (ICFI), summarized its historical origins, and outlined its political program. Wijesiriwardene stated that the party does not have a separate election program but is contesting this election to bring the message of the party’s international socialist program—against austerity, dictatorship, and world war—to the working class as much as possible. This highlighted their main concern for participating in this television program.

eepthisamaga
SEP leaders at “Deepthi Samaga”

However, the SEP leaders did not merely participate in a neutral television interview. They are fully aware that the state television’s daily morning program, titled “Deepthi Samaga” (meaning ‘with Deepthi’), named after its host, is conducted by a political enemy of the program aimed at independently mobilizing the working class for international socialism. They are also aware that the ITN has given a prominent platform in this state media to Gunarathne and retained him as their host precisely because of his pro-capitalist and anti-Marxist politics, which have spanned over two and a half decades. Still, these leaders claim they were supposed to use the television program to disseminate this message to the working class in the country.

The essential question that the SEP leaders have been concealing for over twenty years from the working class, youth, and students of the country is this: Who is Deepthi Kumara Gunarathne, and what is his political tendency? Gunarathne is the godfather of an irrationalist, subjective idealist, and reactionary political tendency based on the pseudo-left ideological movement of postmodernism, which sprouted in the late 1990s and had considerable influence among university students, academics, artists, and working youth during the first and a half decade of this century. Along with several pseudo-left intellectuals, including Nirmal Ranjith Devasiri, a lecturer (now a professor) at the University of Colombo, he was a prominent leader of the “X Group,” which was based on this ideology. The group published its literature and a couple of magazines, including one named “London,” devoted to what they referred to as “cultural politics,” based on Derridian “deconstruction” and Lacanian “psychoanalysis”, and oriented primarily toward the urban middle class. After this organization dissolved in 2004, Gunarathne established a political party named the Sri Lanka Vanguard Party (SLVP), which a few years ago was converted into the “Samabima Pakshaya (SP)” (Equal Ground Party), and publishes the website 3mana.com.

Throughout this time, Gunarathne virulently opposed historical materialism and history, as well as the revolutionary potential of the working class, whose very existence he denied. At times, he has vented his wrath against the working class with fascistic rants condemning class struggles and even calling to “crush” trade unions in favor of the “oppressed” petty-bourgeoisie, portraying the former as parasites depending on the latter. He and his political movements have been vociferously inimical to Trotskyism. A lackey of capitalist pro-market parties and politicians like the late Mangala Samaraweera, Gunarathne has received and continues to receive political and financial support from them. He currently openly supports the policies of near-dictator President Ranil Wickremasinghe, endorses the tax hikes to combat what he refers to as “consumerism,” and appreciates austerity measures and privatization programs as dictated by the International Monetary Fund (IMF).

Amidst the mass struggles of April-July 2022, which Gunarathne falsely reduces to a middle-class uprising, he scathingly condemned the “people,” whom he claims do not exist, for demanding “dal and sugar,” and proposed to implement harsh and “unpopular” belt-tightening measures if the SP gained power.

The SEP’s first and last article that barely criticized Guneratne’s politics was based on a public speech he gave at a Colombo meeting in April 2014 as the leader of the SLVP. The SEP leadership wrote in the Sinhala section of the World Socialist Web Site (WSWS) as follows: 

‘Gunarathna said in his speech: “There is a question about capitalism and who are the capitalists in Sri Lanka.  In traditional left-wing parlance, it is the capitalists who are helping me at this time [of course]”.  Gunarathne got an opportunity to work with a Sri Lankan financial capitalist, Tiran Alas.  “He’s dressed and eats like a regular man.  A BMW car is parked outside.  But his driver is inside that car with AC on and he is having fun.  In the old left language, the worker is the one who has fun with the AC on.  We need to identify what capitalism really is in Sri Lanka.  This system is really maintained by the oppressed.”

The essence of these statements is that there is no class that can be identified as a working class: it is the “oppressed” who maintain the capitalist system.’

The article further explains as follows:

“Gunarathne burns with hatred for modern Marxism, Trotskyism.  The reason for this is that only the Trotskyist International Committee of the Fourth International (ICF) and its Socialist Equality Parties strongly defend orthodox Marxist concepts and principles, including the revolutionary potential of the working class.  All other so-called leftist organizations abandoned even the pretense of having any concern for Marxism and the working class and quickly switched to the camp of the bourgeoisie with the collapse of the Soviet Union in 1991.

Gunarathne expressed his hatred thus: “Trotskyism is over today.  My point is that Trotskyism is no longer a worldview for analyzing global capitalism. Trotskyism always insists on objective reality.  But the problem with globalization is self-centeredness.”

The person issuing these foolish statements is ignorant not only of Trotskyism, but also of the serious analysis by the ICFI of the globalization of  production.

Gunarathne is one representative of the middle class social strata absorbed by the reactionary ideologies unleashed with the globalization of capitalist production.  It is not surprising that neither he nor anyone who spoke in that assembly talked about the “objective reality” – that is, the contradictions of capitalism in globalization that characterize today’s world politics, and that it is moving towards collapse and the threat of a third world war that could wipe out humanity with nuclear power.  The rally’s speakers demonstrated their commitment to imperialism by spreading skepticism about the revolutionary potential of the working class and Marxism.”

The meeting referred to in the SEP article is part of a series of meetings organized by the pseudo-left Frontline Socialist Party (FSP) for a “ Dialogue of Lefts”. Wije Dias, the General Secretary of SEP, in November 2013, wrote an open letter addressed to the FSP rejecting an invitation received to participate in the said discussion. 

Dias stated as follows: 

“[T]he purpose of the proposed meeting is to lay the foundations for a regroupment of an array of bourgeois and petty-bourgeois organizations. Such a regroupment, were it to be realized, would result in the creation of yet another political trap for the working class. The Socialist Equality Party, which for more than 45 years has defended Trotskyist principles and fought tirelessly for the political independence of the working class, has no intention of lending credibility to the sort of reactionary regroupment that you are seeking to implement. Therefore, the Socialist Equality Party emphatically rejects your invitation.”

The party that fought so tirelessly “for the political independence of the working class” was supposed to wage a determined fight against the developing pseudo-left tendencies, as resolved by the ICFI. However, despite the growing influence of the postmodernist tendency among youth, spearheaded by the X-Group, the SEP leadership stubbornly neglected this reactionary movement, and not a single article was published “exposing” this tendency. The party leadership’s approach toward the politics of the VP and SP is the same. This omission largely paved the way for the betrayal of at least two generations of youth, intellectuals, and politically conscious advanced sections of the working class, leading to disorientation and demoralization, and driving them away from the Marxist revolutionary program advanced solely by the ICFI.

In deciding to accept Gunarathne’s invitation, it is clear that the party leadership decided to gag themselves, face to face with their class enemy, over the treacherous and reactionary role played by Guneratne in disorienting a generation of youth and the working class, which he boasts about. Having made no substantial exposure of Gunarathne’s decades-long reactionary politics, and taken no attempt to engage in polemics with the ideas of his tendency—which is the mark of a revolutionary party, as James P. Cannon once said—the party leadership had no guts to reject Gunarathne’s invitation. During the interview, Wijesiriwardene referred to the post-1991 tendencies that rejected Marxism as a “metanarrative,” advocated pluralism in epistemology, and used empiricist logic, which contributed to the erosion of “socialist culture,” but carefully avoided pointing fingers at Gunarathne, who has been one of the main culprits for this political crime.

The SEP opportunist leadership was well aware that Gunarathne, being an enemy of the working class and its struggles, would be careful not to raise the most destabilizing questions for the SEP leadership: Why was your party not able to exert at least a substantial influence in the mass struggles of 2022, let alone provide the necessary leadership for it? Why was your party not well received, even with your revolutionary program? Why did the membership of your party not grow, even during these unprecedented struggles? Challenged by these questions, the SEP leadership could not simply blame the FSP or other groups for strangling the mass struggle and channeling it toward parliamentarianism. In fact, Gunarathne had proposed such a betrayal of the struggle as early as late April 2022.

This mutual understanding marked the culmination of a shameful cohabitation. These questions, which would place the SEP leadership in trouble, have already been answered by the great leaders of our movement:

During a revolution, i.e. when events move swiftly, a weak party can quickly grow into a mighty one provided it lucidly understands the course of the revolution and possesses staunch cadres that do not become intoxicated with phrases and are not terrorized by persecution. But such a party must be available prior to the revolution inasmuch as the process of educating the cadres requires a considerable period of time and the revolution does not afford this time”. (L.Trotsky, The Class, the Party and the Leadership, 1940).

The SEP leaders seem uninterested in finding out why Gunarathne, a class enemy and SP leader, invited them to the interview despite all his hostility to Trotskyism and the SEP, as identified in the article by the SEP. But Gunarathne knows that the tacit agreement entered into with the SEP leadership serves his ends by providing him with an opportunity to strengthen his fake left cover. In a world situation where bourgeois pundits who declared the “end of history” in the early 1990s had to admit, in the backdrop of the 2008 Great Crash, that they were wrong and that history is still ticking, and ushered in an epoch of unending war, social counter-revolution, the danger of fascism, and a resurgence of global class struggles showing a lurch toward the left by the masses around the world—which trend was demonstrated in Sri Lanka in 2022—Gunarathne and the like are gravely seeking this left camouflage to set further political traps.

During the interview, the leaders referred to a number of social problems the Sri Lankan population faces, including the effects of austerity measures and poverty. However, significantly, the leaders failed to mention the existence of the Tamil national question. This is not an accident.

While there is reference to the onslaught on democratic rights, the growing threat of world war, and the country being drawn toward the vortex of an imperialism-led war against China, the Tamil national question is not mentioned even in the SEP election statement of August 16, published on WSWS. In explaining the socialist revolutionary program to uphold what was ambiguously referred to as the “National Democratic Right of Tamils” during the first public meeting held in Colombo on August 16 as part of the election campaign, Wijesiriwardene was careful not to identify it as the eradication of national oppression, which is the essential progressive content of “self-determination.”

The SEP leadership virtually marked the end of the Tamil national question on May 18, 2009, when former president Mahinda Rajapaksha militarily crushed the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE), epitomizing their gradual subjugation of the party to the pressure of Sinhala chauvinism, diluting the concrete, practical struggle to mobilize the industrial force of the Tamil, Sinhala, and Muslim working class around transitional demands (such as the release of all Tamil political prisoners, unconditional withdrawal of the invading Sinhala military from the North and East, and full reparations and compensation for the devastated families) under the perspective of a United Socialist States of Sri Lanka and Eelam (USSLE), with the support of and as part of the struggle of the international working class. When questioned at a recent press conference about what is referred to by the word “Eelam” in the SEP’s perspective of a USSLE, Wijesiriwardene miserably failed to mention that it represented the SEP’s recognition of Tamil national oppression as a fact and those people’s right to be free from it, which could only be realized by the working class fighting unitedly across ethnic lines for such a socialist perspective.

We consider it apt to conclude this critique with the following observation by Trotsky on the failures of the leadership of the Comintern and KPD to resolve the crisis of revolutionary leadership in “German October” of 1923: 

“The periods of the maximum sharpening of a revolutionary crisis are by their very nature transitory. The incongruity between a revolutionary leadership (hesitation, vacillation, temporizing in the face of the furious assault of the bourgeoisie) and the objective tasks, can lead in the course of a few weeks and even days to a catastrophe and to a loss of what took years of work to prepare…By the time the leadership succeeds in accommodating itself to the situation, the latter has already changed; the masses are in retreat and the relationship of forces worsens abruptly.” L.Trotsky, The Third International After Lenin (Pioneer Publishers, 1957, p97-98)

SEP marks the culmination of its long-time renunciation of the struggle against a virulent anti-Marxist tendency in Sri Lanka Read More »

Gzafood

පලස්තීන ප්‍රශ්නයට අධිරාජ්‍යවාදයේ “අවසාන විසඳුම”

මෙහි පලවන්නේ 2024 මාර්තු 18 දින ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ (ලෝසවෙඅ) පල වූ ‘Imperialism’s “final solution” to the Palestinian question” යන සිරසින් යුතු ලෝසවෙඅ කර්තෘ මන්ඩල ප්‍රකාශයේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය මිගාර මල්වත්ත විසිනි

Gzafood
2024 පෙබරවාරි 25, ඉරිදා, ගාසා නගරයේ, ගාසා තීරයේ වෙරල තීරයේ සාගින්නෙන් පෙලෙන පලස්තීනුවන් දහස් ගනනක් මානුෂීය ආධාර ලබා ගැනීම සඳහා බලා සිටිති. [AP Photo/Mahmoud Essa]

රෆා වෙත එල්ල වන ප්‍රහාරය ගැන සාකච්ඡා කිරීම, ඊශ්‍රායල අගමැති බෙන්ජමින් නෙතන්යාහු විසින් වොෂින්ටනයට “නිලධාරී කන්ඩායමක්” එවීමට එකඟ වී ඇති බවට ධවල මන්දිරය විසින් සඳුදා ප්‍රකාශ කිරීම මගින් එජ අධිරාජ්‍යවාදය පලස්තීනුවන්ට එරෙහි ජන සංහාරයේ සෘජු කොටස්කරුවෙකු බව යලිත් ඔප්පු කරයි. ඇසෝසියේටඩ් ප්‍රෙස් වාර්තා කලේ මෙම රැස්වීම ඉදිරි දිනවලදී පැවැත්වෙන අතර ඊට “හමුදා, බුද්ධි අංශ සහ මානුෂීය විශේෂඥයින්” ඇතුලත් වන බවයි. එම කරුන, මෙම සාකච්ඡාවට ලක්වනු ඇත්තේ රෆා හි සිරවී සිටින මිලියන 1.5ක පලස්තීනුවන් මත ලේ වැකි ප්‍රහාරයක් එල්ල කරන්නේ කෙසේද යන්න පිලිබඳව බවට  නොවරදින සලකුනක් වේ.

රැස්වීම පිලිබඳ පුවත පැමිනියේ, කුමන මට්ටමේ ජාත්‍යන්තර පීඩනයක් එල්ල කලත්, ගාසා තීරයේ පලස්තීනුවන්ට ඉතිරිව ඇති අවසාන රැකවරනස්ථානයට පහර දීමෙන් තම ෆැසිස්ට්මය ආන්ඩුව   වලකින්නේ නැති බවට, ඊශ්‍රායල යුද කැබිනට් රැස්වීමකදී නෙතන්යාහු ප්‍රතිඥා දීමෙන් දිනකට පසුවය. “අපි රෆා හි ක්‍රියාත්මක වන්නෙමු, මෙයට සති කිහිපයක් ගතවනු ඇත, එමෙන්ම එය සිදුවනු ඇත” නෙතන්යාහු පැවසීය. “ඊට ප්‍රතිචාර වශයෙන්, ජනාධිපති ජෝ බයිඩන් සඳුදා නෙතන්යාහු සමඟ කතා කලේ ඊශ්‍රායලයට ඔහුගේ පරිපාලනයේ සහයෝගය යලි තහවුරු කිරීමට ය.

නෙතන්යාහුගේ ම්ලේච්ඡ අභිප්‍රායන් අවධාරනය කරමින්, ජන සංහාරය දියත් කරන තෙක්  ගාසා තීරයේ විශාලතම වෛද්‍ය මධ්‍යස්ථානය වූ අල්-ෂිෆා රෝහල වෙත, සදුදා ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක හමුදා (IDF) විසින්  ම්ලේච්ඡ කඩා වැදීමක් සිදු කරන ලදී. මෙම ගොඩනැගිල්ලට කඩා වැදීමෙන් දුසිම් ගනනක් මිය ගිය අතර අවම වශයෙන් 200 ක පිරිසක් අත්අඩංගුවට ගෙන ඇත.

වොෂින්ටනයේ අධිරාජ්‍යවාදී යුද අපරාධකරුවන් ඔවුන්ගේ ෆැසිස්ට් ඊශ්‍රායල සහචරයින් සමඟ අසුන්ගෙන රෆාහි විනාශය ගැන සාකච්ඡා කරනු ඇත්තේ, ගසා තීරයේ පුලුල් බිම් කඩවල් හරහා ව්‍යසනකාරී සාගතයක් මතුවීම මධ්‍යයේ ය. සඳුදා නිකුත් කරන ලද එක්සත් ජාතීන්ගේ නියෝජිතායතන සහ ආධාර සංවිධාන දුසිමක් විසින් නිෂ්පාදනය කරන ලද ඒකාබද්ධ ආහාර සුරක්ෂිතතා අදියර වර්ගීකරන වාර්තාවක් සොයාගත්තේ උතුරු ගාසා තීරයේ ඉතිරිව සිටින සියලුම පදිංචිකරුවන්ගෙන් සියයට 70ක් “ව්‍යසනකාරී” කුසගින්නෙන් පෙලෙන බවත් දුර්භීක්ෂය “වහා සිදුවෙන්නට යන” බවත්ය. මේ මොහොතේ  සිට මැයි දක්වා ඕනෑම වේලාවක, උතුරේ  දුර්භීක්ෂය ඇතිවිය හැකි බවත්, රෆා (Rafah) වෙත එල්ල කරන ප්‍රහාරයක්  දකුනටද දුර්භීක්ෂය ගෙන එනු ඇති බවත් වාර්තාව අනතුරු ඇඟවීය. 

 “අද ලෝකයේ සාගතයට මුහුන දෙන විශාලතම මිනිසුන් සංඛ්‍යාව මෙයයි,” වාර්තාව ප්‍රකාශ කලේය. දුර්භීක්ෂය යනු, ජනගහනයෙන් සියයට 20ක් අධික ආහාර හිඟයකින් පෙලෙන, දරුවන්ගෙන් සියයට 30ක් උග්‍ර මන්දපෝෂනයෙන් පෙලෙන, වැඩිහිටියන් 10,000කින් දෙදෙනෙකු කුසගින්නෙන් දිනකට මියයන තත්වය සේ අර්ථ දක්වා ඇත.

අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන් මෙම මානුෂීය ව්‍යසනය ගැන නිකම්ම උදාසීන වනවා පමනක් නොවේ; ඔවුන් එය යථාවත් බවට පත් කලවුන්ය. ගාසා තීරයේ යටිතල පහසුකම් ක්‍රමානුකූලව විනාශ කිරීම සහ එහි ජනගහනයෙන් සියයට 80ක් බලහත්කාරයෙන් අවතැන් කිරීම සිදු කර ඇත්තේ වොෂින්ටනයේ සිට ටෙල් අවිව් වෙත දශක ගනනාවක් තිස්සේ ගලා ආ ඩොලර් බිලියන 3කට අධික වාර්ෂික ආධාර වලට  මත්තෙන්, එක්සත් ජනපදය හා එහි යුරෝපීය සහචරයින් විසින් සපයන ලද ආයුධ මගිනි. ආහාර, වෛද්‍ය සැපයුම්, විදුලිය, ජලය සහ ඉන්ධන හිතාමතාම අවහිර කිරීම දැඩි ලෙස බලාත්මක කර කලේ, කලාපයේ අධිරාජ්‍යවාදයට සමීපතම බැඳීම් ඇති පාලන තන්ත්‍ර දෙක වන ඊශ්‍රායලය සහ ඊජිප්තුව විසිනි. පසුගිය ඉරිදා යුරෝපීය සංගමය, ඊජිප්තු විප්ලවයේ ඝාතකයා සහ ගාසාවේ පලස්තීනුවන්ගේ සාගතයේ හවුල්කරුවා වන ඊජිප්තු ආඥාදායක අබ්දෙල් ෆටා අල්-සිසි සමඟ දේශසීමා ආරක්ෂාව ශක්තිමත් කිරීමට සහ ආර්ථික ආයෝජන පුලුල් කිරීමට යුරෝ බිලියන 7 ක ගිවිසුමක් සමාප්ත කලේය.

අනාරක්ෂිත පිරිමින්, කාන්තාවන් සහ ලමුන් සමූල ඝාතනය කිරීම ආරම්භයේ සිටම ඊශ්‍රායලය විසින් විවෘතව ප්‍රකාශ කරන ලද ප්‍රතිපත්තියක් විය. ප්‍රහාරයේ මුල් දිනවල, ආරක්ෂක අමාත්‍ය යොආව් ගැලන්ට් , පලස්තීනුවන් “මිනිස් සතුන්” ලෙස විස්තර කල අතර , ඊට තර්ජනාත්මක එකතු කලේ ඊශ්‍රායලය ඒ අනුව ක්‍රියා කරන බවයි. නෙතන්යාහු ඇතුලු බොහෝ ජ්‍යෙෂ්ඨ රාජ්‍ය නිලධාරීන් ප්‍රකාශ කර ඇත්තේඅවසාන ඉලක්කය, ගාසා තීරයේ පදිංචිකරුවන් ඝාතනය කිරීම හෝ බලහත්කාරයෙන් නෙරපා හැරීම හරහා එය  ජනහරනය කිරීම බවයි. නොවැම්බරයේදී, ඊශ්‍රායලයේ ජාතික ආරක්ෂක කවුන්සිලයේ හිටපු ප්‍රධානියා වූ ගිඕරා අයිලන්ඩ්  විසින් සාගින්න සහ රෝග යුද අවි ලෙස භාවිතා කිරීම සඳහා වූ ඉල්ලීමක් ප්‍රකාශයට පත් කරන ලදී. “ගාසා තීරයේ මානුෂීය ව්‍යසනයක් සහ දරුනු වසංගත ගැන ජාත්‍යන්තර ප්‍රජාව අපට අනතුරු අඟවයි. එය කොතරම් දුෂ්කර වුවත් අප මෙයින් පසුබට නොවිය යුතුය. අවසානයේ , දකුනු ගාසා තීරයේ දරුනු වසංගත මගින්  ජයග්‍රහනය වඩාත් සමීප කර IDF සොල්දාදුවන් අතර ජීවිත හානි අවම කරනු ඇත, ”ඔහු ලිවීය. 

මෙවැනි අසීමිත ම්ලේච්ඡත්වය නැවැත්වීම සඳහා ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදයට ක්‍රියා කල හැකි යැයි සිතන අය තමන්වම රවටා ගනිමින් සිටිති. ඉවක්බවක් නොමැතිව සිදු කරන බෝම්බ  ප්‍රහාර හරහා සිවිල් වැසියන් සමූල ඝාතනය කිරීම සහ මිනිස් ජීවිතයට අත්‍යවශ්‍ය මූලික අවශ්‍යතා අත්හිටුවීමෙන් ඔවුන් සාගතයට ලක් කිරීම, සියොන්වාදී පාලන තන්ත්‍රයේ බංකොලොත්භාවයේ සහ දශක ගනනාවක් තිස්සේ පලස්තීන භූමි ප්‍රදේශය නීතිවිරෝධී ලෙස අත්පත් කර ගැනීමේ නිෂ්පාදන පමනක් නොවේ. මනුෂ්‍යත්වයට එරෙහි එවන් අපරාධ පැන නගින්නේ දශක තුනකට අධික කාලයක් තිස්සේ, එක්සත් ජනපද අධිරාජ්‍යවාදී නායකත්වයෙන් යුත් අඛන්ඩ ආක්‍රමනකාරී යුද්ධ මගින් වොෂින්ටනය, සමස්ත සමාජයන්ම මිලිටරි බලය අනුකම්පා විරහිතව යොදා කුඩු පට්ටම් කිරීමෙන්  එහි වේගවත් ආර්ථික පරිහානිය සමනය කිරීමට ගත් උත්සාහයේදීය.

පසුගිය දශක තුනහමාරක කාලය තුල ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදය විසින් සිදු කරන ලද ම්ලේච්ඡ අපරාධ ලේඛනගත කිරීමට නොහැකි තරම් විශාලය. පලමු ගල්ෆ් යුද්ධයේදී ඉරාක සිවිල් වැසියන් සහ දුර්වල ලෙස සන්නද්ධ අනිවාර්ය ලෙස බඳවාගත්  හමුදා සෙබලුන්ගේ (conscript soldiers) රුධිර ස්නානයේ සිට, 1999 දී යුගෝස්ලාවියාවට එරෙහි නේටෝවේ ම්ලේච්ඡ ගුවන් යුද්ධය දක්වාද, 2001 සිට ඇෆ්ගනිස්ථානයේ නව යටත් විජිත ආක්‍රමනය, 2003 දී ඉරාකය නීති විරෝධී ආක්‍රමනය කිරීම, 2011 දී නේටෝව විසින් ලිබියාව විනාශ කිරීම, සහ 2014 දී සිරියාවේ ලේ වැකි මැදිහත්වීම, ලෙස ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදයට ලොව පුරා දරිද්‍රතාවයට පත් සහ පීඩිත ජනයා ම්ලේච්ඡත්වයට පත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් අසමසම වාර්තාවක් ඇත. මෙම මෙහෙයුම් බොහොමයක ප්‍රමුඛ කාර්යභාරයක් ඉටු කල ජනාධිපති බයිඩන්, රෆා (Rafah) ප්‍රහාරය පිලිබඳ සාකච්ඡා අධීක්ෂනය කරනු ඇත.

ලෝකය නැවත බෙදීමක යෙදී සිටින මහා බලවතුන් අතර වර්ධනය වෙමින් පවතින තුන්වන ලෝක යුද්ධයත් සමඟ මෙම ම්ලේච්ඡත්වය දැන් නව අදියරකට පැමින තිබේ. රුසියාවේ අමුද්‍රව්‍ය සහ යුරේසියානු භූ ස්කන්ධය මත තම ආධිපත්‍යය තහවුරු කර ගැනීම සඳහා යුක්‍රේනියානුවන් මිලියන භාගයකට වඩා කැමැත්තෙන්ම බිලි දී ඇති එක්සත් ජනපද හා යුරෝපීය අධිරාජ්‍යවාදීන්, යුක්‍රේනයේ රුසියාවට එරෙහිව යුද්ධයක් දියත් කර තිබේ. ඔවුන් රුසියාව සමඟ යුද්ධය තීව්‍ර කරමින් චීනය සමඟ යුද්ධයට සූදානම් වෙමින් සිටින්නේ පෘථිවියේ මානව ශිෂ්ටාචාරයේ අවසානය සනිටුහන් කරන න්‍යෂ්ටික අග්නි ජාලාවක් අවුලුවාලීමේ අවදානම මැද ය. එක්සත් ජනපද පාලක පන්තිය තම කලාපීය ආධිපත්‍යයට බාධාවක් ලෙස සලකන ඉරානයට මුහුන දීම සඳහා, කලාපීය වශයෙන් මැද පෙරදිග පුරා ගැටුම   තීව්‍ර කිරීම සඳහා වේදිකාව සකසා ගැනීමට  පලස්තීනුවන්ට එරෙහි ඊශ්‍රායලයේ ජන සංහාරය ද වොෂින්ටනය විසින් ග්‍රහනය කර ගෙන ඇත.

බැලූ බැල්මට උමතු ලෙස පෙනෙන මෙම පිලිවෙත් මුල් බැස ඇත්තේ අර්බුද-ග්‍රස්ත ධනවාදයේ ප්‍රතිවිරෝධතා තුල වන අතර එයට ලෝක යුද්ධයේ ක්‍රියාමාර්ගය හැර අධිරාජ්‍යවාදීන්ට වෙනත් පිලිතුරක් නැත. 20 වන ශතවර්ෂයේ නාසි පාලනය යටතේ ජර්මානු අධිරාජ්‍යවාදය තම ආර්ථික හා භූ මූලෝපායික අභිලාෂයන් ඉදිරියට ගෙන යාම සඳහා යුරෝපීය යුදෙව්වන් සමූලඝාතනය කිරීම අවශ්‍ය බව දුටුවා සේම, පලස්තීන ප්‍රශ්නයට “අවසාන විසඳුම” අවශ්‍ය බව ඇමරිකානු සහ යුරෝපීය අධිරාජ්‍යවාදය 21 ශත වර්ෂයේ දී  නිගමනය කර ඇත. 

ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය එහි අලුත් අවුරුදු ප්‍රකාශයේ පැහැදිලි කර ඇති පරිදි:

ගාසා ජන සංහාරය අසමසම කථාංගයක් නොවේ, එය වඩාත් හොඳින් වටහා ගත හැක්කේ ඊශ්‍රායල-පලස්තීන ගැටුමට සම්බන්ධ සුවිශේෂිත තත්වයන් සහ සියොන්වාදී ව්‍යාපෘතියේ සහජයෙන්ම ප්‍රතිගාමී ස්වභාවයේ සහ එහි වාර්ගික සහ විජාතික භීතික-ජාතිකවාදී දෘෂ්ටිවාදයේ නිෂ්පාදනයක් ලෙස ය. අවසාන සාධකය, ඇත්ත වශයෙන්ම, ඊශ්‍රායල පාලන තන්ත්‍රයේ ක්‍රියාවන්හි සැලකිය යුතු කාර්යභාරයක් ඉටු කරයි. එහෙත් එහි අධිරාජ්‍යවාදී මූල්‍යධාර සැපයුම්කරුවන්ගේ සහ ආයුධ සැපයුම්කරුවන්ගේ පූර්න සහයෝගය ඇතිව සිදු කරන  වත්මන් යුද්ධයේ අසීමිත රුදුරු බව තේරුම් ගත හැක්කේ සහ පැහැදිලි කල හැක්කේ ලෝක අධිරාජ්‍යවාදී හා ජාතික රාජ්‍ය පද්ධතියේ බිඳවැටීමේ සන්දර්භය තුල පමනි.

අධිරාජ්‍යවාදී ම්ලේච්ඡත්වය නිපදවන එම අර්බුදයම එය පෙරලා දැමීමේ කොන්දේසි ද නිර්මානය කරයි. කප්පාදු පිලිවෙත් වලට එරෙහිව කම්කරුවන්ගේ අරගල සහ ඔවුන්ගේ ජීවන තත්වයන්ට එල්ල කරන ප්‍රහාර සියලු ප්‍රධාන අධිරාජ්‍යවාදී මධ්‍යස්ථාන තුල තීව්‍ර වන තතු තුල ගාසා ජන සංහාරයට එරෙහි මහජන විරෝධතා ලොව පුරා පැතිර ගොස් ඇත.

කම්කරු පන්තිය ඉදිරියේ ඇති හදිසි කර්තව්‍යය වන්නේ ගාසා ජන සංහාරයට එරෙහි අරගලය අධිරාජ්‍යවාදී යුද්ධයට එරෙහි අරගලය බව හඳුනා ගැනීමයි. 20 වැනි සියවසේ මුල් දශක හතරෙන් පසුව  නොදුටු ආකාරයේ ම්ලේච්ඡත්වයට සහ අවනීතියට පාලක පන්තිය හැරී ගැනිම  සඳහා පිලිතුරු දිය හැක්කේ සමාජවාදී හා ජාත්‍යන්තරවාදී ඉදිරිදර්ශනයක පදනම මත පමනි. මෑත මාසවල ලොව පුරා ජන සංහාරයට එරෙහිව විරෝධතා දැක්වූ මිලියන සංඛ්‍යාත කම්කරුවන් හා තරුනයින් ලෝක සමාජවාදී විප්ලවයේ වැඩපිලිවෙල යටතේ ධනේශ්වර ම්ලේච්ඡත්වයට විරුද්ධ විය යුතුය. ගාසා තීරයේ දැනටමත් දිග හැරෙමින් පවතින මානව ව්‍යසනය නැවැත්වීමට ඇති එකම මාර්ගය මෙයයි.

පලස්තීන ප්‍රශ්නයට අධිරාජ්‍යවාදයේ “අවසාන විසඳුම” Read More »

Stop-Gaza-Genocide Petition calls on working people of Sri Lanka and internationaly to fight Zionism and Imperialism 

By the Executive Committee of the CACPS and the Editorial Board of theSocialist.LK 

“The death toll in Gaza is staggering. More than 30,000 Palestinians have reportedly been killed in just 150 days; 5% of the population is dead, injured or missing. It is impossible to adequately describe the suffering in Gaza” 

Philippe Lazzarini, Head of UNRWA (Tweet on X on February 5, 2024)

Colombo Action Committee for People’s Struggles (CACPS) and theSocialist.LK yesterday (05) launched a public online Petition titled “Stop Gaza Genocide Now! No to Zionism! No to Imperialism!”. The significance of this political act to mobilize the working class, in Sri Lanka, South Asia and internationally, and all those who want to stop the massacre in Gaza, is expressed by the statement of Lazzarini, quoted above. 

The Petition calls upon masses to reject the reactionary appeals to imperialist warmongers to stop the massacre. “Crisis ridden, these powers are planning a war with China, and are waging a war against Russia in Ukraine, as part of a global nuclear war that would entail Iran, the Middle East and the rest of the world. In these imperialist centers too, the war abroad has brought social counter-revolution at home,” Petition states.

Pointing out the necessary relationship between war on the one hand, and debt and austerity on the other, over billions of people around the world, the Petition states, “Manifestation of the hold of imperialism takes different forms: it may be war, it may be debt and austerity. Therefore, there is no fight against debt and austerity without a fight against war, and vice versa.”

It calls upon mass solidarity with the Palestinian people and to fight till their demands are met. These demands are expressed in the slogans the Petition fights for. These include, Stop Gaza Genocide Now! No to imperialist Barbarism! Punish War Criminals!

Refuting the imperialist political trap of the two-state solution, it calls upon to fight for a socialist programme to build a Jew-Arab Unified Socialist State, which would be  part of a Federation of Socialist Unified States of the Middle East and the World.

In the backdrop of traditional working class organizations, the trade unions and their pseudo-left bckers, being lined up with imperialism and the capitalist state of austerity and international finance capital, the CACPS and theSocialist.LK call upon working class of Sri Lanka, united with the Israeli and US working people,  to “unleash our enourmous power to fight for political power, independent of the State-Company-Trade Union alliance, to call general strikes, to stop war funding and military aid, and stop the Genocide and the world war.” 

This Petition was launched as part of the wider campaign by the CACPS and theSocialist.LK against the long oppression of Palestinian people by the imperialist-backed Zionist Israel. 

We invite fellow workers and our readers to sign the Petition today, share it widely and fight to stop the Gaza Genocide Now and halt to the impending neuclear war. 

Copy the Petition Link here:

https://www.change.org/Stop-Gaza-Genocide

Stop-Gaza-Genocide Petition calls on working people of Sri Lanka and internationaly to fight Zionism and Imperialism  Read More »

Bordeer

පලස්තීනු වාර්ගිකව ශුද්ධ කිරීම අඛණ්ඩව සිදු කෙරෙන අතර ඊශ්‍රායලය ලෙබනනය සමඟ සටන් උත්සන්න කරයි

තෝමස් ස්ක්‍රිප්ස් විසිනි.

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 නොවැම්බර් 20  දින පල වූ ‘As Israel escalates fighting with Lebanon, as ethnic cleansing of Palestinians continues’ යන තෝමස් ස්ක්‍රිප්ස් විසින් ලියන ලද ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය කිත්රුවන් මොලදණ්ඩ  විසිනි.

කලාපය [මැද පෙරදිග] තුල පුලුල් යුද්ධයක් සඳහා නෙතන්යාහු ආන්ඩුව බලපෑම් කරන අතරතුර , සති අන්තය පුරා සහ සඳුදා දක්වාමත්, ඊශ්‍රායල-ලෙබනන දේශසීමාව හරහා දරුණු වෙඩි හුවමාරුවක් සිදු විය. 

 “ඊශ්‍රායල-ලෙබනන දේශසීමාවේ වර්ධනය වෙමින් පවත්නා යුද උත්සන්න වීම  විශාල යුද්ධයක අවදානම ගෙන එයි” යන මාතෘකාවෙන් යුත් ලිපියක වොෂින්ටන් පෝස්ට් මෙසේ සටහන් කරයි:

 “ඊශ්‍රායල ජෙට් යානා, දේශසීමාවේ සිට සැතපුම් 12 ක් උතුරින් – එනම්, එකට එක කිරීම් වශයෙන් කෙරෙන වෙඩි තැබීම් ලෙස දෙපාර්ශවය විසින් භාර ගැනෙන සාම්ප්‍රදායික කලාපයට ඉතා ඔබ්බෙහි – පිහිටි නබාතීහ් නම් ලෙබනන් නගරයේ ඇලුමිනියම් කම්හලකට පහර දෙන අයුරු සෙනසුරාදා දැක ගත හැකි විය.”

“දෙපාර්ශ්වයම මාරාන්තික ආයුධ භාවිතා කිරීමට පටන් ගෙන ඇති” බව ලිපිය සඳහන් කරයි, ඊශ්‍රායලය “දැන් හිස්බුල්ලා ඉලක්ක වෙත ප්‍රහාර එල්ල කිරීම සඳහා නිතිපතා ප්‍රහාරක ජෙට් යානා යවයි; හිස්බුල්ලා සංවිධානය ඩ්‍රෝන යානා සහ බරින් වැඩි මිසයිල යොදවයි.”

Bordeer
2023 නොවැම්බර් 10 වැනි දින උතුරු ඊශ්‍රායලයෙන් පෙනෙන පරිදි ඊශ්‍රායල-ලෙබනන දේශසීමාවේ දුමාරය නැඟේ [ගොනුව: ඇලෙක්සැන්ඩර් එර්මොචෙන්කෝ/රොයිටර්]

පසුගිය සතියේ ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක හමුදා (IDF) ප්‍රකාශක ඩැනියෙල් හගාරි තර්ජනය කරමින් කියා සිටියේ, “මෙම නොසැලකිලිමත්කමේ සහ හමාස්- ISIS  හි ආරක්ෂකයා වීමට හිස්බුල්ලා සංවිධානය ගෙන ඇති තීරණයේ පිරිවැය ලෙබනනයේ පුරවැසියන් දරනු ඇති බවත්, උතුරේ ආරක්ෂක තත්ත්වය වෙනස් කිරීම සඳහා IDF මෙහෙයුම් සැලසුම් ඇති” බවත්ය 

සඳුදා උදෑසන ඊශ්‍රායලය තවත් ප්‍රකෝපකාරී ෂෙල් වෙඩි ප්‍රහාරයක් එල්ල කළේය. හිස්බුල්ලා සංවිධානය අරාබි අල්-අරම්ෂේ සහ බරාම් වෙත මෙන්ම බිරානිට් හමුදා කඳවුරට ද එරෙහිව ප්‍රතිප්‍රහාරාත්මකව වෙඩි තැබීය. බැරැක්කවලට දැඩි අලාභහානි සිදුවුවත් තුවාල සිදුවී නැත.

IDF කාලතුවක්කු, හෙලිකොප්ටර්, ප්‍රහාරක ජෙට් සහ ටැංකි සහ හිස්බුල්ලා මිසයිල සහ ඩ්‍රෝන යානා අතර තවදුරටත් වෙඩි හුවමාරු සිදු විය.

ඔක්තෝබර් 7 වැනිදා සිට ලෙබනනයේ හිස්බුල්ලා සාමාජිකයන් 74ක් ද ඇතුළුව 100කට ආසන්න පිරිසක් ද ඊශ්‍රායලයේ IDF සොල්දාදුවන් හය දෙනෙක්  ඇතුළුව නව දෙනෙක් ද මිය ගොස්  ඇත.

සිකුරාදා, බ්‍රිතාන්‍යයේ ප්‍රමුඛ විදේශ ප්‍රතිපත්ති බුද්ධි මණ්ඩලය වන චැතම් හවුස් ප්‍රකාශයට පත් කළේ, “ඊශ්‍රායලය හමාස් විනාශ කිරීමට ළං වන තරමට, හිස්බුල්ලා සමඟ යුද්ධයක් සඳහා වැඩි ඉඩක් ඇති” බවයි. එය සඳහන් කලේ, “දේශසීමාව දිගේ ඇති ඊශ්‍රායල හමුදා ස්ථාන වෙත ෂෙල් වෙඩි ප්‍රහාර එල්ල කිරීම සම්බන්ධයෙන් හිස්බුල්ලා සංවිධානයට වඩාත් ආක්‍රමණශීලී ලෙස දඬුවම් කිරීමට අවශ්‍ය, ආරක්ෂක අමාත්‍ය යොආව් ගැලන්ට් ඇතුළු අය ඊශ්‍රායල ආන්ඩුව තුළ  සිටිති,” යන්නයි.

 මෙම චෝදනාව මෙහෙයවන ගැලන්ට්, හිස්බුල්ලා සංවිධානයට පූර්ව භංග ප්‍රහාරයක් එල්ල කිරීමේ  ඔහුගේ අභිලාෂය එක්සත් ජනපද රාජ්‍ය ලේකම් ඇන්ටනි බ්ලින්කන්ට පැවසීය.  එය මේ වන තෙක් ඊශ්‍රායලයේ යුද කැබිනට් මණ්ඩලයේ ඔහුගේ සගයන් විසින් ප්‍රතික්ෂේප කර ඇත. එහෙත්, “උතුරේ යුද්ධයක් නොවැළැක්විය හැකි බව විශ්වාස කරන” ජ්‍යෙෂ්ඨ නිලධාරීන් අතර ඔහුගේ මතය පුලුල්ව පැතිර පවතී.

පුලුල් යුද්ධයක් සඳහා ඊශ්‍රායලයේ සැලසුම් පිලිගනිමින් ගැලන්ට් ඉරිදා පැවසුවේ, “ඊශ්‍රායල රාජ්‍යයට එරෙහි සතුරුකමේ සහ ආක්‍රමණශීලීත්වයේ මූලය ඉරානයයි.  යුද්ධය බහු පෙරමුණු..” ස්වභාවයක් ගනී යන්නයි.

“ඉරානය, ඉරාකය සිරියාව හා යේමනය තුල ක්‍රියාත්මක වන සිය බළල් අත් ලෙස යොදා ගන්නා මිලීෂියාවන් මඟින් එල්ල කරන ප්‍රහාර තීව්‍ර කිරීමට ක්‍රියා කිරීමේ වර්ධනය වෙමින් පවත්නා ප්‍රවනතාවක් පසුගිය දිනවල ආරක්ෂක සංස්ථාපිතය  හඳුනාගෙන ඇත. අප ඒ පිළිබඳව විපරමින් කටයුතු කරමින් සිටින අතර, සුදුසු වේලාවට, සුදුසු ස්ථානයට සහ ඊට සුදුසු ශක්තියෙන් ක්‍රියා කළ යුතු ආකාරය අපි දැන ගන්නෙමු.”

යේමනය කලාපීය යුද්ධයක් පුපුරා යාමේ තවත් විභව ස්ථානයන්ගෙන් එකකි. ඉරිදා ඉරානය සමඟ පෙල ගැසුණු හවුති සටන්කාමීහු රටේ දකුණු වෙරළට ඔබ්බෙන් භාණ්ඩ ප්‍රවාහන නෞකාවක් අල්ලා ගත්හ. ප්‍රකාශක යහියා සාරෙඉ නිවේදනය කළේ යාත්‍රාව “ඊශ්‍රායලයට අයත් වීම” නිසා එය ඉලක්ක කර තිබූ බවය. නමුත්, පසුව වාර්තා වූයේ එය එසේ නොවන බවයි. හවුති හමුදා පවසා ඇත්තේ “රතු මුහුදේ හෝ අපට ළඟා විය හැකි ඕනෑම ස්ථානයක ඊශ්‍රායල් යාත්‍රාවක් ඉලක්ක කිරීමට පසුබට නොවන” බවයි.

ඊශ්‍රායල අගමැති බෙන්ජමින් නෙතන්යාහු “ඉරාන” ප්‍රහාරය ප්‍රකෝපකාරී ලෙස හෙළා දැක ඇත.  එක්සත් ජනපද ජාතික ආරක්ෂක කවුන්සිලය “ජාත්‍යන්තර නීතිය අමු අමුවේ උල්ලංඝනය කිරීම” හෙළා දකිමින්, සිය සහචරයින් සමඟ “සුදුසු මීළඟ පියවර” ගන්නා බවට තර්ජනය කළේය.

එක්සත් ජනපදය දැනටමත් කලාපයේ සැලකිය යුතු නාවික හමුදා රඳවා ඇති අතර ඊශ්‍රායලයට එල්ල කරන ලද හූති මිසයිල සහ ඩ්‍රෝන යානා එමඟින් දෙවරක් වැලැක්වූ බව ප්‍රකාශ කරයි.

යුද්ධයේ විෂය පථය පුළුල් වන අතර, ඊශ්‍රායලය විසින් ගාසා තීරයේ පලස්තීනුවන් සමූල ඝාතනය කිරීම සහ වාර්ගිකව ශුද්ධ  කිරීම දිගටම කරගෙන යයි. සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය විසින් නිකුත් කරන ලද නවතම සංඛ්‍යා ලේඛනවලට අනුව ළමුන් 5,600 කට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් සහ කාන්තාවන් 3,550 ක් ඇතුළුව 13,300 ක් මරා දමා ඇත.

රෝහල්, පාසල් සහ සරණගත කඳවුරු වෙත ප්‍රහාර අඛණ්ඩව සිදු වේ, අල් ජසීරා හි හනි මහමුද් මෙම ප්‍රහාරයන් පිළිබදව අදහස් දක්වමින් ,”මෙය මේ දැන් පෙනී යන්නේ ප්‍රවණතාවක් ලෙස ය” යනුවෙන් පැවසීය. එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයට අනුව, ඔක්තෝබර් 7 සිට එහි පාසල් ගොඩනැගිලිවල නවාතැන් ගනිමින් සිටියදී පුද්ගලයින් 176 දෙනෙකු ඝාතනය වී ඇති අතර, 800 ක් තුවාල ලබා ඇත.

නවතම අවධානය යොමු වී ඇත්තේ ගාසා තීරයේ උතුරු දෙසින් පිහිටි ඉන්දුනීසියානු රෝහලයි. ඉරිදා රාත්‍රියේ සිට සඳුදා උදෑසන දක්වා වූ ෂෙල් වෙඩි ප්‍රහාරවලින් රෝගීන් ඇතුළු 12 දෙනෙක් මිය ගිය අතර විසි ගණන් තුවාල ලැබූහ. සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය අනතුරු ඇඟවූයේ රෝගීන් සහ වෛද්‍ය කාර්ය මණ්ඩලය ඇතුළු සියගණනක් සිවිල් ජීවිත “ඉන්දුනීසියානු රෝහලට සෘජු හා නැවත නැවතත් බෝම්බ හෙලීමේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස මරණයේ අවදානමට ලක්ව ඇති” බවයි. එහි පරිශ්‍රය යුධ ටැංකි මගින් වටකර ඇති අතර විදුලි ජනන යන්ත්‍රවලට බෝම්බ දැමීමෙන් හානි වීම දැනටමත් එක් විදුලිය ඇනහිටීමකට හේතු වී තිබේ.

ජබාලියා සහ නුසෙයිරාට් සරණාගත කඳවුරුවලට එරෙහිව තවත් ගුවන් ප්‍රහාර එල්ල කරන ලදී.

දැනටමත් ගාසා නගරය සහ උතුරේ වටපිටාව විනාශ කර ඇති ආකාරයටම දකුණු ගාසා තීරයේ ද මරණ හා විනාශයේ ඊට සමාන මට්ටම් ළගා කර ගැනීමට  සූදානම් වෙමින් පවතී. පසුගිය සතියේ, IDF විසින් දකුණු ගාසා තීරයේ විශාලතම නගරය වන ඛාන් යුනිස් හි පදිංචිකරුවන්ට පිටත්ව යන ලෙස දන්වනු ලැබ ඇත. උතුරෙන් පලා ආ ජනතාවත් සමග නගරයේ සාමාන්‍ය ජනගහනය මෙන් පස් ගුණයක ප්‍රමාණයක් එනම් ආසන්න වශයෙන් මිලියන 1 ක ජනතාවක් දැනට එහි නවාතැන් ගෙන සිටිති.

දකුනු තීරුවට එරෙහිව දැනටමත් ප්‍රහාර  දියත් කර ඇත – දළ වශයෙන් පලස්තීන මරණ වලින් තුනෙන් එකක් මෙම කලාපය තුල සිදු වී ඇත – නමුත් දැන් එය උත්සන්න කිරීමට සූදානම් වේ. ඊශ්‍රායලයේ ජාතික ආරක්ෂක කවුන්සිලයේ හිටපු ප්‍රධානී ගිඕරා අයිලන්ඩ්, සැලසුම් කළ මෙහෙයුම් පිළිබඳව රොයිටර් පුවත් සේවයට පැවසුවේ, “බොහෝ විට සිවිල් වැසියන්ට හානි සිදුවනු ඇත. එය අපව ඉදිරියට යාමෙන් වළක්වන්නේ නැත. ” යන්නයි.

සඳුදා උදෑසන ඊශ්‍රායල ගුවන් ප්‍රහාර වලින් ඛාන් යුනිස් හි වයඹ දෙසින් පිහිටි හමාඩ් හි දුසිම් ගනනක් මිය ගිය අතර ඔවුන්ගෙන් වැඩි දෙනෙක් කාන්තාවන් සහ ළමුන් ය. නගරයට නැගෙනහිරින් පිහිටි බානි සුහයිලා නගරයට වෙනම IDF වැටලීම් සිදු කරන ලදී.

ගාසා තීරයේ ජනගහනයෙන් තුනෙන් දෙකක් දැනටමත් අවතැන් වී ඇත. විශාල සංඛ්‍යාවක් ගාසා තීරයේ කුඩා අවකාශයන් තුළට පිරී ඉතිරී යන බැවින්, මානුෂීය තත්ත්වයන් වඩාත් නරක අතට හැරෙමින් තිබේ. යුරෝ-මෙඩිටරේනියන් හියුමන් රයිට් මොනිටර් (Euro-Mediterranean Human Rights Monitor) සංවිධානයට  අනුව, ළමුන්ගෙන් සියයට 90 ක් මන්දපෝෂණය, රක්තහීනතාවය සහ දුර්වල වූ ප්‍රතිශක්තිය වැනි සෞඛ්‍ය ගැටලුවලින් පීඩා විඳිති. IDF විසින් කෘෂිකාර්මික ඉඩම් සහ පරිශ්‍රයන් , පිටි ගබඩා (flour silos), ධීවර බෝට්ටු සහ එක්සත් ජාතීන්ගේ සහන මධ්‍යස්ථානවලට පහර දෙනු ලැබ ඇති බව එම සංවිධානය වාර්තා කළේය.

නොවැම්බර් 7 වැනිදා සිට එක බේකරියක්වත් ක්‍රියාත්මක වී නොමැත.  බේකරි 11ක් විනාශ වී ඇති අතර අනෙක් ඒවාට පිටි, ඉන්ධන සහ විදුලිය හිඟය බල පා ඇත.

එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයට අනුව, පාචනය රෝගීන් 44,000 ක් සහ උග්‍ර ශ්වසන ආසාදන 70,000 ක් එක්සත් ජාතීන්ගේ නවාතැන් වල ලියාපදිංචි වී ඇත – එය සැබෑ  සංඛ්‍යාවෙන් සුළු කොටසකි.

ගාසාවේ පදිංචි රෙනාඩ් අල්-හෙලූ , අල්-මොනිටර් පුවත් සේවය වෙත පැවසුවේ, “එය යුගාවසාන විනාශය  වැනිය. අප හෙම්බත් වී ඇත. ජලය, ආහාර නැත. … ගාසාවේ කිසිවක් ඉතිරිව නැත. ඇත්තේ විනාශය, දුක් වේදනා සහ වධහිංසා පමණි.”

IDF සහචරයින් වන ෆැසිස්ට් පදිංචිකරුවන්ගේ  සහාය ඇතිව, IDF බටහිර ඉවුරේ ප්‍රහාරය ද උත්සන්න කරමින් සිටී. ඔක්තෝබර් 7 වැනිදා සිට පලස්තීනුවන් 200ක් පමණ එහි මරා දමා ඇත – මෙම සංඛ්‍යාව එකතු වී ඇත්තේ 2023 වසරේ මීට ඉහත දී මරා දැමූ 250 ටය – ප්‍රචණ්ඩත්වය හෝ මර්දනකාරී සීමා කිරීම්  නිසා අවතැන් වූ පිරිස ළමුන් 450ක් ඇතුළුව 1,000කට වැඩි ය; ජන ප්‍රජාවන් හයක් සම්පූර්ණයෙන්ම එම පෙදෙස් අතහැර දමා ඇති අතර, එමගින් මේ වසර තුල එසේ ඉවත් වූ මුළු සංඛ්‍යාව 11 දක්වා වැඩි වී ඇත. පදිංචිකරුවන්ගේ ප්‍රචණ්ඩත්වය දිනකට තුනේ සිට හත දක්වා දෙගුණයකටත් වඩා වැඩි තිබේ.

IDF විසින් මුළු ප්‍රජාවම වටලනු ලැබ ඇත. තුවක්කු එල්ල කර පලස්තීනුවන් බොහෝ දුරට තම නිවෙස්වලට සීමා කරමින්, හෙබ්‍රොන්හි, පලස්තීනුවන් 39,000ක් වෙසෙන සහ ඊශ්‍රායල පදිංචිකරුවන් 900ක් විසින් අල්ලාගෙන සිටින H2 දිස්ත්‍රික්කය, වසර 20ක් තුළ එහි දරුණුතම අගුලු දැමීමට ලක්කර ඇත.  රමල්ලා අසල බුඩ්රුස්හි මුස්ලිම් පල්ලියක යාඥා කරමින් සිටි සභාවකට ස්ටන් ග්‍රෙනේඩයක්  වීසි කළ සොල්දාදුවෙකුගේ වැඩ තහනම් කරනු ලැබුවේ ප්‍රහාරයේ වීඩියෝ දර්ශන මතුවීමෙන් පසුව පමණි. 

සිරකරුවන්ගේ කටයුතු පිළිබඳ පලස්තීන අධිකාරියට අනුව, ඔක්තෝබර් 7 වැනිදා සිට, දළ වශයෙන් 2,800 පලස්තීනුවන් බටහිර ඉවුරේ අත්අඩංගුවට ගෙන ඇති අතර, ළමයින් 300 ක් සහ කාන්තාවන් 72 ක් ඇතුළුව අත්අඩංගුවේ සිටින මුළු සංඛ්‍යාව 7,800 දක්වා ඉහළ ගොස් ඇත. මෑත සතිවල අත්අඩංගුවේ සිටියදී අවම වශයෙන් හතර දෙනෙකු මිය ගොස් ඇති අතර සිය ගණනක් වධහිංසා පැමිණවීම් පිළිබඳ වෛද්‍ය සාක්ෂි දරන බව සංවිධානය වාර්තා කරයි

හෙබ්‍රොන් හි වෙස්මුහුණු පැලැදි IDF සොල්දාදුවන් විසින්  අත්අඩංගුවට ගැනීමක් සිදු කරද්දී, පලස්තීන ජාතිකයෙකුට ඔහුගේ පවුලේ අය ඉදිරියේ ඔවුන්ගේ රයිෆල්වලින් පහර දෙමින් හා ඒ අතරතුර එය TikTok හි එසැන විකාශනය කළ ආකාරය පෙන්නුම් කරන, මෙම මස මුලදී පල වූ වීඩියෝවක් රොයිටර් විසින් සත්‍යාපනය කර ඇත.

හමුදා වැටලීම් උත්සන්න වෙමින් පවතී . සෙනසුරාදා,දෙවන ඉන්ටිෆාඩාවෙන් පසු පළමු වතාවට ඊශ්‍රායල ප්‍රහාරක ගුවන් යානයක් නාබ්ලුස්  හි ඉලක්කයකට පහර දුන් අතර, ඉන්  පුද්ගලයින් පස් දෙනෙක් මිය ගියෝය.

පලස්තීනු වාර්ගිකව ශුද්ධ කිරීම අඛණ්ඩව සිදු කෙරෙන අතර ඊශ්‍රායලය ලෙබනනය සමඟ සටන් උත්සන්න කරයි Read More »

Sifa Am

අල්-ෂිෆා රෝහලේ “ආඥා මධ්‍යස්ථානය” පිළිබඳ එක්සත් ජනපද, ඊශ්‍රායල බොරුව බිඳ වැටේ 

ආන්ඩ්‍රේ ඩේමන් විසිනි. 

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 නොවැම්බර් 19 දින පල වූ ‘US, Israeli lies about “command center” at Al-Shifa hospital fall apart ‘ යන ආන්ඩ්‍රේ ඩේමන් විසින් ලියන ලද ඉදිරිදර්ශන ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය මිගාර මල්වත්ත විසිනි. 

ගාසා තීරයේ විශාලතම රෝහල වන අල්-ෂිෆා රෝහල මිලිටරි අණදෙන මධ්‍යස්ථානයක් බවට වූ කියාපෑම, දරුණු යුද අපරාධ මාලාවක් මඟින් දුසිම් ගනන් ජනයා ඝාතනය කරමින් ද, තුවාලකරුවන් ඇතුළුවීම හෝ පිටවී යාම වලකා ලමින් ද, රෝහලට එල්ල කළ නිර්දය බෝම්බ හෙලීම සාධාරණීකරණය කිරීමට සති ගණනාවක් තිස්සේ ම ඊශ්‍රායලය භාවිතා කළේය.

Sifa Am
ඊශ්‍රායල සොල්දාදුවෝ ගාසා නගරයේ අල්-ෂිෆා රෝහලේ සටන් මෙහෙයුම් සිදු කරති [AP ඡායාරූප/ඊශ්‍රායල් ආරක්ෂක හමුදා AP හරහා]

රෝහල තුළ ප්‍රාණ ඇපකරුවන් නොමැති බව පිළිගනිමින් ඊශ්‍රායල අගමැති බෙන්ජමින් නෙතන්යාහු බ්‍රහස්පතින්දා ප්‍රකාශ කළේ, “ඔවුන් [ප්‍රාණ ඇපකරුවන්] ෂිෆා රෝහලේ රඳවා ඇති බවට අපට ප්‍රබල ඇඟවීම් තිබුණි.  ඔවුන් [එහි] සිටියා නම්, ඔවුන් මුදා ගනු ඇත” යන්නයි. 

( ට්විටර් පණිවිඩය)

ඔක්තෝම්බර් 27 දා, X හි පළ කරන ලද ලිපියක, ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක හමුදාව (IDF) ප්‍රකාශ කළේ අල් ෂිෆා රෝහල “හමාස්වරුන්ගේ ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියාකාරකම්වල ප්‍රධාන මූලස්ථානය ලෙස ක්‍රියා කරන” බවයි. පෝස්ටුව සමඟ රෝහලට යටින් මීටර් සිය ගණනක් පුරා විහිදුණු විශාල සංකීර්ණ ඉදිකිරීමක් පෙන්වන සජීවිකරණයක් ද විය. ඊශ්‍රායලයේ ප්‍රකාශයන් ධවල මන්දිරයේ, පෙන්ටගනයේ සහ රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුවේ නිලධාරීන් විසින් කිහිප වතාවක්ම පුනරුච්චාරණය කරන ලදී.

අඟහරුවාදා, ජාතික ආරක්ෂක කවුන්සිලයේ ප්‍රකාශක ජෝන් කර්බි ප්‍රකාශ කළේ, “හමාස් සහ පලස්තීන ඉස්ලාමීය ජිහාඩ් සංවිධාන අල්-ෂිෆා ඇතුළු ගාසා තීරයේ සමහර රෝහල් සහ ඒවාට යටින් ඇති උමං මාර්ග , සැඟවීමට සහ ඔවුන්ගේ හමුදා මෙහෙයුම්වලට සහාය වීමට සහ ප්‍රාණ ඇපකරුවන් රඳවා ගැනීමට භාවිතා කරන බවට අපට තොරතුරු තිබේ.” යන්නයි.

බ්‍රහස්පතින්දා බයිඩන් මෙම සනාථ නොකළ ප්‍රකාශය පුනරුච්චාරණය කරමින්, “මෙන්න තත්වය: ඔබට දකින්නට තිබෙන්නේ හමාස් විසින් ඔවුන්ගේ මූලස්ථානය, ඔවුන්ගේ හමුදාව රෝහලක් යට සඟවා තබා ගනිමින් පළමු යුද අපරාධය සිදු කරන තත්වයකි. එය සත්‍ය කරුණකි. ”යැයි කියා සිටියේය.

“හමාස් සංවිධානයට අල්-ෂිෆා රෝහලට යටින් අණදෙන මධ්‍යස්ථානයක් ඇති බවට එක්සත් ජනපදය දැක ඇත්තේ කුමන ආකාරයේ සාක්ෂියක්දැයි අපට විස්තර කරන ලෙස” වාර්තාකරුවෙකු විමසූ විට බයිඩන් පිළිතුරු දුන්නේ, “නැහැ, මට ඔබට කියන්න බැහැ. මම ඔබට නොකියමි.” ලෙසයි.

බදාදා, IDF විසින් ප්‍රසිද්ධ කෙරුණු වීඩියෝවක් මඟින්, අල්-ෂිෆා හි MRI යන්ත්‍රයක් පිටුපස සඟවා ඇති බව පවසන ලද ප්‍රහාරක රයිෆල් දුසිම් භාගයක්, ෆ්ලැක් ජැකට් දෙකක් සහ පරිගණකයක් පෙන්වන වීඩියෝවක් පළ කළේය. ප්‍රබල චුම්භක ක්ෂේත්‍රයක් සහිත MRI යන්ත්‍රයක්, එය ක්‍රියාත්මක වීමේ දී, ආයුධවලට කාමරය පුරා පියාසර වීමට නො සැලැස්වූයේ මන්දැයි පැහැදිලි කිරීමට උත්සාහයක් ගෙන නොතිබුණි.

Idf
නොවැම්බර් 15 වැනි බදාදා ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක හමුදාව විසින් නිකුත් කරන ලද වීඩියෝවකින් ලබාගත් මෙම පින්තූරය, ගාසා නගරයේ අල්-ෂිෆා රෝහලේ MRI මධ්‍යස්ථානයේ තිබී සොයා ගත් බවට IDF පවසන රයිෆල් කිහිපයක් පෙන්වයි. [AP ඡායාරූප/ඊශ්‍රායල් ආරක්ෂක හමුදා AP හරහා]

ඊශ්‍රායලයේ “සාක්ෂි” කෙතරම් දුර්වලද යත්, එක්සත් ජනපද ආන්ඩුව පවා එයට පිටුබලය දීමට තරම් නිර්ලජ්ජිත නොවීය.

බ්‍රහස්පතින්දා මාධ්‍ය හමුවකදී අල් ජසීරා වාර්තාකරු පැටී කුල්හාන් පෙන්ටගනයේ ප්‍රකාශිකා සබ්‍රිනා සිං ගෙන් ඇසුවේ, “ඉතින් ඔබ කියන්නේ බොඳ වූ ලැප්ටොප් එකක, ෆ්ලැක් ජැකට් එකක, රයිෆල් අතලොස්සක වීඩියෝ පටය, හමාස් සංවිධානය රෝහලේ ක්‍රියාත්මක වන බවට ඔබ කළ ප්‍රකාශයට පිටුබලය දෙන බවද?”

මෙයට, සිං පිළිතුරු දුන්නේ, “හමාස් සංවිධානය සිය මෙහෙයුම් කටයුතු සහ ක්‍රියාකාරකම් සඳහා සහ ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියාවන් තවදුරටත් ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා ගාසා තීරයේ රෝහල් භාවිතා කරයි. අල්-ෂිෆා රෝහල ඉන් එකකි” යනුවෙනි.

“එය තහවුරු කිරීමට වීඩියෝවක් තිබේද?” කුල්හාන් ඇසුවේය. එයට සිං පිළිතුරු දුන්නේ, “මම ඒ කරුණ එතනින් නවත්වමි” යනුවෙනි.

බ්‍රහස්පතින්දායින් පසුව ,  දින දෙකක් පුරා රෝහල් ප්‍රදේශය සෝදිසි කිරීමෙන් පසු IDF ප්‍රකාශ කළේ රෝහල් භූමියේ ප්‍රහාරක රයිෆල්වලින් පිරුණු වාහනයක් සහ භූගත ව්‍යුහයකට පිවිසෙන විවරයක් සොයාගත් බවයි.

1980 ගණන් වලදී, ඊශ්‍රායලය විසින්ම රෝහලේ ප්‍රතිසංස්කරණයක් සිදු කරන ලද අතර, “රෝහලේ රෙදි සෝදන සහ විවිධ පරිපාලන සේවා ස්ථානගත කරන ලද විශාල සිමෙන්ති බිම් මහලක්” ගැන Haaretz පුවත්පත සඳහන් කර ඇත.

ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයේ වාර්තාවලට අනුව, ගාසා තීරයට එල්ල වන ඊශ්‍රායල ප්‍රහාරයේ ආරම්භයේ සිට, සෞඛ්‍ය සේවා මධ්‍යස්ථාන මත අවම වශයෙන් ප්‍රහාර 137 ක් එල්ල කර ඇත. එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස සෞඛ්‍ය සේවක මරණ 16 ක් සහ තුවාල ලැබූවන් 38 ක් ඇතුළු මරණ 521 ක් සහ තුවාල ලැබූවන් 686 ක් වාර්තා වේ.

බහුජන හාමතය සහ විජලනය මධ්‍යයේ ගාසා තීරයේ මානුෂීය තත්ත්වය අතිශය ඛේදජනකය. බ්‍රහස්පතින්දා දිනය මරණ සංඛ්‍යාව පිලිබඳ යාවත්කාලීන කිරීමක් සිදු නොකරන ලද අඛණ්ඩ පස් වන දිනය සනිටුහන් කළේය. සිකුරාදා වන විට මරණ සංඛ්‍යාව 11,078 ඉක්මවා තිබූ අතර, ඉන් 4,506 ක් ළමුන් සහ 3,027 ක් කාන්තාවන් බව කියනු ලැබේ. නව වාර්තා නොලැබීමට හේතුව, “උතුරේ රෝහල්වල සේවා සහ සන්නිවේදන බිඳවැටීම” යැයි එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය කියා සිටියේය.

සැපයුම්කරුවන් විසින් ඉන්ධන සම්පූර්ණයෙන්ම අවසන් වී ඇති බව ප්‍රකාශ කිරීමෙන් පසුව සහ ඊශ්‍රායලය සන්නිවේදන යටිතල පහසුකම් මත ප්‍රහාර එල්ල කිරීමෙන් පසුව, ගාසා හි විදුලි සංදේශ සේවා බ්‍රහස්පතින්දා යලි වැසී ගියේය. 

ඉන්ධන නොමැතිකම හේතුවෙන් රටෙහි මානුෂීය යටිතල පහසුකම් බිඳවැටීමෙන් පසු අඛණ්ඩව දෙවන දිනටත් ආධාර ට්‍රක් රථ ගාසා තීරයට ඇතුළු නොවීය. එක්සත් ජාතීන්ගේ මෑත පෙරදිග පලස්තීන සරණාගතයින් සඳහා වන සහන සහ වැඩ ඒජන්සිය පැවසුවේ සිකුරාදා සිට ආරම්භ වන කිසිදු මානුෂීය ආධාර රථ පෙළක් සම්බන්ධීකරණය කිරීමට තමන්ට තවදුරටත් නොහැකි වනු ඇති බවයි.

ඊශ්‍රායල හමුදා අල් මාගාසි සරණාගත කඳවුරේ උතුරු දොරටුවේ පිහිටි මධ්‍යම පෙට්‍රෝලියම් මධ්‍යස්ථානයට ප්‍රහාර එල්ල කළ අතර, එම ප්‍රහාරවලින් පුද්ගලයන් 9 දෙනෙකු මිය ගොස් තවත් දුසිම් ගනනකට තුවාල සිදු විය.  එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය විසින් සපයන ලද මානුෂීය තත්ත්වය පිළිබඳ පින්තූරය අභාග්‍ය සම්පන්න එකකි:

ගාසා නගර මධ්‍යයේ ක්‍රියාකාරී ගොඩබිම් මෙහෙයුම් විසින් ගලවා ගැනීමේ කණ්ඩායම්වලට, ගිලන්රථවලට සහ මිනිසුන්ගේ අත්‍යවශ්‍ය අවශ්‍යතා සපුරා ලීමට; විශේෂයෙන් ආහාර සහ ජලය ලබා ගැනීමට; අඛණ්ඩව බාධා කර ඇත. ගාසා නගරයට බටහිරින් පිහිටි අසල්වැසි නිවෙස් වල ඉතිරිව ඇති ආහාර සහ පානීය ජලය ක්ෂය වීමෙන් පසුව ඔවුන් උපකාර ඉල්ලා ඇත. ඊශ්‍රායල භට පිරිස් සිටීම සහ සටන් පැවතීම හේතුවෙන් ඔවුන්ට තම නිවෙස්වලින් පිටව යාමට නොහැකි බව වාර්තා වේ. කඩා වැටුණු ගොඩනැගිලි සහ නිවාස යට අතරමං වූ කුටුම්භයන් සහ ඔවුන්ගේ පවුල්වල සාමාජිකයන් විසින් කරන ලද බහුවිධ ආයාචනාවලට පිළිතුරු ලැබී නැත. පලස්තීන රෙඩ් ක්‍රෙසන්ට් සංගමයට (PRCS) සහය වන ලෙස සහ ඉවත් කර ගන්නා ලෙස කෙරෙන කැඳවුම් සිය ගණනකට ප්‍රතිචාර දැක්වීමට නොහැකි වී ඇත.

දින දහයකට වැඩි කාලයක් උතුරු ගාසා තීරයේ බේකරි කිසිවක් සක්‍රීයව නොතිබූ අතර වෙළඳපොලේ තිරිඟු පිටි නොමැත. X හි සටහනක, ලෝක ආහාර වැඩසටහන ලියා ඇත්තේ, “ඔක්තෝබර් 7 වන දින බේකරි 23 කි. ඔක්තෝබර් 17 වැනිදා වන විට බේකරි 5 කි  ඔක්තෝබර් 31 වෙනිදා බේකරි 1කි. අද බේකරි කිසිවක් නැත. @WFP හි #ගාසා හි අවසන් ගිවිසුම්ගත බේකරිය ඉන්ධන නොමැතිකම හේතුවෙන් වසා දමා ඇත. අද සමස්ත ජනගහනයටම පාහේ ආහාර ආධාර අවශ්‍ය වී ඇත.”

අල්-ෂිෆා රෝහලේ “ආඥා මධ්‍යස්ථානය” පිළිබඳ එක්සත් ජනපද, ඊශ්‍රායල බොරුව බිඳ වැටේ  Read More »

Gaza

The working class, the fight against capitalist barbarism, and the building of the World Party of Socialist Revolution

Statement of the WSWS International Editorial Board

We post below the First Part of the Statement of the World Socialist Web Site International Editorial Board, published in WSWS.org on January 03, 2024. The statement contains four parts. Please access here Part Two, Part Three and Part Four. We, theSocialist.LK endorse this statement in its entirety and invite our readers to carefully peruse it and grasp it for actions ahead.

Gaza
A bulldozer unloads the bodies of Palestinians killed by Israel in a mass grave in Rafah, Gaza Strip, Tuesday, Dec. 26, 2023. [AP Photo/Fatima Shbair]

1. New Year 2024 begins under conditions of escalating international crisis. At the dawn of the millennium, there were rosy predictions that world capitalism, under the benevolent and “unipolar” rule of the United States, was entering a new epoch of universal peace and prosperity. With the dissolution of the Soviet Union, the demons of the “short twentieth century”—above all, the specters of Marxism and socialist revolution—had been buried for once and for all. Wall Street cried out to the world: “My name is Capitalism, King of Kings. Look on my works ye Mighty and despair!” But it has taken less than a quarter-century to dissolve that arrogant boast into a colossal wreck. The new century of triumphant capitalism has proven to be the shortest of all. The fundamental contradictions of the world capitalist system that produced the wars and revolutions of the twentieth century have not been resolved and remain the driving forces of the intensifying economic, social and political upheavals that are sweeping across the globe.

2. The horrors produced by the cataclysms of the past century are being reenacted. Genocide is being openly adopted as an instrument of state policy. The attempt by the Israeli regime to exterminate the Palestinian people in Gaza proceeds with the open endorsement of the United States and its imperialist allies, which have repeatedly proclaimed their opposition to a cease-fire. A densely populated urban area is being subjected to a merciless bombardment that has killed more than 25,000 people, mostly women and children, within the first 10 weeks of the war.

3. The fascist prime minister of Israel, Benjamin Netanyahu, declared in his New Year’s message that the onslaught will continue throughout 2024. Israel could not continue the war another week, let alone a year, without the unlimited financial and military support of the United States and its NATO co-criminals. The US president, secretary of state, countless other high government officials and top Pentagon personnel shuttle back and forth between Washington and Tel Aviv, overseeing the Israeli operations and participating in the selection of bombing targets. It is an open secret that US and NATO personnel are directly involved in murderous actions on the ground within Gaza.

4. The sanctioning of and participation in genocide represent more than the imperialist powers’ usual violations of their invocations of human rights. The Gaza genocide confirms, on a higher level, a tendency first noted by Lenin in the midst of World War I, more than a century ago. He wrote in 1916 that “the difference between the democratic-republican and the reactionary-monarchist imperialist bourgeoisie is obliterated because they are both rotting alive…” Substitute the term “fascist” for “reactionary-monarchist” and Lenin’s analysis is entirely valid as a description of present-day imperialist regimes.

5. The Gaza genocide is not a unique episode, best understood as a product of exceptional circumstances related to the Israel-Palestinian conflict and the inherently reactionary character of the Zionist project and its racialist and xenophobic-nationalist ideology. The latter elements play, of course, a significant role in the actions of the Israeli regime. But the unrestrained ferocity of the present war, carried out with the full support of its imperialist paymasters and weapons suppliers, can be understood and explained only in the context of the breakdown of the world imperialist and nation-state system.

6. The fundamental “error” of the strategists of American imperialism in the aftermath of the dissolution of the Soviet Union was that the event was explained in purely ideological terms, that is, as the triumph of capitalist “free enterprise” over socialist “dictatorship.” But this explanation, based on the false identification of Stalinism with socialism, concealed the real cause of the breakdown of the Soviet Union and its implications for the future development of American and world imperialism.

7. Notwithstanding its tragic consequences, the dissolution of the USSR confirmed the essential Marxist-Trotskyist critique of the Stalinist policy of “socialism in one country.” The reactionary nationalist utopia of an isolated socialist state fell victim, as Trotsky had predicted, to the reality of world economy.

8. The end of the USSR provided the United States a short-term advantage over its rivals, which its propagandists dubbed the “unipolar moment.” But the fundamental contradiction that led to the two world wars of the twentieth century—the conflict between the objective reality of a highly integrated world economy and the persistence of the obsolete nation-state system—had not been resolved by the demise of the USSR and its satellite regimes in Eastern Europe.

9. The United States sought to exploit its geopolitical advantage to achieve a level of global domination that had been denied to it in the aftermath of World War II as a consequence of the decisive role played by the Soviet Union in the defeat of Nazi Germany and the post-World War II wave of anti-colonial mass movements. Washington convinced itself that it could finally reorganize the world economy under its control through its military power. US imperialism’s favorite pundit, Thomas Friedman of the New York Times, proclaimed in 1999 that “the hidden fist that keeps the world safe for Silicon Valley’s technologies is called the United States Army, Air Force, Navy and Marine Corps…”[1]

10. The endless series of wars launched by the United States—in the Balkans, the Middle East and Central Asia—was a desperate attempt to maintain its dominant position, despite its overall economic decline. The International Committee explained the motivation for the 2003 invasion of Iraq and foresaw the failure of its underlying hegemonic project:

The launching of an aggressive war against Iraq represents a final, climactic attempt to resolve, on the basis of imperialism, the world historic problem of the contradiction between the global character of the productive forces and the archaic nation-state system. America proposes to overcome the problem by establishing itself as the super nation-state, functioning as the ultimate arbiter of the world’s fate—deciding how the resources of the world will be allocated, after it has grabbed for itself the lion’s share. But this sort of imperialist solution to the underlying contradictions of world capitalism, which was utterly reactionary in 1914, has not improved with age. Indeed, the sheer scale of world economic development in the course of the twentieth century endows such an imperialist project with an element of madness. Any attempt to establish the supremacy of a single national state is incompatible with the extraordinary level of international economic integration. The profoundly reactionary character of such a project is expressed in the barbaric methods that are required for its realization.[2]

11. The Gaza genocide epitomizes the “barbaric methods” arising from the increasingly desperate and beleaguered effort of the United States and its NATO allies to sustain their dominant position in the face of the challenge posed to their hegemony by China and recalcitrant national states whose interests conflict with Washington’s “rules-based” imperialist order. The slaughter of the Palestinians is unfolding in the midst of the bloody US-NATO proxy war against Russia, which has cost since its outbreak in February 2022 approximately a half-million Ukrainian and, at least, 100,000 Russian lives.

12. As the war in Gaza has normalized genocide as an acceptable instrument of imperialist policy, the relentless escalation of the US-NATO war against Russia has been accompanied by the de facto acceptance of a high level of possibility, even probability, that the conflict may lead to the use of tactical and strategic nuclear weapons. The Biden administration regularly sanctions and directs military attacks on Russian assets and territory that would have been ruled out during the Cold War as inciting nuclear retaliation. Repeatedly crossing “red lines,” the Biden administration and its allied NATO governments have asserted that their conduct of military operations will not be constrained by the threat of nuclear war.

13. Despite bleeding Ukraine white, US-NATO imperialism has failed thus far to achieve victory on the battlefield. Its much vaunted “spring offensive” in mid-2023 ended in a debacle. In the final days of 2023, the Ukrainian regime carried out a significant escalation of the war by launching a missile attack on Russian soil, killing at least 22 people in the city of Belgorod. Russia has responded with a new wave of missile attacks on Ukraine, which the Biden administration is exploiting to press its demands for continued unlimited funding of the proxy war.

14. In the final analysis, the US-NATO instigation of the proxy war in Ukraine marks nothing less than preparation for a US war against China, transforming every part of the world into a specific sphere of operations. Nearly 20 years ago, in 2006, the International Committee posed a series of questions related to the global policies of the United States, among which were the following:

Will the United States be prepared to retreat from its hegemonic aspirations and accept a more egalitarian distribution of global power among states? Will it be prepared to yield ground, on the basis of compromise and concessions, to economic and potential military competitors, whether in Europe or in Asia? Will the United States graciously and peacefully accommodate the rising influence of China?[3]

Responding to these questions, the ICFI replied that those who would answer in the affirmative “are placing heavy bets against the lessons of history.”

15. Today, the answers to these questions are not of a speculative character. War between the United States and China is viewed not as a possibility, but as an inevitability. This consensus within Washington’s foreign policy establishment is summed up in an essay published in the new January-February 2024 issue of Foreign Affairs. It is ominously titled, “The Big One: Preparing for a Long War With China.” Its author is Andrew J. Krepinevich, Jr., a senior fellow at the Hudson Institute, a leading imperialist think tank.

16. The essay assumes that the United States and China will go to war. It is a fact taken for granted, about which one should not waste time debating. The real questions relate to how and where the war will start—in the Taiwan Strait, the Korean Peninsula, along the Sino-Indian border, or in South Asia—and whether the war will go nuclear. Krepinevich states:

Once a war has broken out, both China and the United States would have to confront the dangers posed by their nuclear arsenals. As in peacetime, the two sides would retain a strong interest in avoiding catastrophic escalation. Even so, in the heat of war, such a possibility cannot be eliminated. Both would confront the challenge of finding the sweet spot in which they could employ the force to gain an advantage without causing total war. Consequently, leaders of both great powers would need to exercise a high degree of self-control.

To keep the war limited, both Washington and Beijing would need to recognize each other’s redlines—specific actions viewed as escalatory and that could trigger counterescalations.[4]

17. It is nothing less than delusional to stake one’s hope for an avoidance of nuclear Armageddon on the ability to limit escalation in the midst of an existential conflict upon which the fates of the combatants depend. In any case, the US-NATO proxy war against Russia has already established that US imperialism will not be deterred by the threat of nuclear retaliation and will cross all and every “red line” in order to achieve its objectives.

18. Krepinevich acknowledges that the inevitable US-China war, even without the use of nuclear weapons, will have catastrophic consequences for all of humanity. He writes:

Even if the two sides avoided nuclear catastrophe, and even if the homelands of the United States and its major coalition partners were left partially untouched, the scale and scope of destruction would likely far exceed anything the American people and those of its allies have experienced.[5]

19. The conclusion drawn by Krepinevich is not that the military cataclysm must be prevented at all costs, but that the United States-led coalition’s “ability to sustain popular support for the war effort, along with a willingness to sacrifice, would be crucial to its success.”[6]

20. This nightmarish imperialist scenario of inevitable war must be opposed by the American and international working class. Workers in the imperialist centers of North America, Europe, Asia and Australia and New Zealand have absolutely no interest in defending the global geopolitical and economic interests of their power-mad financial-corporate imperialist ruling class. Nor should the workers of Russia, China and other major capitalist regional powers—Brazil, Argentina, Egypt, the Gulf States, Turkey, Nigeria, South Africa, India, Indonesia, to name only the most significant—attribute any progressive character to the reactionary efforts to reorganize world geopolitics on the basis of the utopian perspective of multi-polarity.

21. The fact that US imperialism instigated the Russia-Ukraine war does not justify, from the standpoint of the interests of the Russian and international working class, the decision of the Putin government to invade Ukraine. The Putin government’s response to the provocations of American and European imperialism was determined not by abstractly defined considerations of “national defense,” but by the class interests of the parasitical oligarchic-capitalist ruling class that emerged from the breakup of the Soviet Union and the privatization and outright theft of its nationalized assets.

22. In the years preceding the dissolution of the USSR, the political conflict within the ruling bureaucratic apparatus developed along national and ethnic lines. This reactionary tendency had been prepared and facilitated by Stalin’s repudiation of proletarian internationalism and the promotion of Russian nationalism under the cover of a chauvinistic Soviet patriotism. In the aftermath of the breakup of the Soviet Union, the already existing conflicts between nationalistic bureaucratic cliques—of which the Russian and Ukrainian were the most powerful—evolved rapidly into an open struggle for raw materials, markets, and territorial advantages between the new national capitalist ruling elites. In October 1991, less than three months before the dissolution of the Soviet Union, the International Committee warned:

In the republics, the nationalists proclaim that the solution to all problems lies in the creation of new “independent” states. Allow us to ask, independent of whom? Declaring “independence” from Moscow, the nationalists can do nothing more than place all the vital decisions relating to the future of their new states in the hands of Germany, Britain, France, Japan and the United States.[7]

23. The ongoing war is a vindication of the warning made 30 years ago by the International Committee. The struggle against the US-NATO war must be conducted not by adapting to the Putin regime, but in implacable opposition to its reactionary nationalist-capitalist agenda. The anti-war policy of Russian and Ukrainian workers must be based on the unity of all sections of the working class of the former Soviet Union against the new capitalist elites. The internationalist policy upheld by Lenin and the Bolsheviks during World War I, of intransigent opposition to the defense of their national capitalist state, must be adopted by the workers of present-day Russia (against the Putin regime) and Ukraine (against the Zelinsky regime).

24. The same fundamental principles of socialist internationalism determine the attitude of the International Committee toward the conflict between US imperialism and China. The United States strives to limit China’s economic development, restrict its access to critical resources and technologies, and block the expansion of its global influence. China attempts to counter the relentless pressure exerted by American imperialism through the restructuring of the prevailing geopolitical and economic institutions in which the US dollar functions as the pillar of world trade and financial transactions. But this policy, notwithstanding China’s attempts to endow it with a progressive and even altruistic veneer (e.g., through the promotion of the “Belt and Road Initiative”), unfolds on a capitalist basis and aims at nothing more than the reorganization of the existing global balance of power.

25. The outbreak of war cannot be averted by counterposing to the hegemony of American imperialism a new multi-polar coalition of capitalist states. The struggle against imperialist war cannot be achieved through a restructuring of the nation-state system, but only on the basis of its destruction. As Rosa Luxemburg insisted on the eve of World War I, the working class “must draw the conclusion that imperialism, war, plundering countries, haggling over peoples, breaking the law, and the policy of violence can only be fought against by fighting capitalism, by setting social revolution against global genocide.”[8]

[1] Thomas L. Friedman, “A Manifesto for the Fast World,” New York Times Magazine, March 28, 1999

[2] A Quarter Century of War: The U.S. Drive for Global Hegemony 1990-2016, by David North (Mehring Books: Oak Park, MI), p. 277

[3] Ibid, pp. 368-69

[4] Foreign Affairs, January-February 2024, pp. 111-12

[5] Ibid, p. 117

[6] Ibid, p. 118

[7] “After the August Putsch: Soviet Union at the Crossroads,” by David North, in The Fourth International, Volume 19, No. 1, Fall-Winter 1992, p. 110.

[8] “Petty-Bourgeois or Proletarian World Policy?” in Discovering Imperialism: Social Democracy to World War I, translated and edited by Richard B. Day and Daniel Gaido (Chicago: Haymarket Books, 2012), p. 470

The working class, the fight against capitalist barbarism, and the building of the World Party of Socialist Revolution Read More »

B

ඉලිනොයිස් ඉඩම් හිමියා පලස්තීන-ඇමරිකානු දරුවා ඝාතනය කරයි: එක්සත් ජනපද අධිරාජ්‍යවාදයේ ප්‍රචාරක ව්‍යාපාරයේ නිපැයුමක්

පැට්‍රික් මාර්ටින් විසිනි. 

මෙහි පලවන්නේ ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ 2023 ඔක්තෝබර් 17 දින පල වූ ‘Illinois landlord murders Palestinian-American child: The product of US imperialism’s propaganda campaign” යන පැට්‍රික් මාර්ටින් විසින් ලියන ලද ඉදිරිදර්ශන ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය යි. පරිවර්තනය කිත්රුවන් මොලදන්ඩ විසිනි.

Funeral
2023 ඔක්තෝම්බර් 16 වන සඳුදා, වේදියා අල්-ෆයූම් ගේ පවුලේ සාමාජිකයන් ඉලිනොයිහි බ්‍රිජ්වීව් හි අවමංගල්‍ය රථය වෙත මුස්ලිම් පල්ලියේ සිට ඔහුගේ මිනී පෙට්ටිය ගෙන එයි. [AP Photo/Nam Y. Huh]

සය හැවිරිදි පලස්තීන-ඇමරිකානු පිරිමි ලමයෙකු සෙනසුරාදා චිකාගෝ තදාසන්න ප්‍රදේශයේකදී, පැහැදිලිවම ව්‍යාකූල වූ නමුත් එක්සත් ජනපද මාධ්‍ය සංතෘප්ත කර ඇති මුස්ලිම් විරෝධී සහ පලස්තීන විරෝධී ප්‍රචාරයන්ට ප්‍රතිචාර වශයෙන් ක්‍රියා කර ඇති  වයෝවෘද්ධ මිනිසෙක් විසින්, ඝාතනය කරන ලදී. මෙම ම්ලේච්ඡ ප්‍රහාරය එක්සත් ජනපද ආන්ඩුව, ඩිමොක්‍රටික් සහ රිපබ්ලිකන් පක්ෂ සහ සංගත මාධ්‍ය විසින් ගෙන යන ගාසාවේ ජනතාවට එරෙහි ජන සංහාරයට සහය දැක්වීමේ පෙර නොවූ විරූ ව්‍යාපාරයෙන් ඇතිවී තිබෙන බලපෑමේ ක්‍රියාකාරීත්වය පෙන්නුම් කිරීමකි.

මිනීමැරුම ඉතාම ම්ලේච්ඡ ආකාරයෙන් සිදු කර ඇත. චිකාගෝ සිට සැතපුම් 40ක් නිරිත දෙසින් පිහිටි විල් ප්‍රාන්තයේ ප්ලේන්ෆීල්ඩ් හි නිවාස හිමියෙකු වන ජෝසෆ් චුබා පිරිමි ලමයාට සහ ඔහුගේ 32 හැවිරිදි මවට , ඔවුන් ඔහුගෙන් කුලියට ගත් බිම් මහලේ දී පහර දුන්නේය. ඔහු ජීවත් වූයේ මහල් නිවාසයේ උඩුමහලේ ය.

මව වන හනාන් ෂාහින් මැද පෙරදිග සාමය සඳහා ඇගේ කැමැත්ත ප්‍රකාශ කල , මහල් නිවාසයේ දොර අසල ඇති වූ විවාදයකින් පසුව, අඟල් 12 ක මිලිටරි ආකාරයේ පිහියක් අතැතිව බලහත්කාරයෙන් ඇතුලු වෙමින්, චුබා මුස්ලිම්වරුන්ට එරෙහිව ශාප කිරීමට පටන් ගත්තේය. එවිට , මව 911 අමතනු ලැබිනි.

B
6-හැවිරිදි වේදියා අල්-ෆයූමු [ඡායාරූපය: හෙලා යූසෆ් ]

චුබා විසින් වේදියා අල්-ෆයූම් නම් පිරිමි ලමයාට 26 වතාවක් සහ ඔහුගේ මවට දුසිම් වතාවක් පිහියෙන් ඇන ඇත. ෂාහින් මහත්මිය ඇගේ බරපතල තුවාලවලින් බේරුනේ නාන කාමරයට පලා යාමෙන් නමුත් ඇගේ පුතා ඛේදජනක ලෙස එසේ නොවීය. ෂාහින් මහත්මිය ප්‍රාදේශීය රෝහලක බරපතල තත්ත්වයේ පසුවේ. 911 ඇමතුමට ප්‍රතිචාර වශයෙන් පොලිසිය පැමිනෙන විට, චුබා නිවස ඉදිරිපිට බිම වාඩි වී සිටියේය.

රෝහලේ දැඩි සත්කාර ඒකකයේ සිට තම සැමියාට පනිවිඩයක් යවමින් ෂාහින් මහත්මිය පැවසුවේ, ඉඩම් හිමියා ඔවුන්ගේ දොරට තට්ටු කල බවත්, ඇය එය විවෘත කල විට, ඔහු ඇගේ හුස්ම හිර කිරීමට උත්සාහ කල බවත්, පිහියකින් පහර දෙමින්, “තොපි මුස්ලිම්වරුන් මිය යා යුතුයි.” යනුවෙන් කෑගසමින් ඇයට පහර දුන් බවත්ය.

මරනයෙන් පසු හැකි ඉක්මනින්, මුස්ලිම් (සහ යුදෙව්) චාරිත්‍රයට අනුව භූමදානය කල යුතු බැවින් වේදියා ගේ පවුලේ අය සඳුදා ඔහුව භූමදාන කලහ. ඇගේ තුවාල නිසා ඔහුගේ මවට පැමිනීය නොහැකි විය. උත්සවයට පෙර, වේදියා ගේ මාමා, යූසෆ් හැනන් , ප්‍රවෘත්ති සාකච්ඡාවකදී, “අපි සතුන් නොවේ, අපි මිනිසුන් ය. අපට අවශ්‍ය වන්නේ මිනිසුන් අපව මිනිසුන් ලෙස දැකීමට, අපව මිනිසුන් ලෙස දැනීමට, මිනිසුන් ලෙස අප සමඟ ගනුදෙනු කිරීමටයි, මන්ද අපි මිනිසුන් වන නිසා. ” යනුවෙන් පැවසීය.

හැනන් පැහැදිලිවම අදහස් කලේ පලස්තීනුවන්ගේ කුඩා භූමියට ආහාර, ජලය සහ විදුලිය සැපයීම වසා දැමීමේ ප්‍රතිපත්තිය සාධාරනීකරනය කිරීම සඳහා ගාසා තීරයේ ජනගහනය “මිනිස් සතුන්” ලෙස හැඳින්වූ ඊශ්‍රායල ආරක්ෂක අමාත්‍ය යොආව් ගැලන්ට් ගේ ප්‍රකාශයන් ය.මිලියන 2.2 පලස්තීනුවන් ඊශ්‍රායලය සිදු කරන සන්තෘප්ත බෝම්බ හෙලීමක් තුල සහ ආසන්න ආක්‍රමනයක තර්ජනය යටතේ ජීවත් වෙති. 

හැනන් 1999 දී බටහිර ඉවුරෙන් සංක්‍රමනය වූ අතර විශාල පලස්තීන ජනගහනයක් සිටින ප්‍රදේශයේ පාසල් ගුරුවරයෙකු ලෙස සේවය කර ඇත. ඔහුගේ සහෝදරයා වන  වේදියා ගේ පියා, 2011 හි දී සහ ඔහුගේ මව 2014 හි සංක්‍රමනය විය. වේදියා 2017 හි උපත ලැබූ අතර ඇමරිකානු පුරවැසියෙකි.

ඇමරිකානු-ඉස්ලාමීය සබඳතා පිලිබඳ කවුන්සිලයේ (CAIR) චිකාගෝ කොටසෙහි විධායක අධ්‍යක්ෂ අහමඩ් රෙහාබ් මාධ්‍ය හමුවට පැවසුවේ, “මෙය කිසිදා නොඑනු ඇතැයි අප බලාපොරොත්තු වූ දුෂ්කර දවසක්. පවසන පරිදි, කුඩාම මිනී පෙට්ටි බරම ඒවා ය.”

වේදියා ගැන කතා කරමින්, ඔහු දිගටම කියා සිටියේ, “ඔහු හය හැවිරිදි පිරිමි ලමයෙක්, ඔහු හැමදේටම ආදරය කලා,” රෙහාබ්, ලමයාගේ පියාගේ විස්තරය මත පදනම්ව දරුවා ගැන පැවසීය. “ඔහු සෑම කෙනෙකුටම ආදරය කලා, ඔහු ඔහුගේ සෙල්ලම් බඩු වලට ආදරය කලා, ඔහු බෝලයක් සමන්විත ඕනෑම දේකට, පැසිපන්දු, පාපන්දු, ආදරය කලා, ඔහු වර්න ගැන්වීමට (චිත්‍ර )ආදරය කලා, ඔහු කැරකී ආපසු හැරීමට ආදරය කලා, ඔහු තම දෙමාපියන්ට ආදරය කලා, ඔහු තම පවුලට සහ මිතුරන්ට ආදරය කලා, ඔහු ජීවිතයට ආදරය කලා. ඔහු දිගු, නිරෝගී, සමෘද්ධිමත් ජීවිතයක් අපේක්ෂාවෙන් සිටියා.”

 “ලෝකයේ සිදුවන මෙම විශාල ප්‍රශ්න ගැන ඔහුට කිසිදු හෝඩුවාවක් නැත, නමුත් ඔහුට ඒ සඳහා ගෙවීමට සිදු විය,” රෙහාබ් පැවසීය.”දේශපාලකයන්, මාධ්‍ය ආයතන සහ සමාජ මාධ්‍ය වේදිකා විසින් පතුරුවා හරින ඉස්ලාම් භීතිකාව සහ පලස්තීන විරෝධී වර්ගවාදය නැවැත්විය යුතුය.” CAIR ජාතික සංවිධානය X / ට්විටර් හි ලිවීය.

විල් කලාප ෂෙරිෆ්ගේ කාර්යාලය ඉරිදා ප්‍රකාශයක් නිකුත් කරමින් කියා සිටියේ, “මෙම කුරිරු ප්‍රහාරයේ ගොදුරු වූවන් දෙදෙනාම මුස්ලිම් ජාතිකයන් වීම සහ හමාස් සහ ඊශ්‍රායලයන් සම්බන්ධ දැනට පවතින මැදපෙරදිග ගැටුම නිසා සැකකරු විසින් ඔවුන්ව ඉලක්ක කර ඇති බව රහස් පරීක්ෂකයින්ට තීරනය කිරීමට හැකි වූ” බවයි.

මෙම ඝාතනයත් සමගම,පලස්තීනුවන් මනුෂ්‍ය මුහුනුවරකින් යුතු යක්ෂයන් ලෙස හුවා දක්වන ඊශ්‍රායල ගැති ප්‍රචාරනය පතුරුවා හරිමින් සිටි එක්සත් ජනපද ධනේශ්වර දේශපාලකයින්ගේ සුපුරුදු සංත්‍රාසය හා අධික කෝපයේ ප්‍රකාශ කිරීම් පල විය. ඉලිනොයි හි ප්‍රකෝටිපති ආන්ඩුකාර, ජේ.බී. ප්‍රිට්ස්කර්, මිනීමැරුම හැඳින්වූයේ “නපුරට අඩු දෙයක් නොවේ” යන්නයි. එය මෙම ප්‍රහාරයේ සැබෑ හේතු වසන් කරන හිස් ලේබලයක් පමනක් වන අතර, එවා  පවත්නේ චුබා ගේ මනෝභාවය තුල නොව, ඔහුව නිෂ්පාදනය කර මෙහෙයවූ සමාජය තුලය.

ධවල මන්දිරය ජනාධිපති බයිඩන් සහ ඔහුගේ බිරිඳ ජිල් ප්‍රවෘත්තියෙන් “කම්පනයට හා පිලිකුලට” පත් වූ බව පවසමින් ඡේද කිහිපයක් නිකුත් කලේය. “මෙම බිහිසුනු වෛරී ක්‍රියාවට ඇමරිකාවේ ඉඩක් නැති අතර අපගේ මූලික වටිනාකම්වලට එරෙහිව නැගී සිටියි,” එක්සත් ජනපද ජනාධිපතිවරයා කියා සිටියේය.

පසුගිය සතියේ බයිඩන් දේශනයක් පැවැත් වූ අතර, ඔවුන් වාසය කරන එලිමහන් සිරකඳවුරේ දොරටු බිඳ දැමූ පලස්තීනුවන්ගේ ක්‍රියාවන් “පිරිසිදු, පවිත්‍ර නපුරක්” ලෙස විස්තර කලේය. පලස්තීනුවන් විස්තර කිරීමට මෙම අමානුෂිකකාරී භාෂාව භාවිතා කිරීමේදී, බයිඩන් ගැලන්ට් සහ ඊශ්‍රායල අගමැති බෙන්ජමින් නෙතන්යාහුගේ භාෂාව ප්‍රතිරාවය කලේය.

ඔහුගේ කතාවේදී බයිඩන්, ගාසාවේ සිවිල් ජනතාවට එල්ල කරන ප්‍රහාර සඳහා ඊශ්‍රායලයට රිසි පරිදි ක්‍රියා කිරීමට අවසර ලබා දෙමින්, “ලෝකයේ සෑම ජාතියකටම මෙන් ඊශ්‍රායලයට ද මෙම දරුනු ප්‍රහාරවලට ප්‍රතිචාර දැක්වීමට අයිතියක් ඇත-සහ ඇත්තෙන්ම ප්‍රතිචාර දැක්වීමට යුතුකමක් තිබේ.”යන්න ප්‍රකාශ කලේය. මේ වන විටත් ඊශ්‍රායලය වත්මන් ගැටුමේදී පලස්තීනුවන් 2000කට අධික සංඛ්‍යාවක් ඝාතනය කර ඇත. සියලුම ආහාර, ජලය සහ බලශක්තිය කපා හැරීමත් සමඟ, සහ සම්පූර්න ආක්‍රමනයක් සිදුවිය හැකි නිසා, මරන සංඛ්‍යාව ඉහල යනු ඇත.

සති අන්තයේ “මිනිත්තු 60” හි සම්මුඛ සාකච්ඡාවකදී බයිඩන් කියා සිටියේ හමාස් සිදු කල ඔක්තෝබර් 7 ප්‍රහාරය “හොලෝකොස්ටය තරම්ම ප්‍රතිවිපාකයක සහිත” බවයි. 1939 සහ 1945 අතර, නාසීන්ගේ “අවසාන විසඳුම” මගින් යුදෙව්වන් මිලියන හයක් සමූලඝාතනය කරන ලදී, එය එකල මුලු ලෝක යුදෙව් ජනගහනයෙන් සියයට 40 ක් පමන විය.

ආසන්න වශයෙන් 1,000 ඊශ්‍රායල මරනවලට තුඩු දුන් ඔක්තෝබර් 7 හමාස් ප්‍රහාරය එලිමහන් සිරකඳවුරකින් එලියට පැන ආ පීඩිත මිනිසුන්ගේ ක්‍රියාවකි. මෙය හොලෝකොස්ටය හා සංසන්දනය කිරීම යනු ඉලිනොයි හි සිදු වූ ප්‍රචන්ඩකාරී ක්‍රියාවන් දිරිමත් කිරීම වැලැක්විය නොහැකි ,විකාර සහගත පලස්තීන විරෝධී අපවාදයකි.

එක්සත් ජනපද ගුවන් යානා වාහක නෞකා දෙකක් නැඟෙනහිර මධ්‍යධරනී මුහුදේ ස්ථානගත කර ඇත්තේ, නැව් හෝ ගුවන් යානා නොමැති හමාස් සමඟ ගැටුමකට නොව, ලෙබනනයේ හිස්බුල්ලා සමඟ, සිරියාව සමඟ හෝ ඉරානය සමඟ යුද්ධයට සූදානම් වීමටය. එවැනි යුද්ධවලදී ලමුන් දස දහස් ගනනක් නොවේ නම් ලක්ෂ ගනනක් ඇතුලුව මිය යන සංඛ්‍යාව මිලියන ගනනක් විය හැකිය.

එක්සත් ජනපදයේ, පලස්තීනුවන්ට එරෙහිව ඊශ්‍රායලයේ සමූල ජන ඝාතනයේ විරුද්ධවාදීන් යුදෙව් විරෝධීන් ලෙස මඩ ගැසීමේ ව්‍යාපාරයක් පක්ෂ දෙකෙහිම මාධ්‍ය සහ දේශපාලනඥයන් දිරිමත් කර ඇත. විද්‍යාල මන්ඩප තුල සිසුන් සහ ශිෂ්‍ය කන්ඩායම් ඉලක්ක කර ඇති අතර, පුද්ගල අනන්‍යතා ප්‍රසිද්ධ කර ඇත.

එක්සත් ජනපද ආගමන හා රේගු බලාත්මක කිරීම (ICE) සහ FBI විසින් පලස්තීනුවන් සහ මුස්ලිම් පල්ලි ප්‍රශ්න කිරීම සඳහා ඉලක්ක කර ඇති අතර, පුද්ගලයින්ට නීතිඥයෙකු සම්බන්ධ කර ගැනීමට නොහැකිව දින ගනනක් රඳවාගෙන ඇති බවට වාර්තා වේ.

වේදියා අල්-ෆයූම් ගේ ඝාතනය පලස්තීන ජනතාවට එරෙහිව ඊශ්‍රායල යුද්ධය විසින් අවුලුවාලූ සමස්ත ෆැසිස්ට් ප්‍රහාර මාලාවෙන් වඩාත්ම බිහිසුනුම එක පමනි. මුස්ලිම් සංවිධාන, පල්ලි සහ තනි තනි අරාබි-ඇමරිකානුවන්ට මරන තර්ජන දහස් ගනනක් දුරකථන ඇමතුම් හෝ අන්තර්ජාලය හරහා එවා ඇත.

එක්සත් ජනපදයේ විශාලතම අරාබි-ඇමරිකානු ජනගහනය වෙසෙන ඩෙට්‍රොයිට් ප්‍රදේශයේ, “ඩියර්බෝර්න් වෙත ගොස් පලස්තීනුවන් දඩයම් කිරීමට” කැමති ඕනෑම අයෙකු අන්තර්ජාලයෙන් ඉල්ලා සිටි ෆාමින්ටන් හිල්ස් හි මිනිසෙකු අත්අඩංගුවට ගන්නා ලදී. විශාල ෆෝඩ් වාහන කම්හලක් සහිත විශාල ඩෙට්‍රොයිට් උපනගරයක් වන ඩියර්බෝර්න්, මුස්ලිම් බහුතරයක් සිටින අතර අරාබි-ඇමරිකානු නගරාධිපතිවරයෙකු සහ පොලිස් ප්‍රධානියෙකු සිටිති. නිව් යෝර්ක් නගරයේ,  තලප්පාවක් සහ නෝවිඩ් වලින් ආරක්ෂා වීමට මුඛ ආවරනයක් පැලඳ සිටි බස් මගියෙකුට, ඔහුගේ තලප්පාව බලහත්කාරයෙන් ඉවත් කිරීමට උත්සාහ කල අයෙකු විසින් පහර දෙන ලදී.

මේවා සරලවම අහඹු සිදුවීම් නොව, මුස්ලිම්-විරෝධී ආගම්වාදය අවුලුවාලීමට සහ මහජන සහයෝගයක් නොමැති මැද පෙරදිග එක්සත් ජනපද මිලිටරි මැදිහත්වීමකට සහාය දැක්වීමට එය බලමුලු ගැන්වීම සඳහා, ජාතික-ආරක්ෂක යාන්ත්‍රනයේ ඉහලම මට්ටම් වලින් මෙහෙයවන ලද හිතාමතාම කරන ව්‍යාපාරයක නිෂ්පාදනයකි. 

දෙවන ලෝක සංග්‍රාමයට එක්සත් ජනපදය ඇතුල්වීම , ජපන් ඇමරිකානුවන් 125,000කට වැඩි පිරිසක් සිරගත කිරීමට තුඩු දුන් අතර, එජ ව්‍යවස්ථාව යටතේ ඔවුන්ගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන් රූස්වෙල්ට් පරිපාලනයේ විධායක නියෝගයෙන් පාගා දමන ලදී. ඊටත් වඩා විශාල බලයක් සහිතව, ඩිමොක්‍රටික් බයිඩන් පරිපාලනයේ යුද ප්‍රතිපත්තිවලට—නියෝජිත සභාවේ සහ සෙනෙට් සභාවේ රිපබ්ලිකන් යුධවාදීන්ගේ පිටුබලය ඇතිව—පලමුවෙන්ම රුසියානුවන් සහ, දැන් පලස්තීනුවන් යක්ෂ වෙස් ගැන්වීම අවශ්‍ය වේ. චීන ජාතිකයින්ට සහ TikTok වැනි චීන සමාගම්වලට එරෙහි මීට සමාන ව්‍යාපාර ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදයේ අවසාන ඉලක්කය පෙන්නුම් කරයි.

යුද්ධයට එරෙහි මහජන විරෝධයට වල කැපීමට සහ ආගම, වර්ගය සහ ජාතිකත්වය අනුව කම්කරු පන්තිය බෙදීමේ  එවන් සියලු උත්සාහයන්ට කම්කරු පන්තිය විරුද්ධ විය යුතුය. එක්සත් ජනපදයේ හා ලොව පුරා කම්කරුවන් ගාසා තීරයට එල්ල කරන ප්‍රහාරය වහා අවසන් කරන ලෙස ඉල්ලා සිටිය යුතු අතර එය යුක්ති සහගත කිරීමට යොදා ගන්නා පලස්තීන විරෝධී හා ස්වෝත්තමවාදී ව්‍යාපාරයට විරුද්ධ විය යුතුය.

ඉලිනොයිස් ඉඩම් හිමියා පලස්තීන-ඇමරිකානු දරුවා ඝාතනය කරයි: එක්සත් ජනපද අධිරාජ්‍යවාදයේ ප්‍රචාරක ව්‍යාපාරයේ නිපැයුමක් Read More »

Scroll to Top